IPTPP3/443A-32/12-2/BJ - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem akcyzowym zużycia wyrobów węglowych przez gospodarstwa domowe.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2012 r. (data wpływu 1 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy z tytułu zużycia wyrobów węglowych jako gospodarstwa domowe - jest prawidłowe.

W dniu 1 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy z tytułu zużycia wyrobów węglowych jako gospodarstwa domowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada dwa budynki wielolokalowe, w których znajdują się wyłącznie lokale mieszkalne, do których energia cieplna doprowadzana jest nie z miejskiej magistrali ciepłowniczej, lecz z przyblokowych kotłowni węglowych; kotłownie powyższe służą wyłącznie do zaopatrywania w energię cieplną powyższe budynki wielolokalowe.

Lokale mieszkalne służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych spółdzielców, stanowią centrum życiowe dla ich rodzin i prowadzonych przez nich gospodarstw domowych. W budynkach tych istnieje zróżnicowanie praw, na podstawie których spółdzielcy zajmują w nich lokale mieszkalne, tj. prawo odrębnej własności lokalu, jak również spółdzielcze prawa do lokali.

Należy podkreślić, iż specyfika prowadzonej działalności gospodarczej przez spółdzielnie mieszkaniowe sprowadza się do bezwynikowej działalności gospodarczej, mającej wyraz w art. 6 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych - wyrok SN z dnia 11 stycznia 2006 r. sygn. II CSK 30/05. Tak więc spółdzielnia mieszkaniowa nie jest typowym przedsiębiorstwem nastawionym na generowanie zysku; u podłoża działalności spółdzielni mieszkaniowej leży realizacja zadań, celów o społecznym charakterze w postaci zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych spółdzielców i ich rodzin (art. 1 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych), z czym nierozerwalnie wiąże się konieczność zapewnienia gospodarstwom domowym zaopatrzenia w wodę, energię elektryczną, energię cieplną.

W sytuacji gdy spółdzielnia mieszkaniowa zobowiązana byłaby do uiszczania akcyzy w cenie zakupów wyrobów węglowych, zużywanych de facto przez gospodarstwa domowe powinna dokonać ponownej kalkulacji opłat eksploatacyjnych spółdzielców zajmujących budynki wielolokalowe, ogrzewane z przyblokowych kotłowni węglowych, w celu rozważenia wzrostu opłat eksploatacyjnych w związku z objęciem podatkiem wyrobów węglowych zużywanych przez mieszkańców tychże budynków, a więc ciężar ekonomiczny objęcia wyrobów węglowych akcyzą spocząłby na gospodarstwach domowych spółdzielców ww. budynków.

Nie bez znaczenia jest również treść art. 3 prawa spółdzielczego, który stanowi, iż majątek spółdzielni jest prywatną własnością jej członków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółdzielnia w jednym przypadku jako właściciel budynku, w drugim jako zarządca powierzony, zakupując wyroby węglowe w celu wykorzystania ich jak powyżej, winna uiszczać na rzecz pośredniczącego podmiotu węglowego cenę z uwzględnieniem akcyzy, czy też zakup wyrobów węglowych korzysta na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym (zwaną dalej ustawą) ze zwolnienia, bowiem zakupione wyroby węglowe są docelowo zużywane przez gospodarstwa domowe.

Konsekwencją zastosowania zwolnienia zakupu wyrobów węglowych przez Wnioskodawcę na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy jest również brak obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych w świetle art. 31a ust. 4 ustawy.

Czy wobec tego obowiązek zgłaszania do organu podatkowego ewidencji zapasów wyrobów węglowych nabytych jeszcze w 2011 r. również nie będzie obowiązywał Spółdzielnię.

Zdaniem Wnioskodawcy, kupowane przez Spółdzielnię wyroby węglowe na potrzeby ogrzewania tylko i wyłącznie lokali mieszkalnych korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, albowiem de facto zużywane są i będą przez gospodarstwa domowe, co wypełnia przesłanki dyspozycji tegoż przepisu jako zwolnienia przedmiotowego.

Ustawodawca wyraził wolę zwolnienia z podatku akcyzowego wyrobów węglowych zużywanych przez gospodarstwa domowe. Cel przepisu jest osiągnięty, gdyż mimo że kupującym wyrób węglowy jest spółdzielnia mieszkaniowa jako osobny podmiot prawa, to jednak ów wyrób węglowy zużywany jest na potrzeby tych dwóch budynków wielolokalowych i ich gospodarstw domowych. Wnioskodawca uważa, iż podmiot zużywający wyroby węglowe do celów uprawniających do zwolnienia będzie z takiego zwolnienia korzystał.

Lokale mieszkalne służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych spółdzielców, stanowią centrum życiowe dla ich rodzin i prowadzonych przez nich gospodarstw domowych. W powyższych budynkach istnieje zróżnicowanie praw, na podstawie których spółdzielcy zajmują w nich lokale mieszkalne, t.j. prawo odrębnej własności lokalu, jak również spółdzielcze prawa do lokali.

W konsekwencji zwolnienia Wnioskodawcy z uiszczania w cenie nabycia wyrobów węglowych akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy jest brak konieczności prowadzenia ewidencji zużycia wyrobów węglowych, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy, a także brak obowiązku zgłaszania do organu podatkowego ewidencji wyrobów węglowych, nabytych jeszcze w 2011 r.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje również uzasadnienie w odpowiedzi Ministra Finansów - Podsekretarza Stanu - Jacka Kapicy na interpelację poselską nr 79 poseł Anny Paluch.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z tzw. słowniczkiem ustawowym czyli przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) - dalej "ustawa", przez wyroby akcyzowe należy rozumieć wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy; z kolei zgodnie z punktem 1a wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19 - 21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19 ww. załącznika jako wyrób akcyzowy wymieniono: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, kod CN ex 2701. Z objaśnienia do ww. załącznika wynika, że znacznik "ex" oznacza, iż dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu. W związku z powyższym węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla i oznaczone kodem CN ex 2701 są wyrobami akcyzowymi - węglowymi, tylko w przypadku, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

W art. 2 ust. 1 pkt 22 ustawy zdefiniowano jako podmiot zużywający - podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Za sprzedaż wyrobów węglowych (ust. 2) uznaje się ich:

W związku z powyższym na podstawie art. 9a ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 9 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest m.in. użycie wyrobów węglowych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowując co do zasady użycie wyrobów węglowych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej ustawodawca przewidział w art. 31a ustawy szereg zwolnień od akcyzy.

I tak na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

Zgodnie z ust. 4 warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3, to jest m.in. z wyłączeniem gospodarstw domowych.

W treści złożonego wniosku wskazano, że Wnioskodawca posiada dwa budynki wielolokalowe, w których znajdują się wyłącznie lokale mieszkalne, do których energia cieplna doprowadzana jest nie z miejskiej magistrali ciepłowniczej, lecz z przyblokowych kotłowni węglowych; kotłownie powyższe służą wyłącznie do zaopatrywania w energię cieplną powyższe budynki wielolokalowe. Lokale mieszkalne służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych spółdzielców.

Wnioskodawca stwierdził, że kupowane przez Spółdzielnię wyroby węglowe na potrzeby ogrzewania tylko i wyłącznie lokali mieszkalnych korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, albowiem de facto zużywane są i będą przez gospodarstwa domowe, co wypełnia przesłanki dyspozycji tegoż przepisu jako zwolnienia przedmiotowego.

Z powyższych okoliczności oraz z przedstawionych przepisów prawa wynika, że Wnioskodawca jako reprezentujący gospodarstwa domowe może skorzystać ze zwolnienia z akcyzy z tytułu zużycia miału węglowego do ogrzania lokali mieszkalnych na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy. W przypadku skorzystania z tego rodzaju zwolnienia zgodnie z ust. 4 Wnioskodawca nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz przytoczone przepisy prawa, w przypadku gdy jak wskazano we wniosku Spółdzielnia posiada dwa budynki wielolokalowe, w których znajdują się wyłącznie lokale mieszkalne oraz zakupione wyroby węglowe są zużywane w przyblokowych kotłowniach węglowych i służą wyłącznie do zaopatrywania w energię cieplną powyższe budynki należy stwierdzić, iż Zainteresowany może skorzystać ze zwolnienia dla gospodarstw domowych, wynikającego z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 cyt. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zaistniałego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.