IPTPP4/443-133/14-2/OS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2014 r. (data wpływu 24 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania odszkodowania otrzymanego przez Spółkę z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania odszkodowania otrzymanego przez Spółkę z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy leasingu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka - prowadzi działalność gospodarczą na terytorium RP, w szczególności w zakresie świadczenia usług leasingowych. W ramach powyższej działalności Spółka zawiera jako finansujący umowy leasingu operacyjnego oraz leasingu finansowego.

Na podstawie umów leasingowych Spółka przekazuje korzystającym do używania oraz pobierania pożytków na czas oznaczony środki trwałe w postaci m.in. maszyn, urządzeń, pojazdów samochodowych. Za powyższe świadczenia Spółka pobiera wynagrodzenie zgodne z harmonogramem wskazanym w umowie.

W praktyce zdarzają się sytuacje, w których Spółka zmuszona jest do przedterminowego zakończenia umowy leasingu na podstawie postanowień ogólnych warunków umowy leasingu m.in. ze względu na fakt, iż korzystający jest w zwłoce z uiszczaniem opłat za korzystanie z przedmiotu leasingu czy też przedmiot leasingu był użytkowany w sposób nieprawidłowy i uległ zniszczeniu czy uszkodzeniu albo też utracono przedmiot leasingu. W związku z sytuacjami opisanymi powyżej Spółka ma także prawo do żądania od korzystającego odszkodowania w wysokości sumy wszystkich przewidzianych w umowie leasingu a niewymagalnych do dnia jej wygaśnięcia opłat leasingowych pomniejszonego o korzyści finansującego wynikające z zapłaty odszkodowania, a tym samym z wcześniejszego uiszczenia opłat leasingowych oraz wynikające z ubezpieczenia przedmiotu leasingu i wygaśnięcia umowy leasingu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odszkodowania otrzymywane przez Spółkę od korzystających w związku z przedterminowym zakończeniem umowy leasingu będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka - prowadzi działalność gospodarczą na terytorium RP, w szczególności w zakresie świadczenia usług leasingowych. W ramach powyższej działalności Spółka zawiera jako finansujący umowy leasingu operacyjnego oraz leasingu finansowego.

Na podstawie umów leasingowych Spółka przekazuje korzystającym do używania oraz pobierania pożytków na czas oznaczony środki trwałe w postaci m.in. maszyn, urządzeń, pojazdów samochodowych. Za powyższe świadczenia Spółka pobiera wynagrodzenie zgodne z harmonogramem wskazanym w umowie.

W praktyce zdarzają się sytuacje, w których Spółka zmuszona jest do przedterminowego zakończenia umowy leasingu na podstawie postanowień ogólnych warunków umowy leasingu m.in. ze względu na fakt, iż korzystający jest w zwłoce z uiszczaniem opłat za korzystanie z przedmiotu leasingu czy też przedmiot leasingu był użytkowany w sposób nieprawidłowy i uległ zniszczeniu czy uszkodzeniu albo też utracono przedmiot leasingu. W związku z sytuacjami opisanymi powyżej Spółka ma także prawo do żądania od korzystającego odszkodowania w wysokości sumy wszystkich przewidzianych w umowie leasingu a niewymagalnych do dnia jej wygaśnięcia, opłat leasingowych pomniejszonego o korzyści finansującego wynikające z zapłaty odszkodowania, a tym samym z wcześniejszego uiszczenia opłat leasingowych oraz wynikające z ubezpieczenia przedmiotu leasingu i wygaśnięcia umowy leasingu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z powyżej opisanym stanem faktycznym uznać należy, iż odszkodowania, które otrzymuje Spółka od korzystających za przedterminowe rozwiązanie umowy leasingu stanowią zadośćuczynienie za utracone korzyści i nie podlegają tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bowiem nie stanowią one ani odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług. Nie można zatem w odniesieniu do powyższej sytuacji mówić o odpłatności, która to jest niezbędna by uznać, iż dana czynność opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług.

Choć z dniem 1 stycznia 2014 r. zostały uchylone dotychczasowe przepisy określające zasady ustalania podstawy opodatkowana VAT (tekst jedn.: art. 29,30 i 31 u.p.t.u.), a w ich miejsce dodane zostały nowe przepisy (tekst jedn.: art. 29a oraz 30a-30c u.p.t.u.) to w założeniu nowe przepisy odpowiadają przepisom poprzednio obowiązującym. Wynika to z faktu, iż celem nowelizacji była bowiem nie tyle zmiana zasad ustalania podstawy opodatkowania, co uporządkowanie przepisów oraz ich dostosowanie do treści przepisów unijnych, które akurat w analizowanym problemie nie budzą wątpliwości. Tym samym w kwestii zasygnalizowanego problemu, którego dotyczy niniejszy wniosek swoją aktualność zachowują stanowiska organów podatkowych oraz wyroki dotykające materii zasad opodatkowywania odszkodowań.

Do końca 2013 r. podstawę opodatkowania stanowił obrót definiowany jako kwota należna z tytułu sprzedaży (obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej), pomniejszona o kwotę należnego podatku. Taki sposób definiowania podstawy opodatkowania (tekst jedn.: definiowane podstawy opodatkowania jako obrotu, które to pojęcie również wymaga definiowania) stanowił niepotrzebną komplikację. Dlatego też z dniem 1 stycznia 2014 r. ustawodawca zrezygnował z definiowania podstawy opodatkowania podatkiem jako obrotu. Podstawą opodatkowania jest obecnie po prostu wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Z punktu widzenia problemu przedstawionego przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku zmiana przepisów dotyczących definiowania podstawy opodatkowania nie zmienia jednak faktu iż w art. 5 ust. 1 ustawy, ustawodawca określił zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług, które to przepisy pozostały bez zmian. Tym samym odszkodowanie umowne wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta, na podstawie OWU nie stanowi wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, ani też świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy, jak również innej czynności wymienionej w art, 5 ust. 1 ustawy. Zatem należy stwierdzić, że nie podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przykładowo pod rządami poprzednio obowiązujących przepisów stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje swoje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 marca 2012 r., ITPP1/443-1685a/11/MN, w której wyraźnie wskazano, iż "roszczenia Spółki związane z przedwczesnym rozwiązaniem umowy leasingu operacyjnego/finansowego, najmu lub dzierżawy posiadają charakter odszkodowawczy i mają na celu zabezpieczenie interesów Spółki i zrekompensowanie jej straty z tytułu utraty korzyści, pozostają one poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług i konsekwentnie nie powinny być dokumentowane przez Spółkę fakturą VAT (...)". Pogląd powyższy aprobowany jest także przez inne organy podatkowe i tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2008 r., ILPP2/443-181/08-7/EWW, wskazał, iż: "W art. 5 ust. 1 ustawy, ustawodawca określił zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowe odszkodowanie umowne wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta, nie stanowi wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, ani też świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy, jak również innej czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy. Zatem należy stwierdzić, że nie podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług". Podobne stanowisko zostało także zaprezentowane w piśmie Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 grudnia 2012 r., IPPP1/443-1007/12-2/JL a także w innych interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, m.in. z dnia 1 grudnia 2011 r., IPPP1/443-1341/11-2/AS czy też z dnia 24 sierpnia 2010 r., IPPP2/443-378/10-4/IG. Również w nieco starszych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe np. Naczelnik I Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej w interpretacji indywidualnej z dnia 14 marca 2005 r., PP-443/24/2005, wskazał, iż "czynność obciążenia kontrahenta odszkodowaniem, z tytułu niewywiązania się z warunków umowy handlowej, nie stanowi ani dostawy towarów ani nie jest też świadczeniem usług. Zatem nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług". Podobny pogląd wyraził także Dyrektor izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 16 sierpnia 2011 r., IPTPP3/443-28/11-4/IB, stwierdzając, iż kary umowne, które pełnią funkcję odszkodowawczą za poniesione straty nie mieszczą się w katalogu czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług więc nie podlegają one opodatkowaniu tym podatkiem.

Stanowisko podobne do powyższego prezentowane przez Spółkę-Wnioskodawcę jest również zbieżne z tym i prezentowanymi przez sądy administracyjne. Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 kwietnia 2008 r., III SA/Wa 2166/07 wskazał mianowicie, iż "Opodatkowaniu podlegają dostawa towarów i świadczenie usług za wynagrodzeniem, które powinno mieć formę przysporzenia (zwiększenia aktywów po stronie beneficjenta) z tytułu konkretnego świadczenia. W sytuacji kar czy odszkodowań brak jest zachowania symetrii pomiędzy świadczeniem a wynagrodzeniem. W takich przypadkach mamy do czynienia jedynie z wynagrodzeniem, które zwykle stanowi formę zadośćuczynienia, zatem nie ma zwiększenia aktywów po stronie beneficjenta". Kwestię ujmowania odszkodowania na gruncie podatku od towarów i usług rozstrzygał także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stwierdzając, iż "Wynagrodzenie za szybsze rozwiązanie umowy najmu jest rezultatem niewykonania umowy, ma ono cechy rekompensaty, odszkodowania, mającego pokryć straty wynajmującego w związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy podnajmu lokalu, polegającej na utracie czynszu, który wynajmujący otrzymałby gdyby umowa została zrealizowana. Nie ma ono natomiast cech wynagrodzenia za świadczoną usługę, w związku z brakiem bezpośredniego związku z czynnością wykonywaną przez skarżącego. Utracona korzyść nie jest ani czynnością ani zdarzeniem, podlegającym opodatkowaniu VAT. Skarżący nie realizuje tu żadnego obrotu, wręcz przeciwnie wypłacając sporną kwotę unika kosztów postępowania w związku z niewykonaniem umowy". (wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 października 2010 r., I SA/Łd 1018/12). Podobne stanowisko zostało także zaprezentowane w wyroku WSA w Warszawie z dnia 15 grudnia 2010 r., III SA/Wa 2774/10.

W nawiązaniu do obecnie obowiązujących przepisów do podstawy opodatkowania wlicza się wszystko co stanowi zapłatę za dostawę towarów czy też świadczenie usług, włącznie z subwencjami. Warto w tym miejscu więc odwołać się jeszcze do Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w związku z którą zaistniała konieczność dostosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz która w art. 78 zawiera wyraźne wskazanie, co może stanowić podstawę opodatkowania. I tak zgodnie z powyższym przepisem do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, cła, opłaty i inne należności z wyjątkiem samego podatku od towarów i usług, koszty dodatkowe, do których zaliczmy m.in. koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia. W myśl natomiast art. 79 Dyrektywy, o której mowa powyżej podstawa opodatkowania swoim zakresem nie obejmuje obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, upustów czy też obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji, kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym. Powyższe unormowania nie wskazują zatem by odszkodowanie otrzymywane za utratę korzyści wchodziło w skład podstawy opodatkowania. Ponadto w odniesieniu do sformułowania przez ustawodawcę przepisu dotyczącego podstawy opodatkowania w literaturze przedmiotu wskazuje się, iż poprzez zapłatę należy rozumieć należność za daną czynność opodatkowaną (A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz, Lex 2013). W przypadku odszkodowania nie można jednakże mówić o należności za czynność opodatkowaną a jedynie o należności za utratę korzyści stanowiącej formę zadośćuczynienia.

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawione interpretacje organów podatkowych jak i stanowisko reprezentowane przez sądy administracyjne oraz obecnie obowiązujące przepisy, zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie, które otrzymuje Spółka w związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy z przyczyn leżących po stronie korzystającego, również na gruncie obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 29a oraz przepisów regulujących zakres przedmiotowy podatku od towarów i usług tj. art. 5 oraz art. 7 i 8 - podobnie jak dotychczas nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stanowi ono jedynie rekompensatę za poniesione szkody i utracone korzyści.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium RP, w szczególności w zakresie świadczenia usług leasingowych. W ramach powyższej działalności Spółka zawiera jako finansujący umowy leasingu operacyjnego oraz leasingu finansowego. Na podstawie umów leasingowych Spółka przekazuje korzystającym do używania oraz pobierania pożytków na czas oznaczony środki trwałe w postaci m.in. maszyn, urządzeń, pojazdów samochodowych. Za powyższe świadczenia Spółka pobiera wynagrodzenie zgodne z harmonogramem wskazanym w umowie. W praktyce zdarzają się sytuacje, w których Spółka zmuszona jest do przedterminowego zakończenia umowy leasingu na podstawie postanowień ogólnych warunków umowy leasingu m.in. ze względu na fakt, iż korzystający jest w zwłoce z uiszczaniem opłat za korzystanie z przedmiotu leasingu czy też przedmiot leasingu był użytkowany w sposób nieprawidłowy i uległ zniszczeniu czy uszkodzeniu albo też utracono przedmiot leasingu. W związku z sytuacjami opisanymi powyżej Spółka ma także prawo do żądania od korzystającego odszkodowania w wysokości sumy wszystkich przewidzianych w umowie leasingu a niewymagalnych do dnia jej wygaśnięcia opłat leasingowych pomniejszonego o korzyści finansującego wynikające z zapłaty odszkodowania, a tym samym z wcześniejszego uiszczenia opłat leasingowych oraz wynikające z ubezpieczenia przedmiotu leasingu i wygaśnięcia umowy leasingu.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy prawa podatkowego zauważyć należy, że aby dana czynność (dostawa towarów, czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności prowadzi do wniosku, iż w przypadku przedterminowego rozwiązania umowy leasingu Spółka nie będzie świadczyć żadnej usługi na rzecz leasingobiorcy, związanej z roszczeniem z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy. W przedmiotowej sprawie nie zachodzi zatem związek przyczynowy pomiędzy świadczoną usługą a otrzymaniem przez Spółkę wynagrodzenia za tę usługę. Uszczerbek w majątku Wnioskodawcy wskutek przedterminowego rozwiązania umowy leasingu z winy korzystającego, powstaje w związku z nieprawidłowym wywiązywaniem się przez korzystającego z obowiązków wynikających z umowy leasingu.

Zatem, jak wskazał Wnioskodawca, roszczenia Spółki związane z przedterminowym rozwiązaniem umowy leasingu wynikają z nienależytego wywiązania się z warunków umowy leasingu przez leasingobiorcę i stanowią dla Wnioskodawcy odszkodowanie, które ma na celu wyrównanie szkody wyrządzonej Spółce

Zauważyć należy, iż "odszkodowanie" jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie. Zagadnienie to regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). I tak, z postanowień art. 361 § 1 ww. ustawy wynika, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2 ww. artykułu).

Zgodnie z treścią art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy. Szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnienia adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Mając na uwadze ww. ustawową definicję świadczenia usługi nie można zatem uznać, iż zapłata przez leasingobiorców na rzecz Wnioskodawcy odszkodowania stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę. Istotą odszkodowania nie jest płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

W konsekwencji należy stwierdzić, że odszkodowanie otrzymywane przez Spółkę od leasingobiorców w związku z przedterminowym wypowiedzeniem umów leasingu w wyniku zdarzeń, za które Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności, będzie pozostawało poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.