IPTPP4/443-649/12-6/BM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 grudnia 2012 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP4/443-649/12-6/BM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2012 r. (data wpływu 17 września 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 grudnia 2012 r. (data wpływu 13 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie traktowania dostawy mediów jako usług odrębnych od usługi najmu, stawek dla dostawy mediów w przypadku umowy użyczenia lokalu zakładowi budżetowemu oraz zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 grudnia 2012 r. (data wpływu 13 grudnia 2012 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Zarząd z siedzibą jest jednostką budżetową podległą organizacyjnie Prezydentowi. Przedmiotem działalności jednostki jest zarządzanie składnikami mienia gminnego, a w szczególności gminnym zasobem lokalowym. Zgodnie ze statutem jednostka zawiera umowy najmu lokali mieszkalnych i użytkowych w oparciu o wydane przez Prezydenta Miasta skierowania do zawarcia umowy, natomiast w przypadku lokali użytkowych na targowisku miejskim umowy najmu zawierane są samodzielnie przez jednostkę. Jednostka świadczy usługi najmu na własny rachunek. Zarząd jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Lokale mieszkalne i użytkowe znajdują się w budynkach których właścicielem jest gmina, a także w budynkach wspólnot mieszkaniowych, których gmina jest współwłaścicielem. Zarząd ma podpisane umowy z dostawcami mediów do budynków których właścicielem jest gmina oraz z dostawcami mediów do targowiska miejskiego. Natomiast z tytułu współwłasności gminy jednostka jest obciążana notami wystawionymi przez wspólnoty mieszkaniowe, w których są również zawarte opłaty za media dla lokali gminnych. Wspólnoty mieszkaniowe nie są podatnikami podatku VAT. W umowach najmu lokali mieszkalnych odrębnie jest określona wysokość czynszu najmu za lokal oraz odrębnie jest określona wysokość dla każdej z pozostałych opłat (media) wysokość wszystkich opłat jest określona w kwocie do zapłaty (tekst jedn.: brutto). Na podstawie zawartych umów najmu lokali mieszkalnych jednostka stosuje następujące stawki podatku VAT: dla czynszu najmu lokalu oraz pomieszczeń składowych przynależnych do mieszkania - zwolnienie z podatku, dla centralnego ogrzewania, gazu, ciepłej wody (podgrzanie), ubezpieczenia - stawkę 23%, dla dostawy wody, odprowadzania ścieków, usuwania nieczystości, anten zbiorczych, wind, domofonów - stawkę 8%. W umowach najmu lokali użytkowych odrębnie jest określony czynsz najmu oraz odrębnie są określone poszczególne opłaty (media) w kwotach netto, a także stawki podatku VAT. Na podstawie zawartych umów najmu lokali użytkowych jednostka stosuje następujące stawki podatku VAT: dla czynszu najmu lokalu, pomieszczeń składowych przynależnych do lokalu, energii elektrycznej, centralnego ogrzewania, gazu, ciepłej wody (podgrzanie) - stawkę 23%, dla dostawy wody, odprowadzania ścieków, usuwania nieczystości - stawkę 8%.

Rozliczenie mediów następuje w cenach stosowanych przez dostawców mediów, a w przypadku lokali w budynkach wspólnot mieszkaniowych w cenach stosowanych przez nie, zgodnie z faktycznym zużyciem w poszczególnych lokalach. Jednostka nie stosuje marży. Dla wody i ścieków rozliczenie następuje za okresy półroczne, dla pozostałych mediów rozliczenie następuję za okresy roczne. Rozliczeniu do rzeczywistych kosztów podlegają następujące media: energia elektryczna, centralne ogrzewanie, gaz, woda, ścieki, usuwanie nieczystości, anteny zbiorcze, windy i domofony.

W jednym przypadku jednostka zawarła umowę użyczenia lokalu użytkowego z zakładem budżetowym i zgodnie z umową obciąża najemcę lokalu tylko opłatami za media tj. energię elektryczną energię cieplną, gaz, dostawę wody, odprowadzenie ścieków, usuwanie nieczystości oraz inne opłaty które mogą wystąpić sporadycznie a związane są z kosztem utrzymania lokalu. W tym przypadku jednostka stosuje stawki podatku VAT właściwe dla poszczególnych mediów.

Dla lokali użytkowych jednostka wystawia faktury VAT za usługi najmu oraz media, natomiast dla lokali mieszkalnych nie są wystawiane faktury VAT.

Zapłaty przez najemców lokali mieszkalnych dokonywane są tylko na rachunek bankowy jednostki. Z ewidencji oraz dowodów dokumentujących transakcję wynika jakiej transakcji zapłata dotyczy. Jednostka korzysta ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży dla osób fizycznych przy użyciu kasy fiskalnej zgodnie z poz. 37 czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r.

Wnioskodawca wskazał prawa i obowiązki Zarządu wynikające z zawartych umów najmu lokali mieszkalnych i użytkowych: Jednostka ma prawo do pobierania opłat z tytułu czynszu najmu za lokal oraz pozostałych opłat tj. za dostawę wody, odprowadzenie ścieków, wywozu nieczystości, centralne ogrzewanie, gaz, energię elektryczną pomieszczenia składowe przynależne do lokalu, anteny zbiorcze, domofony, windy.

Wnioskodawca podał także prawa i obowiązki najemców lokali mieszkalnych i użytkowych wynikające z zawartych umów. Najemcy otrzymują w najem lokal do użytkowania o określonym standardzie np. wyposażony w instalację wodno-kanalizacyjną, centralne ogrzewanie, elektryczność, gaz, dostawę ciepłej wody z możliwością korzystania z anten zbiorczych, wind, domofonów. Przysługuje im prawo do użytkowania wraz z innymi lokatorami z części wspólnych budynku, a także w przypadku lokali mieszkalnych do bezpłatnego użytkowania piwnic lub komórek przynależnych do lokalu. Najemcy obowiązani są płacić wynajmującemu co miesiąc opłaty z tytułu czynszu najmu oraz pozostałe opłaty za tzw. media do ostatniego dnia każdego miesiąca na rachunek bankowy wynajmującego. Mają obowiązek utrzymywać wynajmowany lokal w należytym stanie technicznym i sanitarnym.

Zakład budżetowy z którym jednostka zawarła umowę użyczenia jest samorządowym zakładem budżetowym.

Zarząd nie rozpoczął ewidencjonowania usług najmu lokali mieszkalnych przy zastosowaniu kasy rejestrującej przed 1 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jednostka prawidłowo stosuje zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas fiskalnych zgodnie z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo jednostka stosuje zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży dla osób fizycznych zgodnie z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z 26 lipca 2010 r., ponieważ w całości zapłaty za usługi są dokonywane na rachunek bankowy jednostki. Z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje wynika jakiej transakcji zapłata dotyczy. W jednostce nie występują transakcje kasowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy.

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Z przepisu art. 111 ust. 1 wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego.

Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy. Powyższą tezę wspiera pośrednio art. 111 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika.

Z powołanej normy prawnej wynika wprost, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to, czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej umożliwia również realizację prawa konsumenta w zakresie otrzymania dokumentu (paragonu) zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji, w tym strukturze ceny.

Jak wynika z art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa. Przy wydawaniu rozporządzenia minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględnia:

1.

wielkość i proporcje sprzedaży zwolnionej od podatku w danej grupie podatników;

2.

stosowane przez podatników zasady dokumentowania obrotu;

3.

możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących;

4.

konieczność zapewnienia realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, przy uwzględnieniu korzyści wynikających z ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz faktu zwrotu podatnikom przez budżet państwa części wydatków na zakup tych kas;

5.

konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczania podatku, w tym właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego;

6.

konieczność zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;

7.

konieczność przeciwdziałania nadużyciom związanym z nieewidencjonowaniem obrotu przez podatników.

Zatem stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

Obecnie obowiązują w tym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 37 ww. załącznika wymienione zostało świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła 2).

Z objaśnień zawartych w punkcie 2) wynika, iż zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Korzystanie ze zwolnienia określonego w poz. 37 wymaga spełnienia określonych warunków wynikających wprost z zapisu tej regulacji. Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy można zatem stosować jeżeli:

* zapłata za świadczoną usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,

* z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,

* podatnik nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług za pomocą kasy rejestrującej przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Niewystąpienie jednego z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest jednostką budżetową podległą organizacyjnie Prezydentowi Miasta. Przedmiotem działalności jednostki jest zarządzanie składnikami mienia gminnego, a w szczególności gminnym zasobem lokalowym. Zgodnie ze statutem jednostka zawiera umowy najmu lokali mieszkalnych i użytkowych w oparciu o wydane przez Prezydenta Miasta skierowania do zawarcia umowy, natomiast w przypadku lokali użytkowych na targowisku miejskim umowy najmu zawierane są samodzielnie przez jednostkę. Jednostka świadczy usługi najmu na własny rachunek. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Lokale mieszkalne i użytkowe znajdują się w budynkach których właścicielem jest Gmina, a także w budynkach wspólnot mieszkaniowych, których gmina jest współwłaścicielem.

Dla lokali użytkowych jednostka wystawia faktury VAT za usługi najmu oraz media, natomiast dla lokali mieszkalnych nie są wystawiane faktury VAT.

Zapłaty przez najemców lokali mieszkalnych dokonywane są tylko na rachunek bankowy jednostki. Z ewidencji oraz dowodów dokumentujących transakcję wynika jakiej transakcji zapłata dotyczy. Wnioskodawca nie rozpoczął ewidencjonowania usług najmu lokali mieszkalnych przy zastosowaniu kasy rejestrującej przed 1 stycznia 2011 r. Jednostka korzysta ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży dla osób fizycznych przy użyciu kasy fiskalnej zgodnie z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r.

Mając na uwadze przedstawiony zaistniały stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, za które zapłata całości należności następuje za pośrednictwem poczty lub banku, a z ewidencji i dowodów dokumentujących te transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła, Wnioskodawca, na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży tych usług do dnia 31 grudnia 2012 r.

Tym samym Wnioskodawca prawidłowo stosuje zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejszą interpretacją rozstrzygnięto wniosek w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Natomiast w pozostałym zakresie zostanie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl