IPTPP4/443-199/13-4/JM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2013 r. (data wpływu 27 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy mediów oraz dokumentowania świadczenia usług na rzecz Oddziału Straży - jest prawidłowe.

W dniu 27 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy mediów oraz dokumentowania świadczenia usług na rzecz Oddziału Straży.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.) w zakresie jednoznacznego wskazania celu złożenia wniosku oraz doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Komenda Policji to jednostka budżetowa w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. , Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.). Jest podatnikiem podatku VAT.

Użytkowane przez jednostkę nieruchomości są własnością Skarbu Państwa i znajdują się w trwałym zarządzie Komendy Policji.

k. p. zawarła porozumienie w sprawie użyczenia lokalu dla Oddziału Straży. Oddział Straży jest jednostką budżetową.

Zgodnie z zawartym porozumieniem, Wnioskodawca przekazał w użyczenie pomieszczenia służbowe. Za oddany przedmiot użyczenia, użyczający obciąża biorącego w użyczenie za media (proporcjonalnie do ich zużycia) na podstawie faktur otrzymanych za zakupione media. Wystawia notę księgową za okresy miesięczne z dołu wraz ze szczegółową kalkulacją poniesionych kosztów. Wraz ze wzrostem cen, opłaty za media wzrastają automatycznie, bez konieczności powiadamiania OS odrębnym pismem.

Biorący w użyczenie ma prawo do korzystania z użyczonych pomieszczeń w sposób racjonalny, tj. użytkować je zgodnie z przeznaczeniem. Ewentualne remonty i zmiany dokonywane w pomieszczeniach użytkowanych realizowane będą na koszt OS, po uzgodnieniu zakresu robót i uzyskaniu zgody k.p. W przypadku wystąpienia szkód, strony ustalą osoby odpowiedzialne za ich powstanie i zobowiążą je do naprawienia.

Użytkownik nie ma prawa oddawania przedmiotu użyczenia osobom trzecim bez uzyskania pisemnej zgody k.p.

Biorący w użyczenie ponosi koszty eksploatacyjne, na które składają się opłaty z tytułu: ogrzewania budynku, poboru energii elektrycznej, poboru zimnej wody i odprowadzenia ścieków, wywozu nieczystości, podatku od nieruchomości i trwałego zarządu - proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni.

Przedmiotem porozumienia nie jest jedynie dostawa mediów, lecz nieodpłatne użyczenie lokalu użytkowego, a wymienione media są usługą pomocniczą do usługi zasadniczej, tj. używania lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 - tekst jednolity) w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.

W oparciu o paragraf 13.1 pkt 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jest to usługa świadczona między jednostkami budżetowymi i podlega zwolnieniu z opodatkowania.

W związku z powyższym, za podstawę opodatkowania należy przyjąć wartość z faktury za zakupione przez k.p. media i zastosować zwolnienie z opodatkowania usługi wykonanej na rzecz Oddziału Straży.

Wymienione wyżej świadczenie usługi winno być udokumentowane fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. , poz. 247, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem z dnia 4 kwietnia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

- z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

W załączniku nr 3 do ustawy w pozycjach 140-153, 174 i 175 wymieniono usługi związane z: uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych, handlem wodą dostarczaną za pośrednictwem sieci wodociągowych, odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków, zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu, zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu, infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów innych niż niebezpieczne, zbieraniem odpadów niebezpiecznych, infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów niebezpiecznych nadających się do recyklingu, obróbką odpadów innych niż niebezpieczne w celu ich ostatecznego usunięcia, usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne, przetwarzaniem pozostałych odpadów niebezpiecznych, unieszkodliwianiem odpadów promieniotwórczych i pozostałych odpadów niebezpiecznych, z wyłączeniem usług zagospodarowania odpadów promieniotwórczych (ponownego przetwarzania paliw i odpadów), odkażaniem i czyszczeniem, pozostałe usługi związane z rekultywacją oraz specjalistyczne usługi w zakresie kontroli zanieczyszczeń, usługi zamiatania śmieci i usuwania śniegu, pozostałe usługi sanitarne.

Zatem ze zwolnienia, określonego w § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r., usługi świadczone pomiędzy zdefiniowanymi w tym przepisie grupami podmiotów, których status prawny regulują ww. przepisy z zakresu finansów publicznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący jednostką budżetową, zawarł porozumienie w sprawie użyczenia lokalu dla Oddziału Straży. Oddział Straży jest jednostką budżetową. Zgodnie z zawartym porozumieniem, Wnioskodawca przekazał w użyczenie pomieszczenia służbowe. Za oddany przedmiot użyczenia, użyczający obciąża biorącego w użyczenie za media (proporcjonalnie do ich zużycia) na podstawie faktur otrzymanych za zakupione media. Przedmiotem porozumienia nie jest jedynie dostawa mediów, lecz nieodpłatne użyczenie lokalu użytkowego, a wymienione media są usługą pomocniczą do usługi zasadniczej, tj. używania lokalu.

Zauważyć należy, iż w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość lub jedną usługę.

Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

W świetle powyższego uznać należy, iż opisana powyżej usługa użyczenia pomieszczeń na cele inne niż mieszkalne jest usługą złożoną tzn. taką, która łączy w sobie usługę sensu stricte użyczenia pomieszczeń i przyporządkowane do niej usługi związane z zapewnieniem możliwości pełnowartościowego użytkowania użyczanych pomieszczeń takie jak: dostawa ogrzewania, energii elektrycznej, zimnej wody, odprowadzanie ścieków, wywóz nieczystości, podatek od nieruchomości, trwały zarząd, które są nierozerwalnie ze sobą związane.

Odnosząc się do powyższego, wskazać należy, iż wszystkie świadczenia (dostawy towarów jak i świadczone usługi) powinny być opodatkowane na takich samych zasadach jak usługa podstawowa, która nadaje całości zasadniczy charakter.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego należy więc uznać, iż w przedmiotowej sprawie usługą podstawową jest wynikająca z umowy usługa użyczenia lokalu użytkowego, świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz biorącego w użyczenie ww. lokal, natomiast kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zapewnieniem mediów (ogrzewania, energii elektrycznej, zimnej wody, odprowadzania ścieków, wywozu nieczystości,) oraz podatkiem od nieruchomości i trwałym zarządem pozostają w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy. Stanowią one integralną część świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Pełnią funkcję pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej jaką jest umowa użyczenia pomieszczeń.

Wskazać należy, iż kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zapewnieniem mediów (ogrzewanie, energia elektryczna, zimna woda, odprowadzanie ścieków, wywóz nieczystości) oraz podatkiem od nieruchomości i trwałym zarządem jest należnością Wnioskodawcy, wynikającą z umowy, na podstawie której doszło do udostępnienia lokalu, a więc jest należnością z tytułu odpłatnego świadczenia usługi. Nie jest odrębnym elementem, ale tworzy pewną całość, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Bez usługi podstawowej - usługi użyczenia pomieszczeń - odsprzedaż ogrzewania, energii elektrycznej, zimnej wody, odprowadzania ścieków, wywozu nieczystości, podatku od nieruchomości, trwałego zarządu utraciłaby swój sens. Opłaty z tytułu dostawy mediów służą tylko zapewnieniu prawidłowego wykonania i korzystania z usługi głównej.

Należy także zaznaczyć, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy dana czynność podlega opodatkowaniu, nie jest istotna nazwa zastosowana przez dostawcę towarów czy świadczącego usługę dla wykonywanej czynności, lecz najistotniejsze jest to, czym dana czynność jest w rzeczywistości.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem wniosku trzeba zauważyć, że umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, bowiem zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy, jednakże jeśli pojawia się jakakolwiek płatność związana z użytkowaniem rzeczy oddanej w używanie, to na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług umowa ta przestaje być umową nieodpłatną i staje się czynnością odpłatną, a więc jako taka podlega opodatkowaniu.

Jednocześnie, w przedmiotowej sprawie koszty związane z zapewnieniem mediów oraz podatkiem od nieruchomości i trwałym zarządem na potrzeby użytkownika pomieszczeń nie mogą być przedmiotem odsprzedaży, bowiem stanowią one element cenotwórczy usługi.

W przypadku świadczenia usługi użyczenia lokalu jednostce budżetowej wraz z odsprzedażą ogrzewania, energii elektrycznej, zimnej wody, odprowadzania ścieków, wywozu nieczystości, podatku od nieruchomości, trwałego zarządu na potrzeby użytkownika pomieszczeń, mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą.

Wobec powyższego przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy zatem stwierdzić, iż jeżeli umowy na dostawy mediów nie są zawierane z dostawcą bezpośrednio przez biorącego w użyczenie pomieszczenia na cele użytkowe, wówczas kwoty należne z tytułu tych świadczeń pozostają w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy użyczenia, stanowiąc część świadczonej usługi zasadniczej. Ww. świadczenie nie stanowi odrębnej usługi, ale jest elementem pewnej całości, stanowiącej jedno świadczenie - usługę użyczenia. W związku z tym, że świadczenie usługi użyczenia wraz ze świadczeniami dodatkowymi stanowi jedną usługę, do podstawy opodatkowania należy doliczyć również te świadczenia oraz zastosować jednolitą stawkę podatku, właściwą dla usługi zasadniczej (tekst jedn.: usługi użyczenia).

Zatem, opłaty z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z zapewnieniem mediów (ogrzewania, energii elektrycznej, zimnej wody, odprowadzania ścieków, wywozu nieczystości) oraz podatkiem od nieruchomości i trwałym zarządem należy uznać za element kalkulacyjny świadczenia zasadniczego.

Ponadto stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku użyczenie lokalu użytkowego wraz z zapewnieniem dostawy tzw. mediów, mieszczą się w szerokiej definicji usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, w konsekwencji czego podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący jednostką budżetową, na podstawie zawartej umowy użycza lokal użytkowy wraz z dostawą tzw. mediów na rzecz innej jednostki budżetowej. Należy zatem zauważyć, że przedmiotowe czynności korzystają ze zwolnienia od podatku, przewidzianego w § 13 ust. 1 pkt 13 lit. a rozporządzenia (z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz usług komunikacji miejskiej).

Istotą ww. zwolnienia jest bowiem świadczenie usług pomiędzy jednostkami budżetowymi.

Zatem do usług świadczonych pomiędzy Wnioskodawcą - będącym jednostką budżetową, a inną jednostką budżetową, ma zastosowanie zwolnienie określone w powołanym wyżej § 13 ust. 1 pkt 13 lit. a rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r., z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz usług komunikacji miejskiej. Usługi użyczenia lokalu użytkowego nie zawierają się w wyłączeniu od zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w ww. przepisie, a zatem spełniają przesłanki do objęcia ich zwolnieniem. Tym samym koszty dostawy energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, gazu, odprowadzenia ścieków, usuwania nieczystości, podatku od nieruchomości, trwałego zarządu stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, z tytułu usługi użyczenia przez Wnioskodawcę pomieszczeń na rzecz innej jednostki budżetowej i korzystają ze zwolnienia od podatku, przewidzianego przez ustawodawcę w § 13 ust. 1 pkt 13 lit. a rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Mając powyższe na uwadze, użyczający (Wnioskodawca) powinien do całej usługi użyczenia zastosować zwolnienie z podatku wynikające z § 13 ust. 1 pkt 13 lit. a) rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r., przy czym podstawa opodatkowania powinna obejmować również wszystkie związane z tytułem użyczenia opłaty, tj. za media (ogrzewanie, energia elektryczna, zimna woda, odprowadzanie ścieków, wywóz nieczystości,) oraz podatek od nieruchomości i trwały zarząd. Nie mamy bowiem w tym przypadku do czynienia z samą odsprzedażą towarów i usług w postaci ogrzewania, energii elektrycznej, zimnej wody, odprowadzania ścieków, wywozu nieczystości, podatku od nieruchomości, trwałego zarządu, lecz z kompleksową usługą odpłatnego udostępnienia pomieszczeń. Zatem kwoty, które Wnioskodawca pobiera od kontrahenta (niezależnie od tego jak są one skalkulowane), będącego jednostką budżetową, stanowią wynagrodzenie za taką właśnie usługę.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej uznania, czy Wnioskodawca w przypadku dokumentowania odsprzedaży usługi powinien wystawiać notę księgową, należy przytoczyć art. 106 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady regulujące kwestię wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobu i okresu przechowywania faktur VAT regulują przepisy Rozdziału 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem z dnia 28 marca 2011 r.

Stosownie do § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r., fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

Z kolei na podstawie § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r., faktury mogą również wystawiać zarejestrowani podatnicy VAT zwolnieni.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca to jednostka budżetowa. Wnioskodawca zawarł porozumienie w sprawie użyczenia lokalu dla Oddziału Straży. Oddział Straży jest jednostką budżetową. Wnioskodawca przekazał w użyczenie pomieszczenia służbowe. Za oddany przedmiot użyczenia, Wnioskodawca obciąża biorącego w użyczenie za media (proporcjonalnie do ich zużycia) na podstawie faktur otrzymanych za zakupione media. Przedmiotem porozumienia nie jest jedynie dostawa mediów, lecz nieodpłatne użyczenie lokalu użytkowego, a wymienione media są usługą pomocniczą do usługi zasadniczej, tj. używania lokalu.

Odnosząc powołane przepisy do opisanego stanu faktycznego stwierdzić należy, że wskazane we wniosku czynności, na które składają się opłaty z tytułu: ogrzewania budynku, poboru energii elektrycznej, poboru zimnej wody i odprowadzenia ścieków, wywozu nieczystości, podatku od nieruchomości i trwałego zarządu są realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu będącego, na gruncie przepisów ustawy, odrębnym podatnikiem. Ponadto, przedmiotowe czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Oddziału Straży odpłatnie, mieszczą się w szerokiej definicji usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, w konsekwencji czego podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak wskazano powyżej czynności wymienione w art. 5 ustawy, podatnik podatku od towarów i usług, na podstawie art. 106 ustawy, jest zobowiązany dokumentować fakturami. Zatem w rozliczeniu pomiędzy podatnikami podatku od towarów i usług, noty księgowe nie dokumentują czynności wymienionych w art. 5 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca jako jednostka budżetowa powinien wystawić fakturę VAT na rzecz Oddziału Straży z tytułu odsprzedaży usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.