IPTPP2/443-54/13-4/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2013 r. (data wpływu 23 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu 25 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży materiałów składowych z rozbiórki budynków na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2013 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży materiałów składowych z rozbiórki budynków na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu 25 kwietnia 2013 r.) poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Zainteresowany prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie lokali i nieruchomości, w listopadzie 2008 r. Wnioskodawca dokonał zakupu prawa użytkowania wieczystego działki gruntu o powierzchni 0,6911 ha wraz z prawem własności, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności: wiatami przystankowymi, utwardzeniem placu i ogrodzeniem o wartości 839.315,08 PLN. W związku z rozpoczęciem nowej inwestycji Wnioskodawca przygotowuje teren pod budowę nowego budynku służącego osiąganiu przychodów. Przygotowanie takiego terenu wiąże się z koniecznością likwidacji fizycznej starych obiektów, tj. rozbiórki wiat przystankowych i ogrodzenia oraz zdjęcie kostki brukowej, w celu przygotowania placu pod nową inwestycję. Ww. budowle (w tym rozumieniu także place wyłożone kostką) podlegające likwidacji nabyte zostały w warunkach zwolnienia z VAT, stąd od ich nabycia Spółce nie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego od należnego (podatek naliczony nie występował wobec zwolnienia). Budowle były użytkowane przez wiele lat.

W związku z powyższym Wnioskodawca podjął decyzję o częściowej (2/3) likwidacji środków trwałych, dokonania ich rozbiórki i wybudowania nowego dostosowanego do potrzeb prowadzonej działalności obiektu (budynku). Pozostała część (1/3) działki w dalszym ciągu jest użytkowana w celach zarobkowych i będzie podlegała również likwidacji, w dalszym procesie inwestycyjnym (do końca 2013 r.).

W związku z tym, że prawo własności budowli amortyzowane było od grudnia 2008 r. (kwota dotychczasowego umorzenia wynosi 258.788,73 PLN, odpisy w br. za trzy kwartały wynoszą 62.948,61 PLN), więc tylko w części zostało zamortyzowane. Likwidowane środki trwałe nadal więc posiadają dla celów podatkowych nieumorzoną wartość początkową.

W piśmie z dnia 23 kwietnia 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż materiały z rozbiórki - o których mowa w zadanym pytaniu w poz. 69 wniosku ORD-IN, oznaczonym nr 3 - przed dokonaniem dostawy nie są i nie będą użytkowane przez Zainteresowanego przez co najmniej pół roku.

Materiałami pochodzącymi z rozbiórki są konstrukcje metalowe, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r., wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), klasyfikacja PKWiU 25.11, niezdatne do dalszego użytkowania, cegła palona, produkty mineralne niemetaliczne PKWiU 23.9.

Nabywca przedmiotowych materiałów jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz.1054 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należy wystawić fakturę, wskazując zwolnienie z podatku VAT na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, generalnemu wykonawcy za pozyskane przez niego materiały składowe z rozbiórki tych budynków, np. klinkier, stal, która to faktura będzie dokumentowała sprzedaż tych materiałów na rzecz generalnego wykonawcy w kwocie ok. 20 000 - 30 000 zł... (oznaczone jako nr 3 wniosku ORD-IN)

Zdaniem Wnioskodawcy, należy wystawić fakturę, wskazując zwolnienie z podatku VAT generalnemu wykonawcy za pozyskane przez niego materiały składowe z rozbiórki tych budynków, np. klinkier, stal, która to faktura będzie dokumentowała sprzedaż tych materiałów na rzecz generalnego wykonawcy w kwocie odpowiadającej wartości tych materiałów. Likwidowane budowle zostały nabyte w ramach działalności opodatkowanej stąd powstałe w trakcie ich likwidacji części budowli sprzedawane są w ramach tej działalności. Spółka jest zatem podatnikiem podatku VAT w zakresie tej transakcji na zasadzie art. 15 ustawy o VAT, zaś transakcja podlega tej ustawie. Wobec tego, że zakup budowli był zwolniony z VAT, a części rozbieranych budowli są towarami używanymi, to Spółka z tytułu dostawy tych części budowli nabywcy (generalny wykonawca) ma obowiązek wystawić fakturę VAT, wskazując iż transakcja korzysta ze zwolnienia z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z treści art. 15 ust. 2 ustawy wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy, powoduje, iż dostawa towarów nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wyrażony w cytowanym wyżej przepisie art. 43 ust. 2 ustawy, wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa - www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Za "używanie", jako przesłankę zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie można uznać posiadania towaru, któremu nie towarzyszy faktyczne jego wykorzystywanie. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne wykorzystywanie towaru.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W oparciu o art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

Na mocy § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

W § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia, zostały zawarte dane, które powinna zawierać faktura.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie lokali i nieruchomości, w listopadzie 2008 r. Wnioskodawca dokonał zakupu prawa użytkowania wieczystego działki gruntu o powierzchni 0,6911 ha wraz z prawem własności, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności: wiatami przystankowymi, utwardzeniem placu i ogrodzeniem o wartości 839.315,08 PLN. W związku z rozpoczęciem nowej inwestycji Wnioskodawca przygotowuje teren pod budowę nowego budynku służącego osiąganiu przychodów. Przygotowanie takiego terenu wiąże się z koniecznością likwidacji fizycznej starych obiektów, tj. rozbiórki wiat przystankowych i ogrodzenia oraz zdjęcie kostki brukowej, w celu przygotowania placu pod nową inwestycję. Ww. budowle (w tym rozumieniu także place wyłożone kostką) podlegające likwidacji, nabyte zostały w warunkach zwolnienia z VAT, stąd od ich nabycia Spółce nie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego od należnego (podatek naliczony nie występował wobec zwolnienia). Budowle były użytkowane przez wiele lat. Przedmiotowe materiały z rozbiórki przed dokonaniem dostawy nie są i nie będą użytkowane przez Zainteresowanego przez co najmniej pół roku.

Wnioskodawca podjął decyzję o częściowej (2/3) likwidacji środków trwałych, dokonania ich rozbiórki i wybudowania nowego dostosowanego do potrzeb prowadzonej działalności obiektu (budynku). Pozostała część (1/3) działki w dalszym ciągu jest użytkowana w celach zarobkowych i będzie podlegała również likwidacji, w dalszym procesie inwestycyjnym (do końca 2013 r.).

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż nabywca przedmiotowych materiałów jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy.

Materiałami pochodzącymi z rozbiórki są konstrukcje metalowe, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r., wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), klasyfikacja PKWiU 25.11, niezdatne do dalszego użytkowania, cegła palona, produkty mineralne niemetaliczne PKWiU 23.9.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż materiałów (klinkier, stal) z rozbiórki obiektów, objętych zakresem pytania, będących przedmiotem sprzedaży generalnemu wykonawcy, nie można uznać za towary używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, bowiem - jak wskazał Wnioskodawca - przy ich nabyciu Zainteresowanemu nie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego od należnego oraz ww. materiały przed dokonaniem dostawy nie są i nie będą użytkowane przez Wnioskodawcę przez co najmniej pół roku.

W tej sytuacji dostawa przedmiotowych materiałów nie korzysta ze zwolnienia od podatku, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym transakcja dostawy tych materiałów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie może wystawić generalnemu wykonawcy faktury, dokumentującej sprzedaż materiałów składowych (klinkier, stal) z rozbiórki przedmiotowych obiektów, ze zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na to, że - jak wskazano wyżej - materiały te nie są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, iż na powyższe rozstrzygnięcie bez wpływu pozostaje okoliczność, iż budowle były użytkowane przez wiele lat.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy wymienionych w pytaniu towarów. Natomiast zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej przedmiotem interpretacji nie mogą być zdarzenia nieokreślone, nienazwane. Zatem tut. Organ nie dokonywał oceny w zakresie zwolnienia z opodatkowania towarów stanowiących katalog otwarty zawierający się w określeniu podanym w pytaniu "np.".

Ponadto wskazać należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.