IPTPP4/443-103/14-4/UNR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki zabudowanej nr 285/1 - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania podstawową stawką podatku VAT dostawy działki niezabudowanej nr 284/2 - jest prawidłowe.

W dniu 10 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki zabudowanej nr 285/1 oraz opodatkowania podstawową stawką podatku VAT dostawy działki niezabudowanej nr 284/2.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 maja 2014 r. (data wpływu) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny. (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

W czerwcu 2013 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył prawo własności do zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w Z. składającej się z działki niezabudowanej nr 284/2 i działki zabudowanej nr 285/1, dla których została założona księga wieczysta. Na działce nr 285/1 znajduje się budynek mieszkalno-usługowy, murowany. Nabycia tego małżonkowie dokonali do majątku wspólnego. Dokładnie zakup działek nastąpił 29 marca 2006 r. po połowie przez Wnioskodawcę i R., a nabycie 1/2 udziału przez żonę miało miejsce 4 czerwca 2013 r. Nieruchomość ta od kwietnia 2006 r. była wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie spółki cywilnej. Została nabyta od osoby fizycznej i nie był odliczony podatek od towarów i usług od jej zakupu. W trakcie działalności gospodarczej jak i już po jej zamknięciu 30 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na jej ulepszenie. Obecnie nie udostępnia ww. działek, ale w przeszłości Zainteresowany wynajmował działki nr 284/2 i 285/1 innym osobom. W majątku prywatnym Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, które są przeznaczone do sprzedaży oraz dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów innych niż wskazanych we wniosku z majątku prywatnego. Jak również nie ponosił żadnych nakładów w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży. Ponadto, Wnioskodawca nie prowadził żadnej działalności marketingowej w związku ze sprzedażą tych działek. Poza tym nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Budynek postawiony na działce nr 285/1 jest trwale związany z gruntem i sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod symbolem 1230. Natomiast, pierwsze zasiedlenie nastąpiło 30 marca 2004 r. - była to część sklepowa o powierzchni użytkowej 119 m² na podstawie decyzji nr 153/2004, a cały budynek został zasiedlony 31 maja 2006 r. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres nie krótszy niż 2 lata. Budynek nie był przedmiotem najmu, ale wiata przy budynku była wynajmowana. Ponadto, dla działki nr 284/2 nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ale przez przyszłego inwestora, tj. A. został złożony wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Obecnie Wnioskodawca zamierza wraz z żoną sprzedać tą nieruchomość. W ewidencji rejestru gruntów działki te oznaczone są jako zurbanizowane tereny niezabudowane - 284/2 i tereny mieszkaniowe - 285/1. Potencjalny kupujący zamierza m.in na tej nieruchomości wybudować budynek pawilonu handlowego wraz z miejscami parkingowymi i pełną komunikacją.

W piśmie z dnia 2 maja 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej spółka cywilna, której Wnioskodawca był wspólnikiem, była czynnym zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług. Na dzień sprzedaży nieruchomości dla działki niezabudowanej nr 284/2 będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy, gdyż wystąpił o nią przyszły inwestor. W odpowiedzi na postawione przez Organ w wezwaniu pytanie, dotyczące wskazania okoliczności które spowodowały, iż w ocenie Zainteresowanego miało miejsce pierwsze zasiedlenie budynku, Wnioskodawca wskazał, że właściciel od którego została nabyta nieruchomość w marcu 2006 r., o ile wiadomo Zainteresowanemu, wynajmował ją w celach komercyjnych. Natomiast od 31 maja 2006 r. na tejże nieruchomości była prowadzona działalność gospodarcza przez spółkę cywilną, której Wnioskodawca był współwłaścicielem. W okresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej, przedmiotowa nieruchomość składająca się z działki nr 285/1 oraz 284/2 była wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż działki zabudowanej nr 285/1 stanowiącej składnik majątku prywatnego powinna być zwolniona z podatku od towarów i usług.

2. Czy sprzedaż działki niezabudowanej nr 284/2 stanowiącej składnik majątku prywatnego powinna być opodatkowana stawką podstawową podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy nabyta nieruchomość została włączona do majątku prywatnego. Przy jej zakupie nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż została nabyta aktem notarialnym od osoby fizycznej. Ponadto, Wnioskodawca wraz z małżonką nie poczynił żadnych nakładów na jej ulepszenie oraz nie miał zamiaru dalszej jej odsprzedaży. Nieruchomość składa się z dwóch działek: działka nr 284/2 jest typową działką budowlaną przeznaczoną pod zabudowę handlową, a na działce nr 285/1 stoi budynek mieszkalno-usługowy.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że zbycie działki nr 285/1 powinno być zwolnione z VAT na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. ponieważ nie został odliczony podatek naliczony przy jej zakupie oraz nie dokonano żadnych wydatków na modernizację tej nieruchomości. Ponadto, transakcja sprzedaży działki nr 284/2 powinna być objęta podatkiem od towarów i usług ze stawką 23%, gdyż jest to działka budowlana i przeznaczona pod działalność handlową, co powoduje utratę prawa do zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, wynika to bezpośrednio z zapisu art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W sprawie opisanej powyżej nie toczy się postępowanie podatkowe kontrola podatkowa oraz postępowanie przed sądem administracyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki zabudowanej nr 285/1 - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania podstawową stawką podatku VAT dostawy działki niezabudowanej nr 284/2 - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy, definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Podkreślenia wymaga fakt, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), zwanej dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wyjaśnić, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 ww. Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Natomiast działalność gospodarcza - według ust. 2 art. 15 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazać należy, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że w czerwcu 2013 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył prawo własności do zabudowanej nieruchomości gruntowej, składającej się z działki niezabudowanej nr 284/2 i działki zabudowanej nr 285/1, dla których została założona księga wieczysta. Na działce nr 285/1 znajduje się budynek mieszkalno-usługowy, murowany. Nabycia tego małżonkowie dokonali do majątku wspólnego. Dokładnie zakup działek nastąpił 29 marca 2006 r. po połowie przez Wnioskodawcę i R., a nabycie 1/2 udziału przez żonę miało miejsce 4 czerwca 2013 r. Nieruchomość ta od kwietnia 2006 r. była wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie spółki cywilnej. Nieruchomość została nabyta od osoby fizycznej i nie był odliczony podatek od towarów i usług od jej zakupu. W trakcie działalności gospodarczej jak i już po jej zamknięciu 30 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na jej ulepszenie. Obecnie Zainteresowany nie udostępnia ww. działek, ale w przeszłości działki nr 284/2 i 285/1 były przez Wnioskodawcę wynajmowane innym osobom. W majątku prywatnym Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, które są przeznaczone do sprzedaży oraz dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów innych niż wskazanych we wniosku z majątku prywatnego. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży, nie prowadził żadnej działalności marketingowej w związku ze sprzedażą tych działek. Budynek postawiony na działce nr 285/1 jest trwale związany z gruntem i sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod symbolem 1230. Budynek nie był przedmiotem najmu, ale wiata przy budynku była wynajmowana. Dla działki niezabudowanej nr 284/2 nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ale przez przyszłego inwestora został złożony wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Potencjalny kupujący zamierza m.in na tej nieruchomości wybudować budynek pawilonu handlowego wraz z miejscami parkingowymi i pełną komunikacją. Na dzień sprzedaży nieruchomości dla działki niezabudowanej nr 284/2 będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy. Właściciel od którego została nabyta nieruchomość w marcu 2006 r. wynajmował ją w celach komercyjnych. W okresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej, przedmiotowa nieruchomość składająca się z dziali nr 285/1 oraz 284/2 była wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że przez umowę najmu - zgodnie z art. 659 § 1 k.c. - wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W myśl natomiast § 2 powołanego przepisu, czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju - art. 659 § 1 k.c. Jak stanowi art. 675 § 1 k.c., po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie nie pogorszonym; jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania.

Stosownie do treści powyższego przepisu, najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wynajmującego, zaś świadczenie najemcy, polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc, oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wynajmującego.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia "działalność gospodarcza" - art. 15 ust. 2 ustawy, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy najmu wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz najemcy. Najemca za oddaną mu w najem rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że nieruchomość, będąca przedmiotem wniosku, nabyta na podstawie umowy sprzedaży, którą Zainteresowany oddawał w odpłatny najem na podstawie zawartej umowy, a ponadto - jak sam wskazał - nieruchomość była wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, de facto wykorzystywana była przez Niego w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Wnioskodawca sprzedając przedmiotową nieruchomość, stanowiącą współwłasność małżeńską nie dokona zbycia majątku osobistego, ale majątku wykorzystywanego przez Niego w prowadzonej działalności gospodarczej, do której należy w podatku od towarów i usług m.in. wynajem gruntów. Zatem dokonując dostawy działek wynajmowanych odpłatnie w celach zarobkowych, tj. skutkiem czego jest uzyskiwanie korzyści majątkowych z tego tytułu oraz wykorzystywanych w ramach pozostałej prowadzonej działalności gospodarczej, Zainteresowany wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ponadto grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, zatem ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że powyższa analiza, a w szczególności powołane konkluzje, pozostają w zgodzie z regulacjami prawa Unijnego. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zatem także w świetle prawa Unijnego Zainteresowany - w takim kształcie sprawy - zostałby uznany (dokonując dostawy działek gruntu wykorzystywanych w działalności gospodarczej) za podatnika podatku VAT.

Powyższe oznacza, że sprzedaż przez Zainteresowanego przedmiotowej nieruchomości wykorzystywanej przez Niego w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca w związku z dostawą tej nieruchomości wypełni przesłanki zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy i wystąpi w momencie sprzedaży przedmiotowego gruntu jako podatnik podatku od towarów i usług dokonujący sprzedaży majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Stosownie do treści art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast jak wynika z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c i d ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b oraz terenów budowlanych.

Powyższy przepis wskazuje zatem, że podatnicy dokonujący dostawy takich towarów jak tereny budowlane, niezależnie od wielkości swoich obrotów, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, tym samym stają się podatnikami podatku VAT.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zauważyć, że na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1608) w art. 146a ustawy wprowadzenie do wyliczenia - z dniem 31 grudnia 2013 r. - otrzymało następujące brzmienie: "W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:".

Zatem zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 2 stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług oraz brak prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Jeżeli dostawa nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z innych przepisów art. 43, tj. art. 43 ust. 1 pkt 9, pkt 10 i pkt 10a ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że co do zasady opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu" wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności - może to być czynność zwolniona od podatku.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b - zgodnie z zapisem art. 43 ust. 7a ustawy - nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z trzech podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, o czym stanowi art. 29a ust. 8 ustawy.

Wobec powyższego przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W pierwszej kolejności, odnosząc się do oceny prawa do zwolnienia od podatku sprzedaży działki niezabudowanej nr 284/2 oraz działki zabudowanej nr 285/1, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, iż skoro przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zatem sprzedaż udziałów w prawie własności tych działek nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. przepisu.

Wnioskodawca wskazał, że dla działki niezabudowanej nr 284/2 będącej przedmiotem sprzedaży nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast, przez przyszłego inwestora, został złożony wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca wskazał, że na dzień sprzedaży nieruchomości dla ww. działki będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Mając powyższe na uwadze, skoro na dzień sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, dla działki nr 284/2 będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy, zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów w prawie własności ww. działki nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Wobec powyższego, sprzedaż przez Zainteresowanego udziałów w prawie własności działki nr 284/2 wykorzystywanej przez niego w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg 23% stawki podatku. Ponadto, w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych nie mogą skorzystać ze zwolnień od podatku, o których mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

Odnośnie natomiast działki zabudowanej nr 285/1 będącej przedmiotem sprzedaży, zauważyć należy, iż Wnioskodawca wskazał, że poprzedni właściciel przedmiotowej nieruchomości w marcu 2006 r. wynajmował ją w celach komercyjnych. Jak wskazano powyżej aby doszło do pierwszego zasiedlenia budynku oddanie go do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Wobec powyższego, należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie do pierwszego zasiedlenia doszło w 2006 r., a więc pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Zatem, stwierdzić należy, że sprzedaż udziałów w prawie własności budynku znajdującego się na działce nr 285/1 korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W konsekwencji powyższego zbycie udziałów w prawie własności gruntu na którym budynek jest posadowiony, również będzie korzystało ze zwolnienia od podatku, w oparciu o art. 29a ust. 8 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że sprzedaż przez Zainteresowanego udziałów w prawie własności zabudowanej działki nr 285/1 wykorzystywanej przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów, jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawa udziałów w prawie własności przedmiotowej nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Ponadto, w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy, podatnicy dokonujący dostawy budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b nie mogą skorzystać ze zwolnień od podatku, o których mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

W odniesieniu do wiaty znajdującej się przy budynku, z uwagi na brak definicji "budynków" i "budowli" w ustawie należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.), zwanej dalej Prawem budowlanym.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego, przez budynek - należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W myśl art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego przez budowlę - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie natomiast z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, (http://sjp.pwn.pl/), wiata to lekka budowla w postaci dachu wspartego na słupach, wzniesiona np. nad przystankiem lub parkingiem.

Zauważyć należy, iż wiata nie została wymieniona w ww. przepisach Prawa budowlanego definiujących budynek lub budowle, zatem w stosunku do jej dostawy nie będzie miał zastosowania ani art. 43 ust. 1 pkt 10, ani art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, bowiem przepisy te odnoszą się wyłącznie do dostawy budynków, budowli lub ich części.

Oznacza to, że dostawa wiaty, będzie pozostawała bez wpływu na dostawę nieruchomości, na której ona się znajduje.

Dostawa udziałów w prawie własności wiaty winna być zatem opodatkowana stawką właściwą dla dostawy ruchomości stanowiącej przedmiot sprzedaży.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla Jego małżonki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Należy zatem zaznaczyć, iż wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym wskazano, iż właściciel, od którego została nabyta nieruchomość w marcu 2006 r. wynajmował ją w celach komercyjnych. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.