IPTPP2/443-945/12-4/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2012 r. (data wpływu 9 listopada 2012 r.) uzupełnionym pismem nadanym w dniu 27 grudnia 2012 r. (data wpływu 28 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT sprzedaży niezabudowanych działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT sprzedaży niezabudowanych działek. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem nadanym w dniu 27 grudnia 2012 r. poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku).

We wrześniu 2008 r. Wnioskodawca nabył, wraz z żoną, odpłatnie prawa własności do niezabudowanych działek gruntu, dla których zostały założone nowe księgi wieczyste. Nabycia tego, Wnioskodawca wraz z żoną, dokonał do majątku wspólnego. Ponadto, Wnioskodawca aktualnie jest wspólnikiem spółki cywilnej, która zajmuje się działalnością developerską.

Obecnie Wnioskodawca zamierza wraz z żoną sprzedać przedmiotowe działki. Na dzień przedłożenia do sprzedaży tych nieruchomości brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W ewidencji rejestru gruntów działki te oznaczone są jako grunty rolne. Przy czym, dla terenu znajdującego się, w którego skład wchodzą m.in. działki Wnioskodawcy i jego żony, została wydana decyzja o warunkach zabudowy przez Prezydenta Miasta z 6 września 2012 r. i przewiduje inwestycję polegającą na budowie budynku handlowo-usługowego wraz z urządzeniami budowlanymi oraz zjazdem.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Nie udostępnia ani nie udostępniał działek innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze. W majątku prywatnym, Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości oprócz działek przeznaczonych w przyszłości do odsprzedaży. Natomiast Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą w zakresie developerstwa i w ramach tej działalności posiada grunty, na których buduje mieszkania, a potem je odsprzedaje. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów innych niż wskazane we wniosku z majątku prywatnego. Nie poniesiono i nie zostaną poniesione w przyszłości żadne nakłady w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Wnioskodawca nie planował w przeszłości i nie planuje w przyszłości podejmować żadnej działalności marketingowej w związku ze sprzedażą działek. Z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla ww. działek wystąpił brat Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż niezabudowanych działek o charakterze rolniczym stanowiących składniki majątku prywatnego niezwiązanych z działalnością gospodarczą powinna być zwolniona z podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabyte przez Zainteresowanego i jego żonę działki zostały włączone do majątku prywatnego jako grunty rolne, bez zamiaru dalszych ich odsprzedaży. Grunty te nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani rolniczej. Dokonując sprzedaży tych nieruchomości Wnioskodawca i jego żona nie będą działali w charakterze podatnika, tj. jako handlowiec, gdyż jest to czynność jednorazowa, więc nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości - wyrok z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10. Zgodnie z tym wyrokiem, zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy, nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), jako że jednym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. ETS zwrócił uwagę, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej. W związku z tym, sprzedając składniki majątku osobistego, nie można być traktowanym jako podatnik, który prowadzi działalność gospodarczą w tym zakresie.

Wobec tego Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działek powinna być zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W sprawie opisanej powyżej nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa oraz postępowanie przed sądem administracyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest także czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca we wrześniu 2008 r. nabył wraz z żoną odpłatnie prawa własności do niezabudowanych działek gruntu, dla których zostały założone nowe księgi wieczyste. Nabycia tego, Wnioskodawca wraz z żoną, dokonał do majątku wspólnego. Ponadto, Wnioskodawca aktualnie jest wspólnikiem spółki cywilnej, która zajmuje się działalnością developerską. Obecnie Wnioskodawca zamierza wraz z żoną sprzedać przedmiotowe działki. Na dzień przedłożenia do sprzedaży tych nieruchomości brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W ewidencji rejestru gruntów działki te oznaczone są jako grunty rolne. Przy czym, dla terenu, w którego skład wchodzą m.in. działki Wnioskodawcy i jego żony, została wydana decyzja o warunkach zabudowy przez Prezydenta Miasta i przewiduje inwestycję polegającą na budowie budynku handlowo-usługowego wraz z urządzeniami budowlanymi oraz zjazdem. Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Nie udostępnia ani nie udostępniał działek innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze. W majątku prywatnym Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości oprócz działek przeznaczonych w przyszłości do odsprzedaży. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów innych niż wskazane we wniosku z majątku prywatnego. Nie poniesiono i nie zostaną poniesione w przyszłości żadne nakłady w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Wnioskodawca nie planował w przeszłości i nie planuje w przyszłości podejmować żadnej działalności marketingowej w związku ze sprzedażą działek. Z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla ww. działek wystąpił brat Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, iż sprzedaż działek, należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Okoliczność, iż Wnioskodawca nabył przedmiotową działkę w zestawieniu z faktami, że Zainteresowany w ramach spółki cywilnej prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług developerskich, w której to na posiadanych gruntach buduje mieszkania, a następnie je odsprzedaje, ponadto jak wskazał Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, a dla przedmiotowych działek została wydana decyzja o warunkach zabudowy nie pozwala stwierdzić, iż dostawa działek odbędzie się w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przy czym na powyższą ocenę bez wpływu pozostaje okoliczność, iż Wnioskodawca nabył przedmiotowe działki na cele osobiste, czy też fakt, że o decyzje o warunkach zabudowy wystąpił brat Wnioskodawcy.

Nabycie majątku do celów osobistych nie stoi na przeszkodzie, by majątek był wykorzystywany dla celów wykonywania działalności gospodarczej. Zmiana przeznaczenia zagospodarowania danego terenu, jakkolwiek nie dokonana z inicjatywy Wnioskodawcy, to jednak powoduje zmianę charakteru nieruchomości, co może skutkować zmianą sposobu jej wykorzystania i przeznaczeniem na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu.

Zatem Zainteresowany wypełnia definicję prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy i jest podatnikiem podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powyższego przepisu wynika, iż opodatkowane podatkiem od towarów i usług są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa działek będących przedmiotem wniosku, nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem dla ww. działek została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując dostawy trzech działek o numerach wypełnia definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i spełnia przesłanki do uznania Jego za podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić podatek z tytułu sprzedaży tych działek według stawki podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.