IPTPP2/443-958/13-2/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2013 r. (data wpływu 11 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz możliwości zastosowania 0% stawki podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz możliwości zastosowania 0% stawki podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniach 16 kwietnia 2013 r. - 24 kwietnia 2013 r. spółka X Sp. z o.o. (Wnioskodawca) dokonała sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta z Rumunii. W momencie przeprowadzenia transakcji Spółka była zarejestrowana jako podatnik VAT UE. Towary, będące przedmiotem transakcji, zostały dostarczone z Polski do Rumunii, opuściły więc terytorium Polski i zostały przetransportowane do Rumunii, co przedstawia zebrana dokumentacja będąca w posiadaniu Zainteresowanego.

Przed dokonaniem dostawy do Rumunii Wnioskodawca wystąpił z prośbą do kontrahenta rumuńskiego o przeprowadzenie procedury rejestracji na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. W dniu 16 kwietnia 2013 r. Ministerstwo Gospodarki i Finansów w Rumunii wydało certyfikat rejestracji do celów VAT określający nadanie w dniu 10 kwietnia 2013 r. numeru z przedrostkiem RO do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dokument ten został przesłany przez kontrahenta rumuńskiego do Spółki drogą elektroniczną. Procedura uzyskania aktywnego NIP do transakcji wewnątrzwspólnotowych została zakończona w dniu 22 maja 2013 r. - w tym dniu NIP kontrahenta rumuńskiego był aktywny w systemie VIES. W dniu dokonania dostawy nabywca nie posiadał więc aktywnego NIP dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, ponieważ był w trakcie przeprowadzania procedury rejestracji, która jest długotrwała i skomplikowana na terenie Rumunii. Ze względu na podjęte zobowiązania i pomimo niezakończonej przez kontrahenta rumuńskiego rejestracji jako podatnika podatku VAT zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych Wnioskodawca dokonał dostawy towarów na rzecz kontrahenta rumuńskiego.

W dniu 15 maja 2013 r. Zainteresowany wystawił faktury sprzedaży za dokonaną dostawę towarów ze stawką VAT 0% traktując transakcję jako wewnątrzwspólnotową. W deklaracji podatkowej VAT złożonej za miesiąc maj 2013 r. Wnioskodawca wykazał sprzedaż towarów na rzecz kontrahenta rumuńskiego jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Z informacji przekazanych przez kontrahenta rumuńskiego wynika, że wykazał on opisaną transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca miał prawo uznać transakcję przemieszczenia towarów z Polski do Rumunii za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosować stawkę VAT 0%, pomimo iż odbiorca tych towarów - podmiot rumuński - w chwili dokonania tej transakcji rozpoczął, ale nie zakończył procedury rejestracji jako podatnik podatku VAT zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przemieszczenie towarów z Polski do Rumunii na warunkach określonych powyżej stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Spółka działała w dobrej wierze i spełniła wszystkie wymogi określone przepisami prawa krajowego niezbędne do uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, do której można zastosować 0% stawkę VAT, z wyjątkiem jednego, tj. zakończenia rejestracji kontrahenta rumuńskiego jako podatnika VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, co było spowodowane skomplikowaną i długotrwałą procedurą rejestracji do transakcji wewnątrzwspólnotowych w Rumunii. Kontrahent rumuński wystąpił w przedmiotowej transakcji w charakterze podatnika wykazując dokonaną transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zgodnie z art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów. Natomiast art. 131 wymienionej dyrektywy stanowi, że zwolnienia przewidziane między innymi w art. 138 dyrektywy stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Według art. 288 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dyrektywa wiąże każde państwo członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej "wynikające z dyrektywy zobowiązanie państw członkowskich do osiągnięcia rezultatu w niej wskazanego, jak również powinność podjęcia wszelkich właściwych środków ogólnych lub szczególnych w celu zapewnienia wykonania tego zobowiązania, ciążą na wszystkich organach tych państw" (sprawa C-555/07 Kücükdeveci). Wynika z tego, że wszystkie organy administracji publicznej są zobowiązane tak wykładać przepisy prawa krajowego, by osiągnąć cel dyrektywy 2003/112/WE.

Natomiast jeśli w drodze wykładni prawa krajowego nie da się osiągnąć rezultatów zamierzonych dyrektywą, to przepisy dyrektywy stosuje się bezpośrednio, zgodnie z zasadą bezpośredniego skutku wertykalnego prawa europejskiego (C-138/07 Cobelfret, teza 58; C-188/89 Foster v British Gas).

Stanowisko w sprawie analogicznej do niniejszej zajął Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 września 2012 r. (sprawa C-587/10). Trybunał Sprawiedliwości uznał, że państwa członkowskie mają prawo wprowadzenia przepisów mających na celu zapewnienie prawidłowego poboru podatku i zapobiegania oszustwom z zastrzeżeniem, iż nie będą one wychodzić poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia takich celów. Środki te nie mogą być wykorzystywane w sposób podważający neutralność podatku VAT, która to zasada wymaga, aby zwolnienie z podatku VAT było przyznane, gdy zostaną spełnione wymogi merytoryczne, nawet jeśli niektóre wymogi formalne zostały pominięte przez podatnika - co odpowiada sytuacji zaistniałej w niniejszym przypadku, kiedy to procedura rejestracji kontrahenta z Rumunii jako podatnika VAT do celów wewnątrzwspólnotowych transakcji została przedłużona ze względów proceduralnych.

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 marca 2010 r. o sygn. akt I FSK 1941/08 stwierdził, że w przypadku gdy spełnienie pozostałych warunków z art. 42 ustawy o VAT jest faktem niekwestionowanym, należy dokonać wykładni celowościowej, zgodnie z którą sam brak rejestracji nie może niweczyć uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uprawniającą do zastosowania stawki 0%, określonej w art. 41 ust. 3 ustawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji ITPP2/443-467/12/AW z dnia 6 lipca 2012 r. powołał się na wyrok TSUE z dnia 27 września 2007 r. w sprawie C-409/04 (pkt 70). Zgodnie z wyrokiem TSUE wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru i wewnątrzwspólnotowe nabycie tego towaru stanowią w rzeczywistości jedną i tę samą czynność gospodarczą, nawet jeśli jest ona źródłem różnych praw i obowiązków zarówno dla stron, jak i dla organów podatkowych zainteresowanych państw członkowskich. Zatem każdemu wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów opodatkowanemu w państwie członkowskim, w którym zakończono wewnątrzwspólnotową wysyłkę lub wewnątrzwspólnotowy transport towarów, zgodnie z art. 28a ust. 1 lit. a akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej ujednolicona podstawa wymiaru podatku, odpowiada dostawa zwolniona z opodatkowania w państwie członkowskim, w którym ta wysyłka lub transport zostały rozpoczęte, zgodnie z art. 28c część A lit. a akapit pierwszy tej dyrektywy. Wynika z tego, że zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej odpowiadającej nabyciu wewnątrzwspólnotowemu pozwala na unikanie podwójnego opodatkowania, a tym samym naruszania zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT.

Niedopuszczalne jest stosowanie przepisów, które w istocie prowadzą do podwójnego opodatkowania tej samej czynności (w przypadku niniejszej sprawy zarówno u dostawcy, jak i u nabywcy), co powoduje naruszenie jednej z podstawowych zasad funkcjonowania podatku od towarów i usług, tj. zasady neutralności, o której mówi także TSUE w przywołanym wyżej wyroku. W orzeczeniu tym, będącym częścią konsekwentnej linii orzeczniczej, Trybunał, odwołując się do zasady pewności prawa i proporcjonalności, podkreślał, że państwa członkowskie nie mogą wykraczać swoimi działaniami poza to, co jest niezbędne do realizacji celu wyznaczonego przez regulacje wspólnotowe. W okolicznościach faktycznych każdej konkretnej sprawy oceny działań podatnika należy dokonywać z uwzględnieniem tych właśnie zasad, zwłaszcza w sytuacji, gdy czynność wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, określona w dyrektywie, została faktycznie dokonana, a tylko warunek wprowadzony przepisami prawa krajowego, i to o charakterze formalnym, może uniemożliwiać zakwalifikowanie tej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i ewentualnie stanowić podstawę do pozbawienia prawa do zastosowania preferencyjnej stawki VAT.

W przedmiotowej sprawie dotyczącej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z Polski do Rumunii spełnione zostały wymogi wskazane w art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, gdyż towar został przetransportowany z jednego do drugiego kraju UE, opuścił terytorium Polski, a prawo rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę. Dostawa została dokonana przez podatnika mającego nadany NIP unijny na rzecz kontrahenta z Rumunii, który to kontrahent wykazał daną transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i od tej transakcji zapłacił podatek VAT - co oznacza, że działał w charakterze podatnika w opisanej transakcji.

Przed dokonaniem dostawy Spółka poprosiła kontrahenta rumuńskiego o przeprowadzenie procedury rejestracji na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. W dniu 16 kwietnia 2013 r. został wystawiony dokument dla kontrahenta rumuńskiego w postaci certyfikatu, potwierdzający nadanie w dniu 10 kwietnia 2013 r. numeru NIP dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, jednak procedura rejestracji zakończyła się dopiero 22 maja 2013 r. W omawianej transakcji wszystkie wymogi merytoryczne związane z dokonaną transakcją zostały spełnione, by uznać ją za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie został spełniony wymóg formalny dotyczący dokończenia rejestracji kontrahenta w Rumunii. Według Wnioskodawcy uchybienie to nie powinno mieć wpływu na zastosowanie do opisanej transakcji stawki 0%, gdyż w przeciwnym razie podważałoby to zasadę neutralności podatku od towarów i usług i spowodowałoby podwójne opodatkowanie - jednocześnie przez dostawcę i nabywcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Artykuł 13 ust. 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., stanowi, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Europejski Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu C-409/04 w sprawie Teleos plc i inni zawarł tezę, gdzie wskazuje na główne cechy dostaw wewnątrzwspólnotowych. Jak podaje, "uznanie danej dostawy lub danego nabycia za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. (...) Wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy".

Zatem należy uznać, że dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza dostawę towarów, a więc musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, towar musi być transportowany pomiędzy dwoma państwami członkowskimi Wspólnoty, a transakcje muszą być dokonywane pomiędzy podatnikami tych państw członkowskich.

Wskazać należy, że artykuł 42 ust. 1 pkt 1 ustawy nie wskazuje, w jaki sposób należy uzyskać potwierdzenie faktu, iż nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji nadany przez państwo członkowskie. Bazę tych numerów zawiera system VIES, który jest systemem informatycznym, umożliwiającym państwom członkowskim Unii Europejskiej wymianę informacji o dokonywanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych. Zapewnia on również dostęp do bazy danych numerów identyfikacyjnych podatników VAT, stosowanych w transakcjach wewnątrzwspólnotowych.

Z opisu sprawy wynika, że w dniach 16 kwietnia 2013 r. - 24 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta z Rumunii. W momencie przeprowadzenia transakcji Spółka była zarejestrowana jako podatnik VAT UE. Towary, będące przedmiotem transakcji, zostały dostarczone z Polski do Rumunii, opuściły więc terytorium Polski i zostały przetransportowane do Rumunii, co przedstawia zebrana dokumentacja będąca w posiadaniu Zainteresowanego. Przed dokonaniem dostawy do Rumunii Wnioskodawca wystąpił z prośbą do kontrahenta rumuńskiego o przeprowadzenie procedury rejestracji na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. W dniu 16 kwietnia 2013 r. Ministerstwo Gospodarki i Finansów w Rumunii wydało certyfikat rejestracji do celów VAT określający nadanie w dniu 10 kwietnia 2013 r. numeru z przedrostkiem RO do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dokument ten został przesłany przez kontrahenta rumuńskiego do Spółki drogą elektroniczną. Procedura uzyskania aktywnego NIP do transakcji wewnątrzwspólnotowych została zakończona w dniu 22 maja 2013 r. - w tym dniu NIP kontrahenta rumuńskiego był aktywny w systemie VIES. W dniu dokonania dostawy nabywca nie posiadał więc aktywnego NIP dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, ponieważ był w trakcie przeprowadzania procedury rejestracji, która jest długotrwała i skomplikowana na terenie Rumunii. Ze względu na podjęte zobowiązania i pomimo niezakończonej przez kontrahenta rumuńskiego rejestracji jako podatnika podatku VAT zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych Wnioskodawca dokonał dostawy towarów na rzecz kontrahenta rumuńskiego.

W dniu 15 maja 2013 r. Zainteresowany wystawił faktury sprzedaży za dokonaną dostawę towarów ze stawką VAT 0% traktując transakcję jako wewnątrzwspólnotową. W deklaracji podatkowej VAT złożonej za miesiąc maj 2013 r. Wnioskodawca wykazał sprzedaż towarów na rzecz kontrahenta rumuńskiego jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Z informacji przekazanych przez kontrahenta rumuńskiego wynika, że wykazał on opisaną transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy wskazać, że jeżeli w przedmiotowej sprawie nastąpiło rzeczywiste przemieszczenie towarów z terytorium Polski na terytorium Rumunii, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, to tym samym transakcja ta spełnia przesłanki uznania jej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Przy czym, jeżeli w okolicznościach niniejszej sprawy w dniu 16 kwietnia 2013 r. Ministerstwo Gospodarki i Finansów w Rumunii wydało kontrahentowi z Rumunii certyfikat rejestracji do celów VAT określający nadanie w dniu 10 kwietnia 2013 r. numeru z przedrostkiem RO do transakcji wewnątrzwspólnotowych, to pomimo iż procedura uzyskania aktywnego NIP do transakcji wewnątrzwspólnotowych została zakończona w dniu 22 maja 2013 r., to należy stwierdzić, że został spełniony warunek z art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy. W przypadku więc, gdy Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium Rumunii, to Zainteresowany, będący zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT UE, ma prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie zaznacza się, że od 1 stycznia 2014 r. przepis art. 13 ust. 6 ustawy otrzymał brzmienie: wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z kolei art. 146a pkt 1 ustawy brzmi następująco: w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.