IPTPP2/443-411/14-6/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2014 r. (data wpływu 29 maja 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 17 czerwca 2014 r. (data wpływu 25 czerwca 2014 r.) oraz z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku w związku z przemieszczeniem towarów z innego państwa członkowskiego uprzednio zaimportowanych w tym kraju - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia podatku w związku z przemieszczeniem towarów z innego państwa członkowskiego uprzednio zaimportowanych w tym kraju. Pismami z dnia 17 czerwca 2014 r. oraz z dnia 30 czerwca 2014 r. wniosek został uzupełniony poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz przeformułowanie pytania i własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma polska importuje towar - kwiaty z Ameryki Południowej. Firma posiada polski i unijny nr NIP, ale nie posiada NIP-u holenderskiego. Odprawa celna do procedury dopuszczenia do obrotu określonej kodem 4200 (jednoczesne dopuszczenie do swobodnego obrotu i wprowadzenie do obrotu krajowego towarów, które podlegają dostawie zwolnionej z podatku VAT do innego państwa członkowskiego) dokonywana jest na lotnisku... (NL), z zastosowaniem przedstawicielstwa podatkowego tzw. "odprawa fiskalna".

Stawka celna dla przedmiotowych towarów wynosi "0"%, stawka VAT w Holandii - 6%, a w Polsce 8%. Niezwłocznie po odprawie fiskalnej następuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów do Polski. Po dotarciu do... towar jest natychmiast sprzedawany firmie rosyjskiej i wywożony do Rosji.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, iż wniosek dotyczy indywidualnej (przyszłej) sprawy Wnioskodawcy. "Firma polska", o której mowa we wniosku to Wnioskodawca czyli:.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE w Polsce.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem, u którego sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 77, poz. 1054 z późn. zm.).

Nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Będą nabywane od exportera z Ameryki Płd., a po dokonaniu formalności fitosanitarnych sprzedawane importerowi rosyjskiemu lub białoruskiemu. Przedstawiciel podatkowy dokona odprawy celnej w swoim imieniu, ale na rzecz Wnioskodawcy.

Przemieszczenie towaru w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy zostanie dokonane przez przewoźnika na zlecenie Wnioskodawcy lub jego klienta. Towary nabywane przez Wnioskodawcę będą następnie sprzedawane importerowi z Rosji. Nie będą wykorzystywane do żadnych innych czynności.

Nabywane towary to kwiaty cięte i sadzonki. Klasyfikacja zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. poniżej:

01.19.21.0 Kwiaty cięte i pąki kwiatowe,

01.30.10.0 Rośliny żywe, cebulki, bulwy i korzenie, sadzonki i szczepy; grzybnia.

Nabywane towary będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 czerwca 2014 r.).

Czy w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów (poprzedzonym importem z państwa trzeciego) możliwe jest wyłącznie wykazanie przedmiotowej transakcji w deklaracji podatkowej, bez konieczności fizycznego uiszczenia kwoty przedmiotowego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 17 czerwca 2014 r.), zgodnie z art. 86 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług możliwe jest wyłącznie wykazanie (odliczenie podatku należnego) podatku należnego z tytułu transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (poprzedzonej importem z kraju trzeciego) bez konieczności fizycznego uiszczenia kwoty przedmiotowego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez terytorium kraju - zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Artykuł 9 ust. 2 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Ponadto - w świetle art. 11 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;

* po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki - transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Zapis powołanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa. W tym przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie do którego przemieszczane są towary następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie. Art. 11 ust. 1 ustawy uzależnia uznanie przemieszczenia towarów należących do podatnika z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od tego, czy towary te będą służyć działalności gospodarczej tego podatnika.

Ponadto, w świetle art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307), zastosowanie procedury dopuszczenia do obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu status towaru wspólnotowego. Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a zwłaszcza po dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celno-podatkowych, można swobodnie dysponować towarem na obszarze celnym Unii Europejskiej.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca importuje towar - kwiaty z Ameryki Południowej. Są to kwiaty cięte i sadzonki, oznaczone zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) pod numerem 01.19.21.0 Kwiaty cięte i pąki kwiatowe oraz 01.30.10.0 Rośliny żywe, cebulki, bulwy i korzenie, sadzonki i szczepy; grzybnia. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE w Polsce. Wnioskodawca nie jest podatnikiem, u którego sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Odprawa celna do procedury dopuszczenia do obrotu określonej kodem 4200 (jednoczesne dopuszczenie do swobodnego obrotu i wprowadzenie do obrotu krajowego towarów, które podlegają dostawię zwolnionej z podatku VAT do innego państwa członkowskiego) dokonywana jest na lotnisku w Holandii, z zastosowaniem przedstawicielstwa podatkowego tzw. "odprawa fiskalna". Stawka celna dla przedmiotowych towarów wynosi "0"%, stawka VAT w Holandii - 6%, a w Polsce 8%. Niezwłocznie po odprawie fiskalnej następuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów do Polski. Po dotarciu do Łodzi towar jest natychmiast sprzedawany firmie rosyjskiej i wywożony do Rosji. Nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Będą nabywane od exportera z Ameryki Płd., a po dokonaniu formalności fitosanitarnych sprzedawane importerowi rosyjskiemu lub białoruskiemu. Przedstawiciel podatkowy dokona odprawy celnej w swoim imieniu, ale na rzecz Wnioskodawcy.

Przemieszczenie towaru w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy zostanie dokonane przez przewoźnika na zlecenie Wnioskodawcy lub jego klienta. Towary nabywane przez Wnioskodawcę będą następnie sprzedawane importerowi z Rosji. Nie będą wykorzystywane do żadnych innych czynności. Nabywane towary będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy oraz uwzględniając powołane przepisy należy stwierdzić, że w związku z dokonanym na terytorium Holandii importem, Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie, a towar dopuszczony do obrotu na terytorium Holandii uzyska status towaru wspólnotowego.

Podkreślić należy, że Wnioskodawca dla tej transakcji będzie działał w innym państwie członkowskim (tekst jedn.: na terytorium Holandii) w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie będzie zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto wystąpi jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, tj. importu towarów. Towary zostaną zaimportowane przez Zainteresowanego do Holandii w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej). Dalsze przemieszczenie przez Wnioskodawcę własnych towarów, uprzednio zaimportowanych i dopuszczonych do obrotu w Holandii, stanowić będzie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy.

Zatem, przemieszczanie własnych towarów (uprzednio zaimportowanych z Ameryki Południowej), z terytorium Holandii na terytorium Polski, będzie stanowić dla Zainteresowanego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w myśl. art. 11 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.

W myśl art. 25 ust. 1 i 2 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

Jak wynika przytoczonych powyżej przepisów, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia towarów. Co do zasady wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlega opodatkowaniu w kraju, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Jak wynika z wniosku Wnioskodawca dokonuje importu towarów na terytorium Holandii, gdzie niezwłocznie po odprawie fiskalnej następuje dostawa towarów do Polski. Przemieszczenie towarów na terytorium kraju winno zatem być opodatkowane w Polsce i wykazane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W myśl tego przepisu wewnątrzwspólnotowy nabywca towarów z tytułu dokonanego nabycia staje się podatnikiem, a w konsekwencji winien opodatkować wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów tj. naliczyć podatek VAT z tego tytułu. Powyższe winien wykazać w deklaracji VAT-7 zgodnie z objaśnieniami stanowiącymi załącznik nr 4 do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług z dnia 18 marca 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 394).

Przy czym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. d ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje zatem tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Wobec powyższego, skoro - jak wskazał Wnioskodawca - nabywane towary będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowiącego kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca - w związku z przemieszczeniem towarów z innego państwa członkowskiego uprzednio zaimportowanych w tym kraju - będzie zobowiązany do wykazania przedmiotowej transakcji w deklaracji podatkowej po stronie podatku należnego i zapłacenia tego podatku. Przy czym wskazać należy, iż z uwagi na fakt, że nabywane towary będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia ww. podatku.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy uznać należy je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.