IPTPP3/443A-116/12-4/BJ - Opodatkowanie podatkiem akcyzowym zużycia wyrobów węglowych na cele działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia baru oraz wynajmu lokali mieszkalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2012 r. (data wpływu 6 lipca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 października 2012 r. (data wpływu 5 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie:

* opodatkowania zużycia wyrobów węglowych na cele prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia baru - jest prawidłowe;

* zwolnienia z opodatkowania zużycia wyrobów węglowych na ogrzanie wynajmowanych mieszkań - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania zużycia wyrobów węglowych na ogrzanie baru oraz wynajmowanych mieszkań. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 5 października 2012 r. poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą: wynajem mieszkań i bar piwny. Wnioskodawczyni posiada w kamienicy 12 mieszkań, które ogrzewa z własnej kotłowni.

Opłata za ogrzewanie mieszkań wliczona jest do czynszu, lokatorzy nie ponoszą dodatkowych kosztów z tym związanych. Zainteresowana złożyła zamówienie na zakup 25 ton węgla ekogroszek w Spółce. W zamówieniu Wnioskodawczyni zaznaczyła, że zamawia 3 tony ekogroszku z akcyzą na ogrzewanie baru piwnego oraz 22 tony na ogrzewanie mieszkań lokatorskich. Sprzedający węgiel poinformował Zainteresowaną, że na ogrzewanie mieszkań nie przysługuje Jej zakup węgla bez akcyzy, gdyż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzowano, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania, ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku:

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sprecyzowanym w uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana:

Zainteresowana ponadto podała, iż zasięgała informacji w Urzędzie Celnym, u księgowej oraz w Krajowej Informacji Podatkowej i według Jej wiedzy i powyższych informacji, węgiel, który zamierza zakupić jest wolny od akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie opodatkowania zużycia wyrobów węglowych na cele prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia baru;

* nieprawidłowe w zakresie zwolnienia z opodatkowania zużycia wyrobów węglowych na ogrzanie wynajmowanych mieszkań.

Zgodnie z tzw. słowniczkiem ustawowym czyli przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą", przez wyroby akcyzowe należy rozumieć wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy; z kolei zgodnie z punktem 1a wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19 - 21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19 ww. załącznika jako wyrób akcyzowy wymieniono: węgiel, brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, kod CN ex 2701. Z objaśnienia do ww. załącznika wynika, że znacznik "ex" oznacza, iż dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu. W związku z powyższym węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla i oznaczone kodem CN ex 2701 są wyrobami akcyzowymi - węglowymi, tylko w przypadku, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

W art. 2 ust. 1 pkt 22 ustawy zdefiniowano jako podmiot zużywający - podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Za sprzedaż wyrobów węglowych (ust. 2) uznaje się ich:

W związku z powyższym na podstawie art. 9a ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 9 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest m.in. użycie wyrobów węglowych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowując co do zasady użycie wyrobów węglowych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej ustawodawca przewidział w art. 31a ustawy szereg zwolnień od akcyzy.

I tak na podstawie art. 31a ust. 1 ustawy zwalnia się od akcyzy:

Zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

Przez zakłady energochłonne rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 31a ust. 10 ustawy).

W treści złożonego wniosku wskazano, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność w zakresie wynajmu 12 mieszkań lokatorskich oraz w zakresie prowadzenia baru piwnego. Zainteresowana zamierza zakupić 25 ton węgla, przy czym 3 tony, przeznaczone na ogrzanie baru piwnego, zamierza zakupić z akcyzą, a 22 tony, przeznaczone na ogrzewanie mieszkań wynajmowanych gospodarstwom domowym zamierza zakupić bez akcyzy.

Z uzupełnienia wniosku wynika ponadto, że przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni nie spełnia przesłanek zawartych w definicji zakładu energochłonnego.

Należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 9a ustawy, zasadą jest opodatkowanie m.in. sprzedaży oraz zużycia wyrobów węglowych na cele prowadzonej działalności gospodarczej. W myśl 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju, a zgodnie z art. 9a ust. 2 pkt 9 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W art. 31a ustawy przewidziano zwolnienia od opodatkowania wyrobów węglowych, należy jednak stwierdzić, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż podmiot korzystający ze zwolnienia w trybie art. 31a ust. 2 ustawy, zobligowany jest nadać nabytym wyrobom węglowym określone przeznaczenie, tj. w rozpatrywanym przypadku muszą być one zużyte przez gospodarstwa domowe. Istotna jest zatem tożsamość podmiotu korzystającego ze zwolnienia oraz gospodarstwa domowego. Podmiot nabywający wyroby węglowe, chcąc skorzystać ze zwolnienia deklaruje w dokumencie dostawy przeznaczenie tych wyrobów, uprawniające do zwolnienia. Gdy ww. tożsamość nie będzie zachowana, podmiot nabywający wyroby węglowe będzie wyłącznie dostarczał wyprodukowane ciepło do różnego rodzaju odbiorców, a nie będzie zużywał wyrobów węglowych w celu, który został określony w dokumencie dostawy. Sam fakt, iż osoba prowadząca działalność w zakresie wynajmu lokali mieszkaniowych zużywa wyroby węglowe we własnej kotłowni, a ciepło dostarcza do wynajmowanych mieszkań dla gospodarstw domowych, nie oznacza, iż wyroby węglowe zużywane są przez gospodarstwa domowe.

W tym przypadku najemcy mieszkań nie będą nabywać wyrobów węglowych w celu ich zużycia w kotłowni i ogrzania własnych gospodarstw domowych; będą oni jedynie korzystać z ciepła wyprodukowanego przez Wnioskodawczynię wynajmującą mieszkania. Dlatego też nie można uznać, że wyroby węglowe będą zużywane przez gospodarstwa domowe, gdyż podmiotem zużywającym będzie Wnioskodawczyni.

W związku z uzupełnieniem wniosku o stwierdzenie Zainteresowanej, iż nie spełnia przesłanek zawartych w art. 31a ust. 10 ustawy, definiujących zakład energochłonny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni nie jest również uprawniona do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych przez Nią w celu ogrzania baru oraz wynajmowanych mieszkań jako zakład energochłonny (art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy).

Mając na uwadze przedstawione powyżej przepisy prawa podatkowego oraz okoliczności sprawy przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie jest podmiotem korzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy i w związku z powyższym będzie zobowiązana do nabycia wyrobów węglowych opodatkowanych akcyzą, zarówno w przypadku zakupu wyrobów węglowych w celu ogrzania baru, jak i w przypadku zakupu wyrobów węglowych w celu ogrzania wynajmowanych mieszkań, w których prowadzone są gospodarstwa domowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 cyt. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.