IPTPP3/443A-4/14-2/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2014 r. (data wpływu 23 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie:

W dniu 23 stycznia 2014 r. r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży wyrobów węglowych w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz finalnego nabywcy węglowego na cele nieobjęte zwolnieniem oraz w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży wyrobów węglowych w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych objętych zwolnieniem na rzecz finalnego nabywcy węglowego w ilości nieprzekraczającej 200kg jednorazowo.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego (dalej: "PPW") w rozumieniu ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym; dalej: "ustawa").

Zakres prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej obejmuje m.in. wydobycie, nabycie oraz sprzedaż wyrobów węglowych objętych kodem CN 2701 oraz CN 2702 (dalej łącznie: "węgiel"). Ponadto, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje także użycia tych wyrobów przede wszystkim w procesie produkcji energii elektrycznej i ciepła. Mając na uwadze powyższy zakres prowadzonej działalności Spółka prowadzi ewidencje, o których mowa w art. 91a ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Do nabywców sprzedawanego przez Spółkę węgla mogą należeć zarówno podmioty prowadzące działalność jako PPW jak i podmioty posiadające status finalnych nabywców węglowych (dalej: "FNW") w rozumieniu ustawy. Sprzedawany na rzecz FNW węgiel może być przeznaczony do celów opałowych objętych zwolnieniem na podstawie art. 31a ust. 1 ustawy bądź do celów nieobjętych żadnym ze zwolnień od akcyzy. Sprzedaż wyrobów węglowych objętych zwolnieniem od akcyzy co do zasady dokumentowana jest poprzez wystawiany przez Spółkę dokument dostawy lub fakturę zawierającą elementy wskazane w art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy. Podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez FNW, o którym mowa w art. 31a ust. 4 ustawy co do zasady składany jest na jednym z wyżej wymienionych dokumentów bądź w umowie zawartej pomiędzy Spółką a FNW.

W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz FNW na cele objęte zwolnieniem od akcyzy w ilości nieprzekraczającej jednorazowo 200 kg może się zdarzyć, że Spółka korzystając z regulacji zawartej w § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 1109; dalej: "rozporządzenie w sprawie niektórych zwolnień") nie wystawia dokumentu dostawy ani faktury zawierającej elementy wymienione w art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy oraz nie odbiera podpisu potwierdzającego nabycie tych wyrobów przez FNW. W związku z czym możliwe jest, że w takich przypadkach sprzedaż wyrobów węglowych na rzecz FNW będzie dokumentowana jedynie za pomocą wystawianego przez Spółkę paragonu fiskalnego.

Natomiast w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na cele nieobjęte zwolnieniem od podatku do ceny netto sprzedawanego wyrobu Spółka dolicza kwotę akcyzy należnej do tych wyrobów oraz wystawia paragon fiskalny dokumentujący daną transakcję, w którym nie są wskazane dane nabywcy (np. imię i nazwisko oraz adres zamieszkania).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka zobowiązana jest do wykazywania w ewidencji, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy, sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz FNW na cele nieobjęte zwolnieniem od podatku akcyzowego.

2. Czy w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych, w odniesieniu do której Spółka korzysta z regulacji zawartej w § 4 pkt 1 rozporządzenia w sprawie niektórych zwolnień, w ewidencji, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy Spółka może wskazać jedynie ilość sprzedanych wyrobów węglowych oraz datę wystawienia i numer paragonu fiskalnego.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Na gruncie obecnie obowiązującej regulacji opodatkowaniu akcyzą podlegają przede wszystkim wyroby akcyzowe, do których zaliczane są m.in. wyroby energetyczne określone w załączniku nr 1 do ustawy. Ustawa o podatku akcyzowym wprowadza także kategorię wyrobów węglowych, za które zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a tej ustawy, uznaje się wyroby energetyczne określone w poz. 19-21 załącznika nr 1. W związku z czym należy zauważyć, iż wyrobami węglowymi w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym są m.in. przeznaczone do celów opałowych wyroby objęte kodem CN 2701 (węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stale wytwarzane z węgla) oraz należące do kodu CN 2702 węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu.

W świetle powyższego należy zauważyć, iż wydobywany, nabywany i sprzedawany przez Spółkę węgiel, jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych stanowi wyrób węglowy, zaliczany jednocześnie do kategorii wyrobów energetycznych i akcyzowych w rozumieniu ustawy.

Po wejściu w życie ustawy z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 939; dalej: "nowelizacja") Spółka jako PPW dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz FNW oraz używający tych wyrobów zobowiązana jest do prowadzenia:

W myśl nowelizacji w prowadzonej ewidencji sprzedaży Spółka powinna wskazywać:

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony zakres danych, które powinny zostać zawarte w ewidencji sprzedaży, do której prowadzenia zgodnie z obecnie obowiązującą regulacją są zobowiązane PPW wskazuje na to, iż wolą ustawodawcy było objęcie tą ewidencją jedynie sprzedaży na rzecz FNW wyrobów węglowych objętych zwolnieniem od podatku akcyzowego. W konsekwencji powyższego dokonywana przez Spółkę sprzedaż wyrobów węglowych przeznaczonych na cele nieobjęte zwolnieniem od podatku nie musi być wykazywana w prowadzonej przez Spółkę ewidencji sprzedaży. Powyższe stwierdzenie wynika przede wszystkim z faktu, iż zgodnie z brzmieniem art. 91a ust. 1 ustawy prowadzona przez Spółkę ewidencja sprzedaży musi zawierać m.in datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu. Jednocześnie należy zauważyć, iż na gruncie obecnie obowiązującej regulacji za dokument zastępujący dokument dostawy zasadniczo może zostać uznana przede wszystkim faktura zawierająca dane wskazane w art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy.

Jak wskazano powyżej sprzedaż wyrobów węglowych nieobjętych zwolnieniem od akcyzy może być dokumentowana poprzez wystawienie paragonu fiskalnego. Tym samym sprzedaż ta nie łączy się wystawieniem dokumentu dostawy ani innego dokumentu zastępującego ten dokument, co wynika zarówno z brzmienia samej ustawy o podatku akcyzowym jak i z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. z 2013 r. poz. 1108; dalej: "rozporządzenie w sprawie DD"). W świetle powyższego zdaniem Spółki, skoro ustawa precyzyjnie wskazuje, iż w ewidencji sprzedaży w odniesieniu do każdej transakcji należy wskazać dane dotyczące dokumentu dostawy albo dokumentu zastępującego dokument dostawy nie ulega wątpliwości, iż intencją ustawodawcy było, by w ewidencji sprzedaży wykazywana była jedynie sprzedaż na rzecz FNW wyrób węglowych objętych zwolnieniem od akcyzy.

Zdaniem Wnioskodawcy w przeciwnym razie ustawodawca nie odwoływałby się do "innego dokumentu zastępującego dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane", lecz posłużyłby się zwrotem "inny dokument, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane". Zwrot, którym posłużono się w art. 91a ust. 1 pkt 4 ustawy zdaniem Wnioskodawcy wprost wskazuje, iż ustawodawca miał na myśli inny dokument, który pełni taką samą funkcję jak dokument dostawy, a więc dokument, który uprawnia do zastosowania zwolnienia i na którym FNW może potwierdzić nabycie wyrobów węglowych. Tym samym należy zauważyć, iż ustawodawca w art. 91a ust. 1 pkt 4 ustawy nie przewidział przypadku, w którym w ewidencji sprzedaży mogłaby zostać ujęta również sprzedaż na rzecz FNW wyrobów węglowych nieobjętych zwolnieniem, gdyż w przypadku takiej transakcji nie wystawia się dokumentu dostawy ani żadnego innego dokumentu pełniącego analogiczne funkcje. Tym samym w ocenie Wnioskodawcy zamiarem ustawodawcy było nałożenie na PPW obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży zawierającej jedynie dane dotyczące sprzedaży wyrobów węglowych objętych zwolnieniem od akcyzy.

Za prawidłowością przedstawianego stanowiska dodatkowo przemawia także fakt iż zgodnie z art. 91a ust. 1 pkt 3 ustawy w ewidencji sprzedaży PPW zobowiązany jest także do wskazywania imienia i nazwiska lub nazwy oraz adresu zamieszkania lub siedziby FNW. Tymczasem, jak już wskazano powyżej, w ramach działalności gospodarczej sprzedaż wyrobów węglowych nieobjętych zwolnieniem od akcyzy może być dokumentowana poprzez wystawienie paragonu fiskalnego. Oznacza to, iż nie w każdym przypadku Spółka może dysponować wymienionymi w art. 91a ust. 1 pkt 3 ustawy danymi dotyczącymi FNW. Dotyczy to w szczególności sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz osób fizycznych, które swoje dane (takie jak imię i nazwisko oraz adres zamieszkania) udostępniają Wnioskodawcy tylko w przypadku gdy zamierzają skorzystać ze zwolnienia, co wiąże się z koniecznością wystawienia dokumentu dostawy lub faktury zawierającej elementy wskazane w art. 3 1a ust. 3 pkt 1 ustawy. W przeciwnym wypadku Spółka wystawia jedynie paragon fiskalny, na którym nie wskazuje żadnych informacji dotyczących FNW nabywającego wyroby węglowe.

Tym samym uznanie, iż w prowadzonej ewidencji sprzedaży Spółka powinna wykazywać także sprzedaż na rzecz FNW wyrobów węglowych nieobjętych zwolnieniem od podatku, będzie stanowiło kolejne zwiększenie formalności związanych z obrotem wyrobami węglowymi, które nie istniało na gruncie regulacji obowiązującej przed wejściem w życie nowelizacji. Tymczasem wprowadzona nowelizacja miała na celu uproszczenie obrotu węglem oraz ograniczenie obowiązków formalnych ciążących na podmiotach uczestniczących w obrocie wyrobami węglowymi, co zostało wskazane wprost w uzasadnieniu do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (druk sejmowy nr 1106 dostępny pod adresem http://orka.sejm.gov.pl/Druki7ka.nsf/0/ECD036DE3B163E6CC1257B170039FF95/%24File/1106.pdf). W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy nie sposób przyjąć, iż intencją ustawodawcy było nałożenie na PPW dodatkowego obowiązku wiązanego ze sprzedażą wyrobów węgłowych nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego, w konsekwencji czego należy uznać, iż Spółka nie jest zobowiązana do wskazywania w prowadzonej ewidencji sprzedaży na rzecz FNW wyrobów węglowych nieobjętych zwolnieniem od akcyzy.

W tym miejscu szczególnego podkreślenia wymaga fakt, iż w przedmiotowej sytuacji nie zachodzi ryzyko powstania żadnych negatywnych konsekwencji po stronie budżetu Państwa, gdyż od wyrobów węglowych sprzedawanych na rzecz FNW na cele nieobjęte zwolnieniem od podatku akcyzowego Spółka odprowadza akcyzę, która każdorazowo wykazywana jest w składanych przez Spółkę deklaracjach.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Wnioskodawcy Spółka nie jest zobowiązana do wykazywania w ewidencji, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy, sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz FNW na cele nieobjęte uwolnieniem od podatku akcyzowego.

Ad. 2

Zgodnie z § 4 pkt 1 rozporządzenia w sprawie niektórych zwolnień w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.

Oznacza to, iż w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz FNW w ilości nieprzekraczającej jednorazowo 200 kg, w celu objęcia sprzedawanych wyrobów zwolnieniem od akcyzy Spółka nie jest zobowiązana do wystawienia dokumentu dostawy lub faktury zawierającej elementy wymienione w art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy ani do odbierania podpisu potwierdzającego nabycie tych wyrobów przez FNW. Tym samym, w przypadku transakcji objętych zakresem regulacji zawartej w § 4 pkt 1 rozporządzenia Spółka może dokumentować realizowaną sprzedaż za pomocą paragonu fiskalnego lub zwykłej faktury VAT niezawierającej wszystkich elementów wymienionych w art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy. Jednocześnie, jak wskazano powyżej, nowelizacja wprowadza obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży, w której Spółka jako PPW dokonujący sprzedaży na terytorium kraju wyrobów węglowych na rzecz FNW powinna wykazywać wymienione w art. 91a ust. 1 ustawy informacje dotyczące poszczególnych transakcji. Wśród danych, które powinna zawierać prowadzona przez Spółkę ewidencja ustawa wymienia m.in. ilość każdorazowo sprzedanych wyrobów węglowych (w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN), imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby FNW, datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego wyroby te zostały sprzedane. Jednakże w przypadku sprzedaży objętej regulacją zawartą w § 4 pkt 1 rozporządzenia możliwe jest, że Spółka dysponuje jedynie paragonem, który nie może zostać uznany za "inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego wyroby te zostały sprzedane", o którym mowa w art. 91a ust. 1 pkt 4 ustawy. W takim przypadku Spółka może wskazywać informacje dotyczące wystawianego paragonu. Przy czym jak już wskazano powyżej, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych dokumentowanej jedynie za pomocą paragonu Spółka zasadniczo nie dysponuje danymi FNW, takimi jak imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby nabywcy wyrobów węglowych. Tym samym w takim przypadku Spółka nie jest w stanie wskazać tych informacji w prowadzonej przez siebie ewidencji sprzedaży.

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych, w odniesieniu do której Spółka korzysta z regulacji zawartej w § 4 pkt 1 rozporządzenia w sprawie niektórych zwolnień w ewidencji sprzedaży Spółka zobowiązana jest wskazać jedynie ilość sprzedanych wyrobów węglowych oraz datę wystawienia i numer paragonu fiskalnego wystawionego w związku z tą sprzedażą. Za przyjęciem prezentowanego przez Spółkę stanowiska przemawia także fakt, iż wprowadzenie regulacji zawartej w § 4 rozporządzenia w sprawie niektórych zwolnień miało na celu uproszczenie obrotu wyrobami węglowymi w odniesieniu do masowo zawieranych transakcji obejmujących niewielkie ilości tych wyrobów. Natomiast uznanie, że w prowadzonej ewidencji sprzedaży powinny być wykazywane szczegółowe dane FNW nabywającego wyroby węglowe także w przypadku transakcji objętych zakresem regulacji zawartej w § 4 wspomnianego rozporządzenia nie pozwoli na realizację celu, jaki przyświecał wprowadzeniu tej regulacji. Bowiem w przypadku takiego podejścia w odniesieniu do sprzedaży wyrobów węglowych w ilościach nieprzekraczających jednorazowo 200 kg, pomimo tego, że Spółka nie będzie zobowiązana do wystawienia dokumentu dostawy ani faktury, o której mowa w art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, w dalszym ciągu będzie ona zobowiązana do uzyskania tych samych danych co w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych nieobjętej regulacją zawartą w § 4 rozporządzenia w sprawie niektórych zwolnień.

W konsekwencji czego regulacja zawarta w § 4 rozporządzenia w sprawie niektórych zwolnień w praktyce okaże się zbędna i nie będzie stosowana przez podmioty uczestniczące w obrocie wyrobami węglowymi, gdyż jej stosowanie w żaden sposób nie przyczyni się do uproszczenia obrotu tymi wyrobami, bowiem sprzedawcy w dalszym ciągu będą zobowiązani do ustalania szczegółowych danych FNW także w odniesieniu do masowo zawieranych transakcji sprzedaży niewielkich ilości węgla.

W świetle powyższych argumentów w ocenie Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych, w odniesieniu do której Spółka korzysta z regulacji zawartej w § 4 pkt 1 rozporządzenia w sprawie niektórych zwolnień w ewidencji sprzedaży Spółka może wskazać jedynie ilość sprzedanych wyrobów węglowych oraz datę wystawienia i numer paragonu fiskalnego wystawionego w związku z tą sprzedażą.

Podsumowanie:

1. W ocenie Wnioskodawcy Spółka nie jest zobowiązana do wykazywania w ewidencji, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy, sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz FNW na cele nieobjęte zwolnieniem od podatku akcyzowego.

2. Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych, w odniesieniu do której Spółka korzysta z regulacji zawartej w § 4 pkt 1 rozporządzenia w sprawie niektórych zwolnień w ewidencji, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy Spółka zobowiązana jest wskazać jedynie ilość sprzedanych wyrobów węglowych oraz datę wystawienia i numer paragonu fiskalnego wystawionego w związku z tą sprzedażą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Zgodnie z treścią wskazanego załącznika, do wyrobów akcyzowych zalicza się:

* węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,

* węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,

* koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Finalny nabywca węglowy jest to podmiot, który:

- niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym (art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy).

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

Stosownie do art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, jest wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy, podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

Natomiast w myśl § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 1109) - zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie niektórych zwolnień - w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 91a. ust. 1 ustawy, pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą następujące dane:

Stosownie zatem do art. 91 ust. 1 pkt 4 ustawy ewidencja wyrobów węglowych powinna zwierać m.in. datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu. Przepis ten koresponduje z art. 31a ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych od akcyzy jest wystawienie dokumentu dostawy potwierdzającego ich sprzedaż finalnemu nabywcy węglowemu.

Zatem w ewidencji, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy, odnotowuje się tylko sprzedaż na terenie kraju wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy potwierdzoną dokumentem dostawy lub innym dokumentem zastępującym dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

W związku z powyższym do ww. ewidencji nie wpisuje się wyrobów węglowych sprzedawanych na terenie kraju finalnemu nabywcy węglowemu z zapłaconą akcyzą oraz wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy sprzedawanych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, do której nie stosuje się warunku wystawienia dokumentu dostawy, zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 16 września 2013 r.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy, należy zgodzić się z wnioskodawcą, iż Spółka nie jest zobowiązana do wykazywania w ewidencji, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy, sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz finalnego nabywcy węglowego na cele nieobjęte zwolnieniem od podatku akcyzowego.

Natomiast w sytuacji sprzedaży wyrobów węglowych dokonywanej przez Wnioskodawcę posiadającego status pośredniczącego podmiotu węglowego na rzecz podmiotu korzystającego ze zwolnienia wymienionego w art. 31a ust. 1 ustawy w ilości nieprzekraczającej 200 kg przy jednorazowej sprzedaży, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia dokumentu dostawy, który by towarzyszył wyrobowi węglowemu w przypadku jego przemieszczenia, tym samym taka sprzedaż również nie podlega wpisowi do ewidencji, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy. Zatem Spółka w ww. ewidencji nie powinna wykazywać ilości sprzedanych wyrobów węglowych oraz daty i numeru paragonu fiskalnego wystawionego w związku z tą sprzedażą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Inne kwestie przedstawione w opisanym zaistniałym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.