IPTPP4/443-127/13-4/ALN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 26 lutego 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2013 r. (data wpływu 15 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania obrotów przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania obrotów przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 maja 2013 r. (data wpływu 15 maja 2013 r.) w zakresie uzupełnienia zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Środowiskowy Dom Samopomocy (zwany dalej ŚDS) jest ośrodkiem wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi. ŚDS świadczy usługi w ramach indywidualnych lub zespołowych treningów umiejętności społecznych polegających na nauce, rozwijaniu lub podtrzymywaniu umiejętności w zakresie czynności dnia codziennego i funkcjonowania w życiu społecznym. Prowadzenie ŚDS jest zadaniem zleconym Gminie z zakresu administracji rządowej. Środki na bieżące utrzymanie przekazywane są przez Wojewodę jako dotacja. Wysokość dotacji ustalana jest jako średnia miesięczna kwota przypadająca na jednego uczestnika pomnożona przez ilość uczęszczających osób.

Artykuł 51a ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.) określa sposób funkcjonowania ŚDS i jego standardy.

Artykuł 51b ustawy reguluje przepisy w zakresie odpłatności za usługi świadczone w ŚDS. Decyzję o skierowaniu do ŚDS i decyzję ustalającą odpłatność za korzystanie z usług ŚDS wydaje w imieniu burmistrza Ośrodek Pomocy Społecznej jako podmiot uprawniony w rozumieniu art. 25 ustawy o pomocy społecznej.

Wysokość pobieranej miesięcznej odpłatności od uczestników ustalana jest na podstawie kryterium dochodowego każdego uczestnika. OPS może całkowicie zwolnić z odpłatności uczestnika jeśli spełnia on określone kryterium.

Dochody z tytułu odpłatności za usługi świadczone w ŚDS stanowią dochód budżetu państwa. W roku 2012 wysokość pobranych od uczestników odpłatności wynosiła 20 966,00 zł.

Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie z dnia 7 maja 2013 r. (data wpływu do ŚDS 09 maj 2013 r.) przekazuje dodatkowe informacje dotyczące stanu faktycznego ŚDS:

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca zawarł dodatkowe informacje.

Środowiskowy Dom Samopomocy:

* jest ośrodkiem wsparcia, domem dziennego pobytu dla osób z zaburzeniami psychicznymi,

* jest jednostką organizacyjną gminy,

* nie posiada osobowości prawnej,

* pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu państwa,

* pobrane dochody odprowadza na rachunek dochodów budżetu państwa,

* nie ma możliwości prowadzenia działalności gospodarczej,

* nie jest podatnikiem podatku VAT, nie posiada KRS,

* usługi w ŚDS są świadczone w formie zajęć zespołowych lub indywidualnych,

* nie prowadzi sprzedaży usług,

* terapia i rehabilitacja uczestników nie jest wyceniona, pobrana od uczestników częściowa odpłatność

* ustalana jest zgodnie z art. 51b ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. Dz. U. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.

* odpłatność zostaje w całości odprowadzona do gminy, a następnie przekazana do wojewody. Stanowi ona kwotę pomniejszającą wydatki wojewody.

Usługi prowadzone w ŚDS:

Artykuł 51b.l. ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. Dz. U. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.

Odpłatność miesięczną za usługi świadczone w ośrodkach wsparcia osobom z zaburzeniami psychicznymi, ustala się w wysokości 5% kwoty dochodu osoby samotnie gospodarującej lub kwoty dochodu na osobę w rodzinie, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie przekracza kwotę 250% odpowiedniego kryterium dochodowego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 2 cytowanej ustawy.

Decyzję o skierowaniu do ośrodka wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi i decyzję ustalającą odpłatność za korzystanie z usług w tych ośrodkach wydaje właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego prowadzącej lub zlecającej prowadzenie ośrodka wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi.

Dochody z tytułu odpłatności za usługi świadczone w ośrodkach wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi stanowią dochód budżetu państwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Środowiskowy Dom Samopomocy, będący ośrodkiem wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi, musi rejestrować odpłatność od uczestników przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Środowiskowy Dom Samopomocy jest jednostką organizacyjną Gminy, zgodnie z art. 11 ustawy o finansach publicznych nieposiadającą osobowości prawnej. ŚDS pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu państwa, a pobrane dochody odprowadza na rachunek dochodów budżetu państwa.

ŚDS nie ma możliwości prowadzenia działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem podatku VAT, nie prowadzi sprzedaży usług, terapia i rehabilitacja uczestników nie jest wyceniona, pobrana od uczestników odpłatność zostaje w całości odprowadzona do Gminy, a następnie przekazana do Wojewody. Stanowi ona kwotę pomniejszającą wydatki Wojewody.

Wobec powyższego nie ma obowiązku rejestrowania pobieranych odpłatności przy zastosowaniu kas fiskalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy.

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z przepisu art. 111 ust. 1 ustawy, wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Powyższą tezę wspiera pośrednio art. 111 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (...).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w obecnym stanie prawnym, tj. od dnia 1 stycznia 2013 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. , poz. 1382), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r.:

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., w przypadku podatników, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

W przypadku podatników, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20.000 zł (§ 5 ust. 2 rozporządzenia).

Zgodnie § z 7 ust. 3 pkt 1 i 2 w przypadku podatników, którzy:

- zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania traci moc z dniem 1 marca 2013 r.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Natomiast, zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

I tak w części II załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących - w poz. 34 - świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

W poz. 37 wskazano jako czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli zapłaty za dokonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo - kredytowej, której jest członkiem) a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Zgodnie § 7 ust. 4 zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 ust. 1, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2013 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 33, 34, 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia.

Od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Z zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a tego rozporządzenia wynika, iż zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 kwietnia 2011 r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

W poz. 26 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących wymienione zostały usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej o symbolu PKWiU 85.

W związku z powyższym, do dnia 30 kwietnia 2011 r. obowiązywało zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej o symbolu PKWiU 85, wymienionych w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r., a niewymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r.

Tym samym, od 1 maja 2011 r. wobec podatników świadczących usługi w ww. zakresie, powstał obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na zasadach ogólnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest ośrodkiem wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi. W roku 2012 wysokość pobranych od uczestników odpłatności wynosiła 20.966,00 zł. Odpłatności pochodziły od: opiekunów dwóch małoletnich osób (uczestników), którzy prowadzą działalność gospodarczą oraz od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Łączna kwota z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie przekroczyła w 2011 r., 2012 r. działalności Wnioskodawcy kwoty 40.000 zł W 2012 r. kwota ta przekroczyła 20.000 zł Odpłatność za świadczone usługi dokonywana jest przez uczestników częściowo na rachunek bankowy, częściowo gotówką do kasy, a następnie przelewana na rachunek bankowy i odprowadzana do budżetu państwa.

Na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych Wnioskodawca nie wystawiał faktur.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż zapłata dokonywana przez uczestników w częściach tj. częściowo na rachunek bankowy, częściowo gotówką do kasy, podlega obowiązkowi ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej, gdyż nie są spełnione warunki wynikające z § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Wnioskodawca, nie może korzystać również ze zwolnienia z § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 34 załącznika do ww. rozporządzenia, ponieważ nie spełnia warunku dokumentowania fakturami VAT świadczonych usług.

Należy jednak zauważyć, iż w sytuacji gdy zapłata za świadczone usługi dokonywana będzie w całości - za daną usługę - za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, a z ewidencji i dowodów dokumentujących te wpłaty wynikać będzie jakiej konkretnie transakcji dotyczy zapłata - usługi te będą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z obowiązku ewidencjonowania ich za pomocą kasy rejestrującej.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy, że pobrana od uczestników odpłatność zostaje w całości odprowadzona do Gminy, a następnie przekazana do Wojewody i że stanowi ona kwotę pomniejszającą wydatki Wojewody, wobec powyższego nie ma obowiązku rejestrowania pobieranych odpłatności przy zastosowaniu kas fiskalnych, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.