IPTPP4/443-681/12-5/JM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.) oraz pismem z dnia 4 stycznia 2013 r. (data wpływu 7 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży działki oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego oraz pismem z dnia 4 stycznia 2013 r. (data wpływu 7 stycznia 2013 r.). Pismo z dnia 4 stycznia 2013 r. dotyczyło uzupełnienia w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne jako rolnik ryczałtowy w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca w 2005 r. nabył nieruchomość rolną, położoną w przy ulicy - n. rz., o powierzchni 5,4930 ha. Nieruchomość ta została zakupiona w celu prowadzenia na niej produkcji rolniczej. Poprzedni właściciele gruntu również prowadzili na tym terenie działalność rolniczą.

W dniu 3 czerwca 2009 r. Wnioskodawca sprzedał część ww. nieruchomości (działkę nr o powierzchni 5280 metrów kwadratowych) na rzecz gminy Miasto. Sprzedaż ta związana była z lokalną polityką rozwoju gospodarczo - przestrzennego - przez tę działkę gmina miała zamiar wybudować drogę publiczną.

Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca prowadzi na wskazanej działce produkcję rolniczą. Wnioskodawca ma zamiar sprzedać przedmiotową nieruchomość.

Wnioskodawca nie prowadzi innej działalności poza działalnością rolniczą. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działka nie była i nie jest zabudowana.

Działka objęta jest MPZP a przeznaczenie działki to tereny zabudowy produkcyjnej, składów i magazynów z funkcją administracyjno-biurową.

Nikt nie występował o wydanie warunków zabudowy.

Według wypisu z rejestru ewidencji gruntów są to grunty orne.

Przedmiotowa działka nigdy nie była udostępniana odpłatnie bądź nieodpłatnie innym osobom.

Wnioskodawca uprawia na przedmiotowych działkach zboża i rzepak. Są one sprzedawane corocznie do punktów skupu lub spasane w prowadzonym gospodarstwie.

Wnioskodawca kupił działkę w drodze umowy sprzedaży.

Wnioskodawca nie sprzedawał żadnych innych działek.

Wnioskodawca nie planuje sprzedaży działek.

Zainteresowany wskazał, że nie wykonał ani nie planuje żadnych czynności opisanych w wezwaniu tut. Organu takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, ogłoszenie w prasie, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy lub o zmianę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży przez Wnioskodawcę wskazanej w stanie faktycznym działki powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami - w związku z czym sprzedając przedmiotową działkę nie stanie się on z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary w rozumieniu powołanej ustawy należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, koniecznym jest, aby czynność ta była wykonana przez podatnika podatku od towarów w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatnikami są osoby prawne, organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz oso by fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, stosownie do art. 15 ust. 2, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, w sposób częstotliwy, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usług także wtedy, gdy czynność taka dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usług tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy towarów czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku od towarów i usług, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa z dnia 11 marca 2004 r. nie definiuje pojęcia "zamiar" i nie precyzuje pojęcia "częstotliwości", dlatego też w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne, było dokonywanie jej wielokrotnie (nie jednorazowo).

Z powszechnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Zatem istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując danej czynności. Przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

Potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. I FPS 3/07): " (...) w przypadku sprzedaży działek podatnikiem podatku VAT będzie podmiot, który wykonując taką czynność choćby jednorazowo działa niezależnie jako handlowiec. Związek dokonywanej czynności z działalnością handlową ma zatem, decydujące znaczenie, przy czym w przypadku handlu związek ten winien zaistnieć już w momencie zakupu sprzedawanej rzeczy. Z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, wg którego handlem jest dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, NSA wywiódł, że zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług. Zdaniem NSA działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek prywatny (osobisty) danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej".

O kwestii częstotliwości nie decyduje ponadto okres wykonywania czynności (rok, dwa, czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności. Potwierdzają to wyroki wojewódzkich sądów administracyjnych (przykładowo Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 maja 2012 r. sygn. akt. I SA/Po 352/12), a także Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10. Zgodnie z powołanym wyrokiem Trybunału " (...) czynności związane ze zwykłym wykonywaniem czynności własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem stosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem trybunału, okoliczność iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego".

Dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy czynności tej można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy.

W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony musi być już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Na gruncie powyższego unormowania, dla przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika podatku od towarów i usług, tj. działania w charakterze handlowca, nie jest wystarczające ustalenie i ocena okoliczności związanych z samą sprzedażą, lecz konieczne jest również ustalenie i ocena okoliczności towarzyszących nabyciu towarów, a zwłaszcza ustalenie, czy zostały one nabyte w celu ich odprzedaży, czy na potrzeby własne.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna, sprzedając działkę, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną; przesłanka "stałości" działalności gospodarczej wynika z porównania art. 9 i art. 12 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE L06.347.1 z późn. zm., zwana dalej "Dyrektywą 112"), gdyż skoro art. 12 Dyrektywy 112 wprowadza, jako zasadę szczególną, możliwość uznania za podatnika także podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, iż zasadą ogólną jest, by działalność gospodarcza musiała być wykonywana w sposób niesporadyczny (stały).

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 19 kwietnia 2012 r. sygn. akt. I FSK1118/11 stwierdził, że nie tylko liczba i zakres przeprowadzanych transakcji sprzedaży własności prywatnej jest decydujący, ale również: " (...) okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresów, w jakim te transakcje następowały, ani wysokości osiągniętych z nich przychodów".

Odnosząc powyższe rozważania do sytuacji Wnioskodawcy należy wskazać, że w żadnym wypadku nie można mu przypisać zamiaru sprzedaży gruntu w momencie jego nabycia. Grunt ten został zakupiony w celu prowadzenia na nim produkcji rolniczej. Decyzja o sprzedaży gruntu związana jest zaś z wyprzedażą majątku prywatnego. Należy jeszcze raz podkreślić, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych - w tym przypadku w celu prowadzenia produkcji rolniczej.

Reasumując, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. W związku z powyższym Wnioskodawca sprzedając przedmiotową działkę nie stanie się z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. W myśl tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Z kolei w myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych (C-180/10) i (C-181/10).

Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą (...).

Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym - podkreślił Trybunał.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca ma zamiar sprzedać nieruchomość. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne jako rolnik ryczałtowy. Wnioskodawca w 2005 r. nabył nieruchomość rolną o powierzchni 5,4930 ha. Nieruchomość ta została zakupiona w celu prowadzenia na niej produkcji rolniczej. W dniu 3 czerwca 2009 r. Wnioskodawca sprzedał część ww. nieruchomości (działkę nr 328/6 o powierzchni 5280 metrów kwadratowych) na rzecz Gminy Miasto. Sprzedaż ta związana była z lokalną polityką rozwoju gospodarczo - przestrzennego - przez tę działkę gmina miała zamiar wybudować drogę publiczną. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca prowadzi na wskazanej działce produkcję rolniczą. Wnioskodawca nie prowadzi innej działalności poza działalności rolniczą. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działka nie była i nie jest zabudowana. Działka objęta jest MPZP a przeznaczenie działki to tereny zabudowy produkcyjnej, składów i magazynów z funkcją administracyjno-biurową. Wnioskodawca wskazał, że nikt nie występował o wydanie warunków zabudowy. Przedmiotowa działka nigdy nie była udostępniana odpłatnie bądź nieodpłatnie innym osobom. Wnioskodawca uprawia na przedmiotowej działach zboża i rzepak. Są one sprzedawane corocznie do punktów skupu lub spasane w prowadzonym gospodarstwie. Wnioskodawca kupił działkę w drodze umowy sprzedaży. Wnioskodawca nie planuje sprzedaży działek. Wnioskodawca nie wykonał ani nie planuje żadnych czynności opisanych w wezwaniu tut. Organu takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, ogłoszenie w prasie, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy lub o zmianę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy opisanych gruntów Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Zainteresowany - jak wskazał w uzupełnieniu wniosku - nie wykonał ani nie planuje wykonać żadnych czynności przed sprzedażą działki takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, ogłoszenie w prasie, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy lub o zmianę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zatem Zainteresowany dokonując sprzedaży wymienionego gruntu będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie będzie wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę działki cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, sprzedaż działki przez Wnioskodawcę, nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ze względu na fakt, iż w związku z jej dostawą Zainteresowany nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT oraz podmiotu wykonującego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym sprzedaż działki nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstania obowiązku podatkowego.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.