IPTPP4/443-63/13-4/JM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2013 r. (data wpływu 4 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek budowlanych - jest prawidłowe;

* braku obowiązku odprowadzenia podatku od sprzedaży pierwszej działki i składania deklaracji VAT począwszy od miesiąca następującego po miesiącu sprzedaży działki - jest prawidłowe;

* braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działki pod zabudowę przemysłową - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek budowlanych, braku obowiązku odprowadzenia podatku od sprzedaży pierwszej działki i składania deklaracji VAT począwszy od miesiąca następującego po miesiącu sprzedaży działki, braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działki pod zabudowę przemysłową.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w zakresie pytań oraz przedstawienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie obowiązku składania deklaracji VAT z tytułu sprzedaży pierwszej działki oraz opodatkowania sprzedaży działki pod zabudowę przemysłową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nie prowadzącą rolniczej ani pozarolniczej działalności gospodarczej, jak również nie jest zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług. Nie zamierza też podejmować żadnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem 10 działek budowlanych, niezabudowanych o łącznej powierzchni 0,9143 ha oraz jednej działki pod zabudowę przemysłową o powierzchni 0,6629 ha, nabytych w 1996 r. w drodze spadku jako jedno gospodarstwo rolne. W uchwalonym w 2011 r. miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nastąpiła zmiana klasyfikacji działek rolnych na działki o charakterze budowlanym z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowo-usługowe oraz tereny przemysłowe. W 2012 r. Wnioskodawca dokonał podziału gruntu i wyodrębnił 10 działek budowlanych o powierzchni od 588 m² do 1758 m², z których jedną sprzedał w miesiącu lipcu 2012 r. Po dokonaniu podziału gruntów żadna z działek nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej lub rolniczej. Wnioskodawca nie poczynił też żadnych kroków zmierzających do przygotowania uzbrojenia terenu. W obecnej chwili Wnioskodawca nosi się z zamiarem sprzedaży pozostałych działek.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca poinformował, że nie dokonał i nie zamierza dokonywać żadnych czynności przed sprzedażą przedmiotowych działek (np. ogrodzenie, uzbrojenie terenu, ogłoszenie o sprzedaży itp.). Ponadto oświadczył że przedmiotowe działki nigdy nie były udostępniane odpłatnie bądź nieodpłatnie innym osobom. Po nabyciu gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzą przedmiotowe działki przez kilka lat uprawiał je wspólnie z bratem - drugim współwłaścicielem, ale od ponad 5-ciu lat do dziś działki nie były uprawiane i stanowiły ugór. W najbliższej przyszłości nie zamierza ich udostępniać innym osobom czy to na zasadzie dzierżawy czy też nieodpłatnego użyczenia.

Jak Wnioskodawca zaznaczył powyżej jedna działka została w lipcu 2012 r. sprzedana w formie aktu notarialnego. Po dokonaniu sprzedaży wiele osób zaczęło interesować się zakupem pozostałych działek. W związku z tym Wnioskodawca rozważa sprzedaż w najbliższej przyszłości następnych działek.

Wnioskodawca nadmienił, że jest również posiadaczem nieruchomości, w skład której wchodzi budynek mieszkalny i część środków uzyskanych ze sprzedaży pragnie przeznaczyć na remont i modernizację domu, w którym mieszka od urodzenia.

Po sprzedaży pierwszej działki w lipcu 2012 r. Wnioskodawca nie zgłosił tej transakcji do opodatkowania podatkiem VAT.

Przychód uzyskany z tej sprzedaży był zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek budowlanych jako majątku osobistego Wnioskodawcy podlega podatkowi VAT. Czy Wnioskodawca powinien odprowadzić podatek VAT od sprzedaży pierwszej działki i składać deklaracje VAT począwszy od miesiąca następującego po miesiącu w którym sprzedał działkę. Czy sprzedaż działki pod zabudowę przemysłową jako majątku osobistego Wnioskodawcy podlega podatkowi VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości lub jej części stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Jednakże sam fakt, że podmiot wykonuje czynności wymienione w tym przepisie nie jest wystarczającą przesłanką do opodatkowania ich podatkiem VAT. Podmiot dokonujący czynności określonej w art. 5 ustawy o VAT musi działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ustawy o VAT. Z brzmienia przepisów art. 15 ust. 1 i 2 wynika, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług wtedy gdy działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub osoba wykonująca wolny zawód.

W przedmiotowej sprawie sprzedaż nieruchomości (działki budowlane) nie następuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość ta stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Przyszła planowana sprzedaż ma charakter sprzedaży własności, która została nabyta wiele lat temu.

Nabywając własność nieruchomości Wnioskodawca nie miał zamiaru nią handlować. Sprzedając działki nie działa jak przedsiębiorca, handlowiec, ale jako właściciel spieniężający swój majątek. Podział nieruchomości i wyodrębnienie kilku działek nie świadczy o chęci wykonywania czynności w sposób częstotliwy, ale ma na celu jak najkorzystniejsze spieniężenie majątku osobistego. Powyższe twierdzenia są zgodne z orzecznictwem sądów administracyjnych. Zgodnie z orzeczeniem NSA z 29 października 2007 r. (I FPS 3/07) sprzedaż nieruchomości podzielonej na kilka odrębnych działek budowlanych, należącej do majątku osobistego nie jest profesjonalną działalnością gospodarczą, nie trzeba płacić od tego podatku VAT. W wyroku z 18 stycznia 2006 r. WSA w Warszawie (III SA/Wa 3885/06) stwierdził, że aby ustalić status sprzedawcy, trzeba określić intencje i zamiary, z jakimi nabył on grunt. Z wyroku WSA we Wrocławiu z 20 października 2006 r. (I SA/Wr 830/06) wynika, że kluczowym elementem jest ustalenie, jakie zamiary miała osoba nabywająca grunt. Ponieważ sprzedaż majątku prywatnego nabytego w celu wykorzystania na własne potrzeby nie podlega VAT, nie ma znaczenia czy działkę sprzedano kilku czy kilkunastu nabywcom. W wyroku z 24 kwietnia 2007 r. NSA (I FSK 603/06) podkreślił, że można opodatkować sprzedaż kilku działek tylko wtedy, gdy zamiar sprzedaży pojawił się w momencie nabycia, nie zaś w momencie podziału geodezyjnego.

W przedmiotowym przypadku nie zachodzą przesłanki podmiotowe, wobec tego czynność sprzedaży działek budowlanych stanowiących majątek osobisty Wnioskodawcy zdaniem Wnioskodawcy nie podlega podatkowi VAT. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że nie miał obowiązku odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży pierwszej działki jak również nie miał obowiązku do składania deklaracji VAT począwszy od miesiąca następującego po miesiącu w którym Wnioskodawca sprzedał działkę. W świetle powyższego przyszła sprzedaż działki pod zabudowę przemysłową jako majątku osobistego nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług. Majątek osobisty nabyty był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową. Zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się:

* za prawidłowe w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek budowlanych;

* za prawidłowe w zakresie braku obowiązku odprowadzenia podatku od sprzedaży pierwszej działki i składania deklaracji VAT począwszy od miesiąca następującego po miesiącu sprzedaży działki;

* za prawidłowe w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działki pod zabudowę przemysłową.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntów jest dostawą towarów.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 k.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 k.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako, rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 z późn. zm.).

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Brzmienie ww. przepisu zostało zmienione na podstawie art. 1 pkt 12 lit. a ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z art. 15 ustawy nowelizującej ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2013 r.

Stosownie zatem do art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, w brzmieniu obowiązującym zarówno przed jak i po dniu 1 kwietnia 2013 r., ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych (C-180/10) i (C-181/10).

Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą (...).

Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym - podkreślił Trybunał.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. UE L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest współwłaścicielem 10 działek budowlanych, niezabudowanych o łącznej powierzchni 0,9143 ha oraz jednej działki pod zabudowę przemysłową o powierzchni 0,6629 ha, nabytych w 1996 r. w drodze spadku jako jedno gospodarstwo rolne. W uchwalonym w 2011 r. miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nastąpiła zmiana klasyfikacji działek rolnych na działki o charakterze budowlanym z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowo-usługowe oraz tereny przemysłowe. W 2012 r. Wnioskodawca dokonał podziału gruntu i wyodrębnił 10 działek budowlanych o powierzchni od 588 m² do 1758 m², z których jedną sprzedał w miesiącu lipcu 2012 r. Wnioskodawca jest osobą fizyczną nie prowadzącą rolniczej ani pozarolniczej działalności gospodarczej, jak również nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie zamierza też podejmować żadnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami.

Z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął działań takich, jak: ogrodzenie, uzbrojenie terenu, ogłoszenie o sprzedaży itd., które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, iż Zainteresowany dokonując sprzedaży działek nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowej otrzymanej w drodze darowizny, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Zainteresowany, zbywając nieruchomość stanowiącą jego majątek prywatny, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do aktualnego orzecznictwa - transakcja zbycia nieruchomości gruntowych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż Wnioskodawca nabył przedmiotowe działki w drodze umowy spadku. Wobec tego Zainteresowanego, w związku ze zbyciem ww. działek, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę działek budowlanych oraz działki pod zabudowę przemysłową nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe dotyczy także sprzedaży przez Wnioskodawcę pierwszej działki. W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Zainteresowany, w związku z dostawą przedmiotowych działek, korzysta/będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży: pierwszej działki, działek budowlanych oraz działki pod zabudowę przemysłową należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do obowiązku składania deklaracji należy zauważyć, że zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Biorąc pod uwagę treść art. 99 ust. 1 ustawy oraz fakt, iż dokonując dostawy działek Wnioskodawca nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, należy stwierdzić, że Zainteresowany nie miał obowiązku składania deklaracji dotyczących podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży pierwszej działki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku składania deklaracji VAT począwszy od miesiąca następującego po miesiącu sprzedaży działki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.