IPTPP4/443-468/13-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2013 r. (data wpływu 4 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia z opodatkowania przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntów w zamian za odszkodowanie - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia z opodatkowania przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntów w zamian za odszkodowanie.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 września 2013 r. w zakresie doprecyzowania stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji specjalistycznej aparatury i urządzeń przemysłowych, komponentów do elektrowni wiatrowych i generatorów oraz komponentów do maszyn budowlanych i przeładunkowych.

Spółka posiada prawo wieczystego użytkowania gruntów m.in. w X. W dniu 08.11.2012 została wydana decyzja Wojewody o pozwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych dla przebudowy wału miasta X w związku ze skutkami powodzi w maju i czerwcu 2010 (decyzja stała się ostateczna 23.12.2012). Decyzja została wydana w oparciu o przepisy ustawy z dnia 8.07.2010 o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych.

W wyniku tej decyzji działki zlokalizowane w obrębie przebudowywanego wału przeciwpowodziowego zostały podzielone. Prawo wieczystego użytkowania gruntów nowoutworzonych działek przylegających bezpośrednio do wału przeciwpowodziowego zostało przeniesione na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem.

Działki przed podziałem były zabudowane basenem portowym oraz torami kolejowymi. Ich przeznaczenie w ewidencji gruntów określone było jako "działki przeznaczone pod bocznicę kolejową i port". W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działki te były określone jako "tereny komunikacji wodnej wraz z bocznicą kolejową".

W wyniku podziału działek wydzielone zostały niezabudowane części działek, których prawo wieczystego użytkowania przejął Skarb Państwa. Te nowoutworzone działki nie mają założonych ksiąg wieczystych, a w ewidencji gruntów mają wpisane takie przeznaczenie jak działka z której zostały wydzielone. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nowoutworzone działki określone są nadal jako "tereny komunikacji wodnej wraz z bocznicą kolejową".

Działki wydzielone (nowoutworzone), których prawo wieczystego użytkowania zostało przeniesione za odszkodowaniem na rzecz Skarbu Państwa nie są zabudowane budynkami, ani budowlami ani ich częściami w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z poźn. zmianami).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy spółka ma prawo zastosować zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 punkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług przy opodatkowaniu odszkodowania otrzymanego w zamian za przeniesienie na rzecz Skarbu Państwa prawa wieczystego użytkowania gruntów działek przylegających do wału przeciwpowodziowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl postanowień art. 43 ust. 1 punkt 9 ustawy z dnia 11.03.2004 o podatku do towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym 01.01.2013) zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zdaniem spółki w przypadku przejęcia przez Skarb Państwa działek na cele realizacji inwestycji przeciwpowodziowej polegającej na:

* przebudowie wału przeciwpowodziowego rzeki Y,

* wykonanie nowego odcinka wału przeciwpowodziowego rzeki Y,

* przebudowie wału poprzecznego rzeki Y,

* wykonaniu urządzeń związanych z tymi odcinkami wału

jednoznacznie określa, że przewłaszczone nowo wydzielone działki nie są zabudowane i nie będą już nigdy przeznaczone pod zabudowę.

W związku z powyższym spółka przy opodatkowaniu transakcji przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej prawa własności działek za odszkodowaniem ma prawo skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 punkt 9 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, pod pojęciem dostawy towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa, prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Przepis powyższy określa szczególny przypadek dostawy towarów, który ma na celu wskazanie, że dostawą towarów jest nawet tak nietypowa sytuacja, jak władcze działanie organu lub samego przepisu prawa, w którym towar (także wbrew woli) zmienia właściciela za odszkodowaniem. Własność towaru nie jest tu najistotniejszą cechą opisanego przypadku, lecz nierówna pozycja stron takiej specyficznej dostawy, w której jedna niejako "zmuszona" jest poddać się określonym nakazom płynącym z organu lub z mocy prawa.

Zatem jeśli przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje za odszkodowaniem, to wówczas stanowi ono odpłatną dostawę towarów i ze względu na przedmiot czynność taka jest objęta opodatkowaniem. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Zaznaczyć należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Zatem dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa, prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 143, poz. 963 z późn. zm.) decyzję o pozwoleniu na realizację inwestycji wydaje wojewoda na wniosek inwestora.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy wojewoda zawiadamia o wszczęciu postępowania w sprawie o wydanie decyzji o pozwoleniu na realizację inwestycji właścicieli oraz użytkowników wieczystych nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na realizację inwestycji na adres wskazany w katastrze nieruchomości.

Natomiast zgodnie z art. 9 pkt 5 lit. a decyzja o pozwoleniu na realizację inwestycji zawiera oznaczenia, według katastru nieruchomości, nieruchomości lub ich części, będących częścią inwestycji, niezbędnych do jej realizacji, które stają się własnością Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 19 ust. 1 powyższej ustawy decyzją o pozwoleniu na realizację inwestycji zatwierdza się podział nieruchomości.

Z kolei ust. 2 wyżej wymienionego przepisu mówi, że linie rozgraniczające teren ustalone decyzją o pozwoleniu na realizację inwestycji stanowią linie podziału nieruchomości

Natomiast ust. 3 tego przepisu stanowi, że decyzja o pozwoleniu na realizację inwestycji stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej oraz w katastrze nieruchomości.

Nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 9 pkt 5 lit. a stają się, zgodnie z art. 19 ust. 4 ww. ustawy, z mocy prawa własnością Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego z dniem, w którym decyzja o pozwoleniu na realizację inwestycji stała się ostateczna.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy z tytułu przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego własności nieruchomości, o których mowa w art. 9 pkt 5 lit. a, właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu tej nieruchomości przysługuje odszkodowanie, w wysokości uzgodnionej między inwestorem, a dotychczasowym właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub osobą, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe do nieruchomości, od odpowiednio Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego. Uzgodnienia dokonuje się w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Natomiast w myśl ust. 2 powyższego przepisu, jeżeli w terminie 2 miesięcy od dnia, w którym decyzja o pozwoleniu na realizację inwestycji stała się ostateczna, nie dojdzie do uzgodnienia, o którym mowa w ust. 1, wysokość odszkodowania ustala wojewoda w drodze decyzji.

Wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 20 ust. 1, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o pozwoleniu na realizację inwestycji przez organ I instancji oraz według wartości tej nieruchomości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania - art. 21 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania inwestycji przeciwpowodziowych.

Z powołanych przepisów wynika zatem, iż istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika jasno, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Z opisu sprawy wynika że Spółka posiada prawo wieczystego użytkowania gruntów. W dniu 08.11. 2012 r. została wydana decyzja wojewody o pozwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych dla przebudowy wału Miasta. Decyzja ta stała się ostateczna w dniu 23 grudnia 2012 r. Decyzja została wydana w oparciu o przepisy ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych.

W wyniku tej decyzji działki zlokalizowane w obrębie wału przeciwpowodziowego zostały podzielone. Prawo wieczystego użytkowania gruntów nowoutworzonych działek przylegających bezpośrednio do wału przeciwpowodziowego zostało przeniesione na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem.

Działki przed podziałem były zabudowane basenem portowym oraz torami kolejowymi. Ich przeznaczenie w ewidencji gruntów określone było jako "działki przeznaczone pod bocznicę kolejową i port". W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działki te były określone jako "tereny komunikacji wodnej wraz z bocznicą kolejową".

Działki wydzielone (nowoutworzone), których prawo wieczystego użytkowania zostało przeniesione za odszkodowaniem na rzecz Skarbu Państwa nie są zabudowane budynkami ani budowlami ani ich częściami w rozumieniu art. 3 ustawy - Prawo budowlane.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nowoutworzone działki określone są nadal jako "tereny komunikacji wodnej wraz z bocznicą kolejową".

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosowanie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w samej ustawie o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie są objęte dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu stawką w wysokości 23% - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 tej ustawy.

Na mocy powołanego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona od podatku jest jedynie dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są gruntami budowlanymi lub gruntami przeznaczonymi pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane oraz nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w przedmiotowym artykule posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Na podstawie decyzji Wojewody z dnia 8 listopada 2012 r. o pozwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych zmianie uległo przeznaczenie przedmiotowych działek. Do momentu wydania decyzji tereny, o których mowa w przedmiotowej sprawie stanowiły "tereny komunikacji wodnej wraz z bocznicą kolejową". Decyzją Wojewody zostały przeznaczone na realizację inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych.

Przedmiotowe działki zostały przeznaczone na przebudowę wału przeciwpowodziowego i budowę nowego odcinka wału przeciwpowodziowego wraz wykonaniem urządzeń związanych z tymi odcinkami wału.

W związku z powyższym oraz brakiem w przepisach podatkowych pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę rozpatrując czy nowoutworzone działki stanowią tereny przeznaczone pod zabudowę należy sięgnąć do przepisów ustawy - Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o:

2a)budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku;

3. budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

3a)obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z objaśnieniami zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

Grupa 215 obejmuję klasę 2152 - Zapory wodne. Klasa ta obejmuje: zapory wodne i podobne budowle do zatrzymywania wody dla wszelkich celów: produkcji energii w elektrowniach wodnych, irygacji, regulacji spławności, ochrony przeciwpowodziowej.

Jak wynika z powyższego wał przeciwpowodziowy stanowi budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego oraz znajduję się w PKOB jako budowla wodna wobec tego należy uznać, że nowoutworzone działki są przeznaczone pod zabudowę.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie może zastosować zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 punkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do nowoutworzonych działek, których prawo wieczystego użytkowania zostało przeniesione za odszkodowaniem na rzecz Skarbu Państwa.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.