IPTPP2/443-779/13-4/JN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2013 r. (data wpływu 4 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynikającej ze złożonej przez Zakład Gospodarki Komunalnej deklaracji VAT-7 za miesiąc czerwiec 2013 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynikającej ze złożonej przez Zakład Gospodarki Komunalnej deklaracji VAT-7 za miesiąc czerwiec 2013 r.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 grudnia 2013 r. poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Zakład Gospodarki Komunalnej został utworzony na podstawie uchwały z dnia 11 września 2002 r. w sprawie utworzenia zakładu budżetowego pod nazwą Zakład Gospodarki Komunalnej. Działał na podstawie statutu zgodnie z uchwałą Rady Gminy z dnia 11 września 2002 r. i wykonywał zadania o charakterze użyteczności publicznej w zakresie gospodarki komunalnej, a w szczególności:

Zakład pokrywał koszty swej działalności z uzyskanych dochodów oraz dotacji organu założycielskiego tj. Gminy. Na podstawie uchwały Rady Gminy z dnia 19 marca 2013 r. w sprawie likwidacji samorządowego zakładu budżetowego z dniem 30 czerwca 2013 r. Zakład Gospodarki Komunalnej został zlikwidowany. Zadania wykonywane dotychczas przez Zakład przejął Urząd Gminy a majątek nieruchomy i ruchomy przeszedł pod zarząd Wójta Gminy i został zagospodarowany na zasadach dotyczących gospodarowania mieniem gminnym. Na mocy wskazanej wyżej uchwały pozostałe po likwidacji środki pieniężne, należności i zobowiązania zlikwidowanego Zakładu przejęła Gmina, w tym również rozliczenie podatku VAT-7.

Zakład Gospodarki Komunalnej ostatnią deklarację VAT-7 złożył za miesiąc czerwiec 2013 r. W wyniku rozliczenia podatku powstała nadwyżka podatku naliczonego nad należnym. Gmina w deklaracji VAT-7 złożonej za miesiąc lipiec 2013 r. nie ujęła powstałej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zlikwidowany Zakład Gospodarki Komunalnej nie został przekształcony w inną formę organizacyjno-prawną, wszystkie zadania wykonywane dotychczas przez Zakład przyjęła Gmina.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynikającej ze złożonej przez Zakład Gospodarki Komunalnej deklaracji VAT-7 za miesiąc czerwiec 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, Zakład Gospodarki Komunalnej nie mógł odzyskać nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, ponieważ z dniem 30 czerwca 2013 r. został wykreślony z rejestru podatników VAT. W związku z tym, że Gmina przejęła wszystkie zobowiązania i należności po zlikwidowanym Zakładzie Gospodarki Komunalnej, nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym wynikającą z deklaracji VAT-7 złożonej przez Zakład Gospodarki Komunalnej za miesiąc czerwiec 2013 r. powinna przejąć Gmina.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Ponadto, należy wskazać, iż w myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.), sektor finansów publicznych tworzą:

8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;

9. Narodowy Fundusz Zdrowia;

12. Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego tworzy, łączy, przekształca w inną formę organizacyjno-prawną i likwiduje samorządowy zakład budżetowy.

Artykuł 16 ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż likwidując samorządowy zakład budżetowy, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określa przeznaczenie mienia znajdującego się w użytkowaniu tego zakładu.

Na mocy art. 16 ust. 5 ustawy o finansach publicznych, przekształcenie samorządowego zakładu budżetowego w inną formę organizacyjno-prawną wymaga uprzednio jego likwidacji.

Należności i zobowiązania likwidowanego samorządowego zakładu budżetowego, stosownie do art. 16 ust. 6 ww. ustawy, przejmuje organ, który podjął decyzję o likwidacji, z zastrzeżeniem ust. 7, w myśl którego należności i zobowiązania samorządowego zakładu budżetowego likwidowanego w celu przekształcenia w inną formę organizacyjno-prawną przejmuje utworzona jednostka.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236), organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą tworzyć, łączyć, przekształcać w inną formę organizacyjno-prawną i likwidować samorządowe zakłady budżetowe zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Samorządowe zakłady budżetowe prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach ww. ustawy o finansach publicznych (art. 6 ust. 2 ww. ustawy).

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

Natomiast w świetle art. 93a § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Zgodnie z treścią art. 93a § 2 wskazanej ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

Stosownie do postanowień art. 93b Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93 i art. 93a stosuje się odpowiednio do łączenia się i przekształceń samorządowych zakładów budżetowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakład Gospodarki Komunalnej został utworzony na podstawie uchwały z dnia 11 września 2002 r. w sprawie utworzenia zakładu budżetowego pod nazwą Zakład Gospodarki Komunalnej. Działał na podstawie statutu zgodnie z uchwałą Rady Gminy z dnia 11 września 2002 r. i wykonywał zadania o charakterze użyteczności publicznej w zakresie gospodarki komunalnej. Zakład pokrywał koszty swej działalności z uzyskanych dochodów oraz dotacji organu założycielskiego tj. Gminy. Na podstawie uchwały Rady Gminy z dnia 19 marca 2013 r. w sprawie likwidacji samorządowego zakładu budżetowego z dniem 30 czerwca 2013 r. Zakład Gospodarki Komunalnej został zlikwidowany. Zadania wykonywane dotychczas przez Zakład przejął Urząd Gminy a majątek nieruchomy i ruchomy przeszedł pod zarząd Wójta Gminy i został zagospodarowany na zasadach dotyczących gospodarowania mieniem gminnym. Na mocy wskazanej wyżej uchwały pozostałe po likwidacji środki pieniężne, należności i zobowiązania zlikwidowanego Zakładu przejęła Gmina, w tym również rozliczenie podatku VAT-7. Zakład Gospodarki Komunalnej ostatnią deklarację VAT-7 złożył za miesiąc czerwiec 2013 r. W wyniku rozliczenia podatku powstała nadwyżka podatku naliczonego nad należnym. Gmina w deklaracji VAT-7 złożonej za miesiąc lipiec 2013 r. nie ujęła powstałej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zlikwidowany Zakład Gospodarki Komunalnej nie został przekształcony w inną formę organizacyjno-prawną, wszystkie zadania wykonywane dotychczas przez Zakład przyjęła Gmina.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy zauważyć, że - jak wynika z wniosku - zlikwidowany Zakład Gospodarki Komunalnej nie został przekształcony w inną formę organizacyjno-prawną, a wszystkie zadania wykonywane dotychczas przez Zakład przyjęła Gmina. Z kolei powołany przepis art. 93b Ordynacji podatkowej odnosi się wyłącznie do łączenia się i przekształcania samorządowych zakładów budżetowych. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie może zostać uznany za sukcesora praw i obowiązków podatkowych. Tym samym nie można przyjąć, iż wstąpił we wszelkie przewidziane w przepisach podatkowych prawa i obowiązki zlikwidowanego zakładu budżetowego, również w prawa i obowiązki wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług. Jakkolwiek przepisy ustawy o finansach publicznych wyrażają zasadę sukcesji uniwersalnej, jednakże dotyczy ona tylko sfery cywilnoprawnej. Nie jest to natomiast uregulowanie odnoszące się do podatkowego następstwa prawnego. A zatem okoliczność, iż Wnioskodawca przejął środki pieniężne, należności i zobowiązania zlikwidowanego zakładu budżetowego pozostaje bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie.

Wobec powyższego, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynikającej ze złożonej przez Zakład Gospodarki Komunalnej deklaracji VAT-7 za miesiąc czerwiec 2013 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.