IPTPP4/443-272/13-4/JM - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek gruntu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2013 r. (data wpływu do BKIP w Lesznie 15 kwietnia 2013 r., do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 23 kwietnia 2013 r. 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lipca 2013 r. (data wpływu 5 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2013 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie został złożony ww. wniosek dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, pismem znak ILPP1/443-311/13-2/HW z dnia 18 kwietnia 2013 r., przesłał ww. pismo Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 23 kwietnia 2013 r.) do załatwienia zgodnie z właściwością.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 lipca 2013 r. (data wpływu 5 lipca 2013 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

W dniu 8 czerwca 2012 r. Wnioskodawcy nabyli w formie umowy sprzedaży na prawach wiążącej ich wspólności ustawowej udziały wynoszące łącznie #189; zabudowanej nieruchomości położonej w przy ulicy w powiecie w województwie, stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem o obszarze 1,3849 ha (jednego hektara trzydziestu ośmiu arów czterdziestu dziewięciu metrów kwadratowych). Jest to działka gruntu ornego, pastwiska trwałego, gruntu rolnego zabudowanego, sadu, nieużytków i rowu wraz z budynkiem mieszkalnym i budynkiem produkcyjnym, usługowym i gospodarczym dla rolnictwa. Wnioskodawcy są wspólnikami spółki jawnej spółka jawna, ale zakupu ww. nieruchomości dokonali jako osoby fizyczne na potrzeby własne, nie związane w żaden sposób z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą i nie z zamiarem jej odsprzedania. Wnioskodawcy nie wykorzystywali nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej ani rolniczej.

Ponieważ nie można było dokonać zniesienia współwłasności nieruchomości w porozumieniu z drugim współwłaścicielem, Wnioskodawca wystąpił do Sądu z wnioskiem o zniesienie współwłasności. W dniu 18 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy, I Wydział Cywilny postanowieniem podzielił nieruchomość położoną w przy ulicy w ten sposób, iż wydzielił z nieruchomości działki i przyznał je Wnioskodawcom znosząc współwłasność z właścicielem drugiej części nieruchomości. Wydzielono pięć działek o numerach.

W lutym 2013 r. właściciele działek zrezygnowali z planu wybudowania na terenie rzeczonej nieruchomości domu, ale nie dysponując wystarczająco czasem i środkami aby zapobiec jej dewastacji i zaśmiecaniu postanowili ją w przyszłości sprzedać. Właściciele działek chcą nieruchomość zbyć jako zbędną część majątku osobistego, nie podejmują aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nie będą ingerowali w infrastrukturę nieruchomości i angażowali środków wykorzystywanych w marketingu. Nie planują w przyszłości dokonywać kolejnych podobnych transakcji.

Wnioskodawca w przeszłości nie zbywał żadnych działek.

Żadna z wydzielonych działek, mających być przedmiotem sprzedaży nie była nigdy udostępniana odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom (dzierżawa, użyczenie).

Wnioskodawca w piśmie uzupełniającym wskazał, że do tej pory nie dokonał i nie zamierza dokonywać żadnych czynności wymienionych w części I pkt 3 wezwania IPTPP4/443-272/13-2/JM takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, ogłoszenia o sprzedaży, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy lub o zmianę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że planowane są inwestycje na działce oznaczonej numerem będącej współwłasnością z p. (decyzja Sądu Rejonowego z dnia 18.12.2012) stanowiącej drogę dojazdową do działek będących przedmiotem niniejszego zapytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości podzielonej postanowieniem Sądu Rejonowego I Wydział Cywilny z dnia 18 grudnia 2012 r. - sygn. akt: na pięć odrębnych działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, taka sprzedaż nie nosi znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm).

Wnioskodawcy nabywając nieruchomość planowali ją wykorzystać do celów osobistych, mieli zamiar zbudować na niej dom a teren zielony zagospodarować w formie parku, więc nie nabyli jej z zamiarem późniejszej sprzedaży. Z czasem Wnioskodawcy zmienili plany dotyczące budowy domu, odsuwając je na czas nie określony, ale nie są w stanie zapobiec dewastacji i zaśmiecaniu nieruchomości, dlatego zdecydowali się na jej zbycie. Jest to działalność jednorazowa, w momencie jej realizacji Wnioskodawcy nie mają zamiaru dokonywać tych czynności wielokrotnie, a to właśnie zamiar wykonywania podobnych transakcji w sposób częstotliwy według polskiego ustawodawcy jest okolicznością wskazującą do opodatkowania. Ponadto zauważyć należy, że wykorzystywanie majątku prywatnego przez osoby fizyczne stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 (zdanie drugie) ustawy o podatku od towarów i usług tylko jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych, natomiast w rzeczonym przypadku sprzedaż działek leży poza sferą działalności gospodarczej Wnioskodawców.

Podkreślić należy, że w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygn. akt I FSK 603/06 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził m.in., że prawo unijne wskazuje, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych wtedy jeśli są związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza. Ponadto Sąd stwierdził również, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Powyższe oznacza, że opodatkowaniu podlega, chociażby jednorazowo, czynność spełniająca kryteria zaliczenia jej do tak rozumianego pojęcia handel, czyli zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jej kontynuacji w tej formie. Natomiast Wnioskodawcy kupili nieruchomość z zamiarem użytkowania jej w ramach majątku osobistego, w opinii Sądu, zgodnie z art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy, art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, jak i zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że obowiązek opodatkowania występuje wyłącznie jeśli czynności są czynnościami wykonywanymi w związku z działalnością gospodarczą.

Wnioskodawcy natomiast nieruchomość nabyli jako osoby fizyczne, wchodzi ona w skład ich majątku osobistego i nigdy nie wykorzystywali jej do prowadzenia działalności gospodarczej ani rolniczej. W całym okresie posiadania nieruchomości Wnioskodawcy wykazywał zamiar wykorzystywania jej w ramach majątku osobistego. Należy w tym miejscu powołać wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 pomiędzy Finantzamt Ulzen a Dieter Armbrecht. Wyrok ten zapadł w stanie faktycznym, w którym podatnik dokonał dostawy hotelu z wyodrębnioną częścią mieszkalną, która służyła mu na własne potrzeby. Podstawą naliczenia VAT w tym przypadku było decyzją sądu tylko wynagrodzenie za część budynku wykorzystywaną w działalności gospodarczej.

Ponadto należy wspomnieć, że według art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług - uzyskanie statusu podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności i nie jest zależne od rejestracji podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Nie ma więc znaczenia fakt, że Wnioskodawcy są wspólnikami spółki jawnej, gdyż czynność której dotyczy wniosek nie jest związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawców, a dotyczy jedynie ich majątku osobistego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, czy budowli, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie, czy budowli (w prawie własności nieruchomości). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności.

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu lub budowli należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, iż samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 cyt. Dyrektywy, "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 powoływanej Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego w kontekście powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanej we wniosku nieruchomości, nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie nabył terenu przeznaczonego pod zabudowę celem dalszej jego odsprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 8 czerwca 2012 r. Wnioskodawcy nabyli w formie umowy sprzedaży na prawach wiążącej ich wspólności ustawowej udziały wynoszące łącznie #189; zabudowanej nieruchomości, stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem o obszarze 1,3849 ha (jednego hektara trzydziestu ośmiu arów czterdziestu dziewięciu metrów kwadratowych). Jest to działka gruntu ornego, pastwiska trwałego, gruntu rolnego zabudowanego, sadu, nieużytków i rowu wraz z budynkiem mieszkalnym i budynkiem produkcyjnym, usługowym i gospodarczym dla rolnictwa. Wnioskodawcy są wspólnikami spółki jawnej, ale zakupu ww. nieruchomości dokonali jako osoby fizyczne na potrzeby własne, niezwiązane w żaden sposób z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą i nie z zamiarem jej odsprzedania. Wnioskodawcy nie wykorzystywali nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej ani rolniczej. W dniu 18 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy, I Wydział Cywilny postanowieniem podzielił nieruchomość w ten sposób, iż wydzielił z nieruchomości działki i przyznał je Wnioskodawcom znosząc współwłasność z właścicielem drugiej części nieruchomości. Wydzielono pięć działek o numerach. Wnioskodawca w przeszłości nie zbywał żadnych działek. Żadna z wydzielonych działek, mających być przedmiotem sprzedaży nie była nigdy udostępniana odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom (dzierżawa, użyczenie). Wnioskodawca wskazał, że do tej pory nie dokonał i nie zamierza dokonywać żadnych czynności takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, ogłoszenia o sprzedaży, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy lub o zmianę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez osobę fizyczną części działek nabytych na cele prywatne stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponadto jak wskazano powyżej, Zainteresowany nie dokonał żadnych aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Skutkiem powyższego - stosownie do obowiązującego orzecznictwa - transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy podkreślić, iż Wnioskodawca przedmiotowy grunt nabył na cele osobiste, a nie z zamiarem sprzedaży w przyszłości. Wobec tego Zainteresowanego, w związku w zamierzonym zbyciem ww. gruntu, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę działek o numerach nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany, w związku z dostawą przedmiotowych działek, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie wypełniał przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Wskazać jednakże należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla współwłaściciela (współwłaścicieli) sprzedawanych gruntów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zauważa się, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.