IPTPP2/443-559/12-5/IR - Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2012 r. (data wpływu 28 czerwca 2012 r.) uzupełnionego pismem z dnia 27 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług - jest prawidłowe.

W dniu 28 czerwca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 września 2012 r. poprzez doprecyzowanie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, zadanego pytania oraz własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 27 września 2012 r.).

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej, która będzie polegała przede wszystkim na pozyskiwaniu klientów (rozpoznawanie potrzeb grupy w zakresie ubezpieczeń) oraz organizowaniu ich w grupy uczestników różnych programów ubezpieczeń grupowych, a następnie wdrażaniu dla danej grupy uczestników odrębnej umowy ubezpieczenia. Czynności te Wnioskodawca będzie wykonywać:

Rozpatrując w każdym przypadku zakres prac podjętych bądź zleconych zakończony zostanie zawarciem umowy ubezpieczenia, w której Wnioskodawca będzie pełnił rolę ubezpieczającego. Prace związane z pozyskiwaniem klientów, zawieraniem umów ubezpieczeniowych, administrowanie i monitorowanie umów oraz uczestnictwo w procesie identyfikacji i likwidacji szkód stanowi zakres roli ubezpieczającego jaką będzie pełnił Wnioskodawca.

Źródłami przychodów zakładanej działalności może być opłata Brokera za zlecenie opisane wyżej, wynagrodzenie od innych podmiotów lub opłata klienta indywidualnego korzystającego z danego programu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 27 września 2012 r.).

Czy usługi, które zamierza świadczyć Wnioskodawca zarówno na rzecz Brokera, innych podmiotów zlecających organizację grup w celu zawarcia umowy ubezpieczenia dla danej grupy oraz osób chcących przystąpić do ubezpieczenia grupowego, będą zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Czy zakres usług opisanych we wniosku spełnia przesłanki określone w art. 43 ust. 1 pkt 37 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, od 1 stycznia 2011 r. ustawodawca znowelizował przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: u.p.t.u.) dotyczące usług korzystających ze zwolnienia od tego podatku (art. 43 ust. 1 pkt 37-41 u.p.t.u.).

Nowelizacja ta wynikała przede wszystkim z konieczności dostosowania u.p.t.u. do przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1 z późn. zm.; dalej: Dyrektywa).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 u.p.t.u. zwalnia się od podatku "usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji".

Odpowiednikiem tego przepisu na gruncie Dyrektywy jest art. 135 ust. 1 lit. a, według którego państwa członkowskie mają obowiązek zwolnić z opodatkowania transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych. Zarówno Dyrektywa jak i u.p.t.u. nie definiują pojęcia usług/transakcji ubezpieczeniowych.

W celu ustalenia znaczenia tego pojęcia w ocenie Zainteresowanego w pierwszej kolejności powinno się zatem odnieść do orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS). Zdaniem ETS podstawowym elementem usług (transakcji) ubezpieczeniowych jest to, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zamian za uprzednią zapłatę składki, zapewnić ubezpieczonemu, w przypadku zmaterializowania się pokrywanego ryzyka, usługę uzgodnioną w chwili zawarcia umowy. Ponadto istotną cechą tej transakcji jest istnienie stosunku umownego pomiędzy świadczącym usługę ubezpieczeniową, a osobą, której ryzyka są pokrywane przez to ubezpieczenie (orzeczenie ETS z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie C-8/01 Assurandor-Societetet). W odniesieniu do usług pokrewnych świadczonych przez brokerów i agentów ubezpieczeniowych ETS orzekł, że pojęcie to odnosi się wyłącznie do usług świadczonych przez profesjonalistów, którzy pozostają w relacji z ubezpieczycielem i ubezpieczonym. W wyroku w sprawie C 124/07 J.C.M. Beheer BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën, ETS stwierdził jednak, że okoliczność, iż broker lub pośrednik ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia lub reasekuracji, do zawarcia której się przyczynia, lecz pozostaje z nimi jedynie w pośrednim stosunku, za pośrednictwem innego podatnika, który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron umowy i z którym ów broker lub pośrednik ubezpieczeniowy jest związany umownie, nie wyklucza by świadczone przez niego usługi były zwolnione od podatku VAT.

Z kolei w sprawie C-453/05 Volker Ludwig Trybunał stwierdził, że "działalność pośrednictwa stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. ETS podkreślił, że "podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że dokonane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania".

Według art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.)"pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia. Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3".

Zdaniem Wnioskodawcy nie ulega zatem wątpliwości, że Broker będzie w omawianej sytuacji działał jako pośrednik ubezpieczeniowy.

W myśl natomiast art. 43 ust. 13 u.p.t.u. zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepis ten w ocenie Zainteresowanego zwalnia z opodatkowania tzw. usługi pomocnicze w stosunku m.in. do usług ubezpieczeniowych. W myśl tego przepisu, aby dana usługa pomocnicza mogła korzystać ze zwolnienia konieczne jest spełnienie łącznie trzech przesłanek. Po pierwsze usługa taka musi stanowić element usługi zwolnionej, po drugie element ten musi sam stanowić odrębną całość i po trzecie musi on być właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej, co oznacza, iż realizuje cele usługi zasadniczej. Ust. 14 tego przepisu stanowi natomiast, iż przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zdaniem Wnioskodawcy zwolnienie, o którym mowa w ust. 13 art. 43 u.p.t.u. nie wynika wprost z przepisów Dyrektywy, jednak można je wywieść z orzecznictwa ETS, w szczególności zaś z orzeczenia w sprawach C-2/95 Sparekassernes Datacenter przeciwko Skatteministeriet, C-235/00 Commisioners of Customs Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd., C-I69/04 Abbey National plc, Inscape Investment Fund przeciwko Commissioners of Customs Excise.

W ocenie Zainteresowanego, niewątpliwie właśnie przedmiotowe orzecznictwo ETS, miał na uwadze polski ustawodawca rozszerzając zakres zwolnienia na tzw. usługi pomocnicze. Należy przyjąć, że polski ustawodawca przy formułowaniu tych przepisów wziął pod uwagę projekt nowelizacji Dyrektywy w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych (KOM 2007/0267 (CNS).

W wyroku z dnia 17 maja 2012 r. (I SA/Po 212/12) Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w Poznaniu orzekł, że usługi pomocnicze do usług ubezpieczeniowych, np. likwidacja szkód, świadczone dla zakładu ubezpieczeń są zwolnione z VAT. WSA wyjaśnił, że usługi takie są właściwe dla usług ubezpieczeniowych. Usługą charakterystyczną dla działalności ubezpieczeniowej jest bowiem nie tylko zawieranie umów ubezpieczenia i ustalanie składek, ale również ocena ryzyka ubezpieczeniowego, likwidacja szkody czy ustalanie wysokości szkód, rozmiarów odszkodowania. Aby skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT trzeba spełnić określone wymagania. Usługa, która jest częścią usługi głównej, musi być właściwa i niezbędna do wykonania usługi podstawowej. Według WSA w Poznaniu, świadczoną przez skarżącą usługę można traktować jako dającą się wyodrębnić całość. Wiąże się ona też z usługą ubezpieczeniową i w efekcie jest zwolniona z VAT.

W ocenie Zainteresowanego usługi, które zamierza świadczyć Wnioskodawca spełniają trzy przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 13 u.p.t.u. Zdaniem Wnioskodawcy warunki, od których uzależnione jest zwolnienie usługi pomocniczej w stosunku do usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego zostały w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym spełnione. Usługi, które zamierza świadczyć Wnioskodawca stanowią niewątpliwie element usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego. Usługi organizowania grup ubezpieczonych tworzą także dającą się wyodrębnić całość, choćby z tego powodu, że mogą być zlecone innemu podmiotowi lub z faktu, że produkt jest przeznaczony dla danej grupy, której zorganizowanie się bez działań Wnioskodawcy byłoby niemożliwe. Ponadto stanowią one także element niezbędny i właściwy do wykonania umowy pośrednictwa ubezpieczeniowego, ponieważ bez utworzenia grupy ubezpieczonych nie doszłoby do wynegocjowania i zawarcia umowy grupowego ubezpieczenia. Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższych względów usługi, które zamierza świadczyć na rzecz Brokera powinny być zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Nadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany doprecyzował, iż uwzględniając stanowisko podane we wniosku, zakres usług, które zamierza świadczyć zarówno dla Brokera, innych podmiotów oraz osób indywidualnych spełnia przesłanki art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy opisane wyżej stanowisko określa usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego ubezpieczenia na cudzy rachunek. W związku z tym Zainteresowany spełnia przesłanki do zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchyliły załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przeniosły uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie w rozpatrywanej sprawie ma dodanie do art. 43 ustawy punktu 37, regulującego zwolnienia od podatku usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej, która będzie polegała przede wszystkim na pozyskiwaniu klientów (rozpoznawanie potrzeb grupy w zakresie ubezpieczeń) oraz organizowaniu ich w grupy uczestników różnych programów ubezpieczeń grupowych, a następnie wdrażaniu dla danej grupy uczestników odrębnej umowy ubezpieczenia.

Czynności te Wnioskodawca będzie wykonywać:

Rozpatrując w każdym przypadku zakres prac podjętych bądź zleconych zakończony zostanie zawarciem umowy ubezpieczenia, w której Wnioskodawca będzie pełnił rolę ubezpieczającego. Prace związane z pozyskiwaniem klientów, zawieraniem umów ubezpieczeniowych, administrowanie i monitorowanie umów oraz uczestnictwo w procesie identyfikacji i likwidacji szkód stanowi zakres roli ubezpieczającego jaką będzie pełnił Wnioskodawca.

Źródłami przychodów zakładanej działalności może być opłata Brokera za zlecenie opisane wyżej, wynagrodzenie od innych podmiotów lub opłata klienta indywidualnego korzystającego z danego programu.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje co należy rozumieć pod pojęciem umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, zatem w celu dokładnego zdefiniowania tego pojęcia należy sięgnąć do regulacji prawa cywilnego.

Co prawda prawo podatkowe stanowi osobną od prawa cywilnego gałąź prawa, jednak przy stosowaniu prawa podatkowego należy posiłkować się prawem cywilnym, o ile nie stoi to w sprzeczności z przepisami prawa podatkowego, w szczególności w celu określenia natury stosunków cywilnoprawnych łączących podmioty cywilnoprawne (osoby fizyczne, prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej).

Ponadto, w przypadku gdy ustawy podatkowe posługują się pewnymi pojęciami nie definiując ich (jak np. własność, zdolność prawna, zasiedzenie), należy nadawać tym pojęciom znaczenie ustalone w prawie cywilnym, jako gałęzi prawa regulującej stosunki prywatne pomiędzy podmiotami cywilnoprawnymi. Inne stanowisko prowadziłoby do powstania niespójności w ramach systemu prawa, jak również do dowolności interpretacyjnej, umożliwiając różne rozumienie tych samych pojęć, takie stanowisko znajduje potwierdzenie w szczególności w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2002 r., sygn. P 7/00, w którym stwierdzone zostało, iż: "Uznając samodzielność regulacji Ordynacji podatkowej nie sposób zanegować faktu, iż prawo cywilne spełnia rolę tzw. prawa powszechnego, co usprawiedliwia odwołanie się do wykształconych w nim pojęć podstawowych".

Stosując się do powyższej zasady należy zauważyć, że zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Natomiast zgodnie z art. 808 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. W takim przypadku ubezpieczający nie jest jednocześnie ubezpieczonym. Ubezpieczony nie musi być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Z drugiej strony ubezpieczony jest uprawniony do żądania należnego świadczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Dodatkowo może żądać by ubezpieczyciel udzielił mu informacji o postanowieniach zawartej umowy oraz ogólnych warunkach ubezpieczenia w zakresie, w jakim dotyczą jego praw i obowiązków.

Powołane regulacje wskazują, iż umowa ubezpieczenia na cudzy rachunek jest konstrukcją prawną, w której ubezpieczający zawiera z ubezpieczycielem umowę w celu ochrony interesu osoby trzeciej - ubezpieczonego, przy czym ubezpieczyciel świadczy ochronę ubezpieczeniową bezpośrednio na rzecz ww. osoby trzeciej, na której rachunek została zawarta umowa. Osoba trzecia nie musi być jednoznacznie wskazana w zawartej z ubezpieczycielem umowie ubezpieczenia.

A zatem, należy uznać, iż ubezpieczenie na cudzy rachunek jest specyficzną formą ubezpieczenia odmienną od jego typowych form. Odmienność ubezpieczenia na cudzy rachunek polega przede wszystkim na tym, iż w ramach takiego ubezpieczenia ubezpieczający pełni szczególną rolę, gdyż zawarta umowa ubezpieczenia ma na celu ochronę nie jego interesów, a osób trzecich.

Z powyższego wynika, iż czynności które Wnioskodawca planuje wykonywać w ramach umów pełniąc rolę ubezpieczającego będą stanowiły usługi w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Powyższe czynności należy uznać za czynności związane z zawieraną przez Spółkę, jako podmiot Ubezpieczający, umową ubezpieczenia na cudzy rachunek, bowiem przedmiotowe czynności mają na celu prawidłowe wykonanie umowy ubezpieczenia i są bezpośrednio z nią związane, a do ich wykonania zobowiązany będzie Wnioskodawca nie zaś inny podmiot. Należy zatem uznać, że Wnioskodawca pełniący rolę ubezpieczającego będzie wykonywał czynności, które mieszczą się w zakresie "zawarcia umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek".

Reasumując, czynności które zamierza świadczyć Wnioskodawca na podstawie zawartych umów będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako czynności świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Powoływanie się przez Wnioskodawcę na orzecznictwo sądowe nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując orzecznictwa sądowego jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270) wynika, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ podatkowy, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Zatem wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.