IPTPP2/443-655/11-4/AW - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy prowadzącego działalność gospodarczą, przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2011 r. (data wpływu 6 października 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2012 r. (data wpływu 23 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży nieruchomości niezabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2011 r. wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Pismem z dnia 18 stycznia 2012 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobywania żwiru i piasku. Kruszywa te pozyskiwane są z nieruchomości nabytej na podstawie umowy przeniesienia własności z dnia 4 lutego 2010 r. Służy ona do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług od dnia 17 listopada 2011 r. do chwili obecnej. Od jej nabycia nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. W celu wykorzystania zgodnie z prawem nieruchomości w zakresie wydobywania kruszywa naturalnego udzielono Wnioskodawcy koncesji na podstawie decyzji z dnia 17 listopada 2010 r. ważnej do 31 grudnia 2022 r. na wydobywanie kruszywa naturalnego (piasku) z udokumentowanego złoża w granicach zatwierdzonego obszaru i terenu górniczego na fragmentach działek nr 38, 39/1 i 39/2 ewidencji gruntów,

Dla udokumentowanego złoża kruszywa naturalnego (piasku) ustanowiono teren górniczy o nazwie "...." o powierzchni 27 460, 0 m ² (2,7460 ha).

Wnioskodawca zamierza sprzedać całą ww. nieruchomość. Została ona dostosowana do potrzeb wydobywania kruszywa poprzez ukształtowanie terenu umożliwiające samochodowy transport urobku. Po zakończeniu wydobywania kopaliny Wnioskodawca jest zobowiązany do rekultywacji i zagospodarowania terenów po działalności górniczej. Na terenie żwirowni nie ma innych budowli w rozumieniu prawa budowlanego. Ww. działki zaliczone zostały w planie zagospodarowania przestrzennego do terenów rolnych, a więc do terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

W piśmie z dnia 18 stycznia 2012 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Działalność gospodarcza jest prowadzona od 3 listopada 1986 r.

W skład przedmiotowej nieruchomości wchodzą działki: 39/2 w obrębie ewidencyjnym 0045 o powierzchni 1,2136 ha, 39/1 w obrębie ewidencyjnym 0045 o powierzchni 1,5588 ha.

Według planu zagospodarowania przestrzennego są to grunty rolne oznaczone RV, nie ma możliwości zabudowy, gdyż są tam wydobywane kopaliny i fizycznie stanowi to duże zagłębienie w terenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy zastosować przy sprzedaży powyższych nieruchomości dotyczącej obszaru górniczego.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż będzie to dostawa terenu niezabudowanego innego niż teren budowy lub przeznaczony pod zabudowę. W ocenie Wnioskodawcy zakład górniczy korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, z uwagi na to, że od zakupionej nieruchomości (nabycie miało miejsce w 2010 r.) nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie ponoszono wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do których Wnioskodawca miałby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę naliczonego. Ponadto nie wznoszono na niej żadnych budowli, ani budynków. Z uwagi na częste zmiany miejsca pozyskiwania kruszywa, niwelacje terenu na tej nieruchomości nie mają charakteru stałego i są na bieżąco korygowane. Rezultaty tych prac nie są ulepszeniem nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz kosztami bieżącego utrzymania żwirowni.

W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę gruntu przeznaczoną na eksploatację kruszyw nie zaś teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisem, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 1 ustawy - obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Intencją ustawodawcy jest więc opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy) jak też przeznaczonych pod zabudowę.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w ustawie nie wskazał na podstawie jakich kryteriów należy daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie. Należy zatem uznać, iż ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z innych aktów prawnych czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 powołanej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobywania żwiru i piasku. Kruszywa są pozyskiwane z nieruchomości nabytej na podstawie umowy przeniesienia własności. Nieruchomość służy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Od momentu jej nabycia nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego. Na terenie żwirowni nie ma budowli w rozumieniu prawa budowlanego.

Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość, w skład której wchodzą działki: 39/2 o powierzchni 1,2136 ha, 39/1 o powierzchni 1,5588 ha. Według planu zagospodarowania przestrzennego są to grunty rolne oznaczone RV. Nie ma możliwości zabudowy przedmiotowych działek, gdyż są tam wydobywane kopaliny i fizycznie stanowi to duże zagłębienie w terenie.

Z opisu sprawy wynika jednoznacznie, iż przedmiotowa nieruchomość stanowi grunt niezabudowany, który zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego leży w obszarze gruntów rolnych bez możliwości zabudowy. Zatem przedmiotem planowanej sprzedaży będzie grunt inny niż przeznaczony pod zabudowę.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że czynność zbycia przedmiotowej nieruchomości stanowiącej grunt inny niż przeznaczony pod zabudowę, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.