IPTPP2/443-440/12-6/PR - Opodatkowanie podatkiem VAT dostawy działek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku złożonym w dniu 21 maja 2012 r., uzupełnionym pismami z dnia 5 lipca 2012 r. (data wpływu 9 lipca 2012 r.) oraz z dnia 25 lipca 2012 r. (data wpływu 26 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek - jest prawidłowe.

W dniu 21 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 5 lipca 2012 r. oraz 25 lipca 2012 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną. Od 1 stycznia 1995 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej z żoną i synem. Przedmiotem działalności jest produkcja odzieży i dodatków do odzieży (szwalnia). Miejscem prowadzenia działalności jest. Spółka jest podatnikiem VAT. Poza działalnością w spółce Wnioskodawca nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej.

Dnia 13 września 1999 r. Wnioskodawca nabył aktem notarialnym wspólnie z żoną i synem do majątku osobistego (prywatnego) niezabudowaną nieruchomość rolną o powierzchni 0,22 ha w. Zakupiona nieruchomość stanowiła tereny podstrefy rekreacyjnej. Wnioskodawca wspólnie z żoną i synem wystąpili o warunki zabudowy na budowę budynku letniskowego, przyłącza wodociągowego i energetycznego z infrastrukturą techniczną na zakupionej działce.

W dniu 26 stycznia 2000 r. Wnioskodawca dokupił do majątku prywatnego, również z żoną i synem, sąsiadującą działkę stanowiącą grunty orne o powierzchni 0,20 ha. W związku z nierozpoczęciem budowy domku letniskowego w ciągu dwóch lat od wydania decyzji o warunkach zabudowy, decyzja ta wygasła.

Dnia 22 sierpnia 2001 r. Wnioskodawca ponownie uzyskał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczącą budowy kablowego przyłącza energetycznego i przyłącza wodociągowego. Dnia 15 grudnia 2003 r. Starostwo Powiatowe działając z urzędu wprowadziło zmiany w ewidencji gruntów. Posiadane przez Wnioskodawcę, jego żonę i syna działki (wcześniej oznaczone jako niezabudowane grunty orne) zostały wyłączone z produkcji rolniczej i zakwalifikowane do zurbanizowanych terenów niezabudowanych oznaczonych symbolem Bp.

Pod koniec 2008 r. Wnioskodawca wraz z żoną i synem kolejny raz wystąpili o warunki zabudowy na budowę budynku mieszkalnego wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. Dnia 12 lutego 2009 r. uzyskali decyzję o ustaleniu warunków zabudowy na budowę budynku mieszkalnego. Mimo ponawianych zamierzeń w zakresie budowy najpierw domku letniskowego, później domu mieszkalnego, nie udało im się zrealizować tej inwestycji. W międzyczasie sytuacja rodziny Wnioskodawcy uległa znacznemu pogorszeniu. Także kryzys na rynku odzieżowym spowodował spadek zamówień na wyroby produkowane przez Spółkę. Kłopoty Spółki przełożyły się bezpośrednio na pogorszenie prywatnej sytuacji życiowej.

Wobec powyższego Wnioskodawca wraz z żoną i synem podjął decyzję o zniesieniu współwłasności nieruchomości i podziale działek:

* działki na 6 działek

* działki na 5 działek

Po zniesieniu współwłasności 6 działek stanowi wyłączną własność Wnioskodawcy i jego żony na prawach ustawowej wspólności małżeńskiej, 5 działek stanowi wyłączną własność syna. Na dwóch działkach ustanowiono ponadto służebność dojazdu. Aktualnie, w zależności od potrzeb zamierzają sprzedać część, a nawet wszystkie działki.

W pismach stanowiących uzupełnienia przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Grunt przeznaczony do sprzedaży Wnioskodawca nie udostępniał, ani nie udostępnia innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów innych niż wskazane we wniosku. Ponadto, Zainteresowany wskazał, iż nie ponoszono nakładów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży. Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami nie dokonywali uzbrojenia terenów. Po dokonanym podziale działki nr Wnioskodawca nie występował i nie będzie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla poszczególnych nowopowstałych sześciu działek. Wnioskodawca nie podejmuje i nie planuje podjąć działań marketingowych w związku ze sprzedażą działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek w wykonaniu kilku transakcji nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, działki zostały nabyte do majątku prywatnego jako grunty rolne (bez VAT), w celach rekreacyjnych, bez zamiaru odsprzedaży. Grunt ten nigdy nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, ani rolniczej. Zbycie zostanie wykonane w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Dokonując sprzedaży gruntów Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, tj. jako handlowiec. Transakcje dokonane nawet kilkakrotnie nie będą podlegały VAT. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE - wyrok z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach e-180/10 i e-181/10) oraz w orzecznictwie NSA - wyrok z dnia 14 marca 2012 r. sygn. akt I FSK 1703/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej z żoną i synem. Przedmiotem działalności jest produkcja odzieży i dodatków do odzieży (szwalnia). Spółka jest podatnikiem VAT. Poza działalnością w spółce Wnioskodawca nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej. Dnia 13 września 1999 r. Wnioskodawca nabył aktem notarialnym wspólnie z żoną i synem do majątku osobistego (prywatnego) niezabudowaną nieruchomość rolną o powierzchni 0,22 ha. W dniu 26 stycznia 2000 r. Wnioskodawca dokupił do majątku prywatnego, również z żoną i synem, sąsiadującą działkę stanowiącą grunty orne o powierzchni 0,20 ha. W międzyczasie sytuacja rodziny Wnioskodawcy uległa znacznemu pogorszeniu. Także kryzys na rynku odzieżowym spowodował spadek zamówień na wyroby produkowane przez Spółkę. Kłopoty Spółki przełożyły się bezpośrednio na pogorszenie prywatnej sytuacji życiowej.

Wobec powyższego Wnioskodawca wraz z żoną i synem podjął decyzję o zniesieniu współwłasności nieruchomości i podziale działek:

* działki na 6 działek

* działki na 5 działek.

Po zniesieniu współwłasności 6 działek stanowi wyłączną własność Wnioskodawcy i jego żony na prawach ustawowej wspólności małżeńskiej, 5 działek stanowi wyłączną własność syna. Na dwóch działkach ustanowiono ponadto służebność dojazdu. Aktualnie, w zależności od potrzeb zamierzają sprzedać część, a nawet wszystkie działki. Wnioskodawca wskazał, iż nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Grunt przeznaczony do sprzedaży Wnioskodawca nie udostępniał, ani nie udostępnia innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów innych niż wskazane we wniosku. Ponadto, Zainteresowany wskazał, iż nie ponoszono nakładów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży. Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami nie dokonywali uzbrojenia terenów. Po dokonanym podziale działki nr Wnioskodawca nie występował i nie będzie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla poszczególnych nowopowstałych sześciu działek. Wnioskodawca nie podejmuje i nie planuje podjąć działań marketingowych w związku ze sprzedażą działek.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że pomimo, iż grunty spełniają pojęcie towarów zdefiniowanych w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy, z okoliczności sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca planując sprzedaż działek, powstałych w wyniku podziału nieruchomości stanowiącej majątek osobisty, będzie działał w charakterze handlowca. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem dostawę nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, planując sprzedaż przedmiotowych działek Wnioskodawca korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, planowana sprzedaż działek wchodzących w skład majątku osobistego Wnioskodawcy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Zainteresowany dokonując ich sprzedaży będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze fakt, iż stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca, jako współwłaściciel zbywanych nieruchomości, zaznacza się, iż niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla pozostałych współwłaścicieli tj. żony Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.