IPTPP2/443-580/11-4/JN - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w prawie własności lokalu mieszkalnego wraz z z prawami związanymi z tym udziałem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2011 r. (data wpływu 16 września 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 grudnia 2011 r. (data wpływu 14 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania zbycia udziału w prawie własności lokalu mieszkalnego wraz z prawami związanymi z tym udziałem oraz uznania przedmiotowej transakcji za dostawę towarów - jest prawidłowe,

* stawki podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia udziału w prawie własności lokalu mieszkalnego wraz z prawami związanymi z tym udziałem oraz uznania przedmiotowej transakcji za dostawę towaru jak również w zakresie stawki podatku od towarów i usług.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 grudnia 2011 r. (data wpływu 14 grudnia 2011 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

T i H. małżonkowie W., R. i G. małżonkowie K., W. i I. małżonkowie O. są współwłaścicielami w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej, każde małżeństwo w 1/3 części, lokalu mieszkalnego, o powierzchni użytkowej 139,70 m ^2. Własność odrębna lokalu jest związana z prawem do korzystania z miejsca parkingowego oraz z udziałem wynoszący 1397/418830 części w prawie użytkowania wieczystego terenu, na którym znajduje się budynek oraz w tych samych częściach prawo współwłasności wszelkich części budynku i innych urządzeń, które służą do wspólnego użytku ogółu mieszkańców. Lokal został nabyty w dniu 19 listopada 2004 r. Współwłaściciele T. i H. małżonkowie W., R. i G. małżonkowie K., W. i I. małżonkowie O. planują sprzedaż opisanego powyżej lokalu wraz z prawami z nim związanymi na rzecz Spółki komandytowej, w której T. W., R. K. oraz W. O. są wspólnikami - komandytariuszami. Spółka ta dotychczas była najemcą przedmiotowego lokalu. Współwłaściciele zamierzają wybrać opcję opodatkowania planowanej sprzedaży podatkiem VAT oraz zastosować stawkę VAT przewidzianą dla dostawy towarów.

W piśmie z dnia 8 grudnia 2011 r. stanowiącym uzupełnieniem wniosku, Zainteresowana wskazała, że przedmiotowy wniosek dotyczy sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawczyni, niezależnie od tego, że w zdarzeniu przyszłym będą uczestniczyć inne podmioty.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że umowa najmu była zawarta m.in. przez Zainteresowaną. To oznacza, że wynajmującym była między innymi Wnioskodawczyni. Lokal został nabyty na rynku pierwotnym, od developera. W cenie był zawarty podatek, ale kupowały lokal osoby fizyczne więc nie dokonywano odliczenia tego podatku. Lokal został kupiony w standardzie developerskim, a Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na ulepszenie lokalu, które zresztą nie przekroczyły 30% wartości zakupu lokalu. Żadne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługiwało Wnioskodawczyni. Lokal w najem Spółce Komandytowej oddano w dniu 1 marca 2005 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 8 grudnia 2011 r.):

Zdaniem Wnioskodawczyni, każdy ze Współwłaścicieli ma możliwość wyboru opodatkowania przedmiotowej sprzedaży podatkiem VAT, pod warunkiem zgodnego oświadczenia wszystkich współwłaścicieli. W polskim prawie podatkowym zasadą jest zwolnienie z VAT z możliwością wyboru opodatkowania. Reguła ta stanowi implementację regulacji dyrektywy 2006/112/WE. Rezygnacja ze zwolnienia od opodatkowania będzie możliwa po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 43 ust. 10-12 ustawy o VAT. Warunkiem będzie, aby obie strony transakcji, zarówno sprzedawca, jak i nabywca, były zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni. Przepisy ustawy o VAT wymagają też złożenia i to przed dniem dokonania tej dostawy, naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego dla nabywcy budowli, budynku lub ich części (a zatem dla Spółki komandytowej) zgodnego oświadczenia, że wybierają opodatkowanie transakcji VAT. Ponadto, aby zrezygnować ze zwolnienia dostawy budynku budowli lub ich części, kwota należna z tytułu dostawy nie może być niższa od ceny nabycia lub kosztu wytworzenia, określonych w momencie dostawy tych obiektów budowlanych.

Zgodnie bowiem z powoływanymi przepisami podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 art. 43 ustawy o VAT i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Oświadczenie, o którym mowa powyżej musi również zawierać:

Ponadto zdaniem Wnioskodawczyni, do planowanej przez Wnioskodawców transakcji należy stosować stawkę przewidzianą dla dostawy towarów w postaci sprzedaży lokalu mieszkalnego w wysokości 7%. W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT jest zawarta definicja legalna dostawy towarów, która stwierdza, że przez dostawę rozumie się przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel. Mając na względzie dotychczasowe orzecznictwo sądów administracyjnych, a w szczególności wyrok NSA w Warszawie z dnia 23 marca 2011 r. w sprawie I FSK 43/10 - stanowisko takie zasługuje na uwzględnienie. Powoływane orzeczenie zapadło na tle podobnego stanu faktycznego, a z jego uzasadnienia należy wywieść wnioski korzystne dla Wnioskodawców. Zgodnie z tezą wyroku "stwierdzone fakturą VAT przeniesienie przez spółkę cywilną, będącą samoistnym posiadaczem nieruchomości, władztwa ekonomicznego nad nią, tj. prawa do dysponowania nią jak właściciel, na rzecz innego podmiotu, któremu towarzyszy przeniesienie prawa własności wszystkich udziałów w nieruchomości przez współwłaścicieli będących jednocześnie jej wspólnikami, należy traktować jak dostawę towaru w świetle art. 7 ust. 1 i art. 5 ust. 2 u.p.t.u." Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Definicja ta odrywa się od koncepcji cywilistycznych i kładzie akcent na ekonomiczną treść związaną z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami. Jeżeli zatem w efekcie jednej transakcji, objętej jednym aktem notarialnym, wszyscy współwłaściciele nieruchomości, przeniosą swoje udziały w niej na rzecz innej osoby, w tym również spółki osobowej prawa handlowego - to tym samym nabywca uzyska prawo do dysponowania i rozporządzania rzeczą w całości tak jak właściciel.

Należy podkreślić ten aspekt dostawy z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, który kładzie akcent na ekonomiczny charakter przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Istotnym jest także to, iż zapis ten stanowi implementację przepisów prawa unijnego. Kwestie te obecnie i w 2008 r. regulował art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 i L 384.92; dalej Dyrektywa 112), będącego odpowiednikiem obowiązującego wcześniej art. 5 (1) VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG; dalej VI Dyrektywa). Należy zauważyć, iż używając pojęć z zakresu prawa cywilnego dotyczących rzeczy i własności, które posiadają różne znaczenie na gruncie prawa cywilnego obowiązującego w poszczególnych państwach członkowskich, ustawodawca wspólnotowy nie odnosi ich do definicji obowiązujących na gruncie prawa krajowego. Mając na uwadze cel Dyrektywy 112 wyrażony między innymi w jej tytule, którym jest harmonizacja przepisów państw członkowskich należy zauważyć, iż jest on jedynie wówczas możliwy do osiągnięcia, gdy przepisy i pojęcia w niej wykorzystywane będą miały identyczne znaczenie w każdym z krajów Wspólnoty. Użyte w Dyrektywie 112 sformułowania są zatem pojęciami wypracowanymi na gruncie prawa wspólnotowego, a nie systemów prawnych obowiązujących w poszczególnych państwach członkowskich. Tym samym pojęcie przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel powinno obejmować również przypadki, gdy doszło do przekazania szeroko pojętej kontroli ekonomicznej nad rzeczą - skutkiem czego kupujący może nią dysponować jak właściciel - mimo iż nie miało miejsca prawne przejście własności na nabywcę. Decydujące znaczenie ma bowiem ekonomiczna strona transakcji, a więc przeniesienie, lub jego brak, ekonomicznego władztwa nad rzeczą (por. 9 i 10 do art. 14-19 w Dyrektywa VAT. Komentarz, red. K. Sachs i R. Namysłowski, Wyd. Wolters Kluwer 2008).

W wyniku przedmiotowej transakcji, po sporządzeniu aktu notarialnego pomiędzy współwłaścicielami nieruchomości będącymi jednocześnie wspólnikami spółki komandytowej, która jest podatniczką podatku VAT, ta ostatnia stanie się w całości wyłączną właścicielką nieruchomości i będzie uprawniona do dysponowania nieruchomością tak w sensie prawnym jak i w ekonomicznym. Z jej punktu widzenia, który, jak się zdaje, miał na uwadze zarówno prawodawca krajowy w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT jak i wspólnotowy w art. 14 ust. 1 Dyrektywy 112, miała miejsce dostawa jednej rzeczy - zabudowanej nieruchomości. Należy bowiem oddzielić w tym przypadku sprzedaż zgodnie z przepisami prawa cywilnego udziałów w nieruchomości, od dostawy zgodnie z przepisami prawa podatkowego towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

* w zakresie opodatkowania zbycia udziału w prawie własności lokalu mieszkalnego wraz z prawami związanymi z tym udziałem oraz uznania przedmiotowej transakcji za dostawę towaru - za prawidłowe,

* w zakresie stawki podatku od towarów i usług - za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) - art. 8 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przepisach art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) ustawodawca wskazał, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom VAT. Nie ma przy tym wymogu, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarami są rzeczy. Rzeczami są tylko i wyłącznie przedmioty materialne. Towarem na gruncie ustawy także wszelkie postacie energii. Towarami są zarówno rzeczy ruchome jak i nieruchomości oraz ich części. Zatem za towary są uznawane także części budynków. Części budynków, wyodrębnionych w samodzielny lokal mieszkalny lub samodzielny lokal o innym przeznaczeniu, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznawane są zatem za towary.

W myśl art. 195 ustawy - Kodeks cywilny własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Niepodzielność oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, a nie do jej części odpowiadającej udziałowi.

Stosownie do art. 196 § 1 ww. Kodeksu współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego, wyraża zakres uprawnień, współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i określony jest odpowiednim ułamkiem. Każdemu ze współwłaścicieli przysługują atrybuty prawa własności, ma on względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela ze względu na charakter udziału.

Stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego współwłaściciel może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Skoro przez dostawę towarów art. 7 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a towarem jest budynek, budowla lub ich części, to sprzedaż całej rzeczy (100% prawa własności) lub ułamka tej rzeczy (np. 50% prawa własności) zawsze będzie przeniesieniem prawa do rozporządzania budynkiem lub budowlą jak właściciel. Istotne jest bowiem to, że wskutek nabycia prawa majątkowego (pełnej własności lub udziału) nabywca może rozporządzać rzeczą jak właściciel. A warunek ten zostaje bezwzględnie spełniony w przypadku nabycia udziału w rzeczy. Powyższe twierdzenie uzasadnia również, i ten fakt prawny, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa własności rzeczy. Zatem jeśli nabywca nabywa tylko udział w rzeczy, tj. prawo majątkowe, to prawo to daje mu możliwość rozporządzania rzeczą jak właściciel, właśnie z uwagi na fakt, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa do rzeczy. Zatem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług zbycie udziału w prawie własności wyodrębnionego lokalu traktować należy jako dostawę towarów, która będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział zwolnienie ich od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b) - zgodnie z zapisem art. 43 ust. 7a - nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W myśl ust. 11 powołanego artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jednocześnie wskazać należy, iż na podstawie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż do dostawy gruntu zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT analogiczna jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z tym gruntem związanych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem i dwoma małżeństwami są współwłaścicielami lokalu mieszkalnego, każde małżeństwo w 1/3 części. Własność odrębna lokalu jest związana z prawem do korzystania z miejsca parkingowego oraz udziałem wynoszącym 1397/418830 części w prawie użytkowania wieczystego terenu, na którym znajduje się budynek oraz w tych samych częściach prawo współwłasności wszelkich części budynku i innych urządzeń, które służą do wspólnego użytku ogółu mieszkańców. Współwłaściciele zamierzają sprzedać przedmiotowy lokal wraz z prawami z nim związanymi na rzecz Spółki Komandytowej, w której trzech współwłaścicieli jest wspólnikami - komandytariuszami. Spółka Komandytowa jest podatnikiem podatku VAT.

Przedmiotowy lokal został nabyty na rynku pierwotnym od developera w dniu 19 listopada 2004 r. W cenie był zawarty podatek, ale kupowały lokal osoby fizyczne więc nie dokonywano odliczenia tego podatku. Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na ulepszenie lokalu, które nie przekroczyły 30% wartości zakupu lokalu. Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W dniu 1 marca 2005 r. został oddany w najem Spółce Komandytowej. Wynajmującym była między innymi Wnioskodawczyni.

Wątpliwość Wnioskodawczyni dotyczy możliwości opodatkowania przedmiotowej transakcji podatkiem VAT, po uprzedniej rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT we właściwym urzędzie skarbowym oraz kwestii zastosowania do zbycia udziału w prawie własności zasad opodatkowania właściwych dla dostawy towaru, a nie świadczenia usług, a w konsekwencji obniżonej stawki podatku właściwej dla zbycia lokalu mieszkalnego.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawczyni należy wskazać, iż sprzedaż udziału w lokalu mieszkalnym wraz z prawem do korzystania z miejsca parkingowego oraz udziałem w prawie użytkowania wieczystego terenu, na którym znajduje się budynek jak również w prawie współwłasności wszelkich części budynku i innych urządzeń, które służą do wspólnego użytku ogółu mieszkańców jest dostawą towaru.

Wnioskodawczyni planując dostawę ww. udziału w lokalu mieszkalnym wraz z prawami z nim związanymi, spełnia przesłanki do zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy gdyż dostawa nie odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą upłynęły 2 lata. Pierwsze zasiedlenie miało bowiem miejsce w dacie nabycia lokalu od developera. A zatem, stosownie do art. 43 ust. 10 ustawy, Wnioskodawczyni może, po uprzednim zarejestrowaniu się jako czynny podatnik VAT, wybrać opodatkowanie tym podatkiem pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek wynikających z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy.

W zakresie natomiast stawki właściwej do sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym wraz z prawami z nim związanymi należy zauważyć, iż zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z ust. 12 oraz w związku z art. 146a pkt 2 ustawy w odniesieniu do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się stawkę VAT w wysokości 8%. Z kolei, w myśl art. 41 ust. 12a ustawy przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Stosownie do art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż o ile przedmiotowy lokal mieszkalny spełnia przesłanki do uznania go za objęty społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12a ustawy, to sprzedaż udziału w lokalu mieszkalnym wraz z prawami z nim związanymi będzie mieściła się w zakresie opodatkowania preferencyjną stawką VAT 8%.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie opodatkowania zbycia udziału w prawie własności lokalu mieszkalnego wraz z prawami związanymi z tym udziałem oraz uznania przedmiotowej transakcji za dostawę towaru uznać należy za prawidłowe, natomiast w zakresie zastosowania obniżonej 7% stawki podatku od towarów i usług za nieprawidłowe.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo informuje się, że w zakresie podatku dochodowego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Odnosząc się natomiast do zastrzeżeń wyrażonych w piśmie Wnioskodawczyni z dnia 8 grudnia 2011 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, stwierdzić należy, iż zakres wezwania z dnia 30 listopada 2011 r. znajduje oparcie w obowiązujących przepisach prawa - art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.