IPTPP2/4512-658/15-2/PRP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) i w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 1649, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2015 r. (data wpływu 29 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku 0% dla świadczonych usług transportowo-spedycyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku 0% dla świadczonych usług transportowo-spedycyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. świadczenia usług transportowo-spedycyjnych. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności, Spółka świadczy m.in. następujące usługi transportowe: przywóz towarów z miejsca wyjazdu (nadania), które znajduje się poza terytorium Unii Europejskiej (Rosja), do miejsca przyjazdu na terytorium Polski.

Kontrahent Spółki, będący usługobiorcą powyższych usług, jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT oraz posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Przedmiotowe usługi są usługami transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 3 pkt 1 ppkt b) ustawy o VAT. Spółka opodatkowuje świadczenie przedmiotowych usług (w odniesieniu do trasy na odcinku: od miejsca wyjazdu w Rosji do granicy Rzeczpospolitej Polskiej) stawką 0%, pod warunkiem posiadania dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 ustawy o VAT, tj.:

Dokumentami, które Spółka gromadzi i przechowuje w celu uzasadnienia możliwości stosowania stawki 0% do świadczonych przez siebie usług są m.in. listy przewozowe (CMR). Przy świadczeniu usług opisanych w niniejszym wniosku Spółka korzysta z podwykonawców, którzy po zrealizowaniu przewozu przekazują Spółce listy przewozowe (CMR). W ocenie Spółki, z gromadzonych przez Nią listów przewozowych jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, ponieważ przedmiotowe listy przewozowe posiadają m.in. pieczęcie potwierdzające przekroczenie granicy z państwem trzecim (przykładowy list przewozowy CMR dotyczący usług opisanych w niniejszym wniosku Spółka przedkłada w załączeniu).

W chwili obecnej, Spółka gromadzi i przechowuje listy przewozowe (CMR) w formie papierowej.

W związku z dużymi nakładami ponoszonymi na gromadzenie i przechowywanie przedmiotowych dokumentów w postaci papierowej, Spółka rozważa odstąpienie od tej formy przechowywania tych dokumentów na rzecz gromadzenia ich i przechowywania wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania tych dokumentów w formie papierowej. Wyglądałoby to w ten sposób, iż podwykonawcy wykonywaliby skany oryginalnych (tekst jedn.: posiadających uwidocznione podpisy i pieczęcie) listów przewozowych (CMR), wykonując je w formacie PDF lub innym nieedytowalnym formacie, a następnie przesyłaliby te skany Spółce e-mailem. Skany te Spółka przechowywałaby u siebie w formie elektronicznej (zapisane w systemie informatycznym), zaś oryginały listów przewozowych (CMR) pozostawałyby u podwykonawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy listy przewozowe (CMR) gromadzone i przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej (tekst jedn.: w postaci skanu oryginalnego listu przewozowego CMR, tj. takiego, który posiada uwidocznione m.in. podpisy i pieczęcie), bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową dokumentów w rozumieniu art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT i tym samym będą uprawniać Spółkę do stosowania stawki 0% do świadczonych przez nią usług transportu międzynarodowego (pod warunkiem spełnienia pozostałych wymogów dokumentacyjnych).

Zdaniem Wnioskodawcy, listy przewozowe (CMR) gromadzone i przechowywane przez Niego wyłącznie w formie elektronicznej (tekst jedn.: w postaci skanu oryginalnego listu przewozowego CMR, tj. takiego, który posiada uwidocznione m.in. podpisy i pieczęcie), bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową dokumentów w rozumieniu art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT. W konsekwencji, tak samo jak dokumenty papierowe, będą one stanowić jeden z dokumentów będących dowodem świadczenia przez Spółkę usług transportu międzynarodowego.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, do usług transportu międzynarodowego stosuje się stawkę VAT w wysokości 0%. Przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się m.in.:

Stosownie natomiast do art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług transportu międzynarodowego są m.in. list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim.

Spółka wskazuje, że żadna z regulacji ustawy o VAT nie określa formy dokumentów, w jakiej podatnik świadczący wskazane powyżej usługi powinien dysponować takimi dokumentami, aby był on uprawniony do stosowania stawki 0% do świadczonych przez siebie usług. W szczególności, przepisy te nie stanowią, że listy przewozowe muszą posiadać wyłącznie formę tradycyjnego dokumentu papierowego dla zachowania swojej mocy dowodowej, w związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że w świetle obowiązujących regulacji w zakresie VAT nie ma żadnych podstaw do różnicowania mocy dowodowej listów przewozowych gromadzonych i przechowywanych w postaci papierowej i tych gromadzonych i przechowywanych wyłącznie w formie elektronicznej.

Tym samym, w ocenie Spółki, gromadzone i przechowywane przez Nią listy przewozowe wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały taką samą moc dowodową, jak dokumenty papierowe i będą one stanowić jeden z dokumentów będących dowodem świadczenia przez Nią usług transportu międzynarodowego, którego posiadanie razem z innymi wymaganymi dokumentami będzie uprawniać Spółkę do stosowania stawki 0% do świadczenia tych usług.

Spółka przy tym podkreśla, że zajęte przez Nią stanowisko jest akceptowane i prezentowane przez organy podatkowe w licznych interpretacjach podatkowych.

Jednym z przykładów może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. (znak: IPPP3/443-723/11-4/MPe), w której stwierdzono, że: "(...) Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości przechowywania skanów oryginalnych dokumentów CMR wyłącznie w formie elektronicznej i czy w takiej formie będą one wystarczającym dowodem dla organu podatkowego na udokumentowanie sprzedaży usług transportowych wewnątrzwspólnotowych, niepodlegających VAT w Polsce. (...) Reasumując, stwierdzić należy, że w ustawie o podatku od towarów i usług brak jest regulacji odnoszącej się wprost do kwestii formy, w jakiej przechowywać należy dokumenty przewozowe, które stanowić mają dowody na udokumentowanie sprzedaży usług transportowych wewnątrzwspólnotowych. Jednocześnie, biorąc pod uwagę art. 28b ust. 1 ustawy oraz zapis w § 26 ust. 4 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. uznać należy, że bez znaczenia dla opodatkowania usługi transportowej jest forma, w jakiej będą przechowywane skany oryginalnych dokumentów CMR."

Stanowisko prezentowane przez Spółkę, poparte przytoczonymi powyżej interpretacjami indywidualnymi, znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie sądów administracyjnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 22 czerwca 2011 r. (sygn. akt I SA/Bd 266/11), rozpatrując przesłankę posiadania międzynarodowego biletu lotniczego, wystawionego przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera będącego dowodem świadczenia usług międzynarodowego transportu osób (art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT) doszedł do następujących konkluzji "Skoro w uzgodnionym z prawem unijnym, uregulowaniu podatku VAT, ustalono dla usług jakie świadczył skarżący, stawkę 0%, to wymogi formalne by zastosować tę stawkę muszą pozostawać w zgodzie z zasadą proporcjonalności. Inaczej mówiąc wymóg dokumentowania nie może być zbyt formalistyczny czy uciążliwy dla podatnika. Przede wszystkim nie może pozbawiać go praw a priori. Jeżeli powszechną praktyką staje się generowanie biletów elektronicznych, gdzie co do zasady nie ma już biletu w formie kartonika, a bilet pozostaje często elementem świata wirtualnego, co więcej podatnik występuje w układzie w roli pośrednika, to należało się zastanowić, jak w takim wypadku wnioskodawca może udowodnić świadczenie usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23 w zgodzie z art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT. Istotą tego zapisu jest bilet, a nie posiadanie go przez skarżącego. W takim wypadku nie ma przeszkód, by przyjąć, że jeśli podatnik posiada dowody na to, że istniał międzynarodowy bilet lotniczy - dowód zawarcia umowy przewozu, to nie ma przeszkód by skarżący stosował stawkę ustaloną w art. 83 ustawy o VAT."

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że w świetle aktualnego brzmienia przepisów w zakresie VAT należy uznać, że listy przewozowe w formie elektronicznej mają taką samą moc dowodową jak tradycyjne, papierowe dokumenty przewozowe dla celów stosowania stawki 0% VAT do usług transportu międzynarodowego.

Biorąc pod uwagę powyższe. Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane przez Nią stanowisko i rozumienie treści przepisów jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Na mocy art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy, przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

Zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy, przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2.

Stosownie do art. 83 ust. 5 ustawy, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

Z kolei § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1719) stanowi, iż obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do:

Stosownie do treści ust. 2 powołanego wyżej paragrafu przepisy ust. 1 pkt 1-3 stosuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika odpowiednich dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

Przez wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się transport towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich (§ 6 ust. 3 rozporządzenia).

Jak wynika z uregulowań wyżej cytowanego art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, prawo podatnika do zastosowania dla usług międzynarodowego transportu towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że w wyniku przewozu towaru z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Istotą przywołanego przepisu jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem transportu rzeczywiście przekroczyły granicę z państwem trzecim. Podstawowe znaczenie dla udokumentowania międzynarodowego transportu towarów jest list przewozowy stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, który potwierdzałby fakt, iż nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Dopuszczalne są też inne dokumenty, przy czym ustawodawca nie określił jakie to mają być dowody, jednak muszą one jednoznacznie, w sposób niebudzący wątpliwości, potwierdzać spełnienie ww. wymogu. Zatem, chcąc zastosować stawkę podatku w wysokości 0%, podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające faktyczne świadczenie usługi transportu międzynarodowego.

Należy przy tym zauważyć, iż przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Dokument ten powinien jednak jednoznacznie dowodzić, że nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Jeżeli zatem dokument, o którym mowa w powołanym art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy będzie udostępniony w formie elektronicznej - e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, i nie będzie budził wątpliwości co do jego autentyczności, może stanowić dowód.

Zatem, jeżeli przedmiotowe listy przewozowe (CMR), gromadzone i przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej (tekst jedn.: w postaci skanu oryginalnego listu przewozowego CMR, tj. takiego, który posiada uwidocznione m.in. podpisy i pieczęcie), bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości będą potwierdzały, że w wyniku przewozu towaru z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, stwierdzić należy, że będą miały moc dowodową dokumentów w rozumieniu art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy i tym samym będą uprawniać Spółkę do stosowania stawki 0% do świadczonych przez nią usług transportu międzynarodowego, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymogów dokumentacyjnych.

Wobec powyższego oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.