IPTPP4/443-12/12-5/JM - Obowiązek dokonania korekty podatku od towarów i usług w związku ze zmianą przeznaczenia zakupionego środka trwałego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2011 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 5 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2012 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 22 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do nieskorzystania z 5-letniej korekty dotyczącej zakupu środka trwałego w zakresie zwrotu podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku - Białej wpłynęło pismo z dnia 20 grudnia 2011 r. dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie prawa do nieskorzystania z 5-letniej korekty dotyczącej zakupu środka trwałego w zakresie zwrotu podatku od towarów i usług.

W związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku - Białej, pismem IBPP4/443-1826/11/MN z dnia 3 stycznia 2012 r., przesłało ww. pismo Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 5 stycznia 2012 r.).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego, doprecyzowania stanowiska Wnioskodawcy, korespondującego z opisem stanu faktycznego i pytaniem zadanym w przedmiotowym wniosku oraz prawa do reprezentacji Wnioskodawcy przed tut. Organem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma w 2009 r. zakupiła zadaszenie sceniczne w ramach projektu "", dofinasowane ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013, poddziałanie 1.1.2 Inwestycje w mikroprzedsiębiorstwa.

W związku z tym, że w momencie zakupu oraz otrzymania dofinansowania usługi zwolnione z podatku od towarów i usług VAT nie miała możliwości odzyskania podatku VAT i w związku z tym podatek był kosztem kwalifikowalnym zadania.

Ze względu na zmianę ustawy dotyczącą opodatkowania usług od stycznia 2011 r. usługi świadczone przez w zakresie usług nagłośnieniowych są opodatkowane stawką 23% i jest on upoważniony do odzyskania zwrotu podatku naliczonego.

X jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wydatki poniesione na realizację przedmiotowego projektu były udokumentowane fakturą VAT.

Zakup zadaszenia scenicznego w 2009 r. miał związek z czynnościami zwolnionymi podatkiem od towarów i usług, gdyż firma świadczy usługi estradowe, które do 2010 r. były zwolnione z opodatkowania od towarów i usług.

Zadaszenie sceniczne stanowi środek trwały X, a jego wartość początkowa przekraczała 15.000 zł.

Zadaszenie zostało oddane do użytkowania w 2009 r.

Obecnie zadaszenie sceniczne wykorzystywane jest do świadczenia usług estradowych, które od 2011 r. opodatkowane są stawką 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie zadanym w uzupełnieniu wniosku).

Czy X ma prawo nie skorzystać z 5-letniej korekty dotyczącej zakupu środka trwałego w zakresie zwrotu podatku od towarów i usług VAT. Dotyczy to zadaszenia scenicznego, na który otrzymaliśmy dotacje w kwocie brutto w 2009 r., kiedy to nie mieliśmy prawa do odliczenia podatku ze względu na rodzaj prowadzonej działalności.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), obecnie od 2011 r. X ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikających z zakupów dokonanych związanych z działalnością i świadczeniem usług nagłośnieniowych wg klasyfikacji PKD 90.02.Z Działalność wspomagająca wystawianie przedstawień artystycznych. Jednak nie zamierza ubiegać się o zwrot podatku naliczonego w związku z zakupem zadaszenia scenicznego w ramach projektu "".

W związku ze zmianą stawek podatku od towarów i usług obowiązującą od 2011 r. na świadczone usługi przez firmę usługi estradowe, które w 2009 i 2010 r. były zwolnione z podatku, a obecnie są opodatkowane stawką 23% firma ma prawo korygować VAT przez kolejnych 5 lat.

Jednak w związku z dofinasowaniem zakupu zadaszenia scenicznego przez Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego w 2009 r. w ramach projektu "" firma nie będzie korzystać z prawa do zwrotu podatku od towarów i usług VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożlwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów w wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, lecz do czynności, które nie są obciążone podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jak stanowi art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych (zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych (określonych w art. 88 ustawy).

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Artykuł 90 ust. 2 ustawy stanowi, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Według art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W myśl art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Jak stanowi art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Treść art. 91 ust. 6 ustawy stanowi, że w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego tj. zarówno w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

Ustawodawca nie pozostawił podatnikom wyboru skorzystania bądź nieskorzystania z dokonania korekty podatku naliczonego

Jeżeli w deklaracji, która będzie uwzględniała korektę podatku (dokonaną na podstawie art. 91 ustawy) wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, to zgodnie z art. 87 ust. 1 podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Wnioskodawca nie może zatem pozostawić wynikającej z deklaracji kwoty nadwyżki bez określenia w jakiej formie chce otrzymać nadwyżkę podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2009 r. zakupił zadaszenie sceniczne w ramach projektu "Zakup profesjonalnego zadaszenia scenicznego niezbędnego do organizacji imprez plenerowych w województwie opolskim", dofinasowane ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013, poddziałanie 1.1.2 Inwestycje w mikroprzedsiębiorstwa. W związku z tym, że w momencie zakupu oraz otrzymania dofinansowania usługi zwolnione z podatku od towarów i usług Wnioskodawca nie miał możliwości odzyskania podatku VAT. Zadaszenie sceniczne stanowi środek trwały Wnioskodawcy, a jego wartość początkowa przekraczała 15.000 zł. Zadaszenie zostało oddane do użytkowania w 2009 r. Wydatki poniesione na realizację przedmiotowego projektu były udokumentowane fakturą VAT. Ze względu na zmianę ustawy dotyczącą opodatkowania usług od stycznia 2011 r. usługi świadczone przez Wnioskodawcę w zakresie usług nagłośnieniowych są opodatkowane stawką 23% i jest on upoważniony do odzyskania zwrotu podatku naliczonego. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakup zadaszenia scenicznego w 2009 r. miał związek z czynnościami zwolnionymi podatkiem od towarów i usług, gdyż firma świadczy usługi estradowe, które do 31 grudnia 2010 r. były zwolnione z opodatkowania od towarów i usług. Obecnie zadaszenie sceniczne wykorzystywane jest do świadczenia usług estradowych, które od 2011 r. opodatkowane są stawką 23%.

W przypadku zadaszenia scenicznego zaliczonego do środków trwałych o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł, Wnioskodawca będzie miał obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego. Prawo to będzie mu przysługiwało w przypadku wykorzystywania środka trwałego do wykonywania czynności opodatkowanych, zatem w sytuacji, gdy nastąpi zmiana przeznaczenia środka trwałego.

Zatem, w rozpatrywanej sprawie nastąpiła zmiana przeznaczenia środka trwałego, a Zainteresowany jest zobowiązany do dokonania korekty nieodliczonego podatku naliczonego.

W świetle powołanych wyżej regulacji, wykorzystywanie przez Wnioskodawcę zadaszenia scenicznego do czynności niezwiązanych z działalnością opodatkowaną, a następnie wykorzystywanie tego zadaszenia do wykonywania czynności opodatkowanych spowoduje konieczność dokonania korekty na podstawie art. 91 ust. 7 i ust. 7a ustawy. Zatem Wnioskodawca będzie obowiązany do częściowego odliczenia podatku naliczonego w wysokości 1/5 kwoty podatku za każdy rok, w którym przedmiotowy środek trwały będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych.

Reasumując w związku ze zmianą przeznaczenia środka trwałego Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania korekty podatku. Jeżeli w wyniku dokonania korekty podatku wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym Wnioskodawca będzie miał prawo ubiegania się o zwrot podatku w formach przewidzianych w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.