IPTPP2/443-630/12-3/KW - Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2012 r. (data wpływu 17 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2012 r. (data wpływu 2 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 17 lipca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 września 2012 r. poprzez przeformułowanie postawionego pytania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wspólnie z siostrą jest współwłaścicielką nieruchomości położonej w Gminie (województwo świętokrzyskie) opisanej w KW nr prowadzonej przez Sąd.

Wspomnianą nieruchomość (gospodarstwo rolne o powierzchni 1,78 ha z domem i zabudowaniami gospodarczymi) Zainteresowana z siostrą nabyły w drodze spadku po dziadkach wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 31 lipca 1984 r. W owym czasie ww. były osobami niepełnoletnimi. Gospodarstwem zajmowali się rodzice Wnioskodawczyni i Jej siostry. Po śmierci ojca, stan zdrowia matki ww. osób nie pozwolił na zajmowanie się gospodarstwem i dokonano przekształcenia nieruchomości na działki o przeznaczeniu pod zabudowę mieszkaniową. W latach 1996-1998 Zainteresowana z siostrą sprzedały kilka działek przeznaczając środki ze sprzedaży na cele mieszkaniowe.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni zamierza wraz z siostrą sprzedać 2 działki (w tym jedną zabudowaną domem jednorodzinnym numer ewidencyjny działki zabudowanej - X, nr ewidencyjny działki niezabudowanej - Y).

Przeznaczenie przedmiotowego gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego - zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla sołectwa, uchwalonym uchwałą z dnia 28 kwietnia 2006 r. - działki znajdują się w terenie zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej o symbolu w planie MN1.

Dla przedmiotowej działki niezabudowanej nie było wydawanych żadnych decyzji administracyjnych (decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu ani żadnych innych). Przeznaczenie gruntu według ewidencji gruntów i budynków - oznaczenie symbolem B-PsV.

Wnioskodawczyni nie poniosła i nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów (ogrodzenie, uzbrojenie w media, ogłoszenia sprzedaży itp.) w celu przygotowania przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży. Ww. nieruchomości (zarówno gruntowa jak i budynek mieszkalny) nigdy nie były i nie są przedmiotem najmu, dzierżawy ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze, dotyczy to również okresu pomiędzy nabyciem jej w formie spadku a przed sprzedażą. W najbliższym okresie Zainteresowana wraz z siostrą nie zamierzają zbywać pozostałych 5 działek.

Zainteresowana nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisów prawa. Dom jednorodzinny służył zawsze i służy nadal wyłącznie celom mieszkaniowym. Zgodnie ze schematem Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowalnych jest to budynek mieszkalny jednorodzinny w klasie 1110, w grupie budynków mieszkalnych jednorodzinnych 111, w dziale budynków mieszkalnych 11, w sekcji budynków 1.

Pierwsze zasiedlenie nastąpiło w roku 1934 przez dziadków Wnioskodawczyni. W roku 1984 w drodze spadku Zainteresowana nabyła przedmiotową nieruchomość (grunt oraz stary drewniany dom jednorodzinny, w którym zamieszkuje do dnia dzisiejszego) Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a nabyciem spadku upłynęło więcej niż 2 lata.

W stosunku do ww. nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zainteresowana nie ponosiła wydatków na ulepszenie nieruchomości w stosunku, do której miałaby prawo na obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedyne wydatki, które Wnioskodawczyni ponosiła to wydatki na bardzo drobne remonty nieprzekraczające 30% wartości początkowej nieruchomości. Zainteresowana nie poniosła wydatków na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej, a tym samym nie wykorzystała nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Wnioskodawczyni wskazała, że ani Ona ani Jej siostra nie prowadziły i nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej. Zainteresowana nie jest i nigdy nie była zarejestrowana podatnikiem podatku VAT.

Dnia 10 października 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z siostrą podpisały akt notarialny przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży ww. nieruchomości. Jednym z warunków przystąpienia do właściwego aktu notarialnego jest przedłożenie interpretacji Izby Skarbowej rozstrzygającej czy transakcja podlega opodatkowaniu VAT czy nie.

Zainteresowana nadmieniła, że powyższe ma również zastosowanie w stosunku do Jej siostry czyli współwłaścicielki przedmiotowych nieruchomości, która również wystąpiła o indywidualną interpretację dotyczącą tego samego problemu ale do Dyrektora Izby Skarbowej (zgodnie z jej miejscem obecnego zamieszkania w województwie).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 29 września 2012 r.).

Czy biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny oraz prawny Wnioskodawczyni zobowiązana jest do odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży działek budowlanych jako osoba fizyczna nieprowadząca żadnej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, czynność ta nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ Zainteresowana wraz z siostrą posiadają tą nieruchomość długo, nabyły ją w drodze spadku, nie prowadzą działalności gospodarczej, a dokonując sprzedaży, wykonują jedynie prawo swojej własności. Istotną kwestią jest też fakt, iż środki ze sprzedaży przeznaczą na cele mieszkaniowe.

Na podobnym stanowisku stoją sądy administracyjne:

W dniu 11 lipca 2012 r. siostra Wnioskodawczyni uzyskała indywidualną interpretację Dyrektora Izby Skarbowej, z której wynika że sprzedaż przez nią (jako współwłaścicielkę) działek nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z dostawą przedmiotowych działek korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnia przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie występuje w roli podatnika od towarów i usług w stosunku do tej czynności W przedmiotowej sprawie siostra Zainteresowanej nie jest zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży działek budowalnych. Stan prawny i faktyczny, który przedstawiła siostra Wnioskodawczyni jest identyczny ze stanem, który Zainteresowana przedstawia we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy - Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 cytowanego Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 ww. Kodeksu cywilnego stanowi odpłatną dostawę towarów.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem, ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy w celu dokonania sprzedaży działek podatnik podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu ww. przepisu, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż bowiem nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., jako że jedynym przychodem z tytułu takich transakcji może być zysk ze sprzedaży.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W celu wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności, należy sięgnąć do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy - Kodeks cywilny.

I tak, zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu cywilnego, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 Kodeksu cywilnego uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek "Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe". Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 Kodeksu cywilnego).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z siostrą jest współwłaścicielką nieruchomości (gospodarstwo rolne o powierzchni 1,78 ha z domem i zabudowaniami gospodarczymi), którą nabyły w drodze spadku po dziadkach. Gospodarstwem zajmowali się rodzice Wnioskodawczyni i siostry. Po śmierci ojca, stan zdrowia matki nie pozwolił na zajmowanie się gospodarstwem i dokonano przekształcenia nieruchomości na działki o przeznaczeniu pod zabudowę mieszkaniową. W latach 1996-1998 Zainteresowana z siostrą sprzedały kilka działek przeznaczając środki ze sprzedaży na cele mieszkaniowe. W chwili obecnej Wnioskodawczyni zamierza wraz z siostrą sprzedać 2 działki (w tym jedną zabudowaną domem jednorodzinnym). Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - działki znajdują się w terenie zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej o symbolu w planie MN1. Wnioskodawczyni nie poniosła i nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów (ogrodzenie, uzbrojenie w media, ogłoszenia sprzedaży itp.) w celu przygotowania przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży. Ww. nieruchomości (zarówno gruntowa jak i budynek mieszkalny) nigdy nie były i nie są przedmiotem najmu, dzierżawy ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze, dotyczy to również okresu pomiędzy nabyciem jej w formie spadku a przed sprzedażą. W najbliższym okresie Zainteresowana wraz z siostrą nie zamierzają zbywać pozostałych 5 działek. Zainteresowana nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisów prawa. Dom jednorodzinny służył zawsze i służy nadal wyłącznie celom mieszkaniowym.

Zainteresowana nie ponosiła wydatków na ulepszenie nieruchomości. Jedyne wydatki, które Wnioskodawczyni ponosiła to wydatki na bardzo drobne remonty nieprzekraczające 30% wartości początkowej nieruchomości. Wnioskodawczyni wskazała, że ani Ona ani Jej siostra nie prowadziły i nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej. Zainteresowana nie jest i nigdy nie była zarejestrowana podatnikiem podatku VAT.

W przedmiotowej sprawie uznać należy, iż Wnioskodawczyni sprzedając dwie działki nie działa w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem ze względu na sposób nabycia działek - spadek - należy uznać, iż intencją Zainteresowanej w momencie nabycia nie był zamiar ich odsprzedaży. Jak wskazała Wnioskodawczyni nie prowadzi, ani nie prowadziła nigdy działalności gospodarczej, nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Przedmiotowe działki nigdy nie były i nie są przedmiotem najmu, dzierżawy ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto wskazać należy również, że Wnioskodawczyni nie poniosła i nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów (ogrodzenie, uzbrojenie w media, ogłoszenia sprzedaży itp.) w celu przygotowania przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży. Zatem, zbywana część nieruchomości - dwie działki - stanowią majątek prywatny Wnioskodawczyni. Skutkiem powyższego - stosownie do obowiązującego orzecznictwa - transakcja zbycia przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że Zainteresowana sprzedając działki będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie będzie oznaczała wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawczynię (jako współwłaścicielkę) działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego, Zainteresowana, w związku z dostawą przedmiotowych działek będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie wypełniała przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie będzie występowała w roli podatnika podatku od towarów i usług w stosunku do tej czynności.

Biorąc pod uwagę powyższe, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży działek budowlanych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla siostry Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.