IPTPP4/443-100/14-4/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2014 r. (data wpływu 12 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2014 r. (data wpływu 5 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek, będących we współwłasności majątkowej małżeńskiej - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek, będących we współwłasności majątkowej małżeńskiej.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 kwietnia 2014 r. (data wpływu 5 maja 2014 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 4 października 1996 r. na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego nr...Wnioskodawczyni zakupiła wraz z mężem, będąc we wspólności majątkowej małżeńskiej, nieruchomość w miejscowości B. w gminie S. w celu powiększenia posiadanego gospodarstwa rolnego. W skład zakupionej nieruchomości wchodzą dwie działki sklasyfikowane w księdze wieczystej Kw Nr. jako nieruchomości rolna: działka nr 596 o powierzchni 16,30 ha oraz działka nr 597 o powierzchni 8,05 ha. Nie były one nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

W dniu 9 października 2013 r. na podstawie postanowienia wydanego przez wójta gminy, został pozytywnie zaopiniowany plan podziału działki nr 597 o powierzchni 8,05 ha na siedemdziesiąt pięć mniejszych działek w celu ewentualnej ich sprzedaży. Obecnie, wraz z mężem, Wnioskodawczyni zamierza dokonać sprzedaży kilku z wydzielonych działek, natomiast uzyskany w ten sposób dochód zostanie przeznaczony na spłatę kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe oraz zaciągniętego na zakup samochodu.

Przedmiotowe działki zostaną sprzedane jako nieuzbrojone. Ogłoszenia o sprzedaży Wnioskodawczyni zamierza zamieścić w lokalnej prasie jak również pozostawić w miejscu sprzedaży. Natomiast nie zamierza nawiązywać współpracy z pośrednikami sprzedaży nieruchomości jak również nie zamierza prowadzić żadnej działalności marketingowej w celu sprzedaży.

Sprzedaż działek związana będzie ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nastąpi w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Sprzedaż gruntów nie stanowi i nie będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni i męża stałego źródła dochodu. Wraz z mężem Wnioskodawczyni prowadzi dwie odrębne działalności gospodarcze o nazwach: Gabinet Lekarski oraz Gabinet Lekarski. Ponadto dla Wnioskodawczyni i męża odrębnym źródłem przychodów jest wynajem innym przedsiębiorcom lokali użytkowych na cele związane z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni i mąż nie są podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonych działalności gospodarczych.

Ponadto Wnioskodawczyni nie zamierza angażować środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowców, a co za tym idzie nie będzie ponosić żadnych nakładów w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Wnioskodawczyni i jej mąż nie są osobami, które regularnie inwestują w grunty. Środki finansowe, które Wnioskodawczyni i mąż otrzymają ze sprzedaży działek planują przeznaczyć na spłatę wcześniej zaciągniętych kredytów: mieszkaniowego oraz kredytu na zakup samochodu.

Wnioskodawczyni wskazała, iż: działki powstałe w wyniku podziału nie były udostępniane innym osobom - najem, dzierżawa, użyczenie. W dniu 30.03.2004 nastąpiła sprzedaż działki gruntu zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. W dniu 31.05.2007 nastąpiła sprzedaż 2 działek niezabudowanych rolnych, przeznaczonych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z możliwością zabudowy. Dla terenu na którym położone są działki istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki zaklasyfikowane są, jako tereny nieuciążliwych usług turystyki wraz z zielenią towarzyszącą oraz niezbędnymi dojściami, dojazdami. Wnioskodawca nie występował o opracowanie bądź zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie zamierza występować o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla tych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeśli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym.

Warunkiem opodatkowania podatkiem VAT danej czynności jest nie tylko ujęcie jej w katalogu czynności objętych zakresem opodatkowania wskazanych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, lecz także zrealizowanie tej czynności przez podmiot działający w związku z jej wykonaniem w charakterze podatnika VAT. Dostawa towarów podlega opodatkowaniu VAT w sytuacji, gdy działaniom osoby dokonującej tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie prowadzi do uzyskania przez nią statusu podatnika VAT (vide: interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 stycznia 2013 r., nr IPP1/443-1134/12-4/IGo). Działalność gospodarcza na gruncie ustawy o podatku VAT jest zaś rozumiana jako wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, co wynika z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą (stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zawarte w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C -180/10 i C-181/10).

Według Trybunału okoliczność, iż przed sprzedażą podatnik dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Inaczej jest natomiast w przypadku, gdy podatnik podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, takie aktywne działania mogą polegać na utworzeniu lub rozbudowie sieci uzbrojenia terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku Wnioskodawcy taka sytuacja nie będzie miała miejsca.

Reasumując, wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku to tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą podatnik dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów, (podobne stanowisko zawarł NSA w wyroku z dnia 28 października 2011 r. sygn. I FSK 1554/10).

Dlatego też, działki przeznaczone pod zabudowę zostały nabyte przez Wnioskodawczynię na potrzeby własne, w związku z czym planowana sprzedaż tej nieruchomości stanowić będzie jedynie realizację przysługującego jej prawa własności. Czynność sprzedaży będzie więc działaniem w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o VAT nie mają zastosowania.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawczyni dokonana sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ:

5. Wnioskodawczyni nie będzie angażować środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowców,

6. Wnioskodawczyni nie będzie uzbrajać terenu, jak również nie będzie w inny sposób podnosić atrakcyjności działek,

7. Wnioskodawczyni nie będzie podejmować działań marketingowych w zakresie sprzedaży działek wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia,

8. Wnioskodawczyni nie podejmowała aktywnych działań w obrocie nieruchomościami,

9. sprzedaż gruntu nie będzie stanowić dla Wnioskodawczyni stałego źródła dochodu, Wnioskodawczyni nie jest osobą, która regularnie inwestuje w grunty.

Dlatego też, biorąc pod uwagę wskazany stan faktyczny, przedstawione stanowisko należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), zwanej dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wyjaśnić, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 ww. Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem, dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży działek, będących we współwłasności majątkowej małżeńskiej, podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r., TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 4 października 1996 r. na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego nr zakupiła wraz z mężem, będąc we wspólności majątkowej małżeńskiej, nieruchomość w miejscowości B. w gminie S. w celu powiększenia posiadanego gospodarstwa rolnego. W skład zakupionej nieruchomości wchodzą dwie działki sklasyfikowane w księdze wieczystej Kw Nr jako nieruchomości rolna: działka nr 596 o powierzchni 16,30 ha oraz działka nr 597 o powierzchni 8,05 ha. Nie były one nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

W dniu 9 października 2013 r. na podstawie postanowienia wydanego przez wójta gminy, został pozytywnie zaopiniowany plan podziału działki nr 597 o powierzchni 8,05 ha na siedemdziesiąt pięć mniejszych działek w celu ewentualnej ich sprzedaży. Obecnie, wraz z mężem, Wnioskodawczyni zamierza dokonać sprzedaży kilku z wydzielonych działek, natomiast uzyskany w ten sposób dochód zostanie przeznaczony na spłatę kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe oraz zaciągniętego na zakup samochodu.

Przedmiotowe działki zostaną sprzedane jako nieuzbrojone. Ogłoszenia o sprzedaży Wnioskodawczyni zamierza zamieścić w lokalnej prasie jak również pozostawić w miejscu sprzedaży. Natomiast nie zamierza nawiązywać współpracy z pośrednikami sprzedaży nieruchomości jak również nie zamierza prowadzić żadnej działalności marketingowej w celu sprzedaży.

Sprzedaż gruntów nie stanowi i nie będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni i męża stałego źródła dochodu. Wraz z mężem Wnioskodawczyni prowadzi dwie odrębne działalności gospodarcze o nazwach: Gabinet Lekarski oraz Gabinet Lekarski. Ponadto dla Wnioskodawczyni i męża odrębnym źródłem przychodów jest wynajem innym przedsiębiorcom lokali użytkowych na cele związane z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni i mąż nie są podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonych działalności gospodarczych.

Ponadto Wnioskodawczyni nie zamierza angażować środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowców, a co za tym idzie nie będzie ponosić żadnych nakładów w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Środki finansowe, które Wnioskodawczyni i mąż otrzymają ze sprzedaży działek planują przeznaczyć na spłatę wcześniej zaciągniętych kredytów: mieszkaniowego oraz kredytu na zakup samochodu.

Wnioskodawczyni wskazała, iż: działki powstałe w wyniku podziału nie były udostępniane innym osobom - najem, dzierżawa, użyczenie. W dniu 30.03.2004 nastąpiła sprzedaż działki gruntu zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. W dniu 31.05.2007 nastąpiła sprzedaż 2 działek niezabudowanych rolnych, przeznaczonych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z możliwością zabudowy. Dla terenu na którym położone są działki istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki zaklasyfikowane są, jako tereny nieuciążliwych usług turystyki wraz z zielenią towarzyszącą oraz niezbędnymi dojściami, dojazdami. Wnioskodawczyni nie występowała o opracowanie bądź zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Wnioskodawczyni nie zamierza występować o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla tych działek.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

W przedmiotowej sprawie należy zatem uznać, że Zainteresowana dokonując sprzedaży działek, będących we współwłasności majątkowej małżeńskiej, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż ta będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia przez Wnioskodawczynię działek, będących we współwłasności majątkowej małżeńskiej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o przedstawione przez Wnioskodawczynię zdarzenie przyszłe oraz przepisy prawne mające w tym zakresie zastosowanie należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek, będących we współwłasności majątkowej małżeńskiej, należy uznać jako czynność niemieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowana, w związku z tą dostawą będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie wypełniała przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że przed dokonaniem sprzedaży nie będzie podejmowała działań wykraczających poza zakres zarządu majątkiem prywatnym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.