IPTPP2/443-57/11-5/12-S/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 18 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Op 463/11, uprawomocnionym w dniu 22 marca 2012 r., stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2011 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 21 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku - Białej został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek.

W związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku - Białej, pismem z dnia 18 kwietnia 2011 r., przesłało ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 21 kwietnia 2011 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

Pismem z dnia 26 maja 2011 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką stał się współwłaścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 2,9475 ha, ujawnionego w księdze wieczystej Sądu Rejonowego, na mocy umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 5 lutego 1991 r., zawartą z rodzicami - w zamian za emeryturę. W skład gospodarstwa wchodziły następujące działki 635/81 (łąka), 473/3 (działka siedliskowa wraz z budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi), 853/1, 36, 40 oraz 895 (stanowiące działki rolne). Gospodarstwo to weszło w skład wspólnego majątku małżeńskiego Wnioskodawcy i było uprawiane przez Wnioskodawcę do 2009 r., a produkty uzyskane z tego tytułu uzyskiwane były wykorzystywane na potrzeby własne tj. Wnioskodawcy i jego rodziny. Zainteresowany ani jego żona nie byli i nie są rolnikami ryczałtowymi.

W dniu 1 kwietnia 1995 r. Wnioskodawca wraz z żoną otworzył działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Wielobranżowy, w miejscu jego zamieszkania, w budynku gospodarczym posadowionym na działce nr 473/3. Przedmiotem działalności ww. firmy była: produkcja materiałów i elementów budowlanych budownictwa mieszkaniowego. Usługi i wyrób szyb. Handel hurtowy i detaliczny. Eksport - Import. Działalność ta została zarejestrowana w Urzędzie Gminy. Od dnia 10 grudnia 2004 r. powyższą działalność gospodarczą Zainteresowany wykonuje jednoosobowo.

Aktualnie przedmiot działalności gospodarczej jest:

* 26.61.Z - produkcja betonowych wyrobów budowlanych,

* 52.46.Z - sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła,

* 51.53.B - sprzedaż hurtowa materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego,

* 60.24.B - transport drogowy towarów pojazdami uniwersalnymi,

* 71.32.Z - wynajem maszyn i urządzeń budowlanych,

* 71.34.Z - wynajem pozostałych maszyn i urządzeń.

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zarejestrowany jest w Urzędzie Skarbowym jako czynny podatnik od towarów i usług. W chwili obecnej żona Wnioskodawcy nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Na mocy decyzji z 18 stycznia 2011 r., Burmistrz zatwierdził podział nabytej przez Wnioskodawcę i jego żony - w ramach umowy przekazania gospodarstwa rolnego - działki rolne (Klasa IVa i V) o nr 895 na siedemnaście działek o numerach: 895/1, 895/2, 895/3, 895/4, 895/5, 895/6, 895/7, 895/8, 895/9, 895/10, 895/11, 895/12, 895/13, 895/14, 895/15, 895/16 i 895/17, z tym, że nowo powstałe działki nr 895/1 i 895/2 zostały wydzielone pod urządzenie drogi gminnej i z dniem, w którym ww. decyzja stała się ostateczna, działki te przeszły z mocy prawa na własność Gminy. Po dokonanym podziale i nowym pomiarze powierzchnie ww. działek ustalono na 1,2330 ha (nastąpił ubytek powierzchni o 0,0270 ha).

Działki te w ewidencji gruntów Starostwa Powiatowego widnieją, nadal jako użytki rolne, z tym iż w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, jaki zatwierdzono uchwałą Rady Miejskiej, z dnia 27 lutego 2009 r., ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia 10 kwietnia 2009 r., poz. 446, działki te mają przeznaczenie - pod zabudowę (wyjątek stanowi działka nr 895/1 i 895/2, które są przeznaczone pod urządzenie drogi gminnej). Działki te nie są w chwili obecnej zabudowane. W niedalekiej przyszłości Wnioskodawca chciałby wraz z żoną sprzedać kilkanaście z ww. nowo wydzielonych działek jako działki budowlane. Zainteresowany zaznaczył, iż sprzedaż tychże działek nie jest w żaden sposób związana z prowadzoną, przez niego działalnością gospodarczą ani też działki te nie zostały nabyte przez małżonków dla celów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą czy jakąkolwiek działalnością handlową. Na nowo wydzielonych działkach nie jest też prowadzona żadna działalność gospodarcza. Zainteresowany wskazuje, iż firma jego nie zajmuje się, ani też nigdy nie zajmowała się obrotem nieruchomościami. Nigdy też wcześniej ani on, ani jego małżonka nie sprzedawali jakiejkolwiek działki.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca oświadczył, iż w sprawie tej, nie toczy się postępowanie podatkowe i nie jest prowadzona kontrola podatkowa, ani postepowanie przed sądem administracyjnym.

W piśmie z dnia 26 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż posiadane przez niego grunty opisane we wniosku nie były i nie są udostępniane osobom trzecim na podstawie najmu, dzierżawy, użyczenia, czy innej umowy. Opisane grunty zostały zaoferowane do sprzedaży biuru obrotu nieruchomościami, które zamieściło stosowne ogłoszenie o sprzedaży w Internecie, z tym, że ogłoszenie dotyczyło tylko niektórych działek opisanych we wniosku (8 działek). Ponadto Zainteresowany wskazał, iż nie ponosił żadnych kosztów związanych z uzbrojeniem lub ogrodzeniem tych gruntów. Działki te nie są ogrodzone ani uzbrojone.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży przedmiotowych działek, należących do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego małżonki, w opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż majątku wspólnego i jego małżonki, który nie został nabyty w celu jego dalszej odsprzedaży, ani też dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz na potrzeby własne nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1, ostatnia zmiana Dz. U. UE z 2007 r. Nr 346, poz. 21). Nie powinna zatem podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z następujących względów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Za towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ww. ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, natomiast przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się m.in. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji "rzeczy", zdaniem Wnioskodawcy posiłkowo należy zastosować definicję, jaka znajduje się w Kodeksie cywilnym. I tak art. 45 k.c. stanowi, iż "rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne". Podstawowy podział rzeczy jaki wyróżnia Kodeks cywilny to podział na nieruchomości i ruchomości. Kodeks cywilny nie określa definicji rzeczy ruchomych, w związku z czym przyjmuje się, że rzeczami ruchomymi są przedmioty materialne niebędące nieruchomościami, których definicję zawiera art. 46 k.c. Zgodnie z tym przepisem - nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Skoro nieruchomość (w tym również grunt) jest szczególnym rodzajem rzeczy toteż mieści się ona również w definicji towaru, o jakiej mowa w art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, zaś jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy na terytorium kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jak wynika z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą należy wykazać łącznie dwie przesłanki, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywania takich czynności wielokrotnie oraz, że wykorzystywane przez niego towary (w przypadku nieruchomości) zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tzn. zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie jego sprzedaży. Dla przypisania więc komuś statusu podatnika podatku od towarów i usług, tj. działania w charakterze handlowca, konieczne jest ustalenie, czy towary zostały nabyte w celu ich odsprzedaży, czy na potrzeby własne. Nie może być bowiem uznana za działalność handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż czy wyprzedaż majątku osobistego, który został nabyty na własne potrzeby, a nie w celu jego odsprzedaży Z wykładni językowej wynika więc, że ustawodawca uzależnił opodatkowanie sprzedaży gruntu od celu jego nabycia, jaką jest odsprzedaż. Również w orzecznictwie sądów administracyjnych stwierdzono, że "podatnikiem z tytułu sprzedaży działek budowlanych może być jedynie osoba, która dokonała nabycia działki z zamiarem jej dalszej odsprzedaży" (wyrok WSA sygn. I SA/Wr 1254/05, czy III SA/Wa 45/08, wyroki NSA z 16 lutego 2010 r., I FSK 2130/08 oraz z 25 lutego 2010 r., I FSK 162/09, Legalis oraz wyrok NSA w składzie 7 sędziów 29 października 2007 r., I FPS 3/07).

W niniejszym przypadku, jak wskazano wyżej, przedmiotowe działki (wcześniej była to działka nr 895) Wnioskodawca nabył wraz z żoną w drodze umowy przekazania gospodarstwa rolnego do majątku prywatnego (wspólnego Wnioskodawcy i jego małżonki). Działki te nie były i nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej, ani też działalności rolniczej. Nawet więc kilkukrotna sprzedaż przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz które nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego i nie podlega opodatkowaniu. Podobnie przyjęto w orzecznictwie ETS-u, tzn. - czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika (nawet jeśli jest on podatnikiem w ogóle) pozostają poza zakresem opodatkowania (art. 2 (1) VI Dyrektywy, wyrok ETS w sprawie C-291/92, pomiędzy Dieter Ambrecht a Finanzamt Ulzen).

W dniu 7 lipca 2011 r. została wydana interpretacja indywidualna Nr IPTPP2/443-57/11-4/PM, w której stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, Strona pismem z dnia 20 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 18 sierpnia 2011 r. Nr IPTPP2/443W-7/11-2/DK Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Strona wniosła za pośrednictwem tut. Organu, skargę z dnia 20 września 2011 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu. Sąd, po rozpoznaniu sprawy wyrokiem z dnia 18 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Op 463/11, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną uznającą stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe i stwierdził, iż skarga wniesiona w niniejszej sprawie zasługuje na uwzględnienie.

Prawomocny wyrok wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. Organu w dniu 30 marca 2012 r.

Istota sporu w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do stwierdzenia, czy w tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek będzie z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia tej kwestii ma regulacja zawarta w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w kontekście art. 9 oraz art. 12 Dyrektywy 2006/112/WE.

WSA podzielając tezy zawarte w przywołanych w przedmiotowym wyroku orzeczeniach NSA oraz Trybunału Sprawiedliwości UE stwierdził, iż do uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, konieczne jest ustalenie, że prowadzi on zawodowo, w sposób profesjonalny działalność gospodarczą w danym zakresie. Wymaga to każdorazowo zbadania, czy dana dostawa towarów (usług), została wykonana w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym konkretnym zakresie, gdyż podatnika definiuje się w związku z pojęciem działalności gospodarczej. Nie wystarczy zatem stwierdzenie, iż w ogóle dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą, ale musi to być działalność o określonym profilu, bowiem wykonanie danej czynności nawet wielokrotnie nie przesądza o jej opodatkowaniu.

Odnosząc się do kwestii przesłanek warunkujących uznanie danej czynności dostawy (sprzedaży) gruntów za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, WSA w Opolu zwrócił uwagę, iż zdaniem TSUE zawartym w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Nadto sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Także okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Sąd wskazał, że do uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, konieczne jest ustalenie, że prowadzi on zawodowo, w sposób profesjonalny działalność gospodarczą w danym zakresie. Nie wystarczy zatem stwierdzenie, iż w ogóle dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą, ale musi to być działalność o określonym profilu, bowiem wykonanie danej czynności nawet wielokrotnie nie przesądza o jej opodatkowaniu.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy Sąd stwierdził, iż z opisu przedstawionego we wniosku bezsprzecznie wynika, że Skarżący otrzymał gospodarstwo rolne od rodziców wiele lat wcześniej, zanim podjął zamiar sprzedaży gruntu. Przez długi okres uprawiał je na własne potrzeby. Był to jego majątek prywatny, niewykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Skarżący nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu czy handlu nieruchomościami.

Jednocześnie Sąd zauważył, że okoliczność podziału działek, w tym także przekazania dwóch z nich na potrzeby drogi gminnej, nie jest decydująca. Nie ma także znaczenia długość okresu, w jakim będą sprzedawane działki, jak i osiągane z tego tytułu przychody. Te wszystkie elementy mogą odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym Zainteresowanego i wykonywaniem prawa własności. Także liczba wydzielonych działek i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego, gdyż nie są to elementy, które mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

W ocenie Sądu, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W okolicznościach niniejszej sprawy brak jest przesłanek, które wskazywałyby, iż Skarżący sprzedając działki występował w takim właśnie charakterze.

Sąd podkreślił, iż nie można uznać za aktywne działania podejmowane w zakresie handlu nieruchomościami zgłoszenia do sprzedaży części działek pośrednikowi zajmującemu się obrotem nieruchomościami. W tym przypadku można mówić o skorzystaniu z usług fachowego pośrednika, który w sposób zorganizowany zajmuje się obrotem nieruchomościami. Jednak ten zorganizowany sposób dotyczy pośrednika a sam fakt skorzystania z takich usług nie ma znaczenia przy kwalifikacji prawnej działania Wnioskodawcy. Zauważyć przy tym należy, że z usług takiego pośrednika korzystają właśnie przede wszystkim podmioty, które nie zajmują się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Brak jest także podstaw do przyjęcia, że Skarżący podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Z opisu sprawy nie wynika bowiem, aby zajmował się uzbrojeniem terenu czy działaniami marketingowymi. Samo przygotowanie gruntu do sprzedaży przez jego wydzielenie nie przesądza o działalności gospodarczej, gdyż jest ono jedynie warunkiem koniecznym do sprzedaży gruntu w ogóle, a sam podział gruntu nie może być traktowany jako jego nabycie. Te elementy mogą odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym Wnioskodawcy i wykonywaniem prawa własności.

Reasumując, Sąd stwierdził, iż w okolicznościach rozpoznawanej sprawy nie ma podstaw do uznania, iż Skarżący występuje jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Taki rodzaj działalności nie mieści się w profilu zarejestrowanej i prowadzonej przez Skarżącego działalności. Sprzedaż działek budowlanych nie stanowi przedmiotu jego działalności gospodarczej. Nie podjęte zostały również przez Stronę działania wskazujące na zamiar prowadzenia działalności o takim profilu. Nieruchomość została nabyta jako majątek osobisty i nie była wykorzystywana w prowadzeniu działalności gospodarczej. Zainteresowany nie podjął żadnych aktywnych działań w celu zmiany przeznaczenia gruntu.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, brak jest podstaw do przyjęcia, że planowana sprzedaż działek spełnia przesłanki z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 15 ust. 1-2 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji, że podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 18 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Op 463/11, stanowisko Wnioskodawcy, w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania zaskarżonej interpretacji indywidualnej tj. w dniu 7 lipca 2011 r., która następnie została uchylona w postępowaniu sądowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.