IPTPP2/443-762/13-4/KW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2013 r. (data wpływu 22 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wynagrodzenia prowizyjnego za usługi związane z inkasem opłaty skarbowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 września 2013 r. wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wynagrodzenia prowizyjnego za usługi związane z inkasem opłaty skarbowej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 listopada 2013 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Na podstawie ustawy o opłacie skarbowej z dnia 16 listopada 2006 r. (Dz. U. 2012, poz. 1282 j.t.), uchwały Rady Miasta z roku 2007 w sprawie poboru opłaty skarbowej w drodze inkasa oraz na podstawie porozumienia w sprawie inkasa opłaty skarbowej zawartego w dniu 7 maja 2007 r. pomiędzy Urzędem Miasta a Miejskim Zarządem Dróg (Wnioskodawcą), zwanym w treści porozumienia przyjmującym do wykonywania inkasa opłaty skarbowej, Zainteresowany - inkasent pobiera opłatę skarbową w drodze inkasa. Inkasent - Miejski Zarząd Dróg pobiera i odprowadza pobrane kwoty opłaty skarbowej na rachunek bankowy Urzędu Miasta. Wynagrodzenie inkasenta zgodnie z Uchwałą Rady Miasta... wynosi 5% pobranych kwot przez inkasenta z tytułu opłaty skarbowej. Wnioskodawca wystawia Urzędowi Miasta fakturę VAT z tytułu wynagrodzenia prowizyjnego za inkaso opłaty skarbowej w wysokości 5% pobranych kwot za dany miesiąc. Urząd Miasta reguluje należność za fakturę w terminie 14 dni od daty otrzymania faktury od Miejskiego Zarządu Dróg, przelewając należność na rachunek dochodów MZD. Następnie Zainteresowany przekazuje pobrane dochody na rachunek budżetu gminy - Urzędu Miasta.

Miejski Zarząd Dróg jest gminną jednostką budżetową powołaną uchwałą Rady Miasta z dnia 17 grudnia 1991 r. Wnioskodawca jest zarejestrowany w Urzędzie Skarbowym w... jako podatnik VAT czynny, posiada NIP.... Miejski Zarząd Dróg nie posiada osobowości prawnej. Wszystkie czynności podejmuje w imieniu i na rzecz gminy. Zgodnie z ustawą o finansach publicznych swoje wydatki pokrywa z budżetu gminy, a pobrane dochody odprowadza na rachunek budżetu gminy, w tym również prowizję za usługi związane z inkasem opłaty skarbowej.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że rozlicza się z podatku od towarów i usług odrębnie, niezależnie od rozliczeń Gminy Miasta.... Gmina Miasto... składa odrębnie deklaracje VAT, niezawierające w sobie podatku dotyczącego Miejskiego Zarządu Dróg.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie prowizyjne za usługi związane z inkasem opłaty skarbowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie prowizyjne za usługi związane z inkasem opłaty skarbowej korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 13a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2013.247 j.t.), na mocy którego zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

Zarówno Miejski Zarząd Dróg, jak również Urząd Miasta, są jednostkami budżetowymi realizującymi zadania publicznoprawne, do których zostały powołane, nałożone na nie odrębnymi przepisami prawa.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2013.247 j.t.) objęte zwolnieniem są czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Również, zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie prowizyjne za usługi związane z inkasem opłaty skarbowej mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011.177.1054 j.t.), w szczególności art. 43 ust. 1 pkt 40, na mocy którego zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pojęcie świadczenia usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane są w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247, z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponadto zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia Ministra Finansów zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

- z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu "jednostka budżetowa", wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.).

Jednostkami budżetowymi - zgodnie z brzmieniem art. 11 ust. 1 ww. ustawy - są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Gmina, w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina może tworzyć jednostki pomocnicze: sołectwa oraz dzielnice, osiedla i inne. Jednostką pomocniczą może być również położone na terenie gminy miasto. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

W myśl art. 11a ust. 1 ww. ustawy, organami gminy są rada gminy, wójt (burmistrz, prezydent miasta). Stosownie do ust. 3 powołanego artykułu ustawy o samorządzie gminnym, ilekroć w ustawie jest mowa o wójcie, należy przez to rozumieć także burmistrza oraz prezydenta miasta. Organem wykonawczym gminy jest wójt (art. 26 ust. 1 ww. ustawy), burmistrz jest organem wykonawczym w gminie, w której siedziba władz znajduje się w mieście położonym na terytorium tej gminy (art. 26 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym), natomiast w miastach powyżej 100.000 mieszkańców organem wykonawczym jest prezydent miasta. Dotyczy to również miast, w których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy prezydent miasta był organem wykonawczo-zarządzającym (art. 26 ust. 4 cyt. ustawy). Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wójt wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy.

Jak wynika z powyższego, urząd gminy nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu ww. art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Jest wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu.

Urząd gminy (miasta) jest więc aparatem pomocniczym, służącym wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta) do wykonania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy. Tak rozumiany urząd gminy (miasta) jest wyspecjalizowanym biurem o pewnym zespole pracowników oraz zasobie środków materialnych, danych do pomocy organowi w celu realizacji jego zadań i kompetencji.

Samorządowe osoby prawne (gminy, powiaty, województwa) są jednostkami podziału terytorialnego, posiadają osobowość prawną, a zatem i zdolność do działania we własnym imieniu i na własny rachunek. Nie mają jednak własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem urzędów. Urzędy te, realizując zadania spoczywające na samorządowych osobach prawnych, a skutkujące obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występują wyłącznie jako jednostki organizacyjne działające w imieniu i na rzecz ww. osób prawnych. Urząd gminy (miasta) jest zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu.

Mając na uwadze nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy (miasta), również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy, podmiotowość urzędu gminy (miasta).

Urząd jako aparat pomocniczy organu wykonawczego nie posiada zatem podmiotowości prawnej. Oznacza to, że podatnikiem podatku od towarów i usług, jak również stroną umów cywilnoprawnych, może być wyłącznie gmina, w żadnym zaś przypadku urząd gminy (miasta).

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że gmina jako osoba prawna, a nie urząd gminy (miasta), w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych jest podatnikiem podatku od towarów i usług, bez względu na fakt, który z podmiotów zawiera umowę. Każde więc działanie podejmowane przez urząd gminy (miasta) w rzeczywistości nie będzie jego działaniem, lecz - przynajmniej z perspektywy podatku od towarów i usług - działaniem samej gminy.

Mając zatem powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że istotą zwolnienia przewidzianego przez ustawodawcę w § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r., jest świadczenie usług pomiędzy jednostkami budżetowymi, samorządowymi zakładami budżetowymi, jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi. Gmina oraz Urząd Gminy (Miasta), będący aparatem pomocniczym Gminy, nie są natomiast żadnymi z wymienionych podmiotów.

Ponadto należy wskazać, że stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). W myśl art. 135 ust. 1 lit. d ww. dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w cytowanych powyżej przepisach ustawy i dyrektywy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani dyrektywa nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciami użytymi w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, należy posłużyć się ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. Nr 199, poz. 1175, z późn. zm.) oraz ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1376, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy - Prawo bankowe, czynnościami bankowymi są:

W myśl art. 5 ust. 4 ustawy - Prawo bankowe, działalność gospodarcza, której przedmiotem są czynności, o których mowa w ust. 1, może być wykonywana wyłącznie przez banki, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z art. 5 ust. 5 ww. ustawy - Prawo bankowe, jednostki organizacyjne inne niż banki mogą wykonywać czynności, o których mowa w ust. 1, jeżeli przepisy odrębnych ustaw uprawniają je do tego.

Natomiast w myśl art. 6a ust. 1 pkt 1, cyt. ustawy - Prawo bankowe, bank może, w drodze umowy zawartej na piśmie, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu, z zastrzeżeniem art. 6d, wykonywanie w imieniu i na rzecz banku pośrednictwa w zakresie czynności wymienionych w art. 5 i 6 (...)

W myśl art. 49 ustawy - Prawo bankowe, banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych:

Ponadto należy przyjąć, że w świetle powyżej wskazanych przepisów, prowadzenie rachunku polega na zobowiązaniu się prowadzącego rachunek do przechowywania środków pieniężnych względem posiadacza rachunku przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a także, jeżeli umowa tak stanowi, do przeprowadzania rozliczeń pieniężnych na pochodzące od niego zlecenie. Depozyt należy rozumieć jako wkład, inwestycję finansową polegającą na powierzeniu środków finansowych w zamian za odsetki. Zaś przez transakcję płatniczą należy rozumieć zainicjowaną przez płatnika lub odbiorcę wpłatę, transfer lub wypłatę środków pieniężnych.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy stanowi również, że ze zwolnienia korzystają również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług wymienionych w tym artykule. I w tym przypadku ustawa o podatku od towarów i usług, ani akty wykonawcze wydane na jej podstawie nie precyzują pojęcia pośrednictwa.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa" warto odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, gdzie TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy."

Aby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z niżej wymienionych czynności:

* wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy,

* uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę,

* prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji,

* nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Z opis sprawy wynika, że Miejski Zarząd Dróg (Wnioskodawca) - inkasent, na podstawie ustawy o opłacie skarbowej, uchwały Rady Miasta z 2007 r. w sprawie poboru opłaty skarbowej w drodze inkasa oraz na podstawie porozumienia w sprawie inkasa opłaty skarbowej zawartego w dniu 7 maja 2007 r. pomiędzy Urzędem Miasta a Zainteresowanym, pobiera opłatę skarbową w drodze inkasa. Miejski Zarząd Dróg pobiera i odprowadza pobrane kwoty opłaty skarbowej na rachunek bankowy Urzędu Miasta. Wynagrodzenie inkasenta zgodnie z Uchwałą Rady Miasta wynosi 5% pobranych kwot przez inkasenta z tytułu opłaty skarbowej. Wnioskodawca wystawia Urzędowi Miasta fakturę VAT z tytułu wynagrodzenia prowizyjnego za inkaso opłaty skarbowej w wysokości 5% pobranych kwot za dany miesiąc. Urząd Miasta reguluje należność za fakturę w terminie 14 dni od daty otrzymania faktury od Miejskiego Zarządu Dróg, przelewając należność na rachunek dochodów MZD. Następnie Zainteresowany przekazuje pobrane dochody na rachunek budżetu gminy - Urzędu Miasta.

Wnioskodawca jest gminną jednostką budżetową powołaną uchwałą Rady Miasta z dnia 17 grudnia 1991 r. Wnioskodawca jest zarejestrowany w Urzędzie Skarbowym jako podatnik VAT czynny. Miejski Zarząd Dróg nie posiada osobowości prawnej. Wszystkie czynności podejmuje w imieniu i na rzecz gminy. Zgodnie z ustawą o finansach publicznych swoje wydatki pokrywa z budżetu gminy, a pobrane dochody odprowadza na rachunek budżetu gminy, w tym również prowizję za usługi związane z inkasem opłaty skarbowej. Ponadto Wnioskodawca rozlicza się z podatku od towarów i usług odrębnie, niezależnie od rozliczeń Gminy Miasta. Gmina Miasto składa odrębnie deklaracje VAT, niezawierające w sobie podatku dotyczącego Wnioskodawcy.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1282, z późn. zm.) organem podatkowym właściwym w sprawach opłaty skarbowej jest wójt (burmistrz, prezydent miasta).

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy rada gminy może zarządzić pobór opłaty skarbowej w drodze inkasa, wyznaczyć inkasentów oraz określić wysokość wynagrodzenia za inkaso.

Stosownie do postanowień art. 2 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), przepisy ustawy stosuje się do opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych.

Według art. 9 Ordynacji podatkowej, inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej, rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa może ustalać wynagrodzenie dla płatników lub inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody, odpowiednio, budżetu gminy, powiatu lub województwa.

Wynagrodzenie płatników i inkasentów pobierających podatki stanowiące dochody jednostek samorządu terytorialnego jest, w świetle art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej, fakultatywne.

Ustalenie takiego wynagrodzenia odbywa się w drodze uchwały rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa. Jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują możliwość lub obowiązek określenia wynagrodzenia w drodze uchwały organu stanowiącego, ten właśnie organ jest wyłącznie właściwy do określenia wynagrodzenia za podatki wpłacone na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Podsumowując powyższe przepisy należy stwierdzić, że podmiot, któremu powierzono pobór opłaty skarbowej, ma status inkasenta w rozumieniu art. 9 Ordynacji podatkowej, czyli jest obowiązany do pobierania od podatnika podatku (opłaty) i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez inkasenta (Wnioskodawcę) spełniają definicję świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy wykonywaną czynnością w zakresie inkasa opłaty skarbowej a otrzymywanym wynagrodzeniem.

W konsekwencji powyższego, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz gminy usług związanych z inkasem opłaty skarbowej za wynagrodzeniem, o których mowa we wniosku, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Kwota należna z tytułu czynności poboru opłaty skarbowej - jak wynika z opisu sprawy - jest udokumentowana fakturą wystawianą przez Wnioskodawcę.

Ponadto należy stwierdzić, że czynności poboru opłaty skarbowej w drodze inkasa nie wymieniono w przepisach jako opodatkowanych stawkami obniżonymi, bądź objętych zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT.

W przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o których mowa w § 13 ust. 1 pkt 12 i 13 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem Wnioskodawca, świadcząc usługi polegające na poborze opłaty skarbowej w drodze inkasa, nie wykonuje ich w ramach władztwa publicznego. Ponadto pomimo, że Zainteresowany jest gminną jednostką budżetową, to świadczone usługi wykonuje na rzecz gminy - jednostki samorządu terytorialnego.

Jednocześnie na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności należy wskazać, że przedmiotowe usługi poboru opłaty skarbowej w drodze inkasa świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz gminy nie stanowią usług finansowych czy też usług pośrednictwa w zakresie usług finansowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Zatem, świadczone przez Miejski Zarząd Dróg usługi poboru opłaty skarbowej w drodze inkasa na rzecz gminy, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i nie korzystają ze zwolnienia od podatku. Wobec powyższego wynagrodzenie Wnioskodawcy za pobór opłaty skarbowej w drodze inkasa podlega opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla Gminy wypłacającej Wnioskodawcy przedmiotowe wynagrodzenie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.