IPTPP4/443-861/13-6/UNR - Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przez gminę nieruchomości gruntowych, nabytych uprzednio nieodpłatnie w drodze komunalizacji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia 11 grudnia 2013 r. (data wpływu 12 grudnia 2013 r.) oraz z dnia 17 grudnia 2013 r. (data wpływu 20 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 282/12, 282/13, 282/15 - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 282/12, 282/13, 282/15.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 11 grudnia 2013 r. oraz z dnia 17 grudnia 2013 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Gmina Miasto planuje sprzedać nieruchomości, oznaczone jako działki nr: 282/12 (pow. 6406 m²), 282/13 (pow. 790 m²) i 282/15 (pow. 360 m²), o łącznej powierzchni 7556 m²), dla których urządzone są księgi wieczyste.

Gmina nabyła nieruchomości nieodpłatnie, w drodze komunalizacji, na podstawie decyzji z 2007 r., 2008 r. i 2009 r. W związku z powyższym Miastu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na nieruchomościach brak jest zabudowy kubaturowej. Działki są w części utwardzone pozostałościami nawierzchni asfaltowej w złym stanie technicznym, na których funkcjonował wcześniej ogólnodostępny bezpłatny parking. Miasto nie ponosiło również wydatków na ulepszenie budowli. Parking nie był objęty czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Sprzedaż nieruchomości nastąpi w drodze pisemnego przetargu nieograniczonego. Celem sprzedaży jest realizacja na nieruchomościach założeń określonych w uchwale Rady Miejskiej z dnia 28 sierpnia 2007 r. w sprawie przyjęcia Programu Nowe Centrum, zmienionej uchwałą z dnia 4 lipca 2012 r. Zgodnie z cytowaną uchwałą przedmiotowe działki wchodzą w skład "Strefy I", na której obszarze przewidziane jest m.in. powstanie reprezentacyjnego budynku, tzw. "...".

Gmina w warunkach przetargu na sprzedaż tych nieruchomości zastrzegła m.in., że:

* nabywca będzie musiał zagospodarować nieruchomości w sposób opisany w warunkach umowy sprzedaży, tzn. wybudować reprezentacyjny budynek "...." (położony na wszystkich zbywanych działkach),

* oferowany w koncepcji architektonicznej sposób zagospodarowania nieruchomości powinien być zgodny ze wskazanymi wytycznymi urbanistycznymi architektonicznymi w zakresie przyszłego zagospodarowania (wskazano m.in. liczbę kondygnacji, linię zabudowy, powierzchnię i wysokość zabudowy, powierzchnię użytkową budynku).

Niewykonanie ww. obowiązków zostało obwarowane karami umownymi, dokładnie wskazanymi w warunkach przetargu. Ich treść zostanie wpisana do umowy sprzedaży nieruchomości.

Zgodnie z opinią rzeczoznawcy majątkowego, sporządzoną w formie operatu szacunkowego "Kompleks nieruchomości określony dla celu wyceny jako grunt inwestycyjny, zabudowany w części dawnym parkingiem wraz z infrastrukturą drogową wewnętrzną. Teren do czasu funkcjonowania dworca służył obsłudze dworca. Z uwagi na wielkość inwestycji prowadzonych na całym obszarze Nowego Centrum, uznaje się stan zagospodarowania jako pomijalny pod względem tak wartości użytkowej jak i wartości finansowej".

W dniu 27 października 2008 r. wydana została ostateczna decyzja o warunkach zabudowy obejmująca jedną ze sprzedawanych działek (działka nr 282/12), dotycząca budowy budynku Specjalnej Strefy Sztuki.

Obecnie toczy się postępowanie administracyjne o wydanie decyzji o warunkach zabudowy obejmującej wszystkie zbywane działki, przewidującej budowę budynku, mieszczącego apartamenty, usługi, handel, biura, garaż podziemny.

Miasto jest miastem na prawach powiatu. Przedmiotem interpretacji są zadania własne gminy określone w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.).

W piśmie z dnia 17 grudnia 2013 r. wskazano, że Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dla działek objętych zakresem pytania nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Uchwałą z dnia 8 września 2010 r. Rada Miejska przystąpiła do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru Miasta, obejmującej teren przedmiotowych nieruchomości. Plan nie został jeszcze uchwalony. Plac (parking) był usytuowany na wszystkich trzech działkach, przewidzianych obecnie do sprzedaży. Ogólnodostępny parking funkcjonował na tych działkach do dnia 27 października 2011 r. W tym dniu Gmina przekazała działki w nieodpłatne władanie Konsorcjum odpowiedzialnego za realizację budowy Dworca. Obecnie działki są wykorzystywane przez ww. Konsorcjum na potrzeby zaplecza budowlanego. Drogi wewnętrzne znajdowały się na wszystkich trzech działkach. W ramach istniejącego dawniej parkingu funkcjonowały drogi dojazdowe, które obsługiwały ten parking. Drogi wewnętrzne, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych należą do sekcji 2 "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej", klasa 2112. Na dzień sprzedaży nieruchomości, tj. na dzień dokonania dostawy drogi wewnętrzne będą trwale związane z gruntem, mimo iż nie funkcjonują jako drogi lecz zaplecze budowy. Nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie dróg wewnętrznych. W stosunku do dróg wewnętrznych Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina nie ponosiła nakładów na ulepszenie dróg wewnętrznych, wynoszących więcej niż 30% wartości początkowej tych dróg wewnętrznych. Nakłady na remont nie przekroczyły 30% wartości początkowej dróg wewnętrznych. Drogi wewnętrzne nie zostaną rozebrane przed sprzedażą przedmiotowych działek. Zdaniem Gminy znajdujący się na działkach asfalt, który jest w złym stanie technicznym, nie nadaje się do dalszego wykorzystania. Na dzień dostawy teren sprzedawanych działek nie będzie pełnił funkcji dróg wewnętrznych, ani drogi w innym znaczeniu; obecnie teren przedmiotowych nieruchomości jest ogrodzony, ze względu na trwającą budowę Dworca. Zdaniem Wnioskodawcy, nabywca po nabyciu nieruchomości nie będzie korzystał z dróg wewnętrznych. Na tych nieruchomościach ma powstać w ściśle określonym czasie, konkretna, prestiżowa inwestycja - budynek "....". W wyniku zrealizowania tej inwestycji nie będzie utrzymany istniejący do 2011 r. układ dróg wewnętrznych. Działki przewidziane do sprzedaży zostaną zagospodarowane w inny niż dotychczas sposób.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż nieruchomości ma być traktowana jako dostawa:

* terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane - w odniesieniu do działek nr 282/13 i 282/15, które nie są objęte decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,

* terenu niezabudowanego budowlanego - w odniesieniu do działki nr 282/12 (objętej decyzją o warunkach zabudowy).

2. Czy stan faktyczny działek wskazuje, że działki mają charakter działek niezabudowanych, czy zabudowanych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Gmina stoi na stanowisku, że sprzedaż nieruchomości należy potraktować, jako:

* dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane - w odniesieniu do działek nr 282/13 i 282/15 (nie objętych decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu), która zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) skorzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług,

* oraz dostawę terenu niezabudowanego budowlanego - w odniesieniu do działki nr 282/12 (dla której w 2008 r. wydano ostateczną decyzję dotyczącą budynku Specjalnej Strefy Sztuki), która będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 5 ustawy). Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

Ustawa o podatku od towarów i usług w dziale 8, rozdziale 2 wprowadza zwolnienia od podatku VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez teren budowlany należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy). Zdaniem Wnioskodawcy istotny jest cel przyszłej transakcji. Miasto sprzedając przedmiotowe nieruchomości chce, aby nabywca zrealizował na nich konkretne zamierzenie inwestycyjne, tj. wybudował budynek - tzw...... W takiej sytuacji, gdy wiadomo jakie oczekiwania są zarówno po stronie dokonującego dostawy, jak i po stronie kupującego i zamiar stron znajdzie odzwierciedlenie w treści umowy sprzedaży, bez znaczenia pozostają istniejące obecnie na działkach budowle (asfalt). Ważny jest bowiem cel gospodarczy przyszłej transakcji, zamiar zrealizowania na zbywanych działkach konkretnej zabudowy.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. III SA/Wa 2919/12, w którym Sąd zwraca uwagę na ekonomiczny aspekt transakcji, zamiar stron i cel, który ma być zrealizowany w wyniku konkretnej umowy (lub wyrok ETS z 19 listopada 2009 r., sprawa C 461/08).

Ad. 2.

Gmina stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym dojdzie do sprzedaży terenu niezabudowanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247, z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż sprzedaż nieruchomości będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalania się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego wynika, iż nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego lub wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub budowle trwale z gruntem związane albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W tym miejscu wskazać należy, iż stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę rozumie się natomiast każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane).

W myśl natomiast art. 3 pkt 3a ustawy - Prawo budowlane przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z kolei przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki (art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, planuje sprzedać nieruchomości, oznaczone jako działki nr: 282/12 (pow. 6406 m²), 282/13 (pow. 790 m²) i 282/15 (pow. 360 m²), o łącznej powierzchni 7556 m^2, dla których urządzone są księgi wieczyste. Gmina nabyła nieruchomości nieodpłatnie, w drodze komunalizacji, na podstawie decyzji z 2007 r., 2008 r. i 2009 r. W związku z powyższym Miastu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Na nieruchomościach brak jest zabudowy kubaturowej. Działki są w części utwardzone pozostałościami nawierzchni asfaltowej w złym stanie technicznym, na których funkcjonował wcześniej ogólnodostępny bezpłatny parking. Miasto nie ponosiło również wydatków na ulepszenie budowli. Parking nie był objęty czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Sprzedaż nieruchomości nastąpi w drodze pisemnego przetargu nieograniczonego. Celem sprzedaży jest realizacja na nieruchomościach założeń określonych w uchwale Rady Miejskiej z dnia 28 sierpnia 2007 r. w sprawie przyjęcia Programu Nowe Centrum, zmienionej uchwałą z dnia 4 lipca 2012 r. Zgodnie z cytowaną uchwałą przedmiotowe działki wchodzą w skład "Strefy I", na której obszarze przewidziane jest m.in. powstanie reprezentacyjnego budynku, tzw. "....". Gmina w warunkach przetargu na sprzedaż tych nieruchomości zastrzegła m.in., że nabywca będzie musiał zagospodarować nieruchomości w sposób opisany w warunkach umowy sprzedaży, tzn. wybudować reprezentacyjny budynek "...." (położony na wszystkich zbywanych działkach). Niewykonanie ww. obowiązków zostało obwarowane karami umownymi.

W dniu 27 października 2008 r. wydana została ostateczna decyzja o warunkach zabudowy obejmująca jedną ze sprzedawanych działek (działka nr 282/12), dotycząca budowy budynku Specjalnej Strefy Sztuki. Obecnie toczy się postępowanie administracyjne o wydanie decyzji o warunkach zabudowy obejmującej wszystkie zbywane działki, przewidującej budowę budynku. Dla ww. działek nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Plac (parking) był usytuowany na wszystkich trzech działkach, przewidzianych obecnie do sprzedaży. Drogi wewnętrzne znajdowały się na wszystkich trzech działkach. W ramach istniejącego dawniej parkingu funkcjonowały drogi dojazdowe, które obsługiwały ten parking. Drogi wewnętrzne, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych należą do sekcji 2 "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej", klasa 2112. Na dzień sprzedaży nieruchomości, tj. na dzień dokonania dostawy drogi wewnętrzne będą trwale związane z gruntem, mimo iż nie funkcjonują jako drogi lecz zaplecze budowy. Zdaniem Gminy znajdujący się na działkach asfalt, który jest w złym stanie technicznym, nie nadaje się do dalszego wykorzystania. Na dzień dostawy teren sprzedawanych działek nie będzie pełnił funkcji dróg wewnętrznych, ani drogi w innym znaczeniu. Zdaniem Wnioskodawcy, nabywca po nabyciu nieruchomości nie będzie korzystał z dróg wewnętrznych. W wyniku zrealizowania tej inwestycji nie będzie utrzymany istniejący do 2011 r. układ dróg wewnętrznych.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że znajdujący się na przedmiotowych działkach plac (parking), zalicza się do urządzeń budowlanych w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane. Rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 ww. ustawy, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli. Bowiem te urządzenia budowlane nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych. Odnośnie natomiast położonych na działkach dróg wewnętrznych stwierdzić należy, że skoro na dzień dostawy nie będą one pełniły funkcji dróg wewnętrznych, ani dróg w innym znaczeniu, a ponadto nabywca po nabyciu nieruchomości nie będzie korzystał z ww. dróg wewnętrznych oraz w wyniku zrealizowania przez nabywcę planowanej inwestycji nie będzie utrzymany istniejący układ dróg wewnętrznych, zatem nie będzie można ww. dróg wewnętrznych zaliczyć do kategorii budowli. W konsekwencji uznać należy, iż przedmiotowe działki, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, będą stanowiły grunt niezabudowany. Zatem, oceny charakteru tych działek należy dokonać w świetle art. 2 pkt 33 ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że dla działek będących przedmiotem sprzedaży nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla działki nr 282/12 została wydana decyzja o warunkach zabudowy natomiast dla pozostałych działek tj. dla działki nr 282/13 i 282/15 jak również ww. działki nr 282/12 toczy się postępowanie administracyjne o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Wobec powyższego, dostawa działki nr 282/12 stanowiącej niezabudowany grunt przeznaczony pod zabudowę będzie opodatkowana podatkiem VAT i nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania. Natomiast dostawa działek nr 282/13 i 282/15, stanowiących również niezabudowane grunty, będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jeżeli jednak na dzień dostawy ulegną zmianie okoliczności sprawy i dla działek o nr 282/13 i 282/15 zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy lub przeznaczenie tych działek pod zabudowę będzie wynikało z obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, to wówczas dostawa tych działek nie będzie korzystać z ww. zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Natomiast, odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia TSUE należy zwrócić uwagę na rolę jaką odgrywa Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w kształtowaniu wykładni wspólnotowej, w tym wykładni prawa podatkowego. Istotę funkcji TSUE należy postrzegać nie tylko przez pryzmat dokonywanej przez niego wykładni konkretnych przepisów prawa wspólnotowego, ale również z punktu widzenia roli jego orzeczeń jako źródła prawa wspólnotowego. Należy także dodać, iż TSUE odgrywa kluczową rolę z punktu widzenia jednolitej interpretacji prawa i gwarantuje zarazem, że normy prawa wspólnotowego nie wywołają odmiennych skutków w różnych państwach. Jednakże powołane przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu stanowiska orzeczenie TSUE nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie, bowiem merytorycznie dotyczy innej sprawy aniżeli przedstawionej w niniejszym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.