IPTPP2/443-498/14-5/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 2 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 3 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) oraz z dnia 13 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 3 lipca 2014 r. oraz z dnia 13 sierpnia 2014 r. poprzez kwestie związane z opłatą skarbową oraz doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej osobiście (jako osoba fizyczna) działalności gospodarczej. Przedmiotem prowadzonej działalności są usługi aranżacji i wykończania wnętrz zarówno lokali mieszkalnych, jak i użytkowych. Przedmiotem prowadzonej działalności nigdy w przeszłości, obecnie ani w dającej się przewidzieć przyszłości nie jest obrót nieruchomościami, w tym gruntowymi oraz jakakolwiek działalność związana z obrotem nieruchomościami.

Działalność prowadzona jest w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej. Wnioskodawczyni w dniu 6 marca 2008 r., na podstawie aktu notarialnego, zakupiła do majątku "prywatnego" działkę gruntu o powierzchni 3269 m^2. W chwili zakupu działka gruntu miała charakter budowlany, zgodnie z wydaną w dniu 17 stycznia 2008 r. Decyzją Prezydenta Miasta nr..., ustalającą dla tej działki warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem, przydomowej oczyszczalni ścieków oraz wjazdu.

Od dnia zakupu działki gruntu Wnioskodawczyni, mając na celu wybudowanie na niej jednorodzinnego budynku mieszkalnego w celu zamieszkania w nim wspólnie z dziećmi, poczyniła nakłady poprzez ogrodzenie całej działki, doprowadzenie do działki energii elektrycznej i wykonaniu przyłącza energetycznego oraz uzyskała wstępne warunki przyłączenia do sieci wodociągowo-kanalizacyjnej. Czynności te dokonane były na przestrzeni okresu od chwili nabycia działki do dnia dzisiejszego. Do chwili obecnej na przedmiotowej działce gruntu nie został wybudowany budynek mieszkalny.

Obecnie, na skutek zmiany planów, Wnioskodawczyni zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość. Jak wynika jednak z informacji otrzymanych przez Wnioskodawczynię z agencji pośrednictwa obrotem nieruchomościami, sprzedaż tak dużej działki może napotkać duże problemy, w tym z całkowitym brakiem możliwości sprzedaży. Dlatego też Wnioskodawczyni zamierza dokonać podziału posiadanej nieruchomości gruntowej na trzy odrębne działki gruntu po ok. 1000 m² każda i dokonać ich sprzedaży.

W piśmie z dnia 13 sierpnia 2014 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, iż nie będzie prowadziła działalności gospodarczej mającej związek z działkami objętymi przedmiotowym wnioskiem. W ramach planowanego podziału działki gruntu na trzy odrębne działki nie zostanie wydzielona droga wewnętrzna. Wnioskodawczyni nie będzie udostępniała działek objętych wnioskiem innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Do chwili sprzedaży działek, powstałych w wyniku podziału istniejącej działki gruntu, nie zostaną poniesione przez Wnioskodawczynię żadne nakłady w celu przygotowania działek do sprzedaży typu uzbrojenie terenu, ogrodzenie i inne tego typu. Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała działań marketingowych związanych z planowaną sprzedażą działek gruntu objętych przedmiotowym wnioskiem. Jedyne czynności jakich Wnioskodawczyni dokonała lub dokona w związku z planowana sprzedażą działek, to zawarcie umów pośrednictwa z agencjami nieruchomości i umieszczenie informacji o sprzedaży na działce, która ulegnie podziałowi. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości gruntowych, niż będące przedmiotem wniosku, przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży gruntów innych niż będące przedmiotem wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonywana ewentualnie w przyszłości sprzedaż trzech działek gruntu, powstałych w wyniku podziału posiadanej nieruchomości, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na skutek uznania tej sprzedaży za działalność gospodarczą opisaną w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawczyni, planowana przez Nią sprzedaż trzech działek gruntu powstałych w wyniki podziału posiadanej jednej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przypadku podatku od towarów i usług kwestia powstania obowiązku podatkowego jest szczegółowo uregulowana w dziale IV ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.; - nazywanej dalej uptu), przy czym odrębnie określono zarówno zasady ogólne powstania obowiązku podatkowego, jak i powstanie obowiązku podatkowego w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, wewnątrzwspólnotowego ich nabycia, jak i powstania obowiązku podatkowego u małych podatników.

Dla przedmiotowego stanu faktycznego istotne znaczenie ma regulacja zawarta w art. 15 ust. 1 i ust. 2 uptu, w którym to przepisie ustawodawca zdefiniował pojęcie podatnika VAT oraz pojęcie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 uptu podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przez wspomnianą w ustawie o podatku od towarów i usług działalność gospodarczą należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 uptu).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że ustawodawca wyraźnie powiązał pojęcie "podatnika" z pojęciem "działalności gospodarczej", które to powiązanie jest zgodne z regulacją zawartą w art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej nazywana dyrektywą VAT), który stanowi, że podatnikiem jest każda osoba prowadząca niezależnie, w jakimkolwiek miejscu, jakąkolwiek działalność gospodarczą określoną w ust. 2 tego artykułu i to bez względu na cel lub wyniki tej działalności.

W świetle art. 15 u.p.t.u. wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli czynność ta, została wykonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym kryterium działalności gospodarczej wyklucza z grona podatników VAT osoby fizyczne i instytucje, które nie prowadzą działalności gospodarczej, nawet jeśli wykonują one czynności dostawy towarów.

Jako działalność profesjonalną, interpretuje także działalność gospodarczą Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C-230/94 Renate Enkler v. Finanzamt Homburg (orzeczenie wstępne) Trybunał wskazał, że z uwagi na charakter podatku od towarów i usług, który jest szczególną formą podatku obrotowego należy przyjąć, że w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza oznacza profesjonalny obrót gospodarczy, który powinien cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania. Należy zatem uznać, że w myśl art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 2 uptu określony podmiot zostanie uznany za podatnika, nawet wówczas, gdy danej czynności będzie dokonywał sporadycznie, o ile czynność ta będzie związana z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, (art. 12 Dyrektywy VAT).

Natomiast nie można danego podmiotu uznać za podmiot prowadzący działalność gospodarczą tylko dlatego, że wykonał on jednorazowo daną czynność w okolicznościach mogących wskazywać na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Podana bowiem okoliczność nie skutkuje przekształceniem tejże działalności w działalność gospodarczą, której charakterystyki dokonano powyżej.

W świetle przedstawionej wyżej argumentacji, nie można uznać, że sprzedaż kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę, jeżeli działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Niewłaściwym byłoby również przy tym powoływanie się na okoliczność tzw. częstotliwości, gdyż w myśl art. 15 ust. 1 uptu o zakwalifikowaniu podmiotu jako podatnika decyduje spełnienie przesłanki z art. 15 ust. 2 uptu, tj. wykonywanie czynności, która pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec treści art. 15 uptu należy rozgraniczyć także sytuację, w której podmiot, prowadzący działalność gospodarczą, dokonuje czynności z nią związanej, od sytuacji, w której ten sam podmiot, dokonuje czynności, która w sposób niewątpliwy odnosi się do jego majątku osobistego, który nie jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej. W tym przypadku obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług nie powstaje. Nie jest bowiem działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 uptu, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży, lecz spożytkowania na potrzeby własne. (por. J. Zubrzycki: Leksykon VAT - 2011, Of. Wyd. Unimex, str. 433).

Podobne stanowisko prezentuje Tomasz Michalik w "VAT Komentarz" wydanie 10, Wydawnictwo CH Beck 2014, strony 228-238. Pogląd ten wielokrotnie znalazł potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, między innymi w wyroku z 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180 i C-181/10 Jarosław Słaby v. Minister Finansów oraz Emilian Kuć i Halina Kuć v. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie oraz w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych (I FSK 03/06, III SA/Wa 4176/06 czy ostatecznie I FSP 3/07).

Powyższe prowadzi do konkluzji, iż dokonywana przez Wnioskodawczynię ewentualnie w przyszłości sprzedaż trzech działek gruntu, powstałych z podziału jednej posiadanej przez Nią, działki, opisanej na wstępie wniosku, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie będzie działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, iż w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Wskazać należy, że rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Wymaga również podkreślenia, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek "Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższego wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej osobiście (jako osoba fizyczna) działalności gospodarczej. Przedmiotem prowadzonej działalności są usługi aranżacji i wykończania wnętrz zarówno lokali mieszkalnych, jak i użytkowych. Przedmiotem prowadzonej działalności nigdy w przeszłości, obecnie ani w dającej się przewidzieć przyszłości nie jest obrót nieruchomościami, w tym gruntowymi oraz jakakolwiek działalność związana z obrotem nieruchomościami. Wnioskodawczyni w dniu 6 marca 2008 r., na podstawie aktu notarialnego, zakupiła do majątku "prywatnego" działkę gruntu o powierzchni 3269 m^2. W chwili zakupu działka gruntu miała charakter budowlany, zgodnie z wydaną w dniu 17 stycznia 2008 r. Decyzją Prezydenta Miasta, ustalającą dla tej działki warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem, przydomowej oczyszczalni ścieków oraz wjazdu.

Od dnia zakupu działki gruntu Wnioskodawczyni, mając na celu wybudowanie na niej jednorodzinnego budynku mieszkalnego w celu zamieszkania w nim wspólnie z dziećmi, poczyniła nakłady poprzez ogrodzenie całej działki, doprowadzenie do działki energii elektrycznej i wykonaniu przyłącza energetycznego oraz uzyskała wstępne warunki przyłączenia do sieci wodociągowo-kanalizacyjnej. Czynności te dokonane były na przestrzeni okresu od chwili nabycia działki do dnia dzisiejszego. Do chwili obecnej na przedmiotowej działce gruntu nie został wybudowany budynek mieszkalny. Obecnie, na skutek zmiany planów, Wnioskodawczyni zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość. Jak wynika jednak z informacji otrzymanych przez Wnioskodawczynię z agencji pośrednictwa obrotem nieruchomościami, sprzedaż tak dużej działki może napotkać duże problemy, w tym z całkowitym brakiem możliwości sprzedaży. Dlatego też Wnioskodawczyni zamierza dokonać podziału posiadanej nieruchomości gruntowej na trzy odrębne działki gruntu po ok. 1000 m² każda i dokonać ich sprzedaży.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż nie będzie prowadziła działalności gospodarczej mającej związek z działkami objętymi przedmiotowym wnioskiem. W ramach planowanego podziału działki gruntu na trzy odrębne działki nie zostanie wydzielona droga wewnętrzna. Wnioskodawczyni nie będzie udostępniała działek objętych wnioskiem innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Do chwili sprzedaży działek, powstałych w wyniku podziału istniejącej działki gruntu, nie zostaną poniesione przez Wnioskodawczynię żadne nakłady w celu przygotowania działek do sprzedaży typu uzbrojenie terenu, ogrodzenie i inne tego typu. Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała działań marketingowych związanych z planowaną sprzedażą działek gruntu objętych przedmiotowym wnioskiem. Jedyne czynności jakich Wnioskodawczyni dokonała lub dokona w związku z planowana sprzedażą działek, to zawarcie umów pośrednictwa z agencjami nieruchomości i umieszczenie informacji o sprzedaży na działce, która ulegnie podziałowi. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości gruntowych, niż będące przedmiotem wniosku, przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży gruntów innych niż będące przedmiotem wniosku.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż Zainteresowana w związku z planowaną sprzedażą trzech działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania, w tym środków pieniężnych, wskazuje, że będą to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż przedmiotowych trzech działek, będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowana zbywając ww. działki, stanowiące majątek prywatny, będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Reasumując należy uznać, że Wnioskodawczyni z tytułu transakcji zbycia trzech działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości, nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem planowana sprzedaż przedmiotowych trzech działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.