IPTPP2/443-81/12-4/IR - Korekta podatku naliczonego w związku ze zmianą przeznaczenia środka trwałego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2012 r. (data wpływu 23 stycznia 2012 r.) uzupełnionego pismem z dnia 2 kwietnia 2012 r. (data wpływu 4 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ustawy, w związku ze zmianą przeznaczenia parkingu:

* odnośnie pytania nr 1 - jest prawidłowe,

* odnośnie pytania nr 2 - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ustawy, w związku ze zmianą przeznaczenia parkingu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 kwietnia 2012 r. (data wpływu 4 kwietnia 2012 r.) poprzez doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego oraz własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym gruntów niezabudowanych, na których na mocy uchwał swoich organów wybudował w roku 2011 z własnych środków parkingi w celu ich odpłatnego wynajmowania. Parkingi zostały wybudowane na terenach stanowiących mienie Spółdzielni, w rozumieniu art. 40 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, tj. na terenach, które nie stanowią gruntu przynależnego do budynku mieszkalnego w którym ustanawiane są prawa odrębnej własności lokali. Parkingi te zostały wynajęte, na podstawie indywidualnych umów najmu osobom zamieszkującym w zasobach Spółdzielni. Świadczenie usług najmu podlega podstawowej stawce VAT - 23% i taką też stawkę Spółdzielnia stosuje do pobieranego czynszu najmu miejsc parkingowych. Usługi te jak wskazano są niewątpliwie czynnościami opodatkowanymi, dlatego też Spółdzielnia realizując w roku 2011 inwestycję (budowa miejsc parkingowych pod wynajem) skorzystała z przysługującego jej prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach dotyczących realizowanej inwestycji, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W roku 2011 został również przeznaczony pod wynajem parking wybudowany i oddany do użytku w roku 2008, który dotychczas był dostępny dla ogółu mieszkańców osiedla. Opłaty związane z tym obiektem stanowiły opłaty, o których mowa w art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, dla których zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, co oznacza, że są to czynności zwolnione. W związku z tym Spółdzielnia realizując tę inwestycję nie mogła i nie odliczyła podatku VAT zawartego w fakturach dotyczących ponoszonych nakładów.

Wybudowane zarówno w roku 2008 jak i w roku 2011 parkingi stanowią środki trwałe w rozumieniu art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości, których wartość początkowa przekracza 15 tys. zł. Parkingi te są budowlami w rozumieniu PKOB oraz Klasyfikacji Środków Trwałych.

W piśmie z dnia 2 kwietnia 2012 r. (data wpływu 4 kwietnia 2012 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług tj. prowadzi sprzedaż opodatkowaną, wystawia faktury oraz składa deklaracje miesięczne podatku VAT od 1993 r. Wnioskodawca wskazał również, iż parking wybudowany w 2008 r. nie został zaliczony do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych. Obiekt ten został wybudowany z własnych środków Spółdzielni (a nie z wkładów mieszkaniowych czy budowlanych członków spółdzielni), a ponadto nie jest umiejscowiony na gruncie stanowiącym nieruchomość lokatorską, w której osoby posiadające prawo własności lokalu mieszkalnego mają odpowiedni udział w częściach wspólnych nieruchomości (między innymi grunt). Obiekt ten nie służy zaspokojeniu potrzeb stricto mieszkaniowych lokatorów zamieszkujących w danym osiedlu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, wybudowane przez Spółdzielnię w roku 2008 (i w 2011) parkingi sklasyfikowane są zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych obowiązującą od 1 stycznia 2011 r. w grupie 2 Obiekty Inżynierii Lądowej i Wodnej, podgrupie 22 Infrastruktura Transportu; rodzaj 220 Autostrady, Drogi Ekspresowe Ulice i Drogi Pozostałe. Te same parkingi wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zaliczane są do sekcji 2 Obiekty Inżynierii Lądowej i Wodnej, dział 21 symbol 211. Nie budzi więc w ocenie Wnioskodawcy żadnych wątpliwości, iż obiekt ten jest środkiem trwałym, a w rozumieniu ustaw podatkowych w tym ustawy o podatku VAT - obiekt ten jest nieruchomością.

Sposób sfinansowania omawianego parkingu (środki własne Spółdzielni, a nie wkłady mieszkaniowe czy budowlane), jego umiejscowienie (na gruncie niestanowiącym gruntu przynależnego do budynku mieszkalnego, w którym ustanawiane są prawa odrębnej własności) jak również brak związku z zaspokajaniem potrzeb stricto mieszkaniowych przesądza o tym, że nie jest to budowla zaliczana do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych. Wobec czego nie znajdzie tutaj zastosowanie art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zmianą prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, na skutek wykorzystywania obiektu wyłącznie do czynności opodatkowanych (a pierwotnie wyłącznie do czynności zwolnionych) zastosowanie znajdzie art. 91 ust. 7 i ust. 7a ustawy o VAT, tj. Spółdzielnia będzie mogła dokonać w deklaracji za styczeń 2012 r. obniżenia podatku należnego o 1/10 kwoty podatku naliczonego przy wytworzeniu (wybudowaniu) kompleksu parkingowego.

Wnioskodawca nadmienia, że w odrębnym wniosku wystąpił do tutejszej Izby Skarbowej o interpretację art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie przedmiotowego obiektu, ponieważ w żadnej ustawie nie zostały zdefiniowane spółdzielcze zasoby mieszkaniowe i "klucz" zaliczania obiektów innych niż budynki i lokale mieszkalne do tych zasobów. Obecnie obowiązuje interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 5 marca 2008 r., ale w zakresie definicji "gospodarki zasobami mieszkaniowymi" wydana na potrzeby stosowania art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie art. 16c tej ustawy. Dlatego zdaniem Zainteresowanego nie jest ona wiążąca w zakresie tego drugiego.

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli brak możliwości podatkowej amortyzacji obiektu (w związku z art. 16c ustawy o podatku dochodowym) przekreśla możliwość zastosowania art. 91 ust. 7a ustawy o VAT, to musi znaleźć zastosowanie ust. 7b i 7c tegoż artykułu. Opisywany obiekt, jeżeli nie spełnia warunków wymienionych w ust. 7a, automatycznie kwalifikuje się do grupy towarów i usług z ust. 7b. W przeciwnym razie pojawiłaby się nowa grupa towarów i usług, przy której nie istniałaby konieczność rozpoznawania obowiązku korekty (lub prawa) podatku naliczonego w sytuacji zmiany przeznaczenia tych towarów i usług.

Wobec tego, w przypadku gdyby organ podatkowy uznał, że wybudowany przez Spółdzielnię w 2008 r. parking zalicza się do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych, to zdaniem Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z tym obiektem wygasło w grudniu 2009 r. (ust. 7 c), bo środek trwały został oddany do użytkowania w grudniu 2008 r.

W ocenie Zainteresowanego należy stwierdzić, że ograniczenie czasu na rozpoznanie prawa lub obowiązku korekty do 12 miesięcy, dla obiektów, które są użytkowane przez wiele lat, tylko z powodu niezaliczania amortyzacji do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydaje się nielogiczne i niczym nieuzasadnione. Dlatego Wnioskodawca uważa, że intencja ustawodawcy taka nie była, aczkolwiek zważywszy na fakt, że obok obiektów podlegających amortyzacji w rozumieniu przepisów podatkowych ustawodawca dołożył w ust. 2 i 7a art. 91 ustawy o VAT grunty i prawo wieczystego użytkowania wymienione także w art. 16c, należy mieć wątpliwości.

Podsumowując Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wielostanowiskowy parking wybudowany w roku 2008 i potraktowany wówczas jako związany z czynnościami niedającymi prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, a w roku 2011 w całości wykorzystywany do czynności opodatkowanych, jest nieruchomością, która daje prawo do zastosowania art. 91 ust. 7a ustawy o VAT, ponieważ nie stanowi on budowli zaliczonej do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych.

Nadto w uzupełnieniu wniosku Zainteresowany dodał, iż przy ustaleniu prawa do korekty podatku naliczonego w związku z całkowitą zmianą przeznaczenia towaru (ust. 7) ma decydujące znaczenie zastrzeżenie zawarte w art. 16a oraz art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Wnioskodawcy wynika to z literalnego brzmienia ust. 7a, który wyraźnie określa do jakich towarów może być zastosowany, a mianowicie do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, a także do gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych (oczywiście wszystkie o wartości początkowej przekraczającej 15 tys. zł).

A zatem, w ocenie Zainteresowanego jeżeli mamy do czynienia z towarem (w rozumieniu ustawy o podatku VAT), który nie podlega amortyzacji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ust. 7a nie może mieć zastosowania. Z kolei art. 16c ustawy o podatku dochodowym precyzuje dokładnie, które środki trwałe i wartości niematerialne i prawne nie podlegają amortyzacji. Spośród wymienionych tam tytułów, ustawodawca zastosował wyjątek jedynie dla gruntów i prawa wieczystego użytkowania poprzez bezpośredni zapis w art. 90 i 91, jako że nie mieściły się w ogólnej definicji (środki trwałe i wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji). Wszystkie pozostałe tam wymienione (w art. 16c ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych) nie podlegają regułom ust. 7a (ale też ust. 2) art. 91 ustawy.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy jeżeli towar jest wymieniony w art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie jest równocześnie gruntem i prawem wieczystego użytkowania gruntów zaliczonym do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych to w przypadku zaistnienia okoliczności z art. 91 ust. 7 ustawy korekty podatku naliczonego można dokonać na podstawie ust. 7b i ust. 7c o ile zmiana przeznaczenia towaru nastąpiła w okresie 12 miesięcy od wydania towaru do użytkowania. Po upływie tego okresu korekta nie jest możliwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ustawy, w związku ze zmianą przeznaczenia parkingu:

* odnośnie pytania nr 1 - jest prawidłowe,

* odnośnie pytania nr 2 - jest nieprawidłowe.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało określone w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, który stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 powołanego artykułu kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 32) art. 91 ust. 1, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. stosuje się, począwszy od korekt dokonywanych za rok 2011.

Stosownie do postanowień art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (art. 91 ust. 2a ustawy). Jak stanowi art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c (art. 91 ust. 7b ustawy).

W świetle art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Zauważyć należy, iż stosownie do art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Z kolei przepis art. 91 ust. 8 ustawy stanowi, iż korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, tj. zarówno w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w roku 2011 przeznaczył pod wynajem parking wybudowany i oddany do użytku w roku 2008, który dotychczas był dostępny dla ogółu mieszkańców osiedla. Opłaty związane z tym obiektem stanowiły opłaty, o których mowa w art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, dla których zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, co oznacza, że są to czynności zwolnione. W związku z tym Wnioskodawca realizując tę inwestycję nie mógł i nie odliczył podatku VAT zawartego w fakturach dotyczących ponoszonych nakładów. Obecnie wynajem parkingu odbywa się na podstawie indywidualnych umów najmu osobom zamieszkującym w zasobach Spółdzielni. Świadczenie usług najmu podlega podstawowej stawce VAT - 23% i taką też stawkę Wnioskodawca stosuje do pobieranego czynszu najmu miejsc parkingowych. Wybudowany w roku 2008 parking, jak wskazał Wnioskodawca, stanowi środek trwały w rozumieniu art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości, którego wartość początkowa przekracza 15 tys. zł. Przedmiotowy parking jest budowlą w rozumieniu PKOB oraz Klasyfikacji Środków Trwałych. Nadto Wnioskodawca wskazał, iż parking wybudowany w 2008 r. nie został zaliczony do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych. Obiekt ten został wybudowany z własnych środków Spółdzielni (a nie z wkładów mieszkaniowych czy budowlanych członków spółdzielni), a ponadto nie jest umiejscowiony na gruncie stanowiącym nieruchomość lokatorską, w której osoby posiadające prawo własności lokalu mieszkalnego mają odpowiedni udział w częściach wspólnych nieruchomości (między innymi grunt). Obiekt ten nie służy zaspokojeniu potrzeb stricto mieszkaniowych lokatorów zamieszkujących w danym osiedlu.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż zgodnie z brzmieniem art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie nieruchomości przez jego najemcę.

W świetle powołanych wyżej regulacji stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją wskazaną w przepisie art. 91 ust. 7 i ust. 7a ustawy, kiedy to Zainteresowany nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego i nie dokonał odliczenia, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z opisu sprawy wynika, iż zmiana przeznaczenia parkingu będącego środkiem trwałym (budowlą), którego wartość początkowa przekracza 15 tys. zł nastąpiła w roku 2011 i od tego momentu wybudowany i oddany do użytkowania w 2008 r. parking, który jak wskazał Zainteresowany, nie został zaliczony do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych, jest wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych.

Udzielając odpowiedzi zatem na pytanie nr 1 stwierdzić należy, że Wnioskodawca może dokonać korekty podatku naliczonego związanego z budową przedmiotowego parkingu w wysokości 1/10 kwoty podatku naliczonego za każdy rok, w którym będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do pytania nr 2 należy zauważyć, iż przepisy art. 16a i 16b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) określające przedmiot podlegający amortyzacji wskazują jednocześnie na zastrzeżenia zawarte w art. 16c tej ustawy.

W świetle art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają:

Udzielając odpowiedzi na pytanie nr 2 wskazać zatem należy, iż w sytuacji gdy przedmiotowy parking nie został zaliczony przez Wnioskodawcę do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych dla ustalenia prawa do ww. korekty nie ma znaczenia zastrzeżenie zawarte w art. 16a oraz 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 za nieprawidłowe.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ zaznacza, iż w przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej pytania nr 1 i 2. W przedmiocie natomiast pytania nr 3 w zakresie korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ustawy w związku ze zmianą przeznaczenia parkingu w przypadku zaliczenia obiektu do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.