IPTPP2/443-566/11-2/BM - Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w pełnej wysokości związany z użytkowaniem samochodu o dopuszczalnej masie całkowitej równej 3,5 tony na podstawie umowy najmu oraz z nabyciem paliwa do tego pojazdu.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 2 grudnia 2011 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP2/443-566/11-2/BM Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w pełnej wysokości związany z użytkowaniem samochodu o dopuszczalnej masie całkowitej równej 3,5 tony na podstawie umowy najmu oraz z nabyciem paliwa do tego pojazdu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2011 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Tryb. 14 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w pełnej wysokości związany z użytkowaniem samochodu o dopuszczalnej masie całkowitej równej 3,5 tony na podstawie umowy najmu oraz z nabyciem paliwa do tego pojazdu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku Białej wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w pełnej wysokości związany z użytkowaniem samochodu o dopuszczalnej masie całkowitej równej 3,5 tony na podstawie umowy najmu oraz z nabyciem paliwa do tego pojazdu.

W związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku Białej, pismem z dnia 12 września 2011 r., przesłało ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 14 września 2011 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową, zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od dnia 1 października 2006 r. w zakresie produkcji urządzeń, instrumentów oraz wyrobów medycznych włączając dentystyczne. Jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Dokonuje wyłącznie sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej użytkuje samochód dostawczy Fiat Ducato MAXI o dopuszczalnej masie całkowitej równej 3,5t. Powyższy samochód użytkuje na podstawie umowy najmu zawartej z firmą węgierską. Samochód posiada węgierski numer rejestracyjny oraz węgierski dowód rejestracyjny. Umowa najmu została zawarta dnia 17.01.2011 na czas nieokreślony. Z uwagi na fakt, iż kontrahent węgierski nie posiada w Polsce stałego miejsca zamieszkania ani też stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z art. 28b ustawy o podatku VAT Wnioskodawca jest obowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu długoterminowego wynajmu środka transportu, traktując usługę najmu jako import usług oraz wystawiania faktur wewnętrznych, wykazując w nich polski podatek VAT wg stawki 23%. Kwota tego podatku jest kwotą podatku należnego z tytułu importu usług. Od dnia 26 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca posiada zaświadczenie z okręgowej stacji kontroli pojazdów potwierdzające spełnienie przez ww. pojazd warunków, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże Starostwo Powiatowe odmówiło wpisu stosownej adnotacji w węgierskim dowodzie rejestracyjnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku spełnienia przez użytkowany przez Wnioskodawcę pojazd samochodowy wymagań określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co zostało potwierdzone dodatkowym badaniem technicznym, o którym mowa w art. 86 ust. 5 wyżej cytowanej ustawy i jednoczesnym braku możliwości uzyskania stosownej adnotacji w węgierskim dowodzie rejestracyjnym, Wnioskodawca:

1.

Ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia paliwa do tego samochodu.

2.

Ma prawo odliczenia całej kwoty podatku VAT wykazanej na fakturze wewnętrznej z tytułu importu usługi najmu takiego samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy brak możliwości uzyskania stosownej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym nie pozbawia go prawa do pełnego odliczenia VAT przy nabyciu paliwa do tego samochodu, jak również odliczenia całej kwoty podatku VAT wykazanej na fakturze wewnętrznej z tytułu importu usługi najmu takiego samochodu. Wnioskodawca podkreśla, że samochód spełnia wymogi określone w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co zostało potwierdzone dodatkowym badaniem technicznym zgodnie z art. 86 ust. 5 ww. ustawy. To, iż uprawniony organ nie dokonał adnotacji o której mowa w art. 86 ust. 5 w węgierskim dowodzie rejestracyjnym użytkowanego samochodu nie wynika z faktu, iż przedmiotowy samochód nie spełnia wymagań dla pojazdów samochodowych wymienionych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT, lecz jest wynikiem ograniczeń zakresie obowiązujących wzorów dokumentów w sprawach dopuszczenia pojazdu do ruchu, wprowadzonych przez przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 Prawo o ruchu drogowym oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 w sprawie szczegółowych czynności w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach. Jak wskazał Wnioskodawca, Starostwo Powiatowe zatem odmówiło wpisu stosownej adnotacji w węgierskim dowodzie rejestracyjnym, gdyż nie odpowiadał on wzorom dokumentów określonych w ww. przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi:

1.

suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

a.

z tytułu nabycia towarów i usług,

b.

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

c.

od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;

2.

w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;

3.

zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;

4.

kwota podatku należnego z tytułu:

a.

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b.

dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,

c.

wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

5.

kwota podatku należnego z tytułu importu towarów - w przypadkach, o których mowa w art. 33a;

6.

różnica podatku, o której mowa w art. 29 ust. 18 i art. 37.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. zasady odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia, użytkowania samochodów oraz paliw używanych do ich napędu regulują zapisy art. 3 oraz art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

W myśl art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Zgodnie z treścią art. 4 tej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

W myśl postanowień art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2 ww. art. 3 wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 3 ww. artykułu).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od dnia 1 października 2006 r. w zakresie produkcji urządzeń, instrumentów oraz wyrobów medycznych. W ramach działalności dokonuje wyłącznie sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej użytkuje samochód dostawczy Fiat Ducato MAXI o dopuszczalnej masie całkowitej równej 3,5t. Powyższy samochód użytkuje na podstawie umowy najmu zawartej z firmą węgierską. Samochód posiada węgierski numer rejestracyjny oraz węgierski dowód rejestracyjny. Umowa najmu została zawarta dnia 17 stycznia 2011 r. na czas nieokreślony. Z uwagi na fakt, iż kontrahent węgierski nie posiada w Polsce stałego miejsca zamieszkania ani też stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z art. 28b ustawy o podatku VAT Wnioskodawca jest obowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu długoterminowego wynajmu środka transportu, traktując usługę najmu jako import usług oraz wystawiania faktur wewnętrznych, wykazując w nich polski podatek VAT wg stawki 23%. Kwota tego podatku jest kwotą podatku należnego z tytułu importu usług. Od dnia 26 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca posiada zaświadczenie z okręgowej stacji kontroli pojazdów potwierdzające spełnienie przez ww. pojazd warunków, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże Starostwo Powiatowe odmówiło wpisu stosownej adnotacji w węgierskim dowodzie rejestracyjnym.

Mając zatem na uwadze przedstawiony wyżej stan faktyczny sprawy oraz powołane przepisy należy jeszcze raz podkreślić, że spełnienie wymagań dla pojazdów określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. Skoro Wnioskodawca nie posiada stosownej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym, to tym samym nie sposób uznać, że warunki określone w art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej zostały spełnione. W konsekwencji Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony stanowiący 100% kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy.

Wobec Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie ograniczenie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony stanowiący 60% podatku należnego wymienionego w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy od czynszu (raty) lub innych płatności wynikającej z zawartej umowy najmu, nie więcej niż 6.000 zł.

Jednocześnie na podstawie art. 4 ustawy nowelizującej Wnioskodawca nie może korzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia paliwa do tego pojazdu.

Na powyższe rozstrzygnięcie nie mają wpływu okoliczności braku możliwości uzyskania stosownego wpisu do dowodu rejestracyjnego (z uwagi na fakt, że Wnioskodawca dysponuje węgierskim dowodem rejestracyjnym). Jak wynika z powyższych przepisów, dla stwierdzenia spełnienia wymagań, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej konieczne są dwa elementy: dodatkowe badanie techniczne, przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz stosowny wpis w dowodzie rejestracyjnym. Brak jednego z tych elementów nie daje podstaw do stwierdzenia spełnienia przesłanek określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1 -4 ustawy.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo tut. Organ, iż powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązywał do dnia 31 grudnia 2010 r., natomiast od 1 stycznia 2011 r. regulacje w tym zakresie zawiera wyżej cytowana ustawa nowelizująca z dnia 16 grudnia 2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl