IPTPP4/443-391/12-3/JM - Prawidłowość opodatkowania podatkiem od towarów i usług mediów dostarczanych do lokalu użytkowego oraz refakturowania kosztów mediów przypadających na lokal użytkowy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2012 r. (data wpływu 8 czerwca 2012 r.), uzupełnionym o podpis osoby mającej prawo do reprezentacji Wnioskodawcy przed tut. Organem (data złożenia podpisu 27 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: prawidłowości opodatkowania podatkiem VAT mediów dostarczanych do lokalu użytkowego, refakturowania kosztów mediów przypadających na lokal użytkowy oraz rozliczenia podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości opodatkowania podatkiem VAT mediów dostarczanych do lokalu użytkowego, obowiązku refakturowania kosztów mediów przypadających na lokal użytkowy oraz rozliczenia podatku VAT z tytułu posiadanego lokalu użytkowego.

Ww. wniosek został uzupełniony o podpis osoby mającej prawo do reprezentacji Wnioskodawcy przed tut. Organem (data złożenia podpisu 27 sierpnia 2012 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Członek Spółdzielni posiada lokal użytkowy przekształcony na odrębną własność ze spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, w którym prowadzi działalność gospodarczą - spółka jawna.

Lokal użytkowy znajduje się w budynku mieszkalnym wielorodzinnym.

Spółdzielnia nalicza opłaty dla lokali mieszkalnych i dla lokalu użytkowego z tytułu eksploatacji i za media (woda, c.o.) wystawiając naliczenia opłat zgodnie z ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych.

Na wniosek spółki spółdzielnia wystawia f-ry VAT. W pierwszej fakturze wykazuje poszczególne tytuły płatności w tym - opłata eksploatacyjna, koszty zarządzania, odpis na fundusz remontowy z zastosowaniem stawki: 23% VAT, do którego to naliczania VAT użytkownik lokalu nie wnosi zastrzeżeń.

Oddzielnie wystawia drugą f-rę VAT za media wg. odczytu liczników: woda + VAT 8% i centralne ogrzewanie + 23% VAT.

Spółdzielnia otrzymuje f-ry za media od dostawców na podstawie zawartych z nimi umów.

Opłata za media dla lokali jest naliczana w ten sposób, że spółdzielnia stosuje cenę jednostkową za media z naliczonym podatkiem VAT i jest to dla niej pełny koszt jaki przenosi na lokale.

Lokale mieszkalne ponoszą koszt w cenie brutto (cena jednostkowa +VAT).

Dla lokalu użytkowego przy wystawianiu f-ry, cenę za media stanowi cena brutto (jak dla lokali mieszkalnych) a nadto jest dodatkowo policzony podatek VAT: 8% do wody i 23% do c.o.

Należny VAT wynikający z tych faktur odprowadza się do urzędu skarbowego.

Z tak naliczoną ceną za media nie zgadza się użytkownik lokalu użytkowego, twierdząc, że ma naliczony podwójnie VAT od mediów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, spółdzielnia prawidłowo oblicza koszt jednostkowy za media ponieważ cena jednostkowa + VAT jest dla niej kosztem, którym w pełni obciąża lokale mieszkalne zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 co nie dotyczy lokali użytkowych.

Wystawiając faktury VAT dla spółki za lokal użytkowy ma obowiązek naliczyć podatek VAT należny.

VAT należny od mediów: tak za wodę jak i za c.o. powinien być naliczony w wysokości 23%.

Spółdzielnia wystawia faktury dla spółki prawidłowo, bo na podstawie pisemnego wniosku o wystawianie f-ur VAT.

Spółdzielnia nie może refakturować kosztów za media dla lokalu użytkowego, ponieważ nie może być spełniony warunek o zawarciu umowy pomiędzy stronami z zastrzeżeniem o refakturowaniu usług jak dla lokali wynajmowanych, bo lokal jest o statusie odrębnej własności.

Spółdzielnia prawidłowo rozlicza się z urzędem skarbowym odprowadzając należny podatek VAT zawarty w wystawionych fakturach dla spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z treści cytowanego przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów". Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) dana usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przepisy ustawy nie precyzują w sposób szczegółowy jakie elementy należy uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Posłużenie się jednak sformułowaniem "całość świadczenia należnego od nabywcy" oznacza, że w podstawie opodatkowania należy uwzględnić wszelkie dodatkowe koszty bezpośrednio związane z dostawą towarów lub ze świadczeniem usługi zasadniczej, którymi w efekcie obciążany jest nabywca świadczenia. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122. i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

W świetle § 13 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.).

Z powyższego wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy oraz w § 13 ust. 1 pkt 16 ww. rozporządzenia, odnosi się do czynności związanych z lokalami mieszkalnymi. Nie korzystają z tego zwolnienia czynności, za które pobierane są opłaty związane z lokalami użytkowymi.

Artykuł 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.) wskazuje, że członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu (art. 4 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast z art. 4 ust. 5 tej ustawy wynika, że członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nalicza opłaty dla lokali mieszkalnych i dla lokalu użytkowego z tytułu eksploatacji i za media (woda c.o.) dokonując naliczenia opłat zgodnie z ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych. Na wniosek spółki spółdzielnia wystawia f-ry VAT.W pierwszej fakturze wykazuje poszczególne tytuły płatności w tym - opłata eksploatacyjna, koszty zarządzania, odpis na fundusz remontowy z zastosowaniem stawki: 23% VAT, do którego to naliczania VAT użytkownik lokalu nie wnosi zastrzeżeń. Oddzielnie wystawia drugą f-rę VAT za media wg. odczytu liczników: woda + VAT 8% i centralne ogrzewanie + 23% VAT. Spółdzielnia otrzymuje f-ry za media od dostawców na podstawie zawartych z nimi umów. Opłata za media dla lokali jest naliczana w ten sposób, że spółdzielnia stosuje cenę jednostkową za media z naliczonym podatkiem VAT i jest to dla niej pełny koszt jaki przenosi na lokale. Dla lokalu użytkowego przy wystawianiu f-ry, cenę za media stanowi cena brutto (jak dla lokali mieszkalnych) a nadto jest dodatkowo policzony podatek VAT: 8% do wody i 23% do c.o. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dla lokalu użytkowego, zarówno do wody jak i do centralnego ogrzewania podatek VAT powinien być naliczony w wysokości 23%.

Zgodnie z wolą ustawodawcy podstawą opodatkowania jest obrót. Zaś obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Sprzedażą podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (eksploatacja, media). Wyliczenie co się składa na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

W przedmiotowej sprawie pobierane opłaty dodatkowe (dostawy mediów) wnoszone przez właściciela lokalu użytkowego są składnikami opłat z tytułu użytkowania ww. lokalu stanowiąc elementy cenotwórcze usługi jaką Spółdzielnia wykonuje na rzecz użytkownika lokalu i w konsekwencji należy zastosować jednolitą stawkę podatku w odniesieniu do całości kwoty należnej.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy stwierdzić należy, że opłaty dodatkowe ponoszone przez właściciela lokalu użytkowego na rzecz Spółdzielni opodatkowane są stawką właściwą dla usługi zarządzania nieruchomością świadczonej przez Spółdzielnię. Tym samym, koszty ponoszone przez właściciela lokalu użytkowego łącznie stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z tytułu czynności wykonywanych na rzecz członka spółdzielni i są opodatkowane stawką właściwą dla świadczonych usług, tj. zastosowanie ma stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Jak wyżej wskazano podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem natomiast jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Kwota ta wynika z zawartej między stronami umowy i ocena prawidłowości jej ustalenia wykracza poza właściwość tut. Organu.

Należny podatek VAT według właściwej stawki - w tym przypadku 23% - nalicza się od podstawy opodatkowania.

W tym miejscu należy wskazać, że regulacje w zakresie "refakturowania" zostały zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.).

"Refakturowanie" usług przewiduje wymieniony już w interpretacji indywidualnej art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE. Oznacza to, że podmiot "refakturujący" daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Z powyższego wynika, iż celem refakturowania jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. "Refaktura" jest, więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

W opisywanej sprawie przedmiotem sprzedaży są usługi zarządzania nieruchomością, z której nie można wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży w przypadku gdy Spółdzielnia wyposaża Spółkę w dodatkowe elementy (media), ponieważ obrotem jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (media).

Właściciel lokalu użytkowego odrębnie i niezależnie od opłat pobieranych przez Spółdzielnię może ponosić koszty mediów, jeżeli zawrze umowę bezpośrednio z dostawcą ww. towarów bądź świadczącym usługi. W przypadku braku takich umów, usługa zarządzania nieruchomością pozostaje usługą złożoną z różnych świadczeń, prowadzących do realizacji określonego celu - zarządzania nieruchomością. Usługa pomocnicza taka jak zapewnienie dostępu do mediów nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi zasadniczej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej. Podział na usługi zasadnicze i pomocnicze ma znaczenie z punktu widzenia zastosowania właściwej stawki VAT. Usługa zasadnicza i pomocnicza opodatkowana jest taką samą stawką podatku VAT.

Istotą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest opodatkowanie działalności gospodarczej. Z tego względu mając na uwadze autonomiczny charakter regulacji zawartej w ustawie związanej ściśle z prawem wspólnotowym, przy ustalaniu przedmiotu opodatkowania tą ustawą decydujące znaczenie powinny mieć aspekty ekonomiczne i cel danej czynności, a nie jej cywilnoprawna forma. Takie założenie pozwala na utrzymanie wspólnego systemu opodatkowania tym podatkiem w krajach Unii Europejskiej, w których obowiązują różne rozwiązania w zakresie prawa innego niż podatkowe. Dlatego przy interpretowaniu pojęcia "całość świadczenia", w przypadku usług o kompleksowym charakterze takich jak usługa zarządzania nieruchomością, nie ma podstawy do dzielenia tej czynności z punktu widzenia obowiązku w podatku od towarów i usług na kilka czynności z tego powodu, że mogą być one przedmiotem odrębnych stosunków zobowiązaniowych na gruncie prawa prywatnego.

Zauważyć należy, że odrębne potraktowanie dodatkowych kosztów obciążających właściciela lokalu użytkowego z tytułu korzystania przez nich z mediów stanowiłyby sztuczne dzielenie usługi zarządzania nieruchomością. Podobne stanowisko wyraża Europejski Trybunał Sprawiedliwości, który w orzeczeniu z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan v Commissioners of Customs and Excise (C-349/96), rozstrzygnął kwestię, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako pojedyncze świadczenie, czy też dwa lub więcej świadczeń. Trybunał stwierdził w nim, iż w tym przypadku (do usług pomocniczych) stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej; usługę należy uznać więc za usługę pomocniczą jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz środek do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Świadczenia z tytułu dostawy mediów nie stanowią odrębnych usług, ale są elementem pewnej całości, stanowiącej jedno świadczenie - usługę zarządzania nieruchomością. W związku z tym świadczenie usługi zarzadzania nieruchomością wraz z ww. świadczeniami dodatkowymi stanowi jedną usługę, do podstawy opodatkowania której należy doliczyć również te świadczenia.

Z powyższego wynika, więc iż nie można sztucznie wyodrębniać z jednej kompleksowej usługi, jaką jest usługa zarządzania nieruchomością, pewnych czynności tylko w tym celu, aby opodatkować je (poprzez refakturowanie) na korzystnych zasadach. Do takiego postępowania nie uprawniają cyt. wyżej przepisy definiujące podstawę opodatkowania i obrót. W przypadku, gdy dany podmiot świadczy usługę o charakterze kompleksowym, lecz stanowiącą w istocie jedno, niepodzielne świadczenie, to wówczas nie jest dopuszczalne dzielenie tej usługi na części i dokonywanie refakturowania jej poszczególnych elementów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur zostały zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. Dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżenie ust. 2-10 i art. 133.

Na podstawie art. 99 ust. 14 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3 i 8-11, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Na podstawie powyższej delegacji ustawowej, Minister Finansów wydał w dniu 28 listopada 2008 r. rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. 211, poz. 1333 z późn. zm.).

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca obciąża właściciela lokalu użytkowego opłatami eksploatacyjnymi za usługę zarzadzania nieruchomością, to Wnioskodawca winien wystawiać właścicielowi lokalu użytkowego fakturę z właściwą stawką podatku, przewidzianą w ustawie dla tejże czynności, przy czym podstawa opodatkowania winna obejmować wszystkie związane z zarządzaniem nieruchomością opłaty i koszty. Podatek należny wynikający z wystawionej faktury Wnioskodawca winien wykazać w odpowiedniej pozycji deklaracji składanej dla podatku od towarów i usług.

Oceniając zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy, iż nie ma prawa refakturować kosztów mediów dotyczących lokalu użytkowego należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy jedynie kwestii objętej zakresem pytania. Inne kwestie zawarte we wniosku a nie objęte zakresem pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.