IPTPP2/443-965/12-4/JN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2012 r. (data wpływu 14 listopada 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2013 r. (data wpływu 14 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 stycznia 2013 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego, postawienie pytania i przedstawienie własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz ze swoją kuzynką są współwłaścicielami gruntów rolnych położonych przy ulicach: O. (działka nr 136), L. (nr 186/2), L. (nr 153), D. (nr 170/2), P. (nr 3), które odziedziczyły pierwsza - po swoim zmarłym w kwietniu 2012 r. ojcu, druga zaś po zmarłych kilka lat temu dziadkach. Obecnie pojawił się na rynku inwestor, który zdecydował się na podjęcie inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo - usługowego wraz z urządzeniami budowlanymi oraz zjazdem (przewidzianej do realizacji przy ulicy O., m.in. na działce o nr 136). Ww. warunki zabudowy zostały potwierdzone decyzją Prezydenta Miasta we wrześniu 2012 r.

W związku z tym, Wnioskodawczyni wnosi pytanie, czy sprzedaż przedmiotowej działki (nr 136) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W piśmie z dnia 9 stycznia 2013 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 9 stycznia 2013 r.).

Czy sprzedaż w przyszłości przedmiotowej działki nr 136 inwestorowi będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 9 stycznia 2013 r.), od ww. transakcji nie będzie ona zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT. Sprzedaż działki nastąpi w obrocie prawnym niezwiązanym z żadną działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni nie działa jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą, tylko dokona sprzedaży majątku prywatnego, nabytego wcześniej w drodze spadku po zmarłym tacie. Wnioskodawczyni nie zajmuje się w sposób profesjonalny obrotem nieruchomościami i nie ma zamiaru takiej działalności prowadzić.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku VAT (ani czynnym, ani biernym). Wraz ze swoją kuzynką są współwłaścicielami gruntów rolnych położonych przy ulicach: O. 160 (działka nr 136), L. (nr 186/2), L. (nr 153), D. (nr 170/2), P. (nr 3), które odziedziczyły pierwsza - po swoim zmarłym w kwietniu 2012 r. ojcu, druga zaś po zmarłych kilka lat temu dziadkach. Obecnie pojawił się na rynku inwestor, który zdecydował się na podjęcie inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo - usługowego wraz z urządzeniami budowlanymi oraz zjazdem (przewidzianej do realizacji przy ulicy O., m.in. na działce o nr 136). Ww. warunki zabudowy zostały potwierdzone decyzją Prezydenta Miasta we wrześniu 2012 r.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Na przedmiotowym gruncie nie była i nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Przedmiotowy grunt nie był udostępniany innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy. W chwili obecnej pozostałe działki (z wyjątkiem 136) nie zostaną sprzedane, bowiem nabywca nie jest zainteresowany ich zakupem. Wnioskodawczyni nie posiada innych niż wskazane we wniosku nieruchomości gruntowe przeznaczone w przyszłości do sprzedaży oraz nie dokonywała w przeszłości sprzedaży gruntów innych niż wskazane we wniosku. Do tej pory nie zostały i nie zostaną w przyszłości poniesione nakłady w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Zainteresowana nie podjęła do tej pory i nie zamierza podjąć żadnych działań marketingowych w związku ze sprzedażą działki. O wydanie decyzji o warunkach zabudowy wystąpił Pan J., właściciel jednej z działek, którą inwestor jest zainteresowany nabyć, a która znajduje się w pobliżu przedmiotowej działki.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy uznać należy, iż Wnioskodawczyni sprzedając działkę nr 136 nie będzie działać w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosić znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem, jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawczyni odziedziczyła przedmiotową działkę w kwietniu 2012 r. po zmarłym ojcu, a ponadto Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Jednocześnie, przedmiotowa działka nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze oraz Wnioskodawczyni nie ponosiła jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży. Zatem, zbywając przedmiotową działkę nr 136 Wnioskodawczyni będzie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania. Jednocześnie należy zauważyć, iż w świetle całokształtu okoliczności sprawy, fakt iż dla przedmiotowej działki została wydana decyzja o warunkach zabudowy, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie.

Reasumując, planowana sprzedaż przez Wnioskodawczynię działki o numerze 136 nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego, Zainteresowana, w związku z dostawą przedmiotowej działki będzie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług w stosunku do tej czynności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla kuzynki Wnioskodawczyni.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.