IPTPP2/443-501/13-4/JN - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług wniesienia przez spółkę jawną aportu w postaci wierzytelności do spółki akcyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2013 r. (data wpływu 21 czerwca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 września 2013 r. (data wpływu 6 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wniesienia aportem wierzytelności do spółki - jest prawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wniesienia aportem wierzytelności do spółki.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 września 2013 r. poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Jawna (dalej: Wnioskodawca lub Spółka Jawna) posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność między innymi w zakresie świadczenia usług pośrednictwa finansowego i usług księgowych.

Spółce Jawnej przysługuje wierzytelność. Obecnie w związku z restrukturyzacją grupy kapitałowej, do której należy Spółka Jawna planowane jest jednak wniesienie aportem posiadanej wierzytelności do spółki akcyjnej (dalej: Spółka Akcyjna). Planowane działania podejmowane w ramach restrukturyzacji działalności mają przede wszystkim na celu ograniczenie ryzyka ponoszonego przez wspólników Spółki Jawnej jak również dokapitalizowanie Spółki Akcyjnej poprzez wniesienie do niej aktywa w postaci wierzytelności.

Wartość rynkowa wierzytelności najprawdopodobniej będzie wyższa od wartości nominalnej akcji objętych w zamian za aport. Różnica między wartością rynkową wierzytelności, a wartością nominalną akcji zostanie przekazana na kapitał zapasowy Spółki Akcyjnej.

Spółka Jawna nie wypłaci Spółce Akcyjnej wynagrodzenia w związku z przekazaniem wierzytelności. Z tytułu spłaty wierzytelności Spółka Jawna również nie otrzyma od Spółki Akcyjnej zapłaty.

W tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca pragnie dokonać potwierdzenia konsekwencji podatkowych na gruncie podatku od towarów i usług planowanej transakcji wniesienia aportem wierzytelności do Spółki Akcyjnej.

W piśmie z dnia 5 września 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa wierzytelność jest wierzytelnością pieniężną (umowa pożyczki/kredytu). Przedmiotowa wierzytelność jest wierzytelnością nabytą od innego podmiotu. Przedmiotowa wierzytelność nie jest wierzytelnością trudną, co do której może istnieć wątpliwość co do ściągnięcia długu, zgodnie ze stanem wiedzy Wnioskodawcy na dzień składania wniosku o interpretację oraz sporządzania pisma będącego uzupełnieniem wniosku. W ocenie Wnioskodawcy, na dzień składania wniosku o interpretację (jak również na dzień sporządzenia uzupełnienia wniosku) nie ma przyczyn wskazujących, że wierzytelność będąca przedmiotem wniosku o interpretację należy potraktować jako wierzytelność trudną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy aport wierzytelności przez Spółkę Jawną do Spółki Akcyjnej będzie czynnością pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT po stronie Spółki Jawnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na aporcie wierzytelności do Spółki Akcyjnej nie rodzi po jego stronie obowiązków na gruncie ustawy o VAT.

Na wstępie Wnioskodawca podkreślił, że wierzytelność jako prawo majątkowe może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Zgodnie z brzmieniem art. 509 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, o ile nie sprzeciwia się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Na nabywcę wraz z wierzytelnością przechodzą wszelkie związane z nią prawa.

W świetle art. 510 § 1 tej ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie istnieją więc przesłanki uniemożliwiające przeprowadzenie działania polegającego na wniesieniu wierzytelności w ramach aportu.

Analizując skutki takiej czynności na gruncie prawa podatkowego, na wstępie warto podkreślić, że w myśl art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT za dostawę towarów uznaje się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Wierzytelność jako prawo majątkowe nie spełnia jednak definicji towaru zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, w świetle której za towary uznaje się rzeczy oraz ich części oraz wszelkie postacie energii.

Tym samym, aportu wierzytelności przez Wnioskodawcę do Spółki Akcyjnej nie można uznać za dostawę towaru.

Przedstawione stanowisko Spółki Jawnej znajduje ugruntowane potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych, np. w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lutego 2011 r. (nr IBPP3/443-932/10/DG),

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 maja 2012 r. (nr IPPP3/443-179/12-4/MK),

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 maja 2012 r. (nr ILPP2/443-191/12-3/SJ),

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2012 r. (nr ILPP2/443-981/12-4/MR).

W art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazano, że każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów należy traktować jako świadczenie usług. W rozpatrywanej sprawie nie sposób jednak uznać, że Spółka Jawna świadczy na rzecz Spółki Akcyjnej jakąkolwiek usługę. Wnioskodawca jedynie rozporządza wierzytelnością wchodzącą w skład jego majątku, przenosząc prawo własności do niej na Spółkę Akcyjną i otrzymując w zamian akcje. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wyroku NSA z 4 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 537/11) oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 14 listopada 2012 r. (nr ILPP2/443-879/12-2/AK).

Wniesienie wierzytelności aportem do spółki, podobnie jak sprzedaż wierzytelności własnej nie stanowi świadczenia usług przez jej zbywcę. Za świadczenie usług potencjalnie mogłoby zostać uznane jedynie nabycie wierzytelności przez podmiot, do którego wierzytelność jest wnoszona. Po jego stronie można dopatrywać się świadczenia usług w postaci zwolnienia z obowiązku egzekwowania wierzytelności. Takie stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2012 r. (nr IPTPP2/443-461/12-2/JN) oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 15 lutego 2013 r. (sygn. akt....). Jednakże, należy podkreślić, że określenie, czy po stronie otrzymującego aport dochodzi do świadczenia usług wymaga każdorazowo badania konkretnego stanu faktycznego.

Podsumowując, w przypadku aportu wierzytelności przez Wnioskodawcę do Spółki Akcyjnej, Wnioskodawca nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Analizując konsekwencje podatkowe wniesienia aportem wierzytelności przez Spółkę Jawną do Spółki Akcyjnej na gruncie ustawy o VAT, należy również rozpatrzyć, czy w omawianej sytuacji strony transakcji będą występować w charakterze podatników VAT. W świetle art. 15 ust. 1 omawianej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Z treści art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wynika natomiast, że działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na wniesieniu aportem wierzytelności nie nosi znamion działalności gospodarczej, ponieważ jest jedynie formą wykonania prawa własności w stosunku do posiadanej wierzytelności. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 22 listopada 2011 r. (nr IBPP3/443-929/11/PK). Wprawdzie w powołanej interpretacji organ interpretacyjny wypowiadał się w kwestii aportu wierzytelności własnej, jednakże w opinii Spółki Jawnej, w przypadku wierzytelności nabytych, należy wyciągnąć takie same konkluzje. Wnoszona wierzytelność jest w tym przypadku wykonywaniem prawa własności w stosunku do wierzytelności, którą Wnioskodawca posiada z tytułu wcześniejszego jej nabycia.

Co więcej, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wykonywania czynności niepodlegających przepisom ustawy o VAT nie można uznać, że podmiot występuje w charakterze podatnika VAT. Tym samym, uznanie, że nabycie wierzytelności w ramach aportu nie jest czynnością podlegającą przepisom ustawy o VAT, determinuje wskazanie, że w takiej sytuacji dany podmiot gospodarczy nie występuje w charakterze podatnika VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, aport wierzytelności do Spółki Akcyjnej po stronie Wnioskodawcy będzie czynnością pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT. Dla prawidłowości takiego stwierdzenia nie ma znaczenia, że planowane wniesienie wierzytelności będzie stanowić aport z agio.

W piśmie z dnia 5 września 2013 r. w uzupełnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca podkreślił, że wniesienie aportu w postaci wierzytelności nie może być utożsamiane ze świadczeniem usług na gruncie podatku VAT. W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, nie zaistnieją żadne okoliczności faktyczne wskazujące, że planowana czynność wniesienia aportu będzie miała charakter usługi (przede wszystkim brak stosunku prawnego między Wnioskodawcą a spółką do której będzie wniesiony aport, którego treścią byłoby świadczenie usługi a więc świadczenie, którego beneficjentem byłby podmiot otrzymujący wierzytelność). W omawianej sytuacji będącej przedmiotem wniosku, Wnioskodawca nie wystąpi również w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy VAT. Powyższa przesłanka jest z kolei jednym z determinantów opodatkowania danej transakcji podatkiem VAT.

Wnioskodawca jeszcze raz podkreśla, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, będzie on jedynie wykonywać swoje prawo własności, którego zakres wynika z przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 230, poz. 1370 z późn. zm., dalej: Kodeks cywilny). Art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego wyraźnie określa czynności, które mogą zostać dokonane przez właściciela wierzytelności w ramach wykonywania swoich uprawnień właścicielskich. Są to m.in. umowy sprzedaży, darowizny, zamiany lub wszelkie inne umowy zobowiązujące właściciela wierzytelności do przeniesienia własności wierzytelności.

Konsekwentnie, Wnioskodawca zauważa, że czynność prawna jaką jest zawarcie umowy zobowiązującej Wnioskodawcę do przeniesienia własności wierzytelności na spółkę w formie aportu, mieści się w szeroko określonym przez ustawodawcę zakresie czynności prawnych, do podejmowania których uprawniony jest właściciel wierzytelności. Zarówno na gruncie przepisów ustawy o VAT, jak również Kodeksu cywilnego, Wnioskodawca nie znajduje żadnych podstaw prawnych, które uzasadniałyby stanowisko, że każde wykonanie przez wierzyciela jego uprawnień właścicielskich w stosunku do prawa majątkowego - wierzytelności, zarówno jeśli jest czynnością prawną jedno-lub dwustronną, skutkuje świadczeniem usług przez którąkolwiek ze stron takiej czynności. W ocenie Wnioskodawcy, w niektórych okolicznościach, przeniesienie własności wierzytelności może wiązać się ze świadczeniem usług jeśli, wynika to ze stosunku prawnego ukształtowanego dobrowolnie przez strony takiej umowy w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a więc inaczej, niż będzie mieć to miejsce w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Ponadto, Wnioskodawca zauważa, że szeroki zakres uprawnień, właścicielskich wierzyciela do rozporządzania wierzytelnością potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w wyroku z dnia 4 października 2011 r., sygn. akt I FSK 537/11, orzekając, że czynność prawna przeniesienia własności wierzytelności "na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, jest skutkiem rozporządzania tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności. Zbycie wierzytelności nie stanowi zatem świadczenia usługi, gdyż jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi)". NSA potwierdził stanowisko zaprezentowane wyżej przez Wnioskodawcę, że "czynność wniesienia do spółki przedmiotowego wkładu w postaci wierzytelności własnej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ani jako odpłatna dostawa towarów ani też jako odpłatne świadczenie usług".

Przedstawione powyżej stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2013 r., nr IPPP1/443-265/13-2/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z cytowanego przepisu jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.).

Stosownie do treści art. 509 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki - art. 509 § 2 cyt. ustawy.

W oparciu o art. 510 § 1 ww. ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Istotą przelewu wierzytelności jest umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności, prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw.

Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami (np. przedawnieniem).

Z powyższego wynika, iż wierzytelność jest prawem jednego podmiotu do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym pieniężnie). Wobec tego wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności jest skutkiem rozporządzania tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność między innymi w zakresie świadczenia usług pośrednictwa finansowego i usług księgowych. Wnioskodawcy przysługuje wierzytelność. Obecnie w związku z restrukturyzacją grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca planowane jest jednak wniesienie aportem posiadanej wierzytelności do spółki akcyjnej. Planowane działania podejmowane w ramach restrukturyzacji działalności mają przede wszystkim na celu ograniczenie ryzyka ponoszonego przez wspólników Spółki Jawnej jak również dokapitalizowanie Spółki Akcyjnej poprzez wniesienie do niej aktywa w postaci wierzytelności. Wartość rynkowa wierzytelności najprawdopodobniej będzie wyższa od wartości nominalnej akcji objętych w zamian za aport. Różnica między wartością rynkową wierzytelności, a wartością nominalną akcji zostanie przekazana na kapitał zapasowy Spółki Akcyjnej. Spółka Jawna nie wypłaci Spółce Akcyjnej wynagrodzenia w związku z przekazaniem wierzytelności. Z tytułu spłaty wierzytelności Spółka Jawna również nie otrzyma od Spółki Akcyjnej zapłaty. Przedmiotowa wierzytelność jest wierzytelnością pieniężną (umowa pożyczki/kredytu), nabytą od innego podmiotu. Przedmiotowa wierzytelność nie jest wierzytelnością trudną, co do której może istnieć wątpliwość co do ściągnięcia długu.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż czynność polegająca na wniesieniu przez Wnioskodawcę aportem wierzytelności do spółki akcyjnej, nie będzie podlegać u Zainteresowanego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem wierzytelności nie spełniają definicji towaru, określonej w art. 2 pkt 6 ustawy, a więc tym samym ich zbycie w formie aportu nie stanowi dostawy towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy. Aport wierzytelności, nabytej uprzednio od innego podmiotu, po stronie zbywcy nie jest również świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. W takiej sytuacji bowiem to nabywca wierzytelności świadczy na rzecz zbywcy usługę, polegającą na uwolnieniu go od wykonywania czynności związanych ze ściąganiem długu i ryzyka jego nieściągnięcia. Zatem kwestię opodatkowania tej czynności należy rozpatrywać z punktu widzenia świadczącego usługę, czyli podmiotu, do którego aport jest wnoszony.

Zatem aport wierzytelności po stronie Wnioskodawcy pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, bowiem czynność ta nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług, a więc nie mieści się w powołanym wcześniej art. 5 ustawy.

Reasumując, wniesienie aportem przez Wnioskodawcę do spółki akcyjnej wierzytelności, nabytej uprzednio od innego podmiotu, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Ponadto zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna wywiera zatem skutek prawny wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.