IS.II/1/4430-112/05 - Czynności biegłego sądowego z zakresu rachunkowości.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29.09.1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia J.J. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mielcu z dnia 15.09.2005 r., znak: US VI/443-40/05, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, w którym uznał stanowisko przedstawione przez Stronę za nieprawidłowe - odmawia uchylenia zaskarżonego postanowienia.

Pismem z dnia 20.06.2005 r., uzupełnionym pismem z dnia 7.07.2005 r., J.J. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mielcu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik sporządza ekspertyzy z zakresu rachunkowości i opinie finansowo-księgowe na zlecenie sądów i prokuratur. W związku z wątpliwościami Strona zwraca się z zapytaniem, czy wykonywane przez niego czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeśli tak, to od kiedy powstaje obowiązek podatkowy oraz w jakiej wysokości istnieje zobowiązanie w podatku od towarów i usług, przedstawiając równocześnie własne stanowisko.

Po rozpatrzeniu przedmiotowej sprawy Naczelnik Urzędu Skarbowego w Mielcu postanowieniem z dnia 15.09.2005 r., znak: US VI/443-40/05, postanowił uznać stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku za nieprawidłowe.

Nie godząc się z takim rozstrzygnięciem, J.J. pismem z dnia 26.09.2005 r. wniósł zażalenie na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mielcu z dnia 15.09.2005 r., znak: US VI/443-40/05. Strona zarzuciła błędną wykładnię art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11.0312004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz błędną wykładnię przepisów VAT dotyczących powstania obowiązku podatkowego.

Po zapoznaniu się ze stanem faktycznym i prawnym sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie zważył, co następuje:

W świetle art. 15 ust. 1 i 2 wymienionej wyżej ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dn. 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Ponieważ przy sporządzaniu opinii przez biegłego sądowego nie jest spełniony ww. warunek dotyczący odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności, to sporządzenie takiej opinii stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z treścią przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Jednakże przepis art. 113 ust. 13 ustawy wymienia przypadki, kiedy nie stosuje się zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, natomiast w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy zawarte zostało upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Wypełniając to ustawowe upoważnienie, Minister Finansów wydał w dniu 25.05.2005 r. rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.). W części II załącznika "Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9", w poz. 37 wymieniono rzeczoznawstwo.

W świetle tego należy stwierdzić, iż świadczenie usług rzeczoznawstwa, polegających na wydawaniu opinii przez biegłego sądowego w zakresie rachunkowości, nie uprawnia do korzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Stosownie do treści art. 19 ust. 1 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 4, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 25.05.2005 r. (Dz. U. Nr 95, poz. 797) zmienił rozporządzenie z dnia 27.04.2004 r. (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, poprzez zmianę między innymi brzmienia § 3 ust. 2; w przypadku świadczenia usług na rzecz sądów powszechnych, administracyjnych, wojskowych lub prokuratury przez osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, którym sądy te lub prokuratury, na podstawie właściwych przepisów, zleciły wykonanie określonych czynności związanych z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty. Zmiana § 3 ust. 2 weszła w życie z dniem 1.06.2005 r.

W niniejszej sprawie zgodnie z wskazanymi wyżej przepisami do 31.05.2005 r. obowiązek podatkowy powstawał stosownie do zapisów art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast od 1.06.2005 r. zgodnie z § 3 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Oznacza to, iż otrzymane wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług zawiera już w sobie podatek od towarów i usług i od otrzymanej kwoty należy ustalić prawidłową wysokość podatku należnego. Reasumując należy stwierdzić, iż od dnia 1.05.2004 r. wykonywane przez Stronę usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podatnik ze względu na rodzaj wykonywanych usług nie może skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z ww. przepisami. W związku z powyższym J.J. był zobowiązany do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług oraz składania w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowych, w których winien dokonać samoobliczenia należnych kwot podatku od towarów i usług. Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż zarzuty podniesione przez Stronę w zażaleniu z dnia 26.09.2005 r. nie znajdują uzasadnienia w stanie faktycznym i prawnym przedmiotowej sprawy.

Zgodnie z art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, jeżeli uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika zasługuje na uwzględnienie. Mając na uwadze stan faktyczny i prawny przedmiotowej sprawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, nie znalazł podstaw do uchylenia postanowienia wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mielcu i orzekł jak w sentencji. Od decyzji niniejszej na podstawie art. 221 Ordynacji podatkowej, Stronie służy prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia. Odwołanie powinno spełniać wymogi wskazane w art. 222 Ordynacji podatkowej, tj. zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.