IPTPP2/4512-453/15-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2015 r. (data wpływu 20 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania wspólnikom całości majątku spółki, składającego się wyłącznie z nieruchomości, w związku z likwidacją Spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania wspólnikom całości majątku spółki, składającego się wyłącznie z nieruchomości, w związku z likwidacją Spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) jest polskim rezydentem dla celów podatkowych. Cele gospodarcze, dla których Spółka została stworzona, zostały zrealizowane. Na majątek Spółki składa się wyłącznie nieruchomość niezabudowana, nabyta w trakcie funkcjonowania spółki. W stosunku do tej nieruchomości, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w związku z dostawą nieruchomości na rzecz spółki.

Z uwagi na generowanie strat przez Spółkę, wspólnicy prawdopodobnie podejmą uchwałę o rozwiązaniu i likwidacji spółki. W związku z rozważaną likwidacją Wnioskodawcy, cały jej majątek zostanie przekazany przez likwidatorów na rzecz wspólników likwidowanej spółki.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przekazywana wspólnikom Spółki nieruchomość niezabudowana nie stanowi przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ta przekazywana nieruchomość niezabudowana nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotowa nieruchomość będzie wyodrębnionym środkiem trwałym, niepowiązanym materialnie i organizacyjnie składnikiem majątku, nabywanym z zamiarem wykorzystania w działalności gospodarczej.

Nieruchomość położona jest w strefie ekonomicznej, w rozumieniu ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Przywołana ustawa obliguje do wykorzystania nieruchomości, położonej w strefie, do prowadzenia działalności gospodarczej. Wspólnicy spółki prowadzą działalność gospodarczą oraz są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Do opisywanego nieodpłatnego przekazania nieruchomości na rzecz wspólników dojdzie już po wykonaniu zobowiązań, na zasadzie 286 § 1 k.s.h. Czynność przekazania dotyczy majątku pozostałego po przeprowadzeniu czynności likwidacyjnych, już na zakończenie procesu likwidacyjnego, po dokonaniu czynności likwidacyjnych, wymienionych w art. 282 § 1 k.s.h. Nieodpłatnego przekazania nieruchomości na rzecz wspólników dokona likwidator.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie wspólnikom przez likwidatora Spółki całości majątku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, składającego się wyłącznie z nieruchomości, w wyniku podziału majątku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością pozostałego po przeprowadzeniu czynności likwidacyjnych, już na zakończenie procesu likwidacyjnego, po dokonaniu czynności likwidacyjnych, na zasadzie art. 286 § 1 k.s.h, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie wspólnikom przez likwidatora majątku spółki z o.o., dokonane w wyniku podziału majątku Spółki pozostałego po przeprowadzeniu czynności likwidacyjnych, już na zakończenie procesu likwidacyjnego, po dokonaniu czynności likwidacyjnych, wymienionych w art. 282 § 1 k.s.h nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przekazanie majątku przez likwidatora spółki kapitałowej jej wspólnikom, nie zostało przewidziane przez ustawodawcę, jako czynność podlegająca opodatkowaniu VAT, ani na zasadach ogólnych, ani też na podstawie przepisów dotyczących likwidacji spółek. Przekazując majątek wspólnikom, likwidowana Spółka nie osiągnie żadnego przysporzenia majątkowego, w konsekwencji czego, nie można uznać, że otrzyma jakiekolwiek wynagrodzenie. Przekazanie majątku w tej sytuacji nie stanowi odpłatnej dostawy towarów (odpłatnego świadczenia usług). Wydanie takie nie podlega również opodatkowaniu, jako nieodpłatne przekazanie towarów, traktowane w oparciu o art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako VAT), na równi z odpłatną dostawą. Zastosowania nie ma również art. 8 ust. 2 VAT.

Brak powstania obowiązku podatkowego, w zakresie VAT, po stronie likwidowanej Spółki wynika z faktu, że likwidacja jest wynikiem decyzji podjętych przez samych wspólników, nie zaś Spółkę, działającą jako podatnik VAT. Przejęcie składników majątku likwidowanej Spółki przez wspólników, następuje z mocy prawa i nie stanowi rozdysponowania majątku, w rozumieniu przepisów ustawy przez podmiot likwidowany. Spółka nie działa tutaj jako podatnik w rozumieniu art. 15 VAT. Zdarzenie takie w ogóle nie powinno podlegać ocenie z punktu widzenia VAT. Istota likwidacji zaprzecza definicji działalności gospodarczej, nie można bowiem trudnić się prowadzeniem likwidacji. Likwidacja spółki i przekazanie jej majątku na rzecz wspólników, jest przeprowadzana wskutek przechodzenia kolejnych etapów likwidacji przewidzianych w k.s.h. Przekazanie majątku przez likwidatora na rzecz wspólników nie jest zależne od woli podatnika, lecz od woli wspólników. Jest to ostatni przed wykreśleniem z Krajowego Rejestru Sądowego etap prawnego unicestwienia danego podmiotu, który na mocy obligatoryjnych przepisów jest zobligowany do dokonania takiej operacji. Z natury, jest to czynność jednorazowa i nie może być wykonywana wielokrotnie. Tym samym likwidowana spółka nie może działać w zakresie tej czynności w charakterze podatnika VAT i przekazanie nie jest wykonywane w ramach działalności gospodarczej podatnika.

Generalnie, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Nieodpłatne przekazanie towarów i świadczenie usług, jako wyjątek od zasady opodatkowania czynności odpłatnych, podlega opodatkowaniu jedynie w sytuacjach wprost przewidzianych w ustawie.

Jednym z przepisów przewidujących opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów jest art. 7 ust. 2 VAT. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podlega wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli przysługiwało mu w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych, towarów. Wobec powyższego uznać należałoby, że opodatkowaniu podlega również nieodpłatne przekazanie przez likwidatora spółki jej wspólnikom, towarów w wyniku jej likwidacji. Jednak zwrócić należy uwagę, na podane przez ustawodawcę przykłady nieodpłatnego przekazania towarów, które zrównane zostało z odpłatną dostawą.

W art. 7 ust. 2 ustawy wskazane zostało, że opodatkowaniu podlega w szczególności pokazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny. Przekazanie towarów przez likwidatora spółki w wyniku jej likwidacji na rzecz jej wspólników, jest czynnością dokonywaną nieodpłatnie, nie może ona jednak zostać zrównana z darowizną.

Zgodnie z art. 888 k.c. przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. W niniejszym przypadku przekazania majątku wspólnikom, causą czynności nie jest dążenie do bezpłatnego świadczenia na ich rzecz, kosztem majątki spółki, ale realizacja obowiązków nałożonych przez ustawodawcę na mocy przepisów k.s.h., na podlegającą likwidacji spółkę i jej wspólników, w tym wynikających w szczególności obowiązku zakończenia bieżących spraw spółki, upłynnienia jej majątku, zaspokojenia wierzycieli i podziału między wspólników majątku spółki. Podając przykłady nieodpłatnego przekazania towarów, zrównanego z odpłatną dostawą, ustawodawca posłużył się określeniem "w szczególności", które wskazuje, że oprócz wymienionych sytuacji, opodatkowaniu podlegają inne czynności nieodpłatnego przekazania towarów. Jednak taka wykładnia art. 7 ust. 2 VAT, prowadziłaby do naruszenia zasad wynikających z art. 217 Konstytucji. Oznaczałaby bowiem, że przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług, określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, zostaje rozszerzony w ten sposób, że opodatkowaniu podlega każda dostawa towarów dokonywana przez podatnika podatku VAT.

Dalej należy wskazać, iż typową przyczyną opodatkowania VAT jest wykonywanie wymienionych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o czym przesądza art. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347/1 z późn. zm., dalej jako Dyrektywa 2006/112/WE), wedle którego opodatkowaniu VAT podlegają m.in. następujące transakcje: (1) odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze; (2) odpłatne świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego charakterze. Dyrektywa przewiduje więc, iż dostawa towarów i świadczenie usług w zakresie, o którym mowa w tym przepisie, są opodatkowane tylko wtedy, gdy zostaną dokonane przez podatnika działającego w takim charakterze. Pojęcie podatnika wyjaśnia art. 9 Dyrektywy, zgodnie z którym podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza, wedle tego przepisu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie, a także wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z powyższych przepisów wynika, co również potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-291/92, że daną czynność wykonał podatnik prowadzący jakąś działalność gospodarczą i ze względu na tę działalność był zarejestrowany na potrzeby VAT warunkiem sine qua non opodatkowania czynności jest to aby: (1) dana czynność zawarta była w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu i (2) wykonana została przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku VAT.

Nawet jeśli jakaś czynność jest dokonywana przez podmiot mający status podatnika podatku VAT w ogóle, to będzie ona podlegała opodatkowaniu tym podatkiem jedynie wówczas, gdy zostanie dokonana w okolicznościach pozwalających na przypisanie jej cech działalności gospodarczej, a zatem jeśli będzie miała ona charakter profesjonalny i ciągły. Konieczność spełnienia tego warunku opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest mocno akcentowana w orzecznictwie ETS.

Wynika z niego, że w przypadku osób fizycznych oraz prawnych, nawet jeśli są one podatnikami VAT, transakcje przez nich dokonane podlegają opodatkowaniu wyłącznie wówczas, gdy dana czynność ma charakter działalności gospodarczej (por. wyroki ETS: z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 Finanzamt Uelzen przeciwko Dieter Ambrecht, z dnia 8 marca 2001 r. w sprawie C-415/98 Laszlo Baksci przeciwko Finanzamt Fuerstenfelbruck). Podobnie w przypadku niektórych transakcji finansowych dokonywanych przez podmiot będący w ogóle podatnikiem, czynności takie nie podlegają opodatkowaniu z tego względu, że w tych właśnie transakcjach dany podmiot nie występuje w charakterze podatnika (por. wyrok z dnia 6 lutego 1997 r. w sprawie C-80/95 Harnas Helm CV przeciwko Staatssecretairs van Financien).

Przejęcie składników majątku likwidowanej spółki przez wspólników, nie będzie czynnością dokonaną w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. W konsekwencji nie będzie ona podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wpływu na taką ocenę, mających zaistnieć zdarzeń gospodarczych nie będzie mieć w żadnej mierze fakt, że będzie to czynność dokonywana nieodpłatnie. Płatność (bądź nieodpłatność) nie jest sama w sobie czynnością opodatkowaną i nie stanowi elementu definicji ani dostawy towarów ani świadczenia usług.

Jeżeli więc likwidator spółki przekazuje jej majątek - w formie nieruchomości, w związku z jej likwidacją do czego jest zobowiązany z mocy prawa, a świadczenie to nie jest działalnością gospodarczą, to nie podlega opodatkowaniu VAT. Należy bowiem zwrócić uwagę, że przedmiotem świadczenia ocenianego pod kątem możliwości zakwalifikowania jej jako czynności opodatkowanej, jest przekazanie majątku likwidowanej spółki, będące przyczyną nieodpłatnego przeniesienia prawa własności nieruchomości na wspólników, a nie sama odpłatność bądź jej brak, oderwana od zaistnienia powyższego zdarzenia.

Reasumując, spółka nie działa jako podatnik w rozumieniu art. 15 VAT. Zdarzenie takie, w ogóle nie powinno podlegać ocenie z punktu widzenia VAT. Istota likwidacji zaprzecza definicji działalności gospodarczej, nie można bowiem trudnić się prowadzeniem likwidacji.

Likwidacja spółki i przekazanie jej majątku przez likwidatora na rzecz wspólnika, jest dokonywane wskutek przechodzenia kolejnych etapów likwidacji. Przekazanie majątku na rzecz wspólnika nie jest zależne od woli podatnika, lecz od woli wspólników. Jest to ostatni przed wykreśleniem z Krajowego Rejestru Sądowego etap prawnego unicestwienia danego podmiotu, który na mocy obligatoryjnych przepisów jest zobligowany do dokonania takiej operacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w sprawie o sygn. akt I SA/Lu 742/14, rozpatrując skargę Wnioskodawcy stwierdził, że obowiązek likwidacyjny VAT nie ciąży na podatniku posiadającym osobowość prawną, zaprzestającym działalność w wyniku likwidacji lub upadłości (objaśnienie: spółka już raz wystąpiła o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w przedmiotowej sprawie, jednakże wobec nie uzupełnienia braków wniosku w wyznaczonym terminie, Minister Finansów pozostawił wniosek bez rozpatrzenia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 oraz - a w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Mając na uwadze powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia (w szczególności darowizny), pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym za odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, gdy podatek od towarów i usług od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu.

W orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał na cel wprowadzenia powyższego uregulowania. Przykładowo w wyroku w sprawie C-20/91 Pieter de Jong Trybunał stwierdził, że "celem art. 5 (6) Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) jest zapewnienie równego traktowania zarówno podatnika stosującego do użytku prywatnego towary stanowiące część składową majątku przedsiębiorstwa, jak i zwykłego konsumenta kupującego towary tego samego rodzaju. Mając na względzie powyższy cel, przepis ten zapobiega sytuacji unikania przez podatnika, który odliczył VAT od zakupu towarów wykorzystywanych do swego przedsiębiorstwa, zapłaty VAT w momencie przenoszenia tych towarów z przedsiębiorstwa do użytku prywatnego oraz odnoszenia przez niego korzyści, do których nie jest uprawniony w porównaniu ze zwykłym konsumentem, który nabywa towary i uiszcza od nich VAT" (pkt 15 wyroku).

Podobnie w wyroku w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum Trybunał wskazał, że "celem art. 5 (6) Szóstej Dyrektywy jest zapewnienie równego traktowania podatnika, który wykorzystuje aktywa przedsiębiorstwa do celów prywatnych i zwykłego konsumenta, który nabywa towary tego samego rodzaju" (pkt 21 wyroku). W pkt 22 powołanego wyroku TSUE wskazał również, że z brzmienia powołanej regulacji wynika, że dla uznania nieodpłatnego przekazania należących do przedsiębiorstwa towarów za odpłatną dostawę, nieistotna jest okoliczność, czy czynność taka była dokonana dla celów gospodarczych (wyroku TSUE z dnia 8 marca 2012 r. w sprawie C-524/10 Komisja przeciwko Portugalii, pkt 35).

Aby dana czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca - będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług - jest polskim rezydentem dla celów podatkowych. Na majątek spółki składa się wyłącznie nieruchomość niezabudowana, nabyta w trakcie funkcjonowania spółki. W stosunku do tej nieruchomości, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w związku z dostawą nieruchomości na rzecz spółki. Z uwagi na generowanie strat przez spółkę, wspólnicy prawdopodobnie podejmą uchwałę o rozwiązaniu i likwidacji spółki. W związku z rozważaną likwidacją Wnioskodawcy, cały jej majątek zostanie przekazany przez likwidatorów na rzecz wspólników. Przekazywana wspólnikom spółki nieruchomość niezabudowana nie stanowi przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotowa nieruchomość będzie wyodrębnionym składnikiem majątku, nabywanym z zamiarem wykorzystania w działalności gospodarczej.

Postępowanie likwidacyjne, prowadzone w celu rozwiązania spółki z przyczyn wskazanych w przepisach prawa handlowego, ma na celu uregulowanie stosunków majątkowych spółki wobec jej wspólników i wierzycieli oraz doprowadzić do ostatecznego wykreślenia spółki z rejestru i zakończenia jej bytu prawnego.

Zasady oraz tryb rozwiązania i likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.), dalej k.s.h.

Z brzmienia art. 12 k.s.h. wynika, że spółka z chwilą wpisu do rejestru uzyskuje osobowość prawną. Jednym natomiast ze sposobów zakończenia bytu prawnego osoby prawnej jest jej rozwiązanie w trybie likwidacji. Zgodnie z art. 272 k.s.h. rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z Krajowego Rejestru Sądowego Uregulowanie to wyraźne określa moment rozwiązania spółki. Likwidacja w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oznacza, że spółka nie może utracić bytu prawnego bez przeprowadzenia formalnego postępowania likwidacyjnego, a ostatnim etapem likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest jej wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego i z tą chwilą Spółka traci osobowość prawną oraz kończy swój byt jako podmiot prawa.

Skoro zgodnie z art. 272 k.s.h. rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru to - w ocenie tutejszego Organu - do momentu wykreślenia spółki z o.o. z Krajowego Rejestru Handlowego, spółka jest nadal czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dopiero po wykreśleniu spółki z Krajowego Rejestru Sądowego przeprowadzane jest wyrejestrowanie jej jako podatnika VAT czynnego.

Na podstawie art. 275 § 1 k.s.h. do spółki w okresie likwidacji co do zasady stosuje się przepisy dotyczące organów spółki oraz praw i obowiązków wspólników. Funkcje zarządu spółki w okresie jej likwidacji pełnią likwidatorzy.

W myśl art. 282 k.s.h. likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne). Nowe interesy mogą wszczynać tylko wówczas, gdy to jest potrzebne do ukończenia spraw w toku. Nieruchomości mogą być zbywane w drodze publicznej licytacji, a z wolnej ręki - jedynie na mocy uchwały wspólników i po cenie nie niższej od uchwalonej przez wspólników. W stosunku wewnętrznym likwidatorzy są obowiązani stosować się do uchwał wspólników. Likwidatorzy, ustanowieni przez sąd, są obowiązani stosować się do jednomyślnych uchwał, powziętych przez wspólników oraz przez osoby, które spowodowały ich stanowienie zgodnie z art. 276 § 4 k.s.h. W granicach ww. kompetencji, likwidatorzy mają prawo prowadzenia spraw oraz reprezentowania spółki.

Stosownie do art. 286 § 2 k.s.h. majątek pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów Zgodnie z § 3 tego przepisu umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku.

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy prawa spółek handlowych należy uznać, iż w okresie likwidacji spółki rozporządzanie jej majątkiem następuje bezpośrednio na mocy decyzji (uchwał) likwidatorów, jako osób reprezentujących tę spółkę. Wspólnicy spółki mają jedynie pośredni wpływ na rozporządzanie jej majątkiem, np. poprzez wybór likwidatorów oraz uchwały zobowiązujące likwidatorów do określonych działań. Uchwały te nie regulują jednak stosunków prawnych między spółką a osobami trzecimi, a jedynie między wspólnikami a likwidatorami. W związku z powyższym, podmiotem dokonującym przekazania majątku spółki w okresie jej likwidacji jest sama spółka, w imieniu której stosowne decyzje są podejmowane przez likwidatorów spółki, pełniących funkcje jej organu zarządzającego.

Konsekwentnie nie można uznać, iż przeniesienie własności majątku likwidowanej spółki następuje z mocy prawa na podstawie art. 286 k.s.h. Dyspozycją normy prawnej wyrażonej w tym przepisie jest wskazanie proporcji, według których majątek spółki powinien być przyporządkowany wspólnikom po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, tj. proporcjonalnie do posiadanych udziałów, o ile umowa spółki nie stanowi inaczej. Przepis ten zobowiązuje likwidatorów do podjęcia określonych działań, lecz samo jego istnienie nie powoduje przeniesienia własności majątku likwidowanej spółki na jej wspólników z mocy prawa, np. w momencie spełniania przez likwidatorów warunku zaspokojenia lub zabezpieczenia wierzycieli spółki.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, iż w sytuacji przekazania wspólnikom przez likwidatora Spółki całości majątku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, składającego się wyłącznie z nieruchomości, w wyniku podziału jej majątku pozostałego po przeprowadzeniu czynności likwidacyjnych, dojdzie do zmiany właściciela majątku.

A zatem przedmiotowe przekazanie nieruchomości będzie dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a Spółka w odniesieniu do tej dostawy będzie działała jako podatnik.

Przy czym skoro ww. przekazanie nastąpi nieodpłatnie, a Spółce przy nabyciu nieruchomości przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego o podatek należny, to przedmiotowa dostawa będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.