IPTPP4/443-57/11-4/JM - Uprawnienie spółdzielni mieszkaniowej do doliczenia podatku od towarów i usług należnego do opłat za użytkowanie przez tę spółdzielnię lokali przeznaczonych na prowadzenie działalności gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2011 r. (data wpływu 3 listopada 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 stycznia 2012 r. (data wpływu 27 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie doliczania podatku VAT należnego do opłat za użytkowanie lokali przeznaczonych pod prowadzenie działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi (funkcjonowanie biur spółdzielni) - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie doliczania podatku VAT należnego do opłat za użytkowanie lokali przeznaczonych pod prowadzenie działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi (funkcjonowanie biur spółdzielni).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 stycznia 2012 r. (data wpływu 27 stycznia 2012 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Spółdzielnia zajmuje się zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych w postaci budowy nowych zasobów oraz utrzymaniem starych zasobów mieszkaniowych.

Spółdzielnia jest podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

Wnioskodawca posiada biuro zarządu i biura administracji osiedli, które znajdują się w parterach budynków mieszkalnych, które zapewniają prawidłowość obsługi gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Spółdzielnia wystawia comiesięczne faktury za opłaty związane z użytkowaniem tych lokali tj. eksploatację, wodę i kanalizację, c.o. i c.w. (zaliczka), monitoring. Do wystawionych faktur dolicza podatek VAT w odpowiedniej stawce, gdyż zdaniem Spółdzielni nie można zastosować zwolnienia.

Budynki, w których Spółdzielnia posiada biura należą do Spółdzielni (lokale biurowe stanowią mienie Spółdzielni).

Odbiorcą faktur obejmujących opłaty czynszowe (eksploatacja + media) związanych z użytkowaniem lokali (biur) wystawianych przez Spółdzielnię jest Spółdzielnia (wystawia faktury sprzedaży sama dla siebie).

Pierwotnym nabywcą usług, za które Spółdzielnia wystawia faktury doliczając podatek VAT jest Spółdzielnia.

Wystawiając faktury Spółdzielnia dolicza VAT należny w wysokości 8% (woda, kanalizacja, śmieci) i 23% za pozostałe pozycje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy stanowisko polegające na doliczaniu podatku VAT należnego do opłat za użytkowanie lokali przeznaczonych pod prowadzenie działalności gospodarki zasobami mieszkaniowymi (funkcjonowanie biur Spółdzielni) jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółdzielnia postępuje prawidłowo naliczając VAT należny od opłat za użytkowanie lokali biurowych, gdyż opłata ta nie może być zwolniona zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 i 5 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:

Z art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Pojęcie "świadczenie" - składające się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Świadczenie zakłada istnienie podmiotu będącego jego odbiorcą (konsumentem usługi). Musi to być podmiot inny niż wykonujący usługę. Świadczenie na własną rzecz nie jest więc usługą, gdyż nie występuje wówczas konsument usługi (odbiorca świadczenia).

O tym, że usługa musi być wykonywana na rzecz podmiotu innego niż świadczący usługę, świadczy również brzmienie art. 27 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347), zgodnie z którym aby zapobiec zakłóceniom konkurencji i po konsultacji z Komitetem ds. VAT, państwa członkowskie mogą uznać za odpłatne świadczenie usług świadczenie przez podatnika usługi do celów działalności jego przedsiębiorstwa, w przypadku gdy VAT od takiej usługi, gdyby była świadczona przez innego podatnika, nie podlegałby w całości odliczeniu.

Skoro nie ma takich wyjątkowych regulacji w ustawie, to dokonywanie świadczeń na rzecz swojej własnej działalności nie stanowi usługi. Nie dotyczy to przypadków, gdy usługa bądź towar zostały przekazane na potrzeby osobiste, o których mowa w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych, celem spółdzielni mieszkaniowej, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

W myśl art. 1 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielnia ma obowiązek zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W świetle art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych w postaci budowy nowych zasobów oraz utrzymaniem starych zasobów mieszkaniowych. Zainteresowany jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada biuro zarządu i biura administracji osiedli, które znajdują się w parterach budynków mieszkalnych. Biura te zapewniają prawidłowość obsługi gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Spółdzielnia wystawia comiesięczne faktury za opłaty związane z użytkowaniem tych lokali tj. eksploatację, wodę i kanalizację, c.o. i c.w. (zaliczka), monitoring. Budynki, w których Spółdzielnia posiada biura należą do Wnioskodawcy (lokale biurowe stanowią mienie Wnioskodawcy). Odbiorcą faktur obejmujących opłaty czynszowe (eksploatacja + media) związanych z użytkowaniem lokali (biur) wystawianych przez Spółdzielnię jest Spółdzielnia (wystawia faktury sprzedaży sama dla siebie). Pierwotnym nabywcą usług, za które Spółdzielnia wystawia faktury doliczając podatek VAT jest Spółdzielnia. Wystawiając faktury Wnioskodawca dolicza VAT należny w wysokości 8% (woda, kanalizacja, śmieci) i 23% za pozostałe pozycje.

Jak wcześniej wykazano świadczenie na własną rzecz nie jest usługą. Świadczenie usług nie może mieć miejsca bez ustalenia konsumenta, tj. podmiotu będącego beneficjentem danej usługi. Tym samym w przedmiotowej sytuacji nie występuje czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji czynność ta nie podlega obowiązkowi udokumentowania jej fakturą VAT.

Reasumując w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca nie może doliczać podatku VAT należnego do opłat za użytkowanie lokali przeznaczonych pod prowadzenie działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi (funkcjonowanie biur Spółdzielni), ponieważ Wnioskodawca nie może wystawiać faktur na własną rzecz.

Czynności polegające na wykorzystywaniu lokali do prowadzenia działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi (funkcjonowanie biur Spółdzielni) nie stanowią odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo zaznaczyć należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.