IPTPP2/443-891/11-5/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2012 r. (data wpływu 5 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia nabywców na fakturach VAT - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia nabywców na fakturach VAT oraz stawki podatku VAT, jaką winny być opodatkowane usługi budowlane świadczone przez wykonawcę na rzecz Wnioskodawczyni.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 kwietnia 2012 r. (data wpływu 5 kwietnia 2012 r.) o przedstawienie własnego stanowiska w kontekście zadanego pytania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W oparciu o decyzję nr... zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę przez Starostę, rodzice Wnioskodawczyni rozpoczęli w 2010 r. budowę jednorodzinnego budynku mieszkalnego z wydzielonym lokalem użytkowym (gabinet ortodontyczny). Zgodnie z metryką projektu powierzchnia użytkowa:

* części mieszkalnej wynosi 283,4 m ^2,

* wydzielonego lokalu użytkowego 48,4 m ².

W trakcie budowy, w dniu 9 maja 2011 r. aktem notarialnym rep...., Wnioskodawczyni otrzymała w drodze darowizny od rodziców udział wynoszący 2/3 części w prawie własności nieruchomości.

Nieruchomość stanowi rozpoczęta budowa budynku mieszkalno - usługowego, w stanie surowym otwartym, z parterem przeznaczonym na cele prowadzonej działalności gospodarczej - gabinet lekarski. Obecnie jest kontynuowana realizacja projektu budowlanego. Faktury za wykonane w 2010 r. usługi otrzymywali rodzice Wnioskodawczyni ze stawką 7% VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy faktury VAT od dnia darowizny za wykonane usługi budowlane mają być wystawiane na nazwiska i imiona wszystkich współwłaścicieli nieruchomości, tj. Wnioskodawczynię i Jej rodziców.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 1 kwietnia 2012 r.), faktury za wykonane usługi budowlane mogą być wystawiane na nazwiska i imiona wszystkich współwłaścicieli nieruchomości, jak również tylko na nazwisko jednego współwłaściciela np. Wnioskodawcy, w przypadku posiadania upoważnienia od rodziców do reprezentowania ich w tym zakresie.

Wnioskodawca powołał art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej wskazując, iż na żądanie kupującego lub usługobiorcy podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są wystawić rachunek potwierdzający wykonanie usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zwanej również k.c., regulujące kwestie własności. Stosownie do art. 195 k.c. własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, stanowi odmianę własności i cechuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom, a jak stanowi art. 198 k.c. każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Natomiast z przepisu art. 206 k.c. wynika, iż każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem każdy ze współwłaścicieli ma uprawnienie do bezpośredniego korzystania z rzeczy wspólnej. Może posiadać całą rzecz i korzystać z całej rzeczy. Identyczne uprawnienia przysługują pozostałym współwłaścicielom. Korzystanie z rzeczy wspólnej obejmuje możliwość używania rzeczy. Prawo do współużytkowania rzeczy wspólnej obejmuje również uprawnienia do pobierania pożytków i partycypowania w innych przychodach rzeczy. Zakres tych uprawnień określony jest wielkością udziału każdego ze współwłaścicieli. W analogiczny sposób obciążają współwłaścicieli wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Oznacza to np. że współwłaściciel, który dokonał nakładów na nieruchomość będącą przedmiotem współwłasności, może się domagać zwrotu ich w części od pozostałych współwłaścicieli stosownie do ich wielkości.

Zatem w przypadku współwłaścicieli nieruchomości, jeśli są to osoby fizyczne, dla celów podatku od towarów i usług traktuje się je w taki sam sposób jak inne osoby fizyczne. Wynika to z postanowień Działu IV k.c., w którym mówi się, iż współwłasność stanowi odmianę własności i wyraża się tym, że własność określonej rzeczy ruchomej lub nieruchomości przysługuje co najmniej dwóm podmiotom. Oznacza to, że każdego ze współwłaścicieli należy traktować jako odrębnego podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei art. 106 ust. 4 ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Ponadto w myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Faktury wystawiane przez podatników VAT pełnią fundamentalną rolę na gruncie podatku od towarów i usług. Są one dokumentem służącym dokumentacji transakcji oraz będącym podstawą do jej zaksięgowania w księgach stron tej transakcji, jak również stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Z treści przywołanych przepisów nie wynika zakaz wystawiania faktur na więcej niż jeden podmiot w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest prawo związane z jednym i tym samym lokalem. Zatem nabywcą towaru czy usługi może być więcej niż jedna osoba, zaś dane zawarte w fakturze VAT muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Jednocześnie wskazać należy, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług rodzice i córka nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż rodzice Wnioskodawczyni rozpoczęli w 2010 r. budowę jednorodzinnego budynku mieszkalnego z wydzielonym lokalem użytkowym (gabinet ortodontyczny). W trakcie budowy, w dniu 9 maja 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała w drodze darowizny od rodziców udział wynoszący 2/3 części w prawie własności nieruchomości. Nieruchomość stanowi rozpoczęta budowa budynku mieszkalno - usługowego, w stanie surowym otwartym, z parterem przeznaczonym na cele prowadzonej działalności gospodarczej - gabinet lekarski. Obecnie jest kontynuowana realizacja projektu budowlanego.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii czy faktury VAT od dnia darowizny za wykonane usługi budowlane mają być wystawiane na nazwiska i imiona wszystkich współwłaścicieli nieruchomości, tj. Wnioskodawczynię i Jej rodziców.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, iż w przypadku gdy nabywcą robót budowlanych dotyczących całości obiektu będą wszyscy współwłaściciele - w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni i Jej rodzice to na podstawie § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów, dane Zainteresowanej i Jej rodziców jako nabywców usług budowlanych winny być wymienione na fakturze wystawionej stosowanie do art. 106 ust. 1 ustawy w związku z ust. 4 tego artykułu. Natomiast w sytuacji gdy nabywcą przedmiotowych robót budowlanych będzie wyłącznie Wnioskodawczyni wówczas faktura VAT winna zawierać tylko dane Zainteresowanej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe, aczkolwiek z innych przesłanek niż wskazane przez Zainteresowaną we własnym stanowisku. Należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż faktury za wykonane usługi budowlane mogą być wystawiane na nazwiska i imiona wszystkich współwłaścicieli nieruchomości, jak również tylko na nazwisko jednego współwłaściciela jednakże należy zauważyć, iż to rzeczywisty przebieg transakcji wskazuje kto jest nabywcą usługi i na kogo powinna zostać wystawiona faktura, a nie fakt posiadania przez Zainteresowaną upoważnienia od rodziców do reprezentowania ich w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy kwestii określenia nabywców na fakturach VAT. Natomiast w zakresie stawki podatku VAT, jaką winny być opodatkowane usługi budowlane świadczone przez wykonawcę na rzecz Wnioskodawczyni wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla kontrahentów Wnioskodawczyni.

Należy stwierdzić, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.