IPTPP2/443-58/11-6/13-S/JN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 30 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Op 456/11, uprawomocnionym w dniu 8 lutego 2013 r. oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2013 r. sygn. akt I FSK 243/12, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2011 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 21 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2011 r. (data wpływu 6 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* pytania nr 1 - jest prawidłowe,

* pytania nr 2 i 3 - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 kwietnia 2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, pismem z dnia 18 kwietnia 2011 r., przesłało ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 21 kwietnia 2011 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 maja 2011 r. poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza związana jest głównie z wykonywaniem i montażem saun i urządzeń SPA - wanien SPA, łaźni parowych, pieców do saun itp. Każda kompletna sauna zbudowana jest z kabiny drewnianej (wykonywana z własnego materiału lub kupowana jako gotowa kabina innego producenta celem sprzedaży z usługą montażu), pieca do sauny (kupowanego i sprzedawanego z usługą montażu) oraz akcesoriów (kupowanych i montowanych w tej kabinie).

Wanny SPA i łaźnie parowe są kupowane i odsprzedawane zawsze z usługą dostawy, montażu i uruchomienia. W większości przypadków montaż tych urządzeń występuje w obiektach budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, czyli sklasyfikowanych według PKOB w PKOB 111 i 112 i w przypadku lokali mieszkalnych o powierzchni do 150 m², a w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni do 300 m² (i tych przypadków dotyczą pytania).

Z klientami zawierana jest umowa, na dostawę, montaż i uruchomienie tych urządzeń, lecz nie każdy klient przywiązuje wagę do formy pisemnej i chce poświęcić swój czas na sporządzenie takiej umowy. Podobna sytuacja jest w zakresie klasyfikacji obiektu do obiektów budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Klienci często nie wiedzą czy obiekt spełnia te wymogi, czy nie, wobec tego nie chcą niczego deklarować.

W piśmie z dnia 30 maja 2011 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż od dnia 1 czerwca 2004 r. do nadal jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno sauny jak i inne urządzenia SPA sprzedawane są zawsze z usługą montażu i uruchomienia. Łącznie zatem stanowią usługę obejmującą kompleksowo dostawę i montaż elementów własnej produkcji jak i innych producentów. Urządzenia i elementy są na stałe połączone z instalacją elektryczną i nie ma możliwości swobodnego rozporządzania nimi - wymagają wcześniej demontażu. Dlatego opisane przypadki, których dotyczą pytania stanowią roboty instalacyjne - tak też zakwalifikował je Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych w Łodzi - opinia klasyfikacyjna z dnia 23 czerwca 2010 r. w załączeniu. Czynności te należy zaklasyfikować do robót budowlano-montażowych i w odniesieniu do części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. 12) opodatkowane są stawką VAT 8%.

Z klientem zawierana jest umowa na wykonanie prac budowlano-montażowych polegających na dostawie, montażu i uruchomieniu odpowiednio sauny (sklasyfikowane według PKWiU 2008 43.32.10.0), montażu urządzeń do saun, wanien SPA, łaźni parowej lub innych urządzeń SPA (sklasyfikowane według PKWiU 2008 43.22.1).

Według obowiązującej dla celów podatkowych klasyfikacji PKWiU montaż kabin saun drewnianych wykonywanych bez względu na to czy podmiot jest producentem montowanego wyrobu lub nie, klasyfikowana jest w grupowaniu obejmującym roboty instalacyjne i całość w przypadku realizacji w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym powinna stanowić roboty budowlano-montażowe objęte obniżoną 8% stawką VAT. Obniżoną stawkę VAT można stosować w przypadku realizacji ww. usług w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokalach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m². Przepisy nie mówią o konieczności dokumentowania tego stanu faktycznego, więc na usługodawcę nie został nałożony obowiązek dokumentowania tej powierzchni. Poza tym jest to dla usługodawcy trudne do uczynienia w sposób wiarygodny, gdyż może jedynie opierać się na informacjach Zleceniodawcy, o ile ten chce i jest w stanie je udzielić. Podobnie jest z zawieraniem umów. Umowa zawarta pomiędzy Usługodawcą a Zleceniodawcą ma na celu zabezpieczyć interesy stron. Nie zawsze Zleceniodawca wymaga i chce zachowania formy pisemnej umowy. Nie ma to wpływu na charakter świadczonej usługi i jednocześnie nie ma konieczności zawierania tych umów w formie pisemnej dla celów dowodowych dla organów skarbowych - wystarczy właściwe zaewidencjonowanie usługi poprzez wystawienie paragonu lub faktury VAT.

W dniu 16 czerwca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając na podstawie przepisu § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w imieniu Ministra Finansów - wydał interpretację indywidualną IPTPP2/443-58/11-5/BM, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 1 lipca 2011 r. (data wpływu 7 lipca 2011 r.) Wnioskodawca wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, wnosząc o zmianę interpretacji indywidulanej nr IPTPP2/443-58/11-5/BM z dnia 16 czerwca 2011 r. z powodu jej niezgodności z prawem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi pismem z dnia 3 sierpnia 2011 r. udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzając, że brak jest podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Powyższa interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 czerwca 2011 r. została zaskarżona przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, który wyrokiem z dnia 30 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Op 456/11 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W powyższym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że Organ dokonując prawidłowej analizy pojęć użytych w art. 41 ust. 12 ustawy, błędnie jednak uznał, iż usługi wykonywane przez Wnioskodawcę nie mieszczą się w katalogu czynności wymienionych w powołanym przepisie.

Zdaniem Sądu, nie można wykluczyć, iż usługi polegające na: dostawie wraz z montażem i uruchomieniem kabin saun, bez względu na to, czy dokonuje ich producent wyrobu czy podmiot niebędący producentem, montażu urządzeń do saun, montażu wanien SPA, łaźni parowych, w obiekcie budowlanym lub jego częściach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, mogą być wykonywane w ramach budowy, remontu, modernizacji czy przebudowy.

Według Sądu, usługi świadczone przez Wnioskodawcę, przy spełnieniu warunku, iż są wykonywane w budynkach lub ich częściach i są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, są opodatkowane 8% stawką podatku od towarów i usług, jeżeli przedmiotowe usługi są wykonywane w procesie budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy przedmiotowego obiektu budowlanego.

W ocenie Sądu, odmienne stanowisko Ministra Finansów zawarte w zaskarżonym rozstrzygnięciu, nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach, a dokonana wykładnia art. 41 ust. 12 ustawy o VAT jest nieprawidłowa.

Minister Finansów działający przez upoważnionego Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 8 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 243/12 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W dniu 15 kwietnia 2013 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Opolu z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Op 456/11 uchylający ww. interpretację.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Opolu z dnia 30 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Op 456/11 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2013 r. sygn. akt I FSK 243/12, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego w zakresie:

* pytania nr 1 - uznaje się za prawidłowe,

* pytania nr 2 i 3 - uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Artykuł 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

- w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 rozporządzenia).

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy (§ 7 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja, przebudowa oraz roboty budowlane, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.).

W myśl art. 3 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o:

* budowie - należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),

* robotach budowlanych - należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7),

* przebudowie - należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; (...) (pkt 7a),

* remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (pkt 8).

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w wyniku których przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne. Istotą remontu są więc wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy w istniejącym obiekcie budowlanym lub lokalu mieszkalnym.

Modernizacja to "unowocześnienie i usprawnienie czegoś", natomiast termomodernizacja to modernizacja dotycząca ocieplenia budynku (pierwszy człon wyrazu wskazuje na związek z ciepłem tego, co oznacza człon drugi) - według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Montaż - wg powyższego słownika - to "składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość".

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to zgodnie z art. 2 pkt 12 cyt. ustawy - budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), w części I "Objaśnienia wstępne" pkt 2 "Pojęcia podstawowe" stanowi m.in., iż:

* budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów,

* budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zgodnie z cyt. rozporządzeniem dział PKOB 11 obejmuje:

* budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

* budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),

* budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie - Prawo budowlane, wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2).

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza związana jest głównie z wykonywaniem i montażem saun i urządzeń SPA - wanien SPA, łaźni parowych, pieców do saun itp. Każda kompletna sauna zbudowana jest z kabiny drewnianej (wykonywana z własnego materiału lub kupowana jako gotowa kabina innego producenta celem sprzedaży z usługą montażu), pieca do sauny (kupowanego i sprzedawanego z usługą montażu) oraz akcesoriów (kupowanych i montowanych w tej kabinie). Wanny SPA i łaźnie parowe są kupowane i odsprzedawane zawsze z usługą dostawy, montażu i uruchomienia. W większości przypadków montaż tych urządzeń występuje w obiektach budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, czyli sklasyfikowanych według PKOB 111 i 112 i w przypadku lokali mieszkalnych o powierzchni do 150 m^2, a w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni do 300 m².

Z klientami zawierana jest umowa, na dostawę, montaż i uruchomienie tych urządzeń, lecz nie każdy klient przywiązuje wagę do formy pisemnej i chce poświęcić swój czas na sporządzenie takiej umowy. Podobna sytuacja jest w zakresie klasyfikacji obiektu do obiektów budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Klienci często nie wiedzą czy obiekt spełnia te wymogi, czy nie, wobec tego nie chcą niczego deklarować.

Mając na powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności polegające na:

* dostawie wraz z montażem i uruchomieniem kabin saun, bez względu na to, czy dokonuje ich producent wyrobu czy podmiot niebędący producentem,

* montażu urządzeń do saun, montażu wanien SPA, łaźni parowych,

w przypadku, gdy są wykonywane są w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy, w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² oraz w lokalach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m² (tekst jedn.: w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym), opodatkowane są stawką podatku w wysokości 8%, na mocy art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 12a, art. 41 ust. 12b oraz art. 146a pkt 2 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, należało uznać je za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii poruszonych w pytaniu nr 2 i 3 wniosku ORD-IN należy zauważyć, iż zastosowanie stawki podatku w wysokości 8% uzależnione jest m.in. od powierzchni użytkowej obiektów mieszkalnych. Wskazać należy, że z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym - objętym społecznym programem mieszkaniowym.

Zatem, w sytuacji ww. czynności wykonywanych w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia przekracza 300 m² oraz lokalach mieszkalnych, których powierzchnia przekracza 150 m^2, preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. W stosunku do pozostałej części powierzchni budynku lub lokalu, tj. części przekraczającej udział powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, dla ww. czynności należy zastosować opodatkowanie 23% stawką, stosownie do art. 41 ust. 12c ustawy.

Z kolei odnosząc się do sposobu ustalania i dokumentowania powierzchni użytkowej obiektów budownictwa mieszkaniowego wskazać należy, iż w zakresie zastosowania właściwej stawki opodatkowania to na podatniku ciąży odpowiedzialność w zakresie udowodnienia wystąpienia okoliczności uzasadniających zastosowanie stawki podatku innej niż stawka podstawowa, tj. w tym przypadku 8%. Podatnik obowiązany jest wykazać, że świadczone przez niego usługi są związane z budownictwem objętym społecznym programem mieszkaniowym oraz powierzchnie użytkowe budynków lub lokali. Powyższe ma wynikać z materiału dowodowego jakim dysponuje podatnik. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia wydane na jej podstawie nie określają rodzaju i formy dokumentów, jednakże podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne, które formalnie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać będą powierzchnię użytkową. Dokumentami tymi może być m.in. kserokopia dokumentacji budowlanej, na podstawie której taką powierzchnię można obliczyć, akt notarialny, w którym wymieniona byłaby powierzchnia mieszkania lub budynku, przydział ze spółdzielni z wymienionymi powierzchniami poszczególnych pomieszczeń mieszkalnych.

W kwestii obowiązku zawierania przez Wnioskodawcę pisemnych umów z kontrahentami na roboty budowlano - montażowe należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie regulują zasad zawierania między stronami umów cywilnoprawnych. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy pomiędzy kontrahentami. Jednakże należy zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg.

Jak wskazano powyżej, dokumenty uprawniające do obniżenia stawki podatku powinny być wiarygodne i w sposób niebudzący wątpliwości powinny potwierdzać związek wykonanych robót z budownictwem mieszkaniowym - uprawniającym do stosowania obniżonej stawki podatku. Jakkolwiek w świetle okoliczności niniejszej sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że brak pisemnych umów nie ma wpływu na stosowanie stawki w wysokości 8%, to jednak nie sposób podzielić poglądu Wnioskodawcy, że dla zastosowania 8% stawki podatku wystarczające jest prawidłowe zaewidencjonowanie usługi poprzez wystawienie paragonu lub faktury.

Odnosząc się do obowiązku przechowywania i okazania umów w przypadku kontroli zauważyć należy, że zgodnie z art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 i 3, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.