IPTPP4/443-831/13-4/MK - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu motocykla oraz od zakupu paliwa służącego do jego napędu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2013 r. (data wpływu 21 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2014 r. (data wpływu 13 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od zakupu motocykla oraz od zakupu paliwa służącego do jego napędu - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od zakupu motocykla oraz od zakupu paliwa służącego do jego napędu.

Ww. wniosek została uzupełniony pismem z dnia 11 lutego 2014 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma planuje dokonać zakupu motocykla na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Motocykl ten będzie wykorzystywany tylko i wyłącznie w celu wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Do wykonywania usług geodezyjnych polegających m.in. na pracy w terenie niezbędne jest posiadanie przez Wnioskodawcę motocykla, który pozwoli na przemieszczanie się nie tylko po drogach utwardzonych ale również na dojeździe do terenów trudnodostępnych, gdzie nie ma możliwości użycia samochodu.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że faktura zakupu motocykla wystawiona będzie na Wnioskodawcę.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w obecnie obowiązującym stanie prawnym istnieje możliwość odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od zakupu motocykla oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do jego napędu. Czy będzie istniała taka możliwość w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1a ustawy o VAT stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przed podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem jeżeli nabycie motocykla związane jest z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu tego motocykla, jak również paliwa do jego napędu.

Z kolei art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) reguluje zasady odliczania podatku związanego z nabyciem samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, z kolei art. 4 wskazanej ustawy reguluje prawo odliczania podatku VAT od zakupu paliwa do napędu tych samochodów oraz innych pojazdów samochodowych.

Zdaniem Wnioskodawcy obecnie obowiązujące przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od VAT nie definiują pojęcia "samochodu osobowego", czy "pojazdu samochodowego". W związku z tym należy sięgać po definicje legalne zawarte w innych aktach prawnych, w tym przypadku w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.). We wskazanej ustawie występują definicje pojęć "samochód osobowy", "inny samochód" i "motocykl", które pozwalają twierdzić, iż motocykl nie jest samochodem osobowym, ani też innym samochodem. Zatem prawo o ruchu drogowym definiuje motocykle zupełnie oddzielnie. Potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 sierpnia 2008 r., sygn. akt I FSK 983/07. Skoro ustawodawca nie wymienia motocykla formułując ograniczenia w prawie do odliczania podatku VAT od jego zakupu i paliwa do jego napędu, oznacza to, że w tym przypadku nie ma zastosowania takie ograniczenie.

Już w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 2009 r., sygn. akt I FSK 8/08 wynikało, że art. 86 ust. 3 (obecnie uchylony) nie ma zastosowania do motocykli, co w konsekwencji stanowi o niemożności zastosowania do motocykli art. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

Również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 sierpnia 2013 r. sygn. art. I FSK 1295/12 potwierdzone jest stanowisko Wnioskodawcy. Sąd w swoim wyroku odwołał się do treści Decyzji Wykonawczej, która w art. 1 wskazała, że ograniczenie prawa do odliczenia ma zastosowanie wyłącznie do pojazdów silnikowych, innych niż pojazdy osobowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg i dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3, 5 tony. "Zdaniem Sądu motocykl posiada ładowność nie przekraczającą 500 kg a zatem powstałe wątpliwości, w zakresie zgodności z prawem wspólnotowym, winny być przez organ interpretujący wzięte pod uwagę i wyjaśnione (...).

Sąd podkreślił, że zgodnie z ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz, 50 z późn. zm.), zwanej dalej "Uptu z 1993 r." ograniczenie prawa do odliczenia z tytułu zakupu pojazdów oraz paliwa do ich napędzania dotyczyło samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, a zatem nie odnosiło się do motocykli. Sąd wskazał, że art. 25 ust. 1 pkt 2 i 3a Uptu z 1993 r. nie odnosił się do pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ustawy nowelizującej (dawniej uchylony art. 86 ust. 3 Uptu) a do samochodów i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności poniżej 500 kg."

Polski ustawodawca w art. 3 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o VAT i transporcie drogowym pominął zupełnie kryterium ładowności posługując się jedynie kryterium dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu, a tym samym naruszył zasadę stand still i naruszył przepisy unijne w zakresie art. 168 w zw. z art. 176 Dyrektywy Rady 2006/112.

Reasumując, zarówno w obecnym stanie prawnym jak i obowiązującym po 1 stycznia 2014 r., nie ma ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego od nabycia motocykla i nie ma takiego ograniczenia w prawie do odliczania podatku naliczonego od paliwa nabywanego do jego napędu. Jedynym warunkiem dla odliczania podatku jest związek dokonanego zakupu z działalnością opodatkowaną. Warunek ten jest spełniony przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że w związku z faktem, iż jako przedmiot wniosku Wnioskodawca zaznaczył zdarzenie przyszłe oraz opis sprawy dotyczy zamiaru nabycia motocykla, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący na dzień wydania interpretacji.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem zmian wynikających z ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 r. poz. 1448), w przypadku nabycia:

- kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W świetle tego przepisu możliwość odliczenia całości podatku od nabycia występuje w przypadku, gdy dopuszczalna masa całkowita pojazdu samochodowego przekracza 3,5 tony.

Od tej zasady występuje szereg wyjątków, wymienionych w art. 86a ust. 2 ustawy, który stanowi, że przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 88a ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1.

Z opisu sprawy wynika, że wnioskodawca zamierza zakupić motocykl na potrzeby działalności gospodarczej. Faktura zakupu motocykla będzie wystawiona na Wnioskodawcę. Motocykl będzie wykorzystywany tylko i wyłącznie w celu wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "pojazd samochodowy", dlatego też należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.). Stosownie bowiem do art. 86a ust. 2 pkt 5 ustawy ustawodawca określając pojazdy specjalne odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym. Oznacza to, iż dla potrzeb prawa podatkowego nie mogą być formułowane odrębne definicje, jeśli uprzednio zostały zdefiniowane w innych ustawach właściwych dla tego rodzaju zagadnień.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 i pkt 33 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, "pojazd" oznacza środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, zaś "pojazd samochodowy" - pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Motocykl natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy.

Na podstawie art. 125 pkt 3 lit. e ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. Nr 30, poz. 151) wprowadzającej zmiany w ustawie - Prawo o ruchu drogowym, motocyklem jest pojazd samochodowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej przekraczającej 50 cm3, dwukołowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy; określenie to obejmuje również pojazd trójkołowy o symetrycznym rozmieszczeniu kół.

W związku z faktem, iż motocykle uznane są za pojazdy samochodowe, to ograniczenia dotyczące odliczenia podatku naliczonego wynikające z ustawy dotyczą również motocykli.

Odnosząc się do podnoszonej przez Wnioskodawcę kwestii obowiązywania wynikającej z art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy zasady "stand still" należy stwierdzić, iż - jak słusznie stwierdził Wnioskodawca - przewiduje ona utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej.

Należy jednak wskazać, iż zgodnie z art. 177 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, po konsultacji z Komitetem ds. VAT każde państwo członkowskie może z przyczyn wynikających z koniunktury gospodarczej, częściowo lub całkowicie wyłączyć wszystkie lub niektóre dobra inwestycyjne lub inne dobra z przepisów dotyczących odliczeń.

Na podstawie regulacji art. 1 Decyzji Wykonawczej Rady z dnia 27 września 2010 r. upoważniającej Rzeczpospolitą Polską do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 581), Rzeczpospolita Polska została uprawniona do ograniczenia do 60% prawa do odliczenia podatku VAT należnego z tytułu zakupu, wewnątrzwspólnotowego nabycia, przewozu, wynajmu lub leasingu pojazdów silnikowych innych niż pojazdy osobowe, do maksymalnej kwoty 6.000 PLN.

Jak stanowi art. 1 powołanej decyzji Rady, w ramach odstępstwa od art. 168 Dyrektywy 112 Rzeczpospolita Polska zostaje niniejszym uprawniona do ograniczenia do 60% prawa do odliczenia podatku VAT należnego z tytułu zakupu, wewnątrzwspólnotowego nabycia przewozu, wynajmu lub leasingu pojazdów silnikowych innych niż pojazdy osobowe, do maksymalnej kwoty 6.000 PLN. Ograniczenie to ma zastosowanie wyłącznie do pojazdów silnikowych, innych niż pojazdy osobowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg i dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Polska otrzymała zatem - z woli organów unijnych - możliwość wprowadzenia czasowego wyłączenia prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia motocykli i usług leasingu, dzierżawy lub najmu (albo usług o podobnym charakterze) motocykli. Polska skorzystała z przyznanych jej czasowych uprawnień w tym zakresie i dlatego z dniem 1 stycznia 2011 r. stracił swoją moc art. 86 ust. 3 u.p.t.u.

Natomiast w dniu 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwana dalej: "ustawą nowelizującą". W okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. ww. ustawa regulowała zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz innych pojazdów samochodowych.

Przepis art. 3 ustawy nowelizującej, nie uzależnia prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od kryterium dopuszczalnej ładowności, lecz od tego, czy dany pojazd spełnia definicję samochodu osobowego oraz innego pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, zawartą w ustawie - Prawo o ruchu drogowym.

Ponadto Rzeczpospolita Polska złożyła wniosek do Komisji Europejskiej w zakresie wyłączenia podatnikom prawa do odliczenia podatku od towarów i usług od zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu niektórych pojazdów samochodowych. Rozwiązanie to w dniu 30 września 2009 r. było przedmiotem konsultacji z Komitetem ds. VAT w Unii Europejskiej, co stanowi wymóg formalny jego wprowadzenia. Konieczność dokonania zmian w ustawie o podatku od towarów i usług wiązała się więc również z koniecznością uwzględnienia w przepisach wniosku (decyzji), o które Rzeczpospolita Polska wystąpiła.

Obowiązujące zatem od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisy regulujące prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz paliwa do ich napędu zostały wydane przez ustawodawcę polskiego na podstawie ww. decyzji i konsultacji z Komitetem ds. VAT. Wobec powyższego wskazana wyżej klauzula "stand still" w niniejszej sprawie nie ma zastosowania. W rezultacie, brak jest w powyższym zakresie obowiązku odwoływania się do wcześniej obowiązujących przepisów regulujących te kwestie.

Obowiązujący od 1 stycznia 2014 r. art. 86a ust. 1 podobnie jak art. 3 ustawy nowelizującej nie uzależnia prawa do pełnego odliczenia od kryterium dopuszczalnej ładowności, lecz od tego, czy dany pojazd spełnia definicję samochodu osobowego oraz innego pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, zawartą w ustawie - Prawo o ruchu drogowym.

Natomiast wyłączenia od ww. przepisu zawarte w art. 86a ust. 2 nie obejmują swym zakresem pojazdów samochodowych jakimi są motocykle.

Wobec powyższego, mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane przepisy, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy - z uwagi na treść art. 86a ust. 1 i ust. 2 ustawy - przy nabyciu ww. motocykla wykorzystywanego wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w ograniczonym zakresie, tj. 60% kwoty podatku określonej na fakturze - nie więcej jednak niż 6000 zł.

Natomiast na podstawie art. 88a ustawy przy nabyciu paliwa do napędu przedmiotowego motocykla, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.