IPTPP2/443-825/14-4/PRP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2014 r. (data wpływu 5 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 stycznia 2015 r. (data wpływu 7 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na wykonywanie usług doradczych - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na wykonywanie usług doradczych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 stycznia 2015 r. poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na świadczeniu outsourcingu księgowego oraz usług doradztwa podatkowego podlegając podatkowi dochodowemu od osób prawnych. Jest również podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca podpisał umowę o udzielenie wsparcia na świadczenie usług doradczych realizowaną w zakresie projektu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości pt.: "..." współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Poddziałania 2.2.1 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki na lata 2007 - 2013.

Wnioskodawca otrzyma środki finansowe, które przeznaczone będą na pokrycie wydatków kwalifikowalnych w ramach projektu. Wnioskodawca będzie świadczył usługi częściowo odpłatne - płatne przez klientów (uczestników projektu) w wysokości minimum 10% wartości usługi. Realizowana usługa doradcza jest wyceniona na maksymalnie 120,00 zł netto za każdą rozpoczętą godzinę doradztwa, z czego 90% finansowane jest w ramach wsparcia zgodnie z umową o udzielenie wsparcia na podstawie poniesionych wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem z Europejskiego Funduszu Społecznego, a 10% wartości usługi netto Wnioskodawca otrzymuje od klienta na podstawie wystawionej faktury VAT. Wnioskodawca będzie więc świadczył usługi doradcze, które będą płatne przez klienta w wysokości minimum 10% wartości usługi netto (wkład własny), pozostałe 90% wartości usługi stanowić będzie dla klienta pomoc de minimis (pomoc ta nie będzie podlegać podatkowi VAT). Od wkładu własnego klienta w wysokości minimum 10% wartości usługi naliczany jest podatek od towarów i usług, który klient opłaca wraz z tym wkładem. Wnioskodawca z tytułu wykonania usługi wystawi fakturę VAT od części wartości usługi - od wkładu własnego plus VAT.

Pozostałe 90% wartości usługi, które dla klienta stanowi pomoc de minimis jest sfinansowane ze środków Unii Europejskiej i pomoc ta musi być przez Wnioskodawcę przeznaczona w odpowiedniej proporcji ustalonej w harmonogramie finansowym będącym częścią umowy wsparcia z PARP na wydatki kwalifikowalne, tj.:

* wynagrodzenia wraz z pochodnymi od wynagrodzeń konsultantów,

* wynagrodzenia wraz z pochodnymi od wynagrodzeń osób zarządzających projektem,

* podróże służbowe osób zaangażowanych w realizację projektu,

* zakup usług, w szczególności transportowych, telekomunikacyjnych, pocztowych i komunalnych,

* zakup oprogramowania i materiałów biurowych oraz materiałów eksploatacyjnych,

* tłumaczenia i druk materiałów oraz ich publikacja,

* działania promocyjne i informacyjne,

* koszty administracyjne i bieżącego zarządu,

* audyt finansowy.

Zatem zobowiązanie podatkowe w postaci podatku należnego u Wnioskodawcy powstaje z tytułu wykonania części usługi:

* w części wkładu własnego opłaconego przez klienta (minimum 10% wartości usługi), pozostałe 90% wartości usługi dofinansowane z Unii Europejskiej przeznaczone zostanie na cele wskazane powyżej i nie będzie podlegać podatkowi VAT.

W piśmie z dnia 2 stycznia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż będzie wykorzystywać nabyte towary i usługi w związku z wykonywaniem usług doradczych wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (w 10%) oraz niepodlegających tym podatkiem (90%). Faktury dokumentujące poniesione wydatki w związku z wykonywaniem usług doradczych będą wystawiane na Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 86 w zw. z art. 90 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupów towarów i usług sfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego będącymi wydatkami kwalifikowalnymi w ramach projektu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał zakupione towary i usługi do wykonywania czynności opodatkowanych w wysokości 10% wartości usług netto, których następstwem podatkowym będzie powstanie zobowiązania podatkowego w postaci podatku należnego. Warunkiem umożliwiającym Wnioskodawcy skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów/usług jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi.

W świetle art. 90 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Kluczowe w tej kwestii ww. art. 90 jest to, iż czynności w związku z którymi nie przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony oznaczają czynności zwolnione oraz czynności, co do których ustawa wprost stwierdza, że obniżenia nie stosuje się. Bowiem jeśli rozpatrujemy kwestię odliczenia podatku naliczonego to możemy wziąć pod uwagę jedynie te czynności, które są objęte zakresem przedmiotowym (bez względu na to, czy są one zwolnione, czy z brakiem prawa do odliczenia).

A więc w przypadku towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych i niepodlegających podatkowi, Wnioskodawca nie jest obowiązany do stosowania odliczania częściowego, lecz odliczenia pełnego bowiem brak jest ustawowych regulacji dotyczących określania zasad wyodrębniania kwot podatku naliczonego, czy proporcji w stosunku do działalności opodatkowanej i niepodlegającej podatkowi od towarów i usług.

Ewentualnie, gdyby Wnioskodawca chciał ustalić proporcję - wyniesie ona 100%, bowiem wartość czynności niepodlegających opodatkowaniu nie przyjmuje się do sumy wartości obrotów ustalanych na potrzeby proporcji. Zgodnie z powyższym, Wnioskodawca nie jest obowiązany do ustalania proporcji, a przysługuje mu pełne (nie częściowe) prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupu towarów i usług będących wydatkami kwalifikowalnymi sfinansowanymi z Europejskiego Funduszu Społecznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko w przypadku, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy dokonywane zakupy towarów i usług mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawa wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na świadczeniu outsourcingu księgowego oraz usług doradztwa podatkowego podlegając podatkowi dochodowemu od osób prawnych. Jest również podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca podpisał umowę o udzielenie wsparcia na świadczenie usług doradczych realizowaną w zakresie projektu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Poddziałania 2.2.1 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki na lata 2007 - 2013.

Wnioskodawca otrzyma środki finansowe, które przeznaczone będą na pokrycie wydatków kwalifikowalnych w ramach projektu. Wnioskodawca będzie świadczył usługi częściowo odpłatne - płatne przez klientów (uczestników projektu) w wysokości minimum 10% wartości usługi. Realizowana usługa doradcza jest wyceniona na maksymalnie 120,00 zł netto za każdą rozpoczętą godzinę doradztwa, z czego 90% finansowane jest w ramach wsparcia zgodnie z umową o udzielenie wsparcia na podstawie poniesionych wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem z Europejskiego Funduszu Społecznego, a 10% wartości usługi netto Wnioskodawca otrzymuje od klienta na podstawie wystawionej faktury VAT. Wnioskodawca będzie więc świadczył usługi doradcze, które będą płatne przez klienta w wysokości minimum 10% wartości usługi netto (wkład własny), pozostałe 90% wartości usługi stanowić będzie dla klienta pomoc de minimis (pomoc ta nie będzie podlegać podatkowi VAT). Od wkładu własnego klienta w wysokości minimum 10% wartości usługi naliczany jest podatek od towarów i usług, który klient opłaca wraz z tym wkładem. Wnioskodawca z tytułu wykonania usługi wystawi fakturę VAT od części wartości usługi - od wkładu własnego plus VAT. Pozostałe 90% wartości usługi, które dla klienta stanowi pomoc de minimis jest sfinansowane ze środków Unii Europejskiej i pomoc ta musi być przez Wnioskodawcę przeznaczona w odpowiedniej proporcji ustalonej w harmonogramie finansowym będącym częścią umowy wsparcia z PARP na wydatki kwalifikowalne, tj.:

* wynagrodzenia wraz z pochodnymi od wynagrodzeń konsultantów,

* wynagrodzenia wraz z pochodnymi od wynagrodzeń osób zarządzających projektem,

* podróże służbowe osób zaangażowanych w realizację projektu,

* zakup usług, w szczególności transportowych, telekomunikacyjnych, pocztowych i komunalnych,

* zakup oprogramowania i materiałów biurowych oraz materiałów eksploatacyjnych,

* tłumaczenia i druk materiałów oraz ich publikacja,

* działania promocyjne i informacyjne,

* koszty administracyjne i bieżącego zarządu,

* audyt finansowy.

Zatem zobowiązanie podatkowe w postaci podatku należnego u Wnioskodawcy powstaje z tytułu wykonania części usługi w części wkładu własnego opłaconego przez klienta (minimum 10% wartości usługi), pozostałe 90% wartości usługi dofinansowane z Unii Europejskiej przeznaczone zostanie na cele wskazane powyżej i nie będzie podlegać podatkowi VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż będzie wykorzystywać nabyte towary i usługi w związku z wykonywaniem usług doradczych wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (w 10%) oraz niepodlegających tym podatkiem (90%). Faktury dokumentujące poniesione wydatki w związku z wykonywaniem usług doradczych będą wystawiane na Wnioskodawcę.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy stwierdzić, iż - wbrew temu co twierdzi - wydatki poniesione w związku z wykonywaniem usług doradczych nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (w 10%) oraz czynności niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem (90%).

Według art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis ten jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia "subwencja bezpośrednio związana z ceną".

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd.v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW). W pierwszym z przywołanych wyroków Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna (por. J. Martini, Ł. Karpesiuk VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości" C. H. Beck Warszawa 2005 r.s.265 i nast.). W drugim z przywołanych wyroków Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tekst jedn.: świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można - i należy - potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż dotacja otrzymana w wysokości 90% kosztów usługi doradczej, pokrywa część wartości świadczonej usługi. Należy bowiem podkreślić, iż - jak wskazał Zainteresowany - wartość usługi wynosi 120,00 zł netto za każdą rozpoczętą godzinę doradztwa, z czego 90% finansowane jest w ramach wsparcia zgodnie z umową o udzielenie wsparcia na podstawie poniesionych wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem z Europejskiego Funduszu Społecznego, a 10% wartości usługi netto Wnioskodawca otrzymuje od klienta na podstawie wystawionej faktury VAT. W konsekwencji stwierdzić należy, iż przedmiotowa dotacja będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonej usługi i będzie zwiększać podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

A zatem wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z wykonywaniem usług doradczych nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (10%) oraz czynności niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem (90%), lecz wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, z uwagi na wystąpienie związku dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku w pełnej wysokości, o ile nie zajdą ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do pełnego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na wykonywanie usług doradczych należy uznać je za nieprawidłowe, bowiem jakkolwiek Zainteresowany wywodzi prawidłowy skutek prawny w postaci prawa do odliczenia całego podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z wykonaniem usługi doradczej, jednakże wynika on z innych przesłanek niż wskazane przez tut. Organ.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pojęcie "kosztu kwalifikowalnego" nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.