IPTPP2/443-87/13-7/AW - Prawo klubu sportowego do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupów związanych z utrzymaniem drużyn sportowych oraz wydatków administracyjno-biurowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2013 r. (data wpływu 4 lutego 2013 r.) uzupełnionym pismami z dnia 7 lutego 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.), z dnia 20 marca 2013 r. (data wpływu 22 marca 2013 r.) oraz z dnia 27 marca 2013 r. (data wpływu 2 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z zastosowaniem współczynnika proporcji - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2013 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z zastosowaniem współczynnika proporcji.

Pismami z dnia 7 lutego 2013 r., z dnia 20 marca 2013 r. oraz z dnia 27 marca 2013 r. wniosek został uzupełniony poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Klub Sportowy jest stowarzyszeniem kultury fizycznej, posiada osobowość prawną i działa w oparciu o statut. Zadaniem statutowym jest rozwijanie działalności sportowej, upowszechnianie kultury fizycznej i sportu. Obejmuje on swoją działalnością członków klubu, dzieci i młodzież szkolną, pracowników zakładów pracy i instytucji wspierających Klub, współdziała z organami gminy i administracji rządowej. Wszelka działalność prowadzona przez Klub nie jest nastawiona na osiąganie zysków, ma jedynie służyć pełniejszemu wywiązaniu się z założeń statutowych. Działalność finansowana jest częściowo z dotacji na realizację zadań zleconych z dziedziny sportu, darowizn oraz składek członkowskich. Przyznane dotacje podmiotowe oraz darowizny nie wystarczają na pokrycie całości kosztów działalności. W celu pozyskania dodatkowych środków Klub prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na sprzedaży biletów na mecze oraz świadczy usługi reklamowe. Całość uzyskanego dochodu przeznaczana jest na finansowanie działalności statutowej. W związku z prowadzoną działalnością Klub jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do czynności podlegających opodatkowaniu zaliczono:

* sprzedaż biletów na mecze sportowe - opodatkowano stawką 8%,

* świadczenie usług reklamowych - opodatkowano stawką 23%,

* przychody z opłat transferowych (szkolenie zawodników) - wykazano jako zwolnione z podatku od towarów i usług.

Czynności wykonywane w ramach zadań statutowych traktowane są jako zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług. Znaczące a nawet największe wsparcie działalności Klub uzyskuje od firm i osób fizycznych, z którymi zawarł umowy sponsorskie, zobowiązujące do "umieszczenie logo i nazwy sponsora na strojach i sprzęcie ekip/sekcji zleceniobiorcy oraz używanie tak oznaczonych strojów i sprzętu podczas wszystkich publicznych występów przez cały okres obowiązywania umowy, informowanie przez spikera na imprezach organizowanych przez Klub o działalności sponsora, umieszczenie logo i nazwy sponsora na stronach internetowych, papierze firmowym, afiszach, zaproszeniach na imprezy sportowe...itd.", w zamian sponsorzy zobowiązują się do wpłaty na rzecz Klubu określonej w umowach kwoty. Kosztów bezpośrednich związanych z działalnością reklamową Klub nie ponosi, gdyż sponsorzy wykonują ją we własnym zakresie.

Koszty działalności stanowią wydatki związane z utrzymaniem drużyn sportowych, na które składają się:

* wynajem obiektów sportowych na treningi i mecze,

* ochrona na meczach,

* zakup sprzętu i ubrań sportowych,

* wynajem środków transportu na mecze i rozgrywki,

* koszty wyżywienia zawodników i zakup napojów,

* koszty obsługi medycznej,

* opłaty regulaminowe za przynależność związkową,

* transfery zawodników,

* koszty zatrudnienia trenerów i instruktorów oraz zawodników,

* koszty administracyjno-biurowe.

Koszty dokumentowane są przez sprzedawców fakturami VAT. Koszty utrzymania drużyn sportowych - piłkarskich, lekkoatletycznych, podnoszenia ciężarów, pływania, pośrednio związane są z każdą z prowadzonych działalności, zarówno z działalnością statutową (zwolnioną), jak i z opodatkowaną - sprzedaż biletów, usługi reklamowe i sponsoringowe.

Usługi reklamowe świadczone na podstawie umów sponsorskich realizowane są poprzez działalność sportową w szerokim zakresie, nie tylko na banerach reklamowych, lecz również poprzez umieszczanie logo i nazwy reklamowanych firm na strojach sportowych, papierze firmowym, stronie internetowej, flagach, tablicach. Klub ma obowiązek informowania środków masowego przekazu na konferencjach pomeczowych o strategicznej i pozytywnej roli Sponsorów dla Klubu, oraz umożliwienie dystrybucji materiałów informacyjnych i promocyjnych na temat sponsorów. Klub reprezentowany jest na różnych szczeblach rozgrywek, toteż reklama realizowana jest również poza siedzibą Klubu. Wobec powyższego, w przedstawionej sytuacji nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot związanych wyłącznie z działalnością opodatkowaną, zwłaszcza, że Klub nie ponosi kosztów bezpośrednich związanych z działalnością reklamową. Jednocześnie Wnioskodawca nadmienia, że od nabycia usług gastronomicznych i cateringowych nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zatem ewentualne prawo do odliczenia podatku naliczonego może dotyczyć wyłącznie usług związanych z wynajmem środków transportu, zakupu strojów i sprzętu, kosztów administracyjno-biurowych.

Reasumując:

* wydatki będące przedmiotem wniosku związane są zarówno z czynnościami opodatkowanymi, jak i czynnościami zwolnionymi od podatku VAT,

* w sytuacji wykorzystania wydatków do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych od podatku VAT nie istnieje możliwość ścisłego przyporządkowania ich do poszczególnych czynności,

* proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 2-8 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) wyniosła:

* w 2011 r. sprzedaż ogółem wyniosła 1.279.792 zł, w tym sprzedaż zwolniona od podatku VAT 107.914 zł, proporcja wyniosła 99,9156%,

* w 2012 r. sprzedaż ogółem wyniosła 1.700.939,53 zł, w tym sprzedaż zwolniona od podatku VAT wyniosła 29.389,00 zł - proporcja wyniosła 98,27%.

W pismach stanowiących uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż oczekuje rozstrzygnięcia kwestii objętej zakresem zadanego pytania dotyczącego prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika proporcji za 2011 i 2012 rok.

Kwota podatku niepodlegającego odliczeniu wynikająca z proporcji 98,27%, w skali roku jest wyższa niż 500 złotych.

Zainteresowany wskazał, iż nie dokonywał żadnych odliczeń podatku VAT naliczonego za ww. lata. Obecnie zamierza złożyć korektę za poszczególne miesiące ww. lat.

Ponadto Wnioskodawca sprostował, iż w 2011 r. sprzedaż ogółem wyniosła 1.279.792 zł, w tym zwolniona od podatku VAT 107.914 zł, proporcja o której mowa w art. 90 ust. 2-8 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, wyniosła 91,57%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z utrzymaniem drużyn sportowych i administracyjno - biurowych z zastosowaniem współczynnika proporcji, wynikającego ze struktury sprzedaży, zgodnie z art. 90 ust. 2-8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonuje zarówno działalność zwolnioną, jak i opodatkowaną. Brak jest możliwości ścisłego przyporządkowania konkretnych wydatków do konkretnych przychodów. W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 90 ust. 2-8 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, w części którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom opodatkowanym, tj. od wydatków związanych z utrzymaniem drużyn sportowych jak i administracyjno - biurowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W przypadku podatników obowiązanych do dokonywania korekt kwot podatku naliczonego, o których mowa w art. 91 ust. 1 i 2, część kwoty podatku naliczonego obniżającą kwotę podatku należnego oblicza się w oparciu o proporcję właściwą dla roku podatkowego, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego niezależnie od terminu obniżenia kwoty podatku (art. 86 ust. 14 ustawy).

Ponadto podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, iż formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W świetle art. 90 ust. 2 tej ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję tę ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Artykuł 90 ust. 4 ustawy stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy), a także obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 6 ustawy).

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Z uwagi na brzmienie cyt. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku wskazać należy, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, iż wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

W sytuacji natomiast, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz zwolnionymi, których nie można jednoznacznie przypisać do jednego rodzaju działalności, stosuje się odliczenie częściowe według proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy.

Podkreślić należy, iż kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna. Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonywania korekty, zostały określone w art. 91 ustawy.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Według ust. 3 ww. artykułu, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Wskazany przepis statuuje ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W art. 81b § 1 ww. ustawy wskazano, iż uprawnienie do skorygowania deklaracji:

Natomiast zgodnie z art. 81b § 2 cyt. ustawy, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest stowarzyszeniem kultury fizycznej. Zadaniem statutowym Wnioskodawcy jest rozwijanie działalności sportowej, upowszechnianie kultury fizycznej i sportu. Wszelka działalność prowadzona przez Wnioskodawcę nie jest nastawiona na osiąganie zysków, ma jedynie służyć pełniejszemu wywiązaniu się z założeń statutowych.

Czynności wykonywane w ramach zadań statutowych traktowane są jako zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług.

Klub prowadzi działalność gospodarczą. Do czynności podlegających opodatkowaniu zaliczono m.in. sprzedaż biletów na mecze sportowe, świadczenie usług reklamowych. W związku z prowadzoną działalnością Zainteresowany jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Całość uzyskanego dochodu przeznaczana jest na finansowanie działalności statutowej.

Wnioskodawca ponosi więc wydatki związane zarówno z czynnościami opodatkowanymi jak i czynnościami zwolnionymi od podatku VAT. W sytuacji wykorzystania wydatków do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych od podatku VAT nie istnieje możliwość ścisłego przyporządkowania ich do poszczególnych czynności.

Proporcja za rok 2011 wyniosła 91,56%, natomiast za rok 2012 - 98,27%. Kwota podatku naliczonego niepodlegającego odliczeniu wynikająca z zastosowania proporcji 98,27%, w skali roku jest wyższa niż 500 złotych. Zainteresowany nie dokonywał żadnych odliczeń podatku VAT naliczonego za ww. lata. Obecnie zamierza złożyć korektę za poszczególne miesiące ww. lat.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca w latach 2011-2012 ponosił wydatki związane zarówno z czynnościami opodatkowanymi jak i czynnościami zwolnionymi od podatku VAT i nie istnieje obiektywna możliwość przyporządkowania ich do poszczególnych czynności, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, w takiej części, w jakiej są one związane z czynnościami opodatkowanymi, tj. w oparciu o współczynnik proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Jednocześnie należy zauważyć, iż - jak wynika z treści wniosku - Wnioskodawca nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku naliczonego lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, to ma prawo dokonać korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do odliczenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym prawo to wystąpiło, o czym stanowi art. 86 ust. 13 ustawy. Należy podkreślić, iż Wnioskodawca może dokonać korekty deklaracji jedynie za ten okres rozliczeniowy, nie mając wyboru złożenia korekty za kolejne dwa okresy rozliczeniowe. Przy czym dokonując korekt za poszczególne okresy rozliczeniowe lat 2011-2012, w których powstało prawo do odliczenia, winien zastosować właściwą proporcję za te poszczególne lata, o czym stanowi art. 86 ust. 14 ustawy.

Zatem Wnioskodawca ma prawo za poszczególne miesiące roku 2011, w których wystąpiło prawo do odliczenia podatku VAT, dokonać korekty deklaracji podatkowej przy zastosowaniu wskaźnika proporcji w wysokości 92%, a za poszczególne miesiące roku 2012 przy zastosowaniu wskaźnika proporcji w wysokości 99% (po zaokrągleniu na podstawie art. 90 ust. 4 ustawy). Przy czym należy nadmienić, iż w przypadku dokonywania korekty za miesiące roku 2012 w oparciu o współczynnik proporcji, nie znajdzie zastosowania art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawy, gdyż kwota podatku niepodlegającego odliczeniu wynikająca z proporcji wyliczonej za ten rok, w skali roku jest wyższa niż 500 złotych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego, w części którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom opodatkowanym, uznać należy za prawidłowe.

Nadmienia się, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, w szczególności stawka podatku dla czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, iż w niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny prawidłowości przyporządkowania wymienionych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności - opodatkowanej oraz zwolnionej, a także niemożności przyporządkowania wydatków do ww. poszczególnych obszarów działalności Wnioskodawcy. Przedstawione we wniosku twierdzenie Zainteresowanego, iż nie istnieje możliwość ścisłego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi z opodatkowania podatkiem VAT do poszczególnych czynności, przyjęto jako element stanu faktycznego, natomiast ocena prawidłowości i zasadności przyjętego przez Wnioskodawcę sposobu określenia części podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.