IPTPP4/443-801/13-2/ALN - Brak możliwości opodatkowania podatkiem od towarów i usług kwoty otrzymanej przez spółkę komunalną od gminy z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych oraz bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2013 r. (data wpływu 7 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania kwoty otrzymanej od Gminy z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych oraz bezpłatnych przejazdów - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej od Gminy z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych oraz bezpłatnych przejazdów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Gminy jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT o NIP x. Jest Spółką ze 100% udziałem Gminy. Gmina jest jedynym założycielem i jedynym wspólnikiem Spółki. Gmina w celu realizacji zadania własnego wynikającego z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym nałożyła na Spółkę obowiązek świadczenia usług komunikacji miejskiej na teren Gminy. Pomiędzy Gminą a Spółką zawarte zostały:

1. Umowa z dnia 21 lutego 2002 r. nr 32/2002, przedmiotem której jest ustalenie zasad warunków i wysokości zwrotu kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji miejskiej przysługujących pasażerom na podstawie uchwał Rady Miasta.

2. Umowa z dnia 1 lipca 2009 r. X przedmiotem której jest określenie warunków i zasad realizacji przez MPK usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy oraz zasad warunków i wysokości rekompensowania MPK strat wynikających ze świadczenia usług publicznych - wykonywania usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy. Zakres wykonywania usług komunikacji miejskiej jest określony w załączniku do tej umowy.

Spółka prowadzi sprzedaż biletów, przychody z tego tytułu przeznaczane są na pokrycie kosztów działalności przewozowej. Ceny biletów obowiązujące przy wykonywaniu usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy ustala Rada Miasta w formie uchwał. Ceny tych biletów są w gruncie rzeczy wynikiem polityki społecznej i transportowej władz samorządowych. Rada Miasta stosowną uchwałą ustala dla różnych grup społecznych odpowiednie dla tych grup uprawnienia do ulgowych i bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską. Przychody z tytułu sprzedaży biletów nie rekompensują kosztów prowadzonej działalności przewozowej. W związku z tym, iż Spółka stosuje uprawnienia do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji miejskiej przysługujących pasażerom na podstawie uchwał Rady Miejskiej. Zgodnie z umową nr 32/2002 z dnia 21 lutego 2002 r. z Gminą Spółka otrzymuje zwrot kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień pasażerów/konsumentów.

Należność otrzymywana od Gminy nie jest wynagrodzeniem za świadczone przez Spółkę usługi, gdyż Spółka świadczy usługi przewozu na rzecz pasażerów. Stosunek prawny wynikający z umów wiążących Spółkę z Gminą powoduje, że ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo (grupy uprawnione do ulg i zwolnień korzystające z przewozów miejskich). Otrzymane kwoty zwrotu kosztów uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów nie mają na celu sfinansowania ceny sprzedaży. Wysokość zwrotu kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji nie ma żadnego wpływu na ceny biletów. Ostateczne ustalenie wielkości zwrotu kosztów uzależnione jest od możliwości finansowej Gminy, np. na lata 2009-2011 Spółka wystawiła faktury zgodnie z umową na kwotę 14.000 tys. zł a Gmina w budżetach tych lat zapewniła kwotę 13.642 tys. zł.

Zasady, warunki i wysokość zwrotu kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów Zbiorowej Komunikacji Miejskiej przykładowo na podstawie aneksu nr 28 są następujące:

1. mając na uwadze koszty stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji miejskiej przysługujących pasażerom wynikających z przepisów zawartych w § 1 ust. 1 strony określają na 2013 r. kwotę zwrotu w wysokości 4.112.068,00 zł (słownie złotych: cztery miliony sto dwa naście tysięcy sześćdziesiąt osiem 00/100).

Pkt 6a:

A. każdy mieszkaniec Gminy:

* do lat 4 wykonuje średniomiesięcznie 10 przejazdów. Wymaganie spełnia 2952 osoby,

* powyżej 75 lat wykonuje średniomiesięcznie 10 przejazdów. Wymagania spełnia 5091 osób.

Pkt 6c:

C. 229 mieszkańców X do ukończenia 16 roku życia posiadający orzeczenie o niepełnosprawności i w punktach 7 i 8 orzeczenia posiada wpis "wymaga" wykonuje wraz z opiekunem średniomiesięcznie:

A. 40 przejazdów na trasie "szkoła - dom"

B. 15 przejazdów na trasach innych niż "szkoła-dom".

Pkt 6d:

D. pozostałych 403 mieszkańców X do ukończenia 16 lat posiadających orzeczenie o niepełnosprawności wykonują średniomiesięcznie po 40 przejazdów na trasie "szkoła - dom" ciąg dalszy opisu stanu faktycznego w załączeniu.

E. 714 mieszkańców X posiadający status inwalidy ze znacznym stopniem niepełnosprawności (brak zdolności do samodzielnej egzystencji na stałe) wraz z opiekunami wykonują po 10 przejazdów miesięcznie,

Pkt 6f:

F. 260 inwalidów będącymi mieszkańcami X będących członkami polskiego związku niewidomych wraz z opiekunami wykonują po 10 przejazdów miesięcznie,

Pkt 6k:

K. 274 mieszkańców X, którzy są honorowymi krwiodawcami i oddali 18 litrów krwi wykonują średniomiesięcznie 10 przejazdów,

* 85 mieszkańców gmin (...), którzy są honorowymi krwiodawcami i oddali 18 litrów krwi wykonują średniomiesięcznie 10 przejazdów.

Spółka wystawiła noty księgowe, gdyż w myśl art. 29 kwoty otrzymane od Gminy z tytułu uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów nie stanowią obrotu, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów 1 usług. Wielkości należności od Gminy uzależnione były od jej możliwości finansowych, w tym od kwot przyjętych w budżecie miasta.

Kwoty otrzymane przeznaczone są na sfinansowanie ogólnych kosztów działalności Spółki, a wartość tych kwot nie pokrywa wszystkich ponoszonych kosztów. Jednocześnie, jak wskazano wyżej Spółka zobowiązana jest do realizacji określonego poziomu komunikacji miejskiej, gdyż zakres ten stanowi przedmiot umowy X z dnia 1 lipca 2009 r.

Środki otrzymywane od gminy nie są uzależnione od ilości i wartości świadczonych usług, gdyż część tej kwoty wyliczana jest szacunkowo/statystycznie jak wskazano wyżej. Podstawą wyliczenia należności od Gminy są więc:

1. Szacunkowe (statystyczne) przyjęte w umowie ilości pasażerów, którym przysługują bezpłatne przejazdy.

2. Kwoty wynikające z rozliczenia sprzedaży wszystkich rodzajów biletów ulgowych i zniżkowych w danym miesiącu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwoty otrzymane od Gminy z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych oraz do bezpłatnych przejazdów (wyliczone szacunkowo/statystycznie) od 1 stycznia 2014 r. (w związku z wprowadzeniem art. 29a) nie będą wliczane do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku ze zmianą przepisów VAT z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylono art. 29, a dodano art. 29a o brzmieniu: podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Spółki otrzymane od Gminy kwoty zapłaty nie mieszczą się w kategorii tego co stanowi zapłatę za świadczone usługi publiczne - usługi komunikacji miejskiej, tym samym nie stanowią zapłaty podlegającej podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanymi dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 29a ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zdaniem Spółki nie podlega opodatkowaniu należność z tytułu wyrównania utraconych wpływów wynikających z konieczności honorowania i stosowania uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów. Otrzymane należności nie miały żadnego wpływu na ceny biletów ustalone przez Radę Miasta w drodze uchwały. Zauważyć należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Istotą otrzymania zwrotu utraconych wpływów z tytułu stosowania uprawnień do bezpłatnych przejazdów jest zwrot kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów Zbiorową Komunikacją Miejską nie jest więc zapłatą ogólna dotacja nie związana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Należność z tytułu bezpłatnych przewozów nie można przyporządkować konkretnemu biletowi. Gdyż wynika ze statystycznych wyliczeń i dotyczy grupy uprawnionych pasażerów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie uzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należność (rekompensata) otrzymywana od Gminy nie stanowi w żadnym wypadku wynagrodzenia za świadczone przez Spółkę usługi. Pomiędzy Spółką a Gminą istnieje wprawdzie stosunek prawny (umowa), jednakże w rozumieniu tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo korzystające z usług transportowych. Otrzymana dotacja niemająca bezpośredniego wpływ na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnik, uzależniona od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług.

W tym przypadku umowę należy traktować jedynie jako akt określający i definiujący określone instytucje prawne, konieczne do ukształtowania współpracy pomiędzy stronami.

Spółka uzyskała interpretację indywidualną z dnia 27 lipca 2012 r. znak IPTPP1/443-357/12-2/MG zgodnie z którą w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy kwoty otrzymywane przez Spółkę od Gminy z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych oraz bezpłatnych przejazdów nie stanowią obrotu, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wniosek o interpretację jest konieczny ze względu na zmianę ustawy - uchylenie art. 29, a w jego miejsce wprowadzenie art. 29a. Zgodnie z uzasadnieniem rządowego projektu ustawy (uchwalonej dnia 7 grudnia 2012 r.) uchylenie art. 29, który był podstawą do stosowania ww. zasad obliczenia podstawy opodatkowania - ma znaczenie jedynie redakcyjne.

Artykuł 29a ust. 1 który będzie obowiązywał od 1 stycznia 2014 r. nie wprowadza zmian mających wpływ na sposób obliczania podatku przez Spółkę. Zastąpione wyrażenie obrót na "wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży" ma o tyle znaczenie, że zawiera w swej treści także otrzymaną zapłatę przed dokonaniem czynności opodatkowanych - nie ma potrzeby wyodrębniania osobno normy dlatego rodzaju zapłaty - jak to jest w przepisach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2013 r. Należy podkreślić, że ustawodawca w uzasadnieniu projektu ustawy i przyjętym bez poprawek w tym zakresie wyraźnie wskazał, że nie przewiduje się zmiany w sposobie podejścia do tego, czy otrzymane dotacje, subwencje i inne opłaty o podobnym charakterze maja wpływ na wysokość podstawy opodatkowania.

Analogicznie jak obecnie kwoty otrzymanych dotacji mają wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, wówczas gdy mają bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zatem stanowisko Izby Skarbowej wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2012 r. znak IPTPP1/443-357/12-2/MG w ocenie Spółki jest nadal aktualne, nie zaszły bowiem żadne zmiany stanu faktycznego, stanowiącego podstawę wydania ówczesnej interpretacji.

Wnioskodawca oświadczył, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie jest przedmiotem kontroli podatkowej w dniu złożenia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) - art. 8 ust. 1 ustawy.

Należy wyjaśnić, iż pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, który obowiązuje od dnia 1 stycznia 2014 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5 art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1 z późn. zm.), w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z treści przepisów art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze, związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Podstawę opodatkowania zwiększają tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na cenę konkretnego towaru, czy konkretnego rodzaju usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Oznacza to, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi - tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania. Natomiast otrzymana dotacja niemająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnika, nieuzależniona od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług - istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu według takiej stawki jak czynności, których dotyczą.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Jest Spółką ze 100% udziałem Gminy. Gmina jest jedynym założycielem i jedynym wspólnikiem Spółki. Gmina w celu realizacji zadania własnego wynikającego z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym nałożyła na Spółkę obowiązek świadczenia usług komunikacji miejskiej na teren Gminy.

Spółka prowadzi sprzedaż biletów, przychody z tego tytułu przeznaczane są na pokrycie kosztów działalności przewozowej. Ceny biletów obowiązujące przy wykonywaniu usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy ustala Rada Miasta w formie uchwał. Ceny tych biletów są w gruncie rzeczy wynikiem polityki społecznej i transportowej władz samorządowych. Rada Miasta stosowną uchwałą ustala dla różnych grup społecznych odpowiednie dla tych grup uprawnienia do ulgowych i bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską. Przychody z tytułu sprzedaży biletów nie rekompensują kosztów prowadzonej działalności przewozowej. Należność otrzymywana od Gminy nie jest wynagrodzeniem za świadczone przez Spółkę usługi, gdyż Spółka świadczy usługi przewozu na rzecz pasażerów. Ostateczne ustalenie wielkości zwrotu kosztów uzależnione jest od możliwości finansowej Gminy.

Na podstawie powyższych uregulowań, w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, iż kwoty otrzymywane od Gminy w związku ze świadczeniem na rzecz pasażerów usług publicznych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego nie stanowią wynagrodzenia z tytułu usług wykonywanych na rzecz Gminy i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą istnieje wprawdzie stosunek prawny (umowa), jednakże w ramach tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo korzystające z usług transportu. Brak jest zatem podstaw, aby twierdzić, że istnieje jakiekolwiek obustronne i ekwiwalentne świadczenie. Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz Gminy, lecz na rzecz potencjalnych podróżnych, a wynagrodzenie z tego tytułu stanowią kwoty uzyskane przez Spółkę ze sprzedaży biletów na rzecz pasażerów. W przedmiotowej sprawie brak jest zatem bezpośredniego związku pomiędzy kwotą rekompensaty a wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług transportu pasażerskiego.

Opisanej we wniosku rekompensaty nie można również rozpatrywać w kategorii dotacji czy innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, iż jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowa rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług transportu pasażerskiego. Fakt otrzymania rekompensaty pozostaje bez wpływu na cenę, jaką pasażer jest zobowiązany zapłacić za bilet.

Reasumując, kwoty otrzymywane przez Wnioskodawcę od Gminy z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych oraz do bezpłatnych przejazdów nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, iż Wnioskodawca we wniosku zakreślił pole 49 formularza ORD-IN - stan faktyczny. Jednakże zakres pytania dotyczy okresu po 1 stycznia 2014 r., zatem Organ uznał, iż wniosek z dnia 4 listopada 2013 r. (data wpływu 7 listopada 2013 r.) dotyczy zdarzenia przyszłego. Mając na uwadze przedmiot wniosku, tut. Organ uznał, iż wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, a nie stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, ze organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.