IPTPP2/443-597/12-4/IR - VAT w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia własności nieruchomości w ramach umowy zlecenia powierniczego oraz podstawy opodatkowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2012 r. (data wpływu 9 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia własności nieruchomości w ramach umowy zlecenia powierniczego oraz podstawy opodatkowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia własności nieruchomości w ramach umowy zlecenia powierniczego oraz podstawy opodatkowania.

Przedmiotowy wniosek pismem z dnia 26 września 2012 r. został uzupełniony poprzez doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz kwestie związane z reprezentacją.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Dnia 30 czerwca 2010 r. firma: "..." Sp. z o.o. (Wnioskodawca) podpisała z firmą "..." Spółka z o.o. umowę zlecenia sporządzoną w formie aktu notarialnego Rep....., której przedmiotem jest ułatwienie i zracjonalizowanie procesu nabywania gruntów inwestycyjnych na terenie dzielnicy..... Obie spółki są firmami developerskimi, dążą do nabycia gruntów o łącznej powierzchni około 10 (dziesięć) ha, w taki sposób, że każda ze spółek uzyska będący jej własnością teren inwestycyjny przeznaczony pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne oraz usługi.

Wnioskodawca będzie właścicielem terenu o powierzchni w przybliżeniu większej od powierzchni będącej własnością "..." Sp. z o.o. (parytet 2:1). Strony zobowiązują się do dołożenia wszelkich starań w celu nabywania własności gruntów znajdujących się na ww. wymienionej dzielnicy - od aktualnych właścicieli, od osób którym przysługują roszczenia o zwrot nieruchomości wywłaszczanych.

Jako zasadę Spółki przyjęły, że podmiotem nabywającym własność nieruchomości na podstawie umów z osobami trzecimi będzie Wnioskodawca, który po zakończeniu procesu nabywania gruntów, w wykonaniu zobowiązania z niniejszej umowy zlecenia, przeniesie na "..." Sp. z o.o. udział wynoszący 1/3 (jedna trzecia) część we współwłasności nieruchomości lub własność gruntów o powierzchni stanowiącej w przybliżeniu 1/3 całej powierzchni. Umową zlecenia z dnia 30 czerwca 2010 r. "..." Sp. z o.o. powierzyła Wnioskodawcy nabywanie udziałów wynoszących 1/3 (jedna trzecia) część we współwłasności nieruchomości gruntowych - na podstawie umów sprzedaży, zamiany i zniesienia współwłasności, z zastrzeżeniem, że pozostałe udziały nabywane będą jednocześnie przez Zainteresowanego. Zlecenie obejmuje też sytuacje nabycia udziałów o mniejszej wysokości z zachowaniem proporcji między stronami umowy zlecenia.

Wnioskodawca oświadczył Zleceniodawcy, że przedmiot działalności Spółki obejmuje zakres przedmiotowej umowy zlecenia. Zainteresowany zobowiązuje się do nabywania określonych wyżej udziałów we współwłasności nieruchomości w imieniu własnym, ale na rachunek "..." Sp. z o.o. Z tytułu wykonania umowy zlecenia Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie w wysokości 0,5% wysokości nakładów poniesionych na realizację zlecenia, powiększonej o VAT. Strony zobowiązały się dokonać podziału przedmiotowych gruntów według ustalonej proporcji niezwłocznie po zakończeniu procesu pozyskania gruntów. Strony zobowiązały się każdorazowo w formie pisemnej wskazać nieruchomość objętą zakresem zlecenia, a także warunki nabycia, w tym maksymalne dopuszczalne przez Zleceniodawcę koszty nabycia (w szczególności cenę). Ustalono, że wynikające z umowy zlecenia zobowiązanie Wnioskodawcy do nabycia poszczególnych nieruchomości (udziału we współwłasności) na rachunek Zleceniodawcy powstanie jedynie wtedy, gdy strony pozytywnie uzgodnią warunki takiego nabycia, a Zleceniodawca przekaże na rachunek Wnioskodawcy środki pieniężne niezbędne do pokrycia kosztów (w tym zapłaty ceny).

Środki pieniężne niezbędne do wykonania umowy zlecenia tj. do zapłaty ceny i pokrycia wszelkich kosztów nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) w ramach podpisanej umowy zlecenia wpływają na rachunek bankowy Wnioskodawcy od maja 2011 r. Spółka posiada dowody na rzeczywistą kwotę kosztów stanowiących zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz "..." Sp. z o.o., które są zaksięgowane na wyodrębnionym koncie księgowym. Spółka nie odliczała podatku naliczonego z faktur kosztowych dotyczących umowy zlecenia. Wnioskodawca nie traktował otrzymanych środków pieniężnych jako obrotu VAT.

Proces nabywania gruntów nie został zakończony. W przyszłości dojdzie do przeniesienia własności nieruchomości na podstawie art. 740 k.c. Wynagrodzenie za wykonanie zlecenia z dnia 30 czerwca 2010 r. jest należne po dokonaniu między spółkami podziału nieruchomości. Wynagrodzenie będzie opodatkowane stawką podstawową.

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu. Jak wynika z art. 734 i 735 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest odpłatne (prowizja) lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub, jeżeli tak stanowi umowa, w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjalny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 Kodeksu cywilnego).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze, jest ograniczone poprzez:

* ograniczenie czasowe - zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa na pierwsze żądanie zleceniobiorcy;

* ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa;

* nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw, prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do dyspozycji art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Powołane przepisy stanowią odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 i L 384.92), z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Zgodnie z art. 79 lit. c Dyrektywy Rady, podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów: "kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym".

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c, i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony. Z przytoczonej wyżej regulacji art. 79 lit. c Dyrektywy Rady wynika, iż wyłączeniu z podstawy opodatkowania podlegają kwoty otrzymane przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy. Przepis ten normuje sytuacje, gdy podatnik występuje jako pośrednik (agent, pełnomocnik, pośrednik itp.).

W Spółce Wnioskodawcy otrzymany zwrot wydatków, poniesionych na rzecz "..." Sp. z o.o. nie stanowi podstawy opodatkowania VAT, nie jest bowiem wynagrodzeniem tego podatnika. Jego wynagrodzeniem jest otrzymana za wykonane czynności prowizja (art. 29 ust. 1, z wył. art. 30 ust. 1).

Zdaniem Zainteresowanego, otrzymane środki pieniężne po spełnieniu regulacji art. 79 lit. c nie stanowią obrotu dla celów podatku od towarów i usług. Przedstawione stanowisko jest zgodne z interpretacją Ministra Finansów wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPP2/443-213/11/AK z dnia 9 maja 2011 r., w której podatnik odliczał podatek naliczony z tytułu nabycia nieruchomości, co zgodnie z regulacjami powołanej Dyrektywy przesądziło, że otrzymane środki finansowe na zakup nieruchomości w ramach zlecenia powierniczego były obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 2

Przeniesienie własności nieruchomości na podstawie art. 740 k.c. w wykonaniu umowy zlecenia powierniczego nie stanowi czynności opodatkowanej VAT. Odpowiedź na to pytanie, jest konsekwencją traktowania kwot otrzymanych przez Zainteresowanego jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz "..." Sp. z o.o. jako implementację art. 79 lit. c Dyrektywy można wskazać art. 30 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Podatnikami - zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z ust. 4 powołanego artykułu, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11 ustawy).

Stosownie do dyspozycji art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z treścią zdania pierwszego ww. przepisu - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. - podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5.

Jak stanowi zdanie trzecie ww. przepisu - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. - kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c, i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony

W tym miejscu wskazać należy, iż w obrocie gospodarczym osoby fizyczne jak i prawne nie muszą działać osobiście, dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawne. Osoba, która dokonuje czynności, określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana - reprezentowanym. Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, iż prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem.

Do takich instytucji należy powiernictwo, które jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim, stąd też należy do umów nienazwanych. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu. Jak wynika z art. 734 i 735 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest odpłatne (prowizja) lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub, jeżeli tak stanowi umowa, w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjalny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 Kodeksu cywilnego).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług dnia 30 czerwca 2010 r. podpisał z firmą "..." Spółka z o.o. umowę zlecenia, której przedmiotem jest ułatwienie i zracjonalizowanie procesu nabywania gruntów inwestycyjnych na terenie dzielnicy. Obie spółki są firmami developerskimi, dążą do nabycia gruntów o łącznej powierzchni około 10 (dziesięć) ha, w taki sposób, że każda ze spółek uzyska będący jej własnością teren inwestycyjny przeznaczony pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne oraz usługi. Wnioskodawca będzie właścicielem terenu o powierzchni w przybliżeniu większej od powierzchni będącej własnością "..." Sp. z o.o. (parytet 2:1). Strony zobowiązują się do dołożenia wszelkich starań w celu nabywania własności gruntów znajdujących się na ww. wymienionej dzielnicy - od aktualnych właścicieli, od osób którym przysługują roszczenia o zwrot nieruchomości wywłaszczanych. Jako zasadę Spółki przyjęły, że podmiotem nabywającym własność nieruchomości na podstawie umów z osobami trzecimi będzie Wnioskodawca, który po zakończeniu procesu nabywania gruntów, w wykonaniu zobowiązania z niniejszej umowy zlecenia, przeniesie na "..." Sp. z o.o. udział wynoszący 1/3 (jedna trzecia) część we współwłasności nieruchomości lub własność gruntów o powierzchni stanowiącej w przybliżeniu 1/3 całej powierzchni.

Zainteresowany zobowiązuje się do nabywania określonych wyżej udziałów we współwłasności nieruchomości w imieniu własnym, ale na rachunek "..." Sp. z o.o. Z tytułu wykonania umowy zlecenia Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie w wysokości 0,5% wysokości nakładów poniesionych na realizację zlecenia, powiększonej o VAT. Strony zobowiązały się dokonać podziału przedmiotowych gruntów według ustalonej proporcji niezwłocznie po zakończeniu procesu pozyskania gruntów. Strony zobowiązały się każdorazowo w formie pisemnej wskazać nieruchomość objętą zakresem zlecenia, a także warunki nabycia, w tym maksymalne dopuszczalne przez Zleceniodawcę koszty nabycia (w szczególności cenę).

Środki pieniężne niezbędne do wykonania umowy zlecenia tj. do zapłaty ceny i pokrycia wszelkich kosztów nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) w ramach podpisanej umowy zlecenia wpływają na rachunek bankowy Wnioskodawcy od maja 2011 r. Spółka posiada dowody na rzeczywistą kwotę kosztów stanowiących zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz "..." Sp. z o.o., które są zaksięgowane na wyodrębnionym koncie księgowym. Spółka nie odliczała podatku naliczonego z faktur kosztowych dotyczących umowy zlecenia. Wnioskodawca nie traktował otrzymanych środków pieniężnych jako obrotu VAT.

Proces nabywania gruntów nie został zakończony. W przyszłości dojdzie do przeniesienia własności nieruchomości na podstawie art. 740 k.c. Wynagrodzenie za wykonanie zlecenia z dnia 30 czerwca 2010 r. jest należne po dokonaniu między spółkami podziału nieruchomości. Wynagrodzenie będzie opodatkowane stawką podstawową.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy przeniesienie własności nieruchomości nabytej na podstawie umowy zlecenia na rzecz Zleceniodawcy jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług oraz czy środki pieniężne niezbędne do wykonania umowy zlecenia tj. do zapłaty ceny i pokrycia wszelkich kosztów nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) w ramach podpisanej umowy zlecenia wpływające na rachunek bankowy Zainteresowanego są obrotem dla celów podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności wskazać należy, iż w obrocie gospodarczym nabycie towaru we własnym imieniu w ramach umowy powiernictwa sprawia, że dochodzi do dwóch odrębnych dostaw tego samego towaru. Mianowicie najpierw na rzecz powiernika, po czym na rzecz zlecającego takie nabycie. W takim przypadku za każdym razem dochodzi do dostawy towaru określonej w art. 7 ust. 1 ustawy. W sytuacji gdy dostawa taka jest odpłatna wówczas podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz przywołane powyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż czynność przeniesienia własności nieruchomości nabytej na podstawie umowy zlecenia spełnia przesłanki zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy, nastąpi bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Powierzającego. Do tego czasu w stosunkach zewnętrznych to Wnioskodawca będzie wyłącznym właścicielem w sensie prawnym. Za wykonaną czynność Wnioskodawca otrzymuje od Powierzającego środki pieniężne niezbędne do zapłaty wynegocjowanej ceny zakupu oraz pokrycia wszelkich kosztów nabycia nieruchomości co stanowi o odpłatności transakcji przeniesienia własności przedmiotowej nieruchomości. Tym samym odpłatna dostawa nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Powierzającego podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jako odpłatna dostawa towaru.

Dostawa nieruchomości, uprzednio nabytej w tym celu, w wykonaniu umowy zlecenia przez Wnioskodawcę na rzecz Powierzającego stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z kolei odnosząc się do kwestii podstawy opodatkowania stwierdzić należy, iż w tak przedstawionych okolicznościach sprawy, z których wynika, że środki finansowe na zakup nieruchomości w ramach podpisanej umowy wpływają na rachunek bankowy Wnioskodawcy oraz jak wskazano wyżej, dostawa nieruchomości, uprzednio nabytej w tym celu stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przesądza o tym, że przedmiotowe środki pieniężne są obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 2 ustawy. Bowiem kwoty, które Zainteresowany otrzymuje od Zleceniodawcy przed przeniesieniem na niego prawa do dysponowania towarem jak właściciel, stanowią zaliczkę otrzymaną przed wydaniem towaru.

W związku z powyższym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, iż przeniesienie własności nieruchomości w wykonaniu umowy zlecenia powierniczego nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT oraz otrzymane środki pieniężne nie stanowią obrotu dla celów podatku od towarów i usług należało uznać za nieprawidłowe. Bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie pozostaje przepis art. 79 Dyrektywy Rady bowiem jak wskazano wyżej czynność przeniesienia własności nieruchomości stanowi odpłatną dostawę nieruchomości uprzednio nabytej w tym celu. Zatem środki pieniężne otrzymane przed przeniesieniem prawa do dysponowania towarem stanowią zaliczkę otrzymaną przed wydaniem towaru nie zaś zwrot poniesionych wydatków.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie fatycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Odnośnie natomiast powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.