IPTPP3/443A-31/13-2/KK - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem akcyzowym zakupu paliwa lotniczego wykorzystywanego do napędu statków powietrznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2013 r. (data wpływu 29 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy paliwa lotniczego używanego do statków powietrznych oraz obowiązku złożenia korekty deklaracji i zapłaty podatku akcyzowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy paliwa lotniczego używanego do statków powietrznych oraz obowiązku złożenia korekty deklaracji i zapłaty podatku akcyzowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest właścicielem samolotu pasażerskiego od roku 2009 i wykorzystuje go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przewozu pracowników i członków zarządu Spółki podróżujących w celach służbowych. Spółka nie wykorzystuje samolotu bezpośrednio do celów zarobkowych, tj. nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu samolotu. Spółka wykorzystuje do napędu samolotu paliwo lotnicze, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym. Paliwo do samolotu nabywane jest przez Spółkę bez akcyzy. Spółka jest zarejestrowana jako podmiot zużywający wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie i przedstawia sprzedawcy paliwa pisemne potwierdzenie przyjęcia przez właściwy urząd celny zgłoszenia rejestracyjnego. Spółka potwierdza odbiór paliwa na dokumencie dostawy. Ponadto Spółka prowadzi również ewidencję paliwa objętego zwolnieniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy,

AD 1.

W świetle definicji "prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym", zawartej w art. 32 ust. 2, ustawy o podatku akcyzowym, Spółka jest uprawniona do zakupu paliwa lotniczego zwolnionego z akcyzy na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym. Art. 32 ustawy wprowadza szereg warunków, od spełniania których uzależniona jest możliwość zastosowania zwolnienia od akcyzy paliwa lotniczego. Nabywca powinien w szczególności: zarejestrować się (złożyć zgłoszenie rejestracyjne) jako podmiot zużywający wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie we właściwym urzędzie celnym, przedstawić sprzedawcy pisemne potwierdzenie przyjęcia ww. zgłoszenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego, potwierdzić odbiór wyrobów akcyzowych na dokumencie dostawy, który jest dołączany do przemieszczanych wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, prowadzić ewidencję wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem, która powinna wskazywać m.in. ilość otrzymanych wyrobów i termin ich odbioru. W ocenie Wnioskodawcy, Spółka spełnia wszystkie powyższe warunki. Ustawa o podatku akcyzowym definiuje również pojęcie "podmiotu zużywającego". Zgodnie z art. 2 pkt 22 lit. a ustawy o podatku akcyzowym podmiotem zużywającym jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia. W przypadku zwolnienia od akcyzy paliw lotniczych, podmiotem zużywającym jest także podmiot niemający miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, posiadający statek powietrzny, który nabywając paliwa lotnicze rozpoczyna ich użycie do eksploatacji tego statku powietrznego na terytorium kraju (art. 2 pkt 22 lit. b ustawy o podatku akcyzowym). Spółka posiada siedzibę na terytorium kraju i nabyte paliwa zużywa do posiadanego statku powietrznego. Spełnia zatem przesłanki zawarte w definicji "podmiotu zużywającego". Art. 32 ust. 2 ustawy wskazuje, że zwolnienia paliw od akcyzy nie stosuje się w przypadku prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym. Przy tym, za prywatny lot o charakterze rekreacyjnym uważa się użycie statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych, niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych. W tym miejscu, aby precyzyjniej określić zakres i znaczenie sformułowania "użycie statku powietrznego w celach gospodarczych", zadaniem Spółki, należy odwołać się do brzmienia przepisów prawa unijnego, tj. dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dziennik Urzędowy L 283, 31/10/2003, str, 51-70), która reguluje to zwolnienie. Zgodnie z art. 14 wymienionej dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają od podatku produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi powietrznej innej niż prywatne loty niehandlowe. Dyrektywa wskazuje, że pojęcie "prywatne loty niehandlowe" oznacza każde użycie samolotu przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną lub prawną, korzystającą z niego na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, we wszelkich celach innych niż handlowe, w szczególności nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz władz publicznych. Polska wersja językowa dyrektywy w podobny sposób jak ustawa o podatku akcyzowym określa zakres zwolnienia od akcyzy przedmiotowego paliwa, z tym że odnosi się do "celów handlowych", a nie "celów gospodarczych". Zatem zestawienie brzmienia art. 14 dyrektywy oraz art. 32 ust. 2 ustawy, w ocenie Wnioskodawcy, nie daje jednoznacznej odpowiedzi, co należy rozumieć przez "cele gospodarcze". Niemniej jednak należy zwrócić uwagę, że w preambule do dyrektywy podkreślono, że "słuszne jest kontynuowanie zwolnień od podatku dla produktów energetycznych wykorzystywanych w żegludze powietrznej i morskiej, innych niż dla celów prywatnej przyjemności". Należy przy tym podkreślić, że art. 14 w angielskiej wersji językowej dyrektywy posługuje się również pojęciem "lotów dla prywatnej przyjemności", a nie pojęciem "prywatne loty niehandlowe", natomiast w wersji francuskiej użyty został termin "turystyka prywatna". Stąd też, zdaniem Wnioskodawcy, podmiot posiadający samolot używany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej może korzystać ze zwolnienia od akcyzy paliwa w zakresie w jakim ten samolot nie jest wykorzystywany dla celów prywatnej przyjemności (np. podróż na wakacje członków zarządu danej spółki). Innymi słowy każde wykorzystanie samolotu dla celów prowadzonej działalności gospodarczej uprawnia do stosowania zwolnienia, bez względu na to, czy samolot jest bezpośrednio wykorzystywany do świadczenia usług na rzecz innych podmiotów, czy też służy tylko do przewozu pracowników posiadacza samolotu w ramach jego działalności gospodarczej. Należy również wskazać na, wyrażoną w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, zasadę mówiącą o zakazie stosowania wykładni rozszerzającej w prawie podatkowym, rozumianej jako przyjęcie na podstawie wykładni pozajęzykowej znaczenia innego niż wynikające z wykładni językowej normy prawnej, na niekorzyść podatnika. Przytoczona zasada wiąże się również ze sformułowaną w orzecznictwie dyrektywą In dubio pro tributario, która zakazuje interpretowania niejasności w przepisach na niekorzyść podatnika. Pogląd ten podzielił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 września 1999 r. (I SA/Lu 1461/98) w którym wskazał, że "państwo dysponuje zorganizowanym i fachowym aparatem i w sytuacji, w której pojawi się lub uwidoczni jakakolwiek wątpliwość prawna, ma możliwość zmienić przepis. Żadnej wątpliwości nie można interpretować na niekorzyść podatnika, co wiąże się w sposób bardzo ścisły z zasadą państwa prawnego wynikającego z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej", Wobec powyższego, w opinii Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia od akcyzy paliwa zużywanego do napędu samolotu w zakresie w jakim samolot jest wykorzystywany dla celów działalności gospodarczej Spółki, nawet jeśli Spółka nie wykorzystuje samolotu do świadczenia usług na rzecz innych podmiotów, natomiast przyjęcie stanowiska odmiennego skutkowałoby, niedopuszczalną w myśl zasad prawa podatkowego, interpretacją wątpliwości wynikających ze sformułowania normy prawnej, na niekorzyść podatnika.

AD 2.

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle art. 14I ustawy - Ordynacja podatkowa, w wypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1 za nieprawidłowe, Spółka nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego od paliwa lotniczego zużytego do dnia otrzymania interpretacji indywidualnej na skutek wniesienia niniejszego wniosku, co do którego korzystała dotychczas ze zwolnienia od podatku akcyzowego na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym przedmiotem opodatkowania akcyzą jest między innymi użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:

Należy jednak zauważyć, że Wnioskodawca zużywał wyroby akcyzowe działając w oparciu o treść art. 32 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 32 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, którego brzmienie nie jest jednoznaczne i tym samym jego stosowanie wymaga dokonania uprzedniej interpretacji przez organy podatkowe lub samego podatnika.

Dotychczas Wnioskodawca nabywał paliwo bez podatku akcyzowego działając w oparciu o brzmienie ww. artykułu ustalone w drodze wykładni językowej, co należy uznać za podejście prawidłowe w świetle dotychczasowego orzecznictwa Sądów Administracyjnych, na które wskazywał m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 25 maja 2009 r. (III SA/Gl 68/09) wskazując, że "dyrektywy wykładni gramatycznej mają prymat nad innymi metodami wykładni, ponieważ najpełniej uzewnętrzniają wolę ustawodawcy". Jednak decydując się na wystąpienie o interpretację indywidualną w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca musi liczyć się z uznaniem jego dotychczasowego stanowiska za nieprawidłowe. W świetle wskazanych okoliczności, zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie art. 14I ustawy - Ordynacja Podatkowa, który wskazuje, że w przypadku gdy skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce przed opublikowaniem interpretacji ogólnej lub przed doręczeniem interpretacji indywidualnej, zastosowanie się do tej interpretacji nie zwalnia z obowiązku zapłaty podatku. Zdaniem Wnioskodawcy przytoczony przepis powinien być rozumiany w ten sposób ustawodawca nie wiąże skutków zastosowania się do interpretacji podatkowej ze zdarzeniami mającymi miejsce przed opublikowaniem lub doręczeniem tej interpretacji. Tym samym przyjmuje on, że interpretacja podatkowa nie może w sposób wsteczny kształtować sytuacji prawnej podatnika. Należy również podkreślić, iż przyjęcie stanowiska odmiennego od zaprezentowanego przez Wnioskodawcę byłoby sprzeczne z dyrektywą interpretacyjną in dubio pro tributario, której znaczenie było wielokrotnie podkreślane w doktrynie jak i orzecznictwie. Na znaczenie zasady interpretowania wątpliwości na korzyść podatnika wskazywał również wielokrotnie Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 27 lutego 2003 r. (III SA 1330/2001) w którym wskazał, że: "w orzecznictwie sądowym od lat przyjmuje się, że obowiązki podatnika muszą być precyzyjne określone w ustawie podatkowej. Podatnik nie może ponosić konsekwencji błędów popełnionych przez prawodawcę, których skutkiem jest możliwość różnorodnej interpretacji przepisów - przy zastosowaniu ogólnie przyjętych reguł wykładni. Wątpliwości prawne należy interpretować na korzyść podatnika". Naczelny Sąd Administracyjny orzekł ponadto, w wyroku z 9 września 2001 r. (I SA/Łd 48/2001), że "z nieklarowności przepisów podatkowych (...) nie mogą wynikać negatywne konsekwencje dla podatnika" oraz w wyroku z 17 czerwca 1988 r. (III SA 118/88), że "Nie można przerzucać na podatnika błędów lub uchybień popełnionych przez samego prawodawcę". W świetle powyższego należy przyjąć, że nie można obciążyć Spółki negatywnymi konsekwencjami działania w oparciu o niejednoznaczne normy prawne, czym byłby obowiązek zapłaty podatku akcyzowego za okres w którym Spółka nabywała paliwo lotnicze bez akcyzy. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, należy przyjąć, że treść art. 141 ustawy - Ordynacja podatkowa nie dopuszcza nałożenia na podatnika obowiązku zapłaty podatku za okres poprzedzający wydanie interpretacji, w sytuacji gdy podatnik nie odprowadzał tego podatku z przyczyn wynikających z nieprecyzyjnego sformułowania przepisów prawa podatkowego, natomiast przedmiotowa interpretacja wskazuje na nieprawidłowość przyjętego przez niego rozumienia przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwana dalej "ustawą", określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1 ust. 1).

Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13.

W myśl ust. 2 cytowanego artykułu, ww. zwolnienia nie stosuje się w przypadku prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Zgodnie z artykułem 14 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U.UE.L.283, s. 51), państwa członkowskie zwalniają od podatku produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi powietrznej innej niż prywatne loty niehandlowe. Wskazano przy tym, że dla celów niniejszej dyrektywy "prywatne loty niehandlowe" oznaczają każde użycie samolotu przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną lub prawną, korzystającą z niego na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, we wszelkich celach innych niż handlowe, w szczególności nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz władz publicznych.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż z motywów zawartych w preambule ww. dyrektywy wynika, że celem jej przyjęcia było co do zasady opodatkowanie przez państwa członkowskie produktów energetycznych, natomiast nie było jej zamierzeniem ustanowienie zwolnień o charakterze ogólnym. Ponadto, w ocenie tutejszego organu, przepisy dotyczące zwolnienia przewidziane przez dyrektywę powinny być interpretowane w sposób autonomiczny, w oparciu o ich treść i cele zamierzone przez tę dyrektywę. Kluczowe znaczenia dla rozstrzygnięcia zakresu przedmiotowego zwolnienia ma wyrażenie "nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem". Z jego treści wynika, że żegluga powietrzna objęta zakresem zastosowania tego zwolnienia dotyczy wykorzystania paliwa bezpośrednio do świadczenia odpłatnych usług lotniczych. Pojęcie żeglugi powietrznej zawarte w cytowanym unormowaniu dyrektywy wymaga, aby przemieszczenie się samolotu było związane z odpłatnym świadczeniem usług.

Z treści wniosku wynika, że Spółka posiada samolot pasażerski i wykorzystuje go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przewozu pracowników i członków zarządu Spółki podróżujących w celach służbowych. Wnioskodawca wskazuje, iż samolot nie jest wykorzystywany bezpośrednio do celów zarobkowych. tj. nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu samolotu. Spółka jest zarejestrowana jako podmiot zużywający wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie i nabywa paliwo lotnicze bez akcyzy. W tym celu przedstawia sprzedawcy paliwa pisemne potwierdzenie przyjęcia przez właściwy urząd celny zgłoszenia rejestracyjnego, potwierdza odbiór paliwa na dokumencie dostawy oraz prowadzi ewidencję paliwa objętego zwolnieniem.

Na mocy Traktatu o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. zaczęło obowiązywać w Polsce prawo Unii Europejskiej. Prawo Unii Europejskiej obowiązuje bądź bezpośrednio, bądź wymaga wdrożenia do krajowego porządku prawnego. Na porządek prawny Unii Europejskiej składa się prawo pierwotne oraz prawo wtórne, uzupełniane orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który został powołany w celu kontrolowania przestrzegania oraz dokonywania wykładni prawa unijnego.

Jak wskazano wyżej zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, odnosi się do paliw używanych do statków powietrznych. Z treści ustępu 2 wskazanego artykułu wynika, że tego zwolnienia nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku lub statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych. Powyższe zatem oznacza, że wskazane zwolnienie od akcyzy dotyczy sytuacji, gdy dokonywany statkiem powietrznym przewóz osób lub towarów służy wyłącznie świadczeniu przez podmiot odpłatnych usług lotniczych.

Wobec powyższego Wnioskodawca nie może korzystać ze wskazanego zwolnienia od akcyzy, ponieważ nie świadczy odpłatnych usług lotniczych na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu posiadanego samolotu, lecz wykorzystuje ten samolot w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przewozu pracowników i członków zarządu Spółki. Zatem Spółka powinna nabywać paliwo używane do posiadanego statku powietrznego na zasadach ogólnych z zapłaconym podatkiem akcyzowym.

Zaprezentowany przez tutejszy organ pogląd na wykładnię przepisów przedmiotowego zwolnienia znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu orzeczenia TSUE z dnia 1 grudnia 2011 r. w sprawie C-79/10 Systeme Helmholz GmbH przeciwko Hauptzollamt Nürnberg. W wymienionej sprawie Trybunał bowiem orzekł, iż artykuł 14 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 2003/96/WE powinien być interpretowany w ten sposób, że ze zwolnienia z podatku od paliw wykorzystywanych do żeglugi powietrznej przewidzianego przez ten przepis nie może korzystać przedsiębiorstwo, które używa należącego do niego samolotu w celu zapewnienia transportu pracowników do klientów lub na targi handlowe, gdy ów transport nie służy bezpośrednio świadczeniu przez to przedsiębiorstwo odpłatnych usług lotniczych.

Pogląd tutejszego organu na wykładnię przedmiotowych przepisów znalazł także potwierdzenie w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 448/12.

Odnośnie problemu objętego pytaniem drugim, wskazać należy, że zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy.

Jak wyżej wyjaśniono, ze względu na przeznaczenie określone paliwa zostają zwolnione od akcyzy w przypadku wskazanym w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. gdy podmiot je zużywający posiada statek powietrzny. Jednakże w myśl wyżej przytoczonego przepisu (art. 32 ust. 2 ustawy), zwolnienia tego nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku lub statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Zgodnie zatem z dyspozycją art. 13 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca jako podatnik zobowiązany będzie w myśl art. 21 ust. 1 ustawy, do złożenia deklaracji akcyzowej oraz wpłacenia obliczonego podatku akcyzowego, z uwagi na fakt, iż przedsiębiorstwo nie świadczy odpłatnych usług lotniczych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że Spółka nie jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia od akcyzy w związku z zakupem paliwa lotniczego. Wobec czego Spółka jest zobligowana do złożenia deklaracji i zapłaty podatku akcyzowego, ponieważ użycie tych wyrobów akcyzowych było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca, oczekuje wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 14I ustawy - Ordynacja podatkowa, winien w tej kwestii wystąpić z wnioskiem ORD-IN, który to będzie zawierał m.in opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, pytanie obejmujące swym zakresem skutki prawnopodatkowe dla Wnioskodawcy w przedmiocie ustawy - Ordynacja podatkowa, własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz stosowną opłatę, odpowiadającą ilości zaistniałych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony we wniosku udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Powoływanie się przez Wnioskodawcę na orzecznictwo sądowe nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując orzecznictwa sądowego jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Jednocześnie tut. Organ informuje, iż powołane przez Zainteresowaną wyroki sądowe są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 392 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.