IPTPP4/443-909/13-5/OS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 marca 2014 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP4/443-909/13-5/OS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2013 r. (data wpływu 18 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 11 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zwolnienia z opodatkowania nieodpłatnego przekazania części budynku biurowego oraz dużej hali na cele osobiste;

* momentu powstania obowiązku podatkowego;

* obowiązku dokonania korekty podatku VAT od poniesionych nakładów inwestycyjnych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 marca 2014 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego oraz opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

W 2008 r. została zakupiona przez Wnioskodawcę nieruchomość, w skład której wchodzą grunty oraz trzy budynki: duża hala, mała hala i budynek biurowy. Dostawa powyższej nieruchomości korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Nieruchomość została zakupiona za kwotę 460 tys. zł. W dokumentach zakupu nie uwzględniono wartości poszczególnych elementów nieruchomości. W związku z tym, ustalono szacunkową wartość każdego z budynków oraz gruntów. Dla celów wyceny uwzględniono stan faktyczny poszczególnych składowych oraz ich wartość rynkową w dniu zakupu nie uwzględniono wartości poszczególnych elementów nieruchomości. W związku z tym, ustalono szacunkową wartość każdego z budynków oraz gruntów.

Dla celów wyceny uwzględniono stan faktyczny poszczególnych składowych oraz ich wartość rynkową w dniu zakupu. I tak:

1. Budynek biurowy - 100 tys. - stan techniczny zakupionego budynku był krytyczny i nie pozwalał na jego użytkowanie. Wymagał znacznych nakładów finansowych, które wyniosły 90% wartości początkowej budynku. Inwestycja polegała na wymianie pokrycia dachowego, instalacji elektrycznej, grzewczej i wody oraz na modernizacji i remoncie pomieszczeń.

2. Mała hala - 90 tys. - budynek prostej konstrukcji, wymagał kapitalnego remontu. Wymieniono pokrycie dachowe, odnowiono podłoże betonowe, wymieniono instalacje elektryczną i grzewczą, ocieplono budynek. Nakłady inwestycyjne przekroczyły 100%.

3. Duża hala - 210 tys. - budynek ten stanowi 65% powierzchni wszystkich budynków. Ponadto, wymagał jedynie drobnych prac remontowych. Przeprowadzono drobną renowację dachu, założono instalację grzewczą i pneumatyczną. Nakłady inwestycyjne stanowiły 23% wartości początkowej.

4. Grunty 17 800 m2 - 60 tys. - dla celów działalności gospodarczej wykorzystuje się jedynie 1000 m2 znajdujących się przy budynku. Przystosowanie tego kawałka wymagało wycinki drzew i krzewów oraz utwardzenia powierzchni. W wyniku inwestycji powstał plac.

Inwestycja, o której mowa wyżej, przeprowadzona została w latach 2008-2011. Od poniesionych nakładów inwestycyjnych odliczano podatek VAT. Nakłady inwestycyjne stanowiły w budynkach kolejno: 90%, 102% i 23% ich wartości początkowej. Budynki i plac zostały przyjęte do użytkowania i wprowadzone do ewidencji środków trwałych w grudniu 2011 r. W tym samym miesiącu nieruchomość została oddana w wynajem na okres zimowy. Zdarzenie to dokumentują umowa najmu i faktura VAT. Z powodu trudnej sytuacji na rynku i braku zleceń umożliwiających pełne wykorzystanie nieruchomości w 2012 r. podjęto decyzję o zmianie sposobu użytkowania niektórych pomieszczeń. Podjęto kroki w celu ich formalnego przekształcenia. W czerwcu 2013 r. otrzymano decyzję Wójta o warunkach zabudowy zmieniającą część budynku biurowego na cele mieszkaniowe oraz budynek usługowy (duża hala) na magazyn zbożowy. W połowie 2014 r. Wnioskodawca planuje zamieszkać w części przeznaczonej na cele mieszkaniowe. Jeśli nie poprawi się sytuacja w firmie istnieje też możliwość, że w kolejnych latach Wnioskodawca przekaże również dużą hale na cele prywatne. Moment przekazania każdego z pomieszczeń będzie udokumentowany fakturą wewnętrzną.

W piśmie z dnia 10 marca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca oddał w najem budynek biurowy oraz dużą hale.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowo za moment opodatkowania traktuję się chwilę przekazania, budynków na potrzeby własne a nie datę wydania decyzji o warunkach zabudowy... (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, za moment przekazania budynków oraz powstania obowiązku podatkowego uznaje się chwilę wydania towaru zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Chwila wydania towarów, a więc tym samym przekazania budynków na potrzeby własne będzie miała miejsce w momencie faktycznych zmian w sposobie użytkowania budynków i będą udokumentowane fakturami wewnętrznymi. Nie ma znaczenia więc data wydania decyzji o warunkach zabudowy, chyba że byłaby to data faktycznej zmiany sposobu użytkowania. Decyzja o warunkach zabudowy daje prawo do zmiany użytkowania pomieszczeń jednak nie wyznacza jego momentu. Dla celów powstania obowiązku podatkowego ważna jest data rzeczywistej zmiany przeznaczenia budynków oraz faktury wewnętrznej dokumentującej to zdarzenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę - art. 19a ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W myśl art. 19a ust. 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, iż podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1.

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2.

sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

3.

wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4.

otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, w 2008 r. zakupił nieruchomość, w skład której wchodzą grunty oraz trzy budynki: duża hala, mała hala i budynek biurowy. Z powodu trudnej sytuacji na rynku i braku zleceń umożliwiających pełne wykorzystanie nieruchomości w 2012 r. podjęto decyzję o zmianie sposobu użytkowania niektórych pomieszczeń. Podjęto kroki w celu ich formalnego przekształcenia. W czerwcu 2013 r. otrzymano decyzję Wójta o warunkach zabudowy zmieniającą część budynku biurowego na cele mieszkaniowe oraz budynek usługowy (duża hala) na magazyn zbożowy. W połowie 2014 r. Wnioskodawca planuje zamieszkać w części przeznaczonej na cele mieszkaniowe. Jeśli nie poprawi się sytuacja w firmie istnieje też możliwość, że w kolejnych latach Wnioskodawca przekaże również dużą hale na cele prywatne. Moment przekazania każdego z pomieszczeń będzie udokumentowany fakturą wewnętrzną.

W związku z powyższym odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy, należy stwierdzić że przepisy ustawy obowiązujące od 1 stycznia 2014 r. nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku dostawy nieruchomości. Wobec powyższego Wnioskodawca prawidłowo rozpoznaje moment powstania obowiązku podatkowego. Nastąpi on z chwilą przekazania części budynku biurowego oraz dużej hali na cele osobiste, a nie z chwilą wydania decyzji o warunkach zabudowy. Zatem w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 19a ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zakresie pytania oznaczonego Nr 2. W zakresie pytań oznaczonych we wniosku jako Nr 1 i Nr 3 wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl