IPTPP2/443-681/13-2/JN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług pośrednictwa przy zawieraniu umów nabycia lub objęcia certyfikatów inwestycyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług pośrednictwa przy zawieraniu umów nabycia lub objęcia certyfikatów inwestycyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje rozpoczęcie indywidualnej działalności gospodarczej, w ramach której zamierza podjąć współpracę z Towarzystwem Funduszy Inwestycyjnych (dalej: Towarzystwo lub TFI). W związku z tym, że Wnioskodawca planuje wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od VAT nie zamierza dokonywać zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R jako czynny podatnik VAT.

W ramach planowanej współpracy Wnioskodawca zobowiąże się do dokonywania czynności polegających na wyszukiwaniu podmiotów, w tym osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, potencjalnie zainteresowanych nabyciem lub objęciem certyfikatów inwestycyjnych (dalej: Certyfikaty Inwestycyjne) w funduszu inwestycyjnym zarządzanym przez TFI. W tym celu Wnioskodawca będzie w szczególności wykonywał następujące czynności:

Dla potrzeb niniejszego wniosku powyższe czynności będą łącznie określane jako Usługi. Usługi będą świadczone na rzecz TFI odpłatnie. W ramach świadczenia Usług na rzecz TFI Wnioskodawca nie będzie uprawniony do zawierania umów lub zaciągania zobowiązań finansowych w imieniu TFI lub funduszu inwestycyjnego.

Celem czynności podejmowanych w ramach świadczonych usług będzie dążenie do zawarcia umowy pomiędzy stronami, to jest pomiędzy Towarzystwem a podmiotami zainteresowanymi nabyciem lub objęciem Certyfikatów Inwestycyjnych. Przedmiotem umowy będą instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 z późn. zm.) (dalej: ustawa o oif).

Z tytułu świadczenia Usług Wnioskodawca będzie uprawniony do otrzymania wynagrodzenia od TFI. Wysokość wynagrodzenia Wnioskodawcy będzie uzależniona od liczby Certyfikatów Inwestycyjnych nabytych lub objętych przez osoby wskazane przez Wnioskodawcę i przy jego pośrednictwie.

Świadczone Usługi nie będą obejmować ani przechowywania, ani też zarządzania instrumentami finansowymi, a także nie będą dotyczyć praw i udziałów odzwierciedlających:

* tytuł prawny do towarów,

* tytuł własności nieruchomości,

* prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

* udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części,

* prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz TFI będą podlegały zwolnieniu od opodatkowania VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone na rzecz TFI będą podlegały zwolnieniu od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

Stanowiska Wnioskodawcy

Zakres czynności podlegających opodatkowaniu VAT został określony w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Na mocy wskazanego przepisu opodatkowaniu podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast przepisy art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz ust. 13 ustawy o VAT wprowadzają zwolnienie z opodatkowania VAT dla szerokiej grupy usług, które można zbiorczo określić mianem "usług finansowych".

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego szczególnie istotna jest treść art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, zgodnie z którym "zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie".

Co istotne, ustawa w powyższym przepisie nie wprowadza żadnych ograniczeń dotyczących podmiotu świadczącego usługę. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny: "sam zakres usług jest szeroki - ustawodawca odnosi się po prostu do usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe (a także usługi pośrednictwa w tym zakresie), co jest jedynym elementem determinującym zakres przedmiotowy zwolnienia. Innymi słowy, wszelkie usługi, których przedmiotem są owe instrumenty finansowe, będą objęte zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41." (T. Michalik, "VAT Komentarz", Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa, 2012 r.).

W celu określenia zakresu stosowania art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, należy odwołać się do definicji "instrumentów finansowych" określonej w ustawie o oif. Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 1 oraz art. 3 pkt 1 lit. a ustawy o oif instrumentami finansowymi są między innymi papiery wartościowe, w tym: akcje, prawa poboru, prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe.

Zwolnieniu od podatku VAT podlegają zatem usługi, których przedmiotem są certyfikaty inwestycyjne funduszy inwestycyjnych, jak również usługi pośrednictwa w tym zakresie. Z zakresu zwolnienia zostały wyłączone jedynie usługi przechowywania instrumentów finansowych oraz usługi zarządzania tymi instrumentami.

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy o VAT "Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41".

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, "zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. Czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2. Usług doradztwa;

3. Usług w zakresie leasingu."

Natomiast na podstawie art. 43 ust. 16 ustawy o VAT, "zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

W ocenie Wnioskodawcy, w celu skorzystania ze zwolnienia dla usług pośrednictwa muszą być spełnione następujące warunki:

i. usługa musi mieć charakter pośrednictwa, względnie musi być tak ściśle związana z usługą pośrednictwa, by nie mogła zostać uznana za samodzielną całość,

ii. usługa pośrednictwa musi dotyczyć instrumentów finansowych w rozumieniu ustawy o oif.

Analiza przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz ustawy o obrocie instrumentami finansowymi prowadzi do wniosku, że oba powyższe warunki zostały spełnione w przypadku Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zauważa, że pojęcie "pośrednictwa" było przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE lub Trybunał). Przykładowo w orzeczeniu z 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową". Ponadto Trybunał uznał w ww. wyroku, że okolicznością kluczową dla uznania przedmiotowych usług za usługi pośrednictwa, a nie doradztwa kredytowego, było to, iż wynagrodzenie podmiotu pośredniczącego zależało od tego, czy umowa kredytu zostanie zawarta.

Należy również wskazać na wyrok z 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) gdzie Trybunał potwierdził przedmiotowy charakter zwolnień dla usług finansowych, uznając, że nie są one uzależnione od statusu podatnika świadczącego usługę. TSUE stwierdził, że stosowanie zwolnienia nie stoi na przeszkodzie fakt, że pomiędzy centrum rozliczeniowym, a końcowym klientem nie ma umowy o świadczenie usług, klient banku w ogóle może nie wiedzieć, że usługa w istocie rzeczy nie jest wykonywana przez bank tylko przez outsourcera.

W związku z powyższym, zgodnie z orzecznictwem TSUE, aby mówić o usłudze pośrednictwa finansowego:

* powinna ona stanowić usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem usług pośrednictwa powinno być dążenie do zawarcia umowy,

* usługa pośrednictwa nie powinna ograniczać się wyłącznie do wykonywania czynności faktycznych (administracyjno-technicznych) związanych z umową (nie może to być wyłącznie np. udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Z powyższego wynika, że usługa pośrednictwa powinna być definiowana przede wszystkim poprzez kluczową cechę, to jest cel działań jakim jest doprowadzenie do zawarcia umowy.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego świadczenie na rzecz TFI usług będzie przede wszystkim polegać na typowaniu i wyszukiwaniu potencjalnych nabywców Certyfikatów Inwestycyjnych, a Wnioskodawca będzie kontaktował się z tymi osobami w celu przedstawienia możliwości nabycia certyfikatów oraz zachęcenia tych osób do ich nabywania. Podstawowym elementem usług będzie również prowadzenie negocjacji z osobami zainteresowanymi nabyciem Certyfikatów Inwestycyjnych, w celu doprowadzenia do zawarcia umowy pomiędzy TFI a zainteresowaną osobą.

Zatem, usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz TFI spełniać będą przesłankę, zgodnie z którą celem usług pośrednictwa jest dążenie do zawarcia umowy. Ponadto, Wnioskodawca będzie świadczyć usługi na rzecz TFI, a więc strony transakcji finansowej. Z punktu widzenia usługobiorcy czynności Wnioskodawcy będą niewątpliwie stanowiły element usługi finansowej. Poza tym, usługi Wnioskodawcy nie będą ograniczały się do czynności czysto technicznych, lecz ich istotą będzie pośredniczenie pomiędzy stronami transakcji finansowej i doprowadzenie do realizacji tej transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega także wątpliwości, że przedmiotem usług będą instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy o oif. Certyfikaty inwestycyjne zostały bowiem wprost wskazane w przepisach tej ustawy.

W świetle powyższych uwag, biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż usługi świadczone przez niego na rzecz TFI będą podlegały zwolnieniu od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

* eksport towarów;

* import towarów na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przy czym, w myśl art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

* czynności ściągania długów, w tym factoringu;

* usług doradztwa;

* usług w zakresie leasingu.

Należy również wskazać, iż na podstawie art. 43 ust. 16 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

* tytuł prawny do towarów;

* tytuł własności nieruchomości;

* prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;

* udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części;

* prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN przez pośrednictwo rozumie się "działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy". W konsekwencji pośrednictwo obejmuje czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim. Działanie w imieniu oznacza działanie z czyjegoś upoważnienia, w zastępstwie kogoś, natomiast działanie na czyjąś korzyść oznacza działanie dla kogoś, dla czyjegoś dobra.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się "do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (należy zaznaczyć, że pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje rozpoczęcie indywidualnej działalności gospodarczej, w ramach której zamierza podjąć współpracę z Towarzystwem Funduszy Inwestycyjnych. W ramach planowanej współpracy Wnioskodawca zobowiąże się do dokonywania czynności polegających na wyszukiwaniu podmiotów, w tym osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, potencjalnie zainteresowanych nabyciem lub objęciem certyfikatów inwestycyjnych (dalej: Certyfikaty Inwestycyjne) w funduszu inwestycyjnym zarządzanym przez TFI. W tym celu Wnioskodawca będzie w szczególności wykonywał następujące czynności:

* będzie typował i wyszukiwał osoby, które mogą być zainteresowane nabyciem lub objęciem Certyfikatów Inwestycyjnych;

* będzie kontaktował się z ww. osobami w celu przedstawiania możliwości nabycia lub objęcia Certyfikatów Inwestycyjnych;

* będzie udzielał informacji o TFI oraz funduszu inwestycyjnym, w tym o polityce inwestycyjnej, ryzyku oraz kosztach związanych z zapisem na Certyfikaty Inwestycyjne;

* będzie prowadził negocjacje z ww. osobami i informował je o zasadach nabywania Certyfikatów Inwestycyjnych, dokonywania wpłat na poczet nabycia Certyfikatów Inwestycyjnych i zasadach uczestnictwa w funduszu, określonych w Warunkach Emisji;

* będzie przekazywał Towarzystwu dane potencjalnych inwestorów, w celu umożliwienia skierowania do nich propozycji nabycia Certyfikatów Inwestycyjnych;

* będzie informował Towarzystwo na bieżąco (pisemnie lub za pośrednictwem poczty elektronicznej) o wykonywanych czynnościach, w szczególności poprzez udzielanie informacji na każde żądanie Towarzystwa.

Usługi będą świadczone na rzecz TFI odpłatnie. W ramach świadczenia Usług na rzecz TFI Wnioskodawca nie będzie uprawniony do zawierania umów lub zaciągania zobowiązań finansowych w imieniu TFI lub funduszu inwestycyjnego. Celem czynności podejmowanych w ramach świadczonych usług będzie dążenie do zawarcia umowy pomiędzy stronami, to jest pomiędzy Towarzystwem a podmiotami zainteresowanymi nabyciem lub objęciem Certyfikatów Inwestycyjnych. Przedmiotem umowy będą instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Z tytułu świadczenia Usług Wnioskodawca będzie uprawniony do otrzymania wynagrodzenia od TFI. Wysokość wynagrodzenia Wnioskodawcy będzie uzależniona od liczby Certyfikatów Inwestycyjnych nabytych lub objętych przez osoby wskazane przez Wnioskodawcę i przy jego pośrednictwie. Świadczone Usługi nie będą obejmować ani przechowywania, ani też zarządzania instrumentami finansowymi, a także nie będą dotyczyć praw i udziałów odzwierciedlających:

* tytuł prawny do towarów,

* tytuł własności nieruchomości,

* prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

* udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części,

* prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż działalność pośrednictwa dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo to ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy, powołane przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi na rzecz Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych, których przedmiotem będą instrumenty finansowe, a celem ich będzie dążenie do zawarcia umowy pomiędzy stronami, to jest pomiędzy Towarzystwem a podmiotami zainteresowanymi nabyciem lub objęciem Certyfikatów Inwestycyjnych, mieszczą się w zakresie pojęcia "pośrednictwa". Jak wskazał Wnioskodawca - świadczone usługi nie będą obejmować ani przechowywania, ani też zarządzania instrumentami finansowymi, a także nie będą dotyczyć praw i udziałów odzwierciedlających:

* tytuł prawny do towarów,

* tytuł własności nieruchomości,

* prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

* udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części,

* prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku,

a zatem zastosowania nie znajdzie wyłączenie ze zwolnienia wskazane w art. 43 ust. 16 ustawy. Z okoliczności sprawy nie wynika również aby przedmiotowe usługi były wyłączone ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 14 i 15 ustawy. Tym samym świadczone przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa przy zawieraniu umów nabycia lub objęcia certyfikatów inwestycyjnych na rzecz Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.