IPTPP4/443-788/14-6/MK - Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości lub części podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2015 r. (data wpływu 20 stycznia 2015 r.) oraz pismem z dnia 3 lutego 2015 r. (data wpływu 5 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości lub części podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "..." - jest prawidłowe.

W 27 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości lub części podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "...".

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 16 stycznia 2015 r. oraz 3 lutego 2015 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego oraz brakujące pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe

Miasto O. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną nadaną ustawowo przez art. 2 ustawy z dna 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (tekst jedn.: Dz. U. z 23 maja 2013 r. poz. 594) i prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240). Miasto wykonuje przede wszystkim tzw. zadania własne nałożone na jednostkę odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostało powołane. Zdecydowana większość tych zadań jest wykonywana przez Miasto w ramach reżimu publicznoprawnego, niektóre czynności Miasto wykonuje jednak na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, traktując je jako podlegające przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W roku 2013 przy dofinansowaniu z Regionalnego Programu Województwa na lata 2007- 2013 Miasto zrealizowało projekt pn. "..." w ramach działania 1.4.2 usługi turystyczne i rekreacyjno-sportowe świadczone przez sektor publiczny. Projekt zakładał szereg przedsięwzięć, które miały na celu ożywienie obszarów miasta położonych wzdłuż rzeki. Podzielony był na następujące etapy:

Zgodnie z otrzymaną indywidualną interpretacją podatkową sygn. IBPP4/443-156/08/KG z dnia 9 stycznia 2009 r. Miasto O. realizując przedmiotową interpretację, stanowiącą zadanie własne gminy nie miało możliwości odliczenia i odzyskania naliczonego w trakcje realizacji projektu podatku od towarów i usług. Wobec powyższego podatek od towarów i usług w przedmiotowym projekcie stanowił podatek kwalifikowany. Po zakończeniu i rozliczeniu przedmiotowej inwestycji Miasto O. otrzymało szereg zapytań odnośnie możliwości wydzierżawienia działek objętych realizacją przedmiotową projektu. Dzierżawa powyższych działek wiązałaby się z zawarciem umów cywilnoprawnych, a tym samym z prowadzeniem sprzedaży objętej podatkiem od towarów i usług.

W piśmie z dnia 16 stycznia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że w momencie przystąpienia do realizacji projektu Wnioskodawca nie zamierzał wykorzystywać nabytych w ramach projektu towarów i usług do czynności opodatkowanych. Świadczą o tym również zapisy wydanej 19 stycznia 2009 r. interpretacji indywidualnej (IBPP4/443-156/08/KG): Cyt.: "Z treści wniosku wynika ponadto, że realizacja projektu nie jest związana ze sprzedażą opodatkowaną. Zatem w oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż nabywane towary i usługi, związane z realizacją ww. projektu nie służą czynnościom opodatkowanym..."

Dodatkowo należy tutaj wskazać Miasto jako jednostka samorządu terytorialnego korzysta ze zwolnienia w zakresie czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami.

Po zakończeniu przedmiotowej inwestycji, przebudowana przestrzeń publiczna pełni funkcje rekreacyjne. Wnioskodawca nie wykorzystał jej zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od podatku ani do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Tak jak wskazano we wniosku, który wpłynął do Państwa Biura w dniu 27 października 2014 r., po zakończeniu inwestycji do Urzędu Miasta wpływały zapytania dotyczące możliwości wydzierżawienia działek objętych realizacją przedmiotowego projektu. Dzierżawa powyższych działek wiązałaby się z zawarciem umów cywilnoprawnych, a tym samym z prowadzeniem sprzedaży objętej podatkiem od towarów i usług.

W piśmie z dnia 3 lutego 2015 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego wskazując, że po zakończeniu przedmiotowej inwestycji wykorzystywał oraz wykorzystuje nabyte w ramach projektu towary i usługi do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z prowadzeniem działalności podlegającej podatkowi od towarów i usług na terenie objętym zakresem projektu "..." w ramach działania 1.4.2 usługi turystyczne i rekreacyjno-sportowe świadczone przez sektor publiczny, Miasto O. może na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od towarów i usług dokonać odliczenia z całości lub części podatku VAT naliczonego w trakcje realizacji projektu.

Zdaniem Wnioskodawcy, Miasto O. nie ma możliwości odliczenie i odzyskania części lub całości podatku VAT naliczonego w trakcie realizacji projektu pn. "..." w ramach działania 1.4.2 usługi turystyczne i rekreacyjno-sportowe, świadczone przez sektor publiczny. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielne działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu, na cel lub rezultat takiej działalności. Według ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z powołanych wyżej regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Biorąc pod uwagę powyższe możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi przywileju dla podatnika. Na zakres prawa do odliczeń wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Zgodnie z orzeczeniem w sprawie C-378/02 Waterchap Zeeuws Vlaanderen przeciwko Staatssecretaris van Financien, w którym TSUE stwierdził, że podmiot prawa publicznego, który nabywa dobro inwestycyjne jako władza publiczna w rozumieniu art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstwa państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, a zatem nie działając w charakterze podatnika i który następnie sprzedaje to dobro, działając w charakterze podatnika, nie korzysta w zakresie tej sprzedaży z prawa dokonania korekty na podstawie art. 20 tej dyrektyw, na potrzeby odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy nabyciu tego dobra. W rezultacie jedynie charakter, w jakim podmiot działa w chwili nabycia dobra determinuje istnienie prawa do odliczenia. Podsumowując powyższe Miasto O. w chwili realizacji projektu pn. "..." nie działało jako podatnik od towarów i usług, a zatem nie ma prawa do odliczenia w całości lub części podatku VAT naliczonego w trakcie realizowanego projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w 2013 r. zrealizowało projekt pn. "...". Projekt ten był dofinansowany z Regionalnego Programu Województwa na lata 2007-2013. Zgodnie z otrzymaną indywidualną interpretacja podatkową sygn. IBPP4/443-156/08/KG z dnia 9 stycznia 2009 r. Miasto O. realizując przedmiotową interpretację, stanowiącą zadanie własne gminy nie miało możliwości odliczenia i odzyskania naliczonego w trakcje realizacji projektu podatku od towarów i usług. Wobec powyższego podatek od towarów i usług w przedmiotowym projekcie stanowił podatek kwalifikowany. Po zakończeniu i rozliczeniu przedmiotowej inwestycji Miasto O. otrzymało szereg zapytań odnośnie możliwości wydzierżawienia działek objętych realizacją przedmiotową projektu. Dzierżawa powyższych działek wiązałaby się z zawarciem umów cywilnoprawnych, a tym samym z prowadzeniem sprzedaży objętej podatkiem od towarów i usług. W momencie przystąpienia do realizacji projektu Wnioskodawca nie zamierzał wykorzystywać nabytych w ramach projektu towarów i usług do czynności opodatkowanych. Po zakończeniu przedmiotowej inwestycji wykorzystywał oraz wykorzystuje nabyte w ramach projektu towary i usługi do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą możliwości odliczenia w całości lub części podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu.

Rozpatrując powyższe należy zauważyć, że przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze uregulowania zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, że Miasto, nabywając towary i usługi celem realizacji projektu z zamiarem wykorzystywania ich do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT nie nabywało ich do działalności gospodarczej i tym samym nie działało w charakterze podatnika VAT.

Ponadto we wniosku wskazano, że po zakończeniu przedmiotowej inwestycji Wnioskodawca wykorzystywał oraz wykorzystuje nabyte w ramach projektu towary do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy stwierdzić, że nabywając towary i usługi celem zrealizowania inwestycji z zamiarem ich wykorzystywania do realizacji celów, które stanowią działalność publicznoprawną, niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT wpisującą się w realizację zadań własnych Miasta służących zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, Wnioskodawca nie nabywał ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie działał w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, dokonując powyższych zakupów towarów i usług, nie spełnił przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy, a tym samym nie nabył prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Należy również zwrócić uwagę na art. 168 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia - od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić - VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika. Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

W pkt 8-9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) szóstej dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń.

W kontekście ww. opisu zdarzenia przyszłego należy powołać również wyrok TSUE z dnia 2 czerwca 2005 r. w sprawie C-378/02 Waterschap Zeeuws Vlaanderen. W wyroku tym TSUE stwierdził, że art. 17 szóstej dyrektywy określa moment powstania prawa do odliczenia i stanowi, iż jedynie charakter, w jakim podmiot działał w chwili nabycia dobra, determinuje istnienie prawa do odliczenia. Podmiot prawa publicznego, który nabywa dobro inwestycyjne jako władza publiczna, w rozumieniu art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy, a zatem nie działając w charakterze podatnika, i który następnie sprzedaje to dobro, działając w charakterze podatnika, nie korzysta w zakresie tej sprzedaży z prawa do dokonania korekty, na podstawie art. 20 tej dyrektywy, na potrzeby odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu tego dobra (zob. pkt 38 i 44 wyroku). Ponadto okoliczność, że następnie podmiot ten działał jako podatnik, nie może na podstawie art. 20 szóstej dyrektywy skutkować tym, że będzie można odliczyć podatek VAT zapłacony przez ten podmiot z tytułu transakcji dokonanych jako władza publiczna i z tego względu nieopodatkowanych (zob. pkt 40 wyroku).

Oznacza to, że jeżeli w momencie nabycia towarów podmiot nie działał w charakterze podatnika VAT wtedy takiemu podmiotowi nie przysługuje w żadnym momencie prawo do odliczenia VAT naliczonego. Zgodnie bowiem z obowiązującym obecnie art. 167 dyrektywy 2006/112/WE prawo do odliczenia powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny. Późniejsza zmiana przeznaczenia takich towarów z działalności niedającej prawa do odliczenia na działalność dającą takie prawo, nie będzie skutkowała dla podatnika nabyciem prawa do odliczenia VAT. Powyższe tezy wyroku w sprawie C-378/02 zachowują aktualność również w odniesieniu do odpowiadających im przepisów dyrektywy 2006/112/WE (art. 167-168 oraz art. 184-192).

Z opisu sprawy wynika, że w momencie przystąpienia do realizacji projektu Wnioskodawca nie zamierzał wykorzystywać nabytych w ramach projektu towarów i usług do czynności opodatkowanych. W okresie od oddania do użytkowania, inwestycja była wykorzystywana do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W ocenie Organu, nabycie towarów i usług służących realizacji projektu nie miało związku z działalnością gospodarczą, gdyż przedmiotowe tereny były przeznaczone do czynności pozostających poza zakresem VAT. Oznacza to, że w chwili nabycia towarów i usług w trakcie realizacji inwestycji, Gmina nie działała w charakterze podatnika VAT. Późniejsza zmiana przeznaczenia (ewentualna dzierżawa terenów objętych realizacją projektu) nie spowoduje powstania prawa do odliczenia VAT, gdyż prawo takie powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny (art. 167 dyrektywy 2006/112/WE).

Należy podkreślić, że czynność oddania inwestycji w dzierżawę jest czynnością wykonywaną przez Miasto w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i co do zasady Miasto dla tej czynności uzyskuje przymiot podatnika podatku VAT.

Jednakże fakt ten i późniejsze (w stosunku do pierwotnego) wykorzystanie inwestycji do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług związane z oddaniem jej w dzierżawę, nie będzie skutkowało nabyciem prawa do odliczenia podatku naliczonego z związku z zakupem towarów i usług dotyczących realizacji projektu pn. "...".

Późniejsze oddanie terenów, których dotyczy realizowany projekt w dzierżawę nie oznacza, że w momencie zakupów towarów i usług dla potrzeb realizacji inwestycji, Miasto nabędzie prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia w całości lub części podatku VAT naliczonego w związku realizacją projektu pn. "..." ponieważ w chwili realizacji projektu nabywane w ramach jego realizacji produkty i usługi nie miały związku z czynnościami opodatkowanymi, a w konsekwencji Miasto nie działało jako podatnik od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.