IPTPP4/443-152/13-6/UNR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu 27 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o wydatki związane z uczestnictwem w imprezie turystycznej potwierdzone dowodami na których brak jest wskazanego nabywcy - jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* ustalenia prawidłowego momentu powstania obowiązku podatkowego oraz momentu ewidencjonowania kwot wpłat uiszczanych na poczet imprezy turystycznej;

* ustalenia prawidłowego sposobu ewidencjonowania świadczonych usług turystycznych przy zastosowaniu kasy rejestrującej;

* obowiązku ewidencjonowania zaliczek na poczet imprezy turystycznej przy zastosowaniu kasy rejestrującej;

* prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o wydatki związane z uczestnictwem w imprezie turystycznej potwierdzone dowodami na których brak jest wskazanego nabywcy;

* możliwości zaliczenia w koszty organizacji wycieczki wydatków na mini poczęstunek w autokarze oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ww. wydatkami;

oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2013 r. w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego oraz opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Podatnik w maju ubiegłego roku (2012) rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej między innymi na organizacji imprez turystycznych. W jej ramach pozyskuje usługi obce, dla bezpośredniej korzyści turysty (usługi hotelowe, ubezpieczenie, transport itd.) oraz samodzielnie świadczy usługi turystyczne (usługa przewodnika, instruktora narciarstwa itd. - usługi własne). Podatnik zadeklarował kwartalne opłacanie zaliczek na podatek dochodowy oraz kwartalnie rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług. Podatnik posiada siedzibę i miejsce zamieszkania w RP, działa na rzecz nabywcy usług w swoim imieniu i na własny rachunek. Podatnik prowadzi ewidencje, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty. Podatnik dotychczas nie ewidencjonował sprzedaży na rzecz osób fizycznych przy użyciu kasy fiskalnej.

W dniach od 17 do 22 grudnia 2012 r. podatnik zorganizował imprezę turystyczną we F (wyjazd narciarski). Usługa świadczona była wyłącznie na rzecz osób fizycznych. Wpłaty za imprezę Klienci uiszczali gotówką/przelewem przed wyjazdem w postaci zaliczek składających się na całość opłaty lub jednorazowo. Opisane wpłaty nie były dokumentowane przez Podatnika fakturami zaliczkowymi VAT marża, chyba że Klient tego zażądał. Podatnik obliczył uzyskaną prze siebie marżę dopiero w dniu 5 stycznia 2013 r., kiedy poznał wartość wszystkich kosztów związanych z organizacją wyjazdu. Kwota przychodu uzyskanego od osób fizycznych przekroczyła 20 000,00 zł.

W piśmie z dnia 29 maja 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że termin Podatnik, który występuje w treści wniosku oznacza niniejszego Wnioskodawcę. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi ewidencję o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Łączna kwota obrotu z tytułu działalności wymienionej w art. 111. ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie przekroczyła w 2012 r. kwoty 20 000 zł Łączna kwota obrotu z tytułu działalności wymienionej w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, przekroczyła w 2013 r. kwotę 20 000 zł w miesiącu styczniu. Każde świadczenie (wykonana usługa) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalność, gospodarkę, oraz rolników ryczałtowych dokonane przez Wnioskodawcę jest dokumentowane fakturą, w której zawarte są dane identyfikujące odbiorcę. Zaznaczyć należy jedynie, że jeżeli dana osoba fizyczna zakupiła wycieczkę turystyczną dla kilku osób (np. dla rodziny), to faktura wystawiona była tylko na rzecz tej konkretnej osoby fizycznej, przy czym oczywiście Wnioskodawca wskazywał na fakturze, w odrębnej rubryce, że obejmuje ona odpowiednio większą ilość sprzedawanych usług. Liczba wszystkich dokonanych transakcji w zakresie usług świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 50 oraz liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20. Zapłata dokonywana była każdorazowo przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Z przelewów (historii operacji rachunku bankowego) jednoznacznie wynika za jakie usługi dokonywano zapłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie. (oznaczone we wniosku jako pytanie Ad. I) 6.)

Czy wydatki poniesione przez podatnika związane z uczestnictwem w imprezie turystycznej potwierdzone dowodami na których brak jest wskazanego nabywcy tych towarów/usług mogą pomniejszać podstawę opodatkowania VAT, o której mowa w art. 119 ust. 1 i pomniejszać uzyskany dochód.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy obliczaniu marży należy brać pod uwagę wszystkie wydatki związane z daną usługą turystyczną, stanowiące składniki tej usługi.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywianie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 119 ust. 3 ustawy przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Jednocześnie, zgodnie z art. 119 ust. 3a ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązanie prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Należy podkreślić, iż z ustawy nie wynika wprost, że wyliczenie marży ma być dokonane tylko i wyłącznie na podstawie wydatków udokumentowanych fakturami VAT. W przepisie art. 119 ust. 2 mowa jest o "cenie nabycia przez podatnika (świadczącego usługę turystyczną) towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty", co nie oznacza w odniesieniu do sformułowania - innych podatników, wyłącznie zarejestrowanych podatników VAT czynnych. Pomocna w tym zakresie może być definicja podatnika zawarta w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, zgodnie z którą podatnikami, co do zasady są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Według ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednakże należy pamiętać, że nie uznaje się za samodzielną działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy czynności wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 1-3 ustawy o VAT. Podatnicy, jak wiadomo, mogą korzystać z regulacji ustawowych dotyczących zwolnień od podatku podmiotowych oraz przedmiotowych. Podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2,4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16 (art. 106 ust. 1).

Należy także zauważyć, iż zgodnie z § 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) za fakturę uznaje się również:

Dlatego też, zdaniem podatnika, przy obliczaniu marży należy brać pod uwagę wszystkie wydatki związane z daną usługą turystyczną, stanowiące składniki tej usługi, tj. te udokumentowane fakturami VAT oraz udokumentowane innymi dowodami takimi jak: rachunek, dowody opłat, paragony, pochodzące od podatników prowadzących działalność gospodarczą (zwolnionych od podatku VAT podmiotowo lub przedmiotowo).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przepisy art. 119 ustawy o VAT, wprowadzają szczególny sposób opodatkowania usług turystyki, polegający na opodatkowaniu marży, stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących te usługi.

Stosownie do art. 119 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).

Według art. 119 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

* działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;

* przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zauważyć tutaj należy, że istotnym elementem specjalnych zasad opodatkowania usług turystyki jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć.

Jak stanowi art. 119 ust. 3a ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty. Wskazany przepis zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. W efekcie, łączne spełnienie wszystkich przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Zgodnie z art. 119 ust. 4 ustawy o VAT, podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

W myśl art. 119 ust. 5 ww. ustawy, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

W przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne (art. 119 ust. 6 ustawy).

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Wskazać tutaj należy, iż podstawowym obowiązkiem podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe opodatkowanie czynności podlegających opodatkowaniu. Tak więc dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania usług turystycznych, opodatkowanych według szczególnej procedury, określonej przepisem art. 119 ust. 1, konieczne jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 119 ust. 3a ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zarówno usługi własne, jak i usługi nabyte stanowią elementy składowe określonej usługi turystycznej.

Usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, to bowiem, jak już wcześniej wskazano, świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych), mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Z punktu widzenia klienta (usługobiorcy) istotny jest zakup usługi turystycznej.

Należy wskazać, że co do zasady na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jednakże, jak wynika z przytoczonych wcześniej przepisów ustawodawca ustalił szczególny sposób opodatkowania usług turystycznych polegający na opodatkowaniu marży pomniejszonej o kwotę należnego podatku, gdzie przez marżę należy rozumieć różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi (turysta), a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Przy czym należy zaznaczyć, że powyższy sposób opodatkowania usług turystycznych odnosi się jedynie do usług, które są nabywane przez usługodawcę od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zauważyć należy, iż z powyższych przepisów nie wynika wprost, że wyliczenie marży ma być dokonane tylko i wyłącznie na podstawie wydatków udokumentowanych fakturami VAT. W przepisie art. 119 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług mowa jest o "cenie nabycia przez podatnika (świadczącego usługę turystyczną) towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty", co nie oznacza w odniesieniu do sformułowania - innych podatników, wyłącznie zarejestrowanych podatników zobowiązanych do udokumentowania transakcji fakturą VAT. Tym samym, dokument z którego wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług może być wystawiony przez podmiot nie zobowiązany do udokumentowania transakcji fakturą. Jednakże dokumentem, z którego wynikać mają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług przez podatnika świadczącego usługę turystyczną od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty winien być dokument, z którego jednoznacznie wynika fakt nabycia towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty oraz wysokość wydatków poniesionych z tego tytułu. W konsekwencji powyższego, przy obliczaniu marży należy brać pod uwagę udokumentowane wydatki związane z nabyciem danej usługi turystycznej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, w maju ubiegłego roku (2012) rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej między innymi na organizacji imprez turystycznych. W jej ramach pozyskuje usługi obce, dla bezpośredniej korzyści turysty (usługi hotelowe, ubezpieczenie, transport itd.) oraz samodzielnie świadczy usługi turystyczne (usługa przewodnika, instruktora narciarstwa itd. - usługi własne). Podatnik zadeklarował kwartalne rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług. Podatnik prowadzi ewidencje, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty. Wnioskodawca prowadzi ewidencję o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W dniach od 17 do 22 grudnia 2012 r. Wnioskodawca zorganizował imprezę turystyczną we F (wyjazd narciarski). Usługa świadczona była wyłącznie na rzecz osób fizycznych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do § 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.), za fakturę uznaje się również:

Według art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Podkreślić jeszcze raz należy, iż z ustawy o podatku od towarów i usług nie wynika wprost, że wyliczenie marży ma być dokonane tylko i wyłącznie na podstawie wydatków udokumentowanych fakturami VAT. W przepisie art. 119 ust. 2 mowa jest o "cenie nabycia przez podatnika (świadczącego usługę turystyczną) towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty", co nie oznacza w odniesieniu do sformułowania - innych podatników, wyłącznie zarejestrowanych podatników VAT czynnych.

Jeżeli zatem usługi udokumentowane za pomocą innych dowodów księgowych są nabywane przez Wnioskodawcę od innych podatników i można zaliczyć je do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty, jako stanowiące składnik świadczonej usługi turystycznej, to należy uwzględnić je przy ustalaniu podstawy opodatkowania według szczególnej procedury rozliczania podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż do ustalenia wysokości marży dla danej imprezy turystycznej należy brać pod uwagę wszystkie wydatki związane z organizacją imprezy, nabyte od innych podatników i udokumentowane także za pomocą innych dowodów księgowych. Brak wskazania nabywcy na ww. dowodzie nie przesądza o braku możliwości ujęcia tego dokumentu przy ustalaniu opodatkowania na szczególnych zasadach, określonych w art. 119 ust. 1, gdyż jedynym warunkiem jaki winien spełniać przedmiotowy dokument jest wynikająca z niego kwota wydatkowana na nabycie towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty. Wskazać bowiem należy, iż dokumentem, o którym mowa w art. 119 ust. 3a ustawy będzie tylko taki dokument, z którego jednoznacznie wynika fakt nabycia towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty oraz wysokość wydatków poniesionych z tego tytułu. Dokument bowiem to dowód, świadectwo prawdziwości zaistniałego faktu. Aby dawał on możliwość ustalenia marży musi dowodzić, że usługa (towar) miała miejsce oraz winien określać kwotę poniesioną na jej nabycie.

Reasumując, jeżeli z dowodów, będących przedmiotem zapytania, jednoznacznie wynika fakt nabycia towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty oraz wysokość wydatków poniesionych z tego tytułu, wówczas Wnioskodawca ma prawo ustalić marże, o której mowa w art. 119 ust. 1 ustawy na podstawie posiadanych ww. dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o wydatki związane z uczestnictwem w imprezie turystycznej potwierdzone dowodami na których brak jest wskazanego nabywcy.

Natomiast wniosek w części dotyczącej:

* zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego ustalenia prawidłowego momentu powstania obowiązku podatkowego oraz momentu ewidencjonowania kwot wpłat uiszczanych na poczet imprezy turystycznej oraz w zakresie obowiązku ewidencjonowania zaliczek na poczet imprezy turystycznej przy zastosowaniu kasy rejestrującej został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP4/443-152/13-4/UNr,

* zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawidłowego sposobu ewidencjonowania świadczonych usług turystycznych przy zastosowaniu kasy rejestrującej został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP4/443-152/13-5/UNr,

* zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zaliczenia w koszty organizacji wycieczki wydatków na mini poczęstunek w autokarze oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ww. wydatkami został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP4/443-152/13-7/UNr,

* podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.