IPTPP2/443-377/11-4/JN - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości gruntowej przez komornika sądowego w drodze egzekucji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2011 r. (data wpływu 22 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 października 2011 r. (data wpływu 20 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieruchomości gruntowej.

Pismem z dnia 14 października 2011 r. przedmiotowy wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Komornik Sądowy (Wnioskodawca) prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko spółce prawa handlowego: Spółka, w której jednym ze sposobów egzekucji jest postępowanie egzekucyjne z dwóch nieruchomości, tj.:

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Powyższe dotyczy zarówno przypadku, gdy przedmiotem dostawy są rzeczy ruchome, jak też nieruchomości.

Należy bowiem wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT towarami w rozumieniu tej ustawy są rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nieruchomościami natomiast, w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zgodnie z art. 48 cyt. wyżej ustawy - Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z treści wskazanego wyżej przepisu ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, iż komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy dokonanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Z tych to powodów komornik zobligowany jest do ustalenia czy sprzedaż ta będzie podlegała podatkowi VAT.

Jak ustalono na podstawie treści księgi wieczystej Spółka stała się właścicielem tej nieruchomości w niżej opisany sposób: B. T., M. T. i D. T-D. byli wspólnikami Spółki cywilnej. Na podstawie zmiany z 31 grudnia 1994 r. umowy spółki B. T. zobowiązała się tytułem wkładu rzeczowego dokonać przeniesienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oraz własność położonych na niej budynków. Nieruchomość ta stanowiła przedmiot majątku osobistego B. T. Osoba ta przeniosła na rzecz ww. spółki cywilnej własność tej nieruchomości. W par. 4 aktu notarialnego strony określiły wartość przedmiotu aktu na kwotę 74.231,82 zł i wyjaśnili, że kwota ta uwzględnia kwotę 30.355,28 zł stanowiącą wartość nakładów inwestycyjnych poczynionych wspólnie przez B. T. i M. T. na budowę budynku socjalnego. Jak wynika z oświadczenia Naczelnika Urzędu Skarbowego zgodnie z dokumentami rejestracyjnymi S.C. prowadziła działalność od 1 stycznia 1995 r. Według oświadczenia Naczelnika US akta podatkowe za 1995 r. i 1996 r. zostały zniszczone z uwagi na upływ ustawowego okresu przechowywania akt. Z tych to powodów brak możliwości odpowiedzi czy w tych latach firma ta miała możliwość odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych nakładów na budynek socjalny w tych latach, ponadto sam dłużnik wzywany do takich wyjaśnień oświadczył, iż nie posiada wiedzy w tym zakresie.

Następnie w oparciu o uchwałę wspólników Spółki Cywilnej z dnia 9 listopada 2001 r. o przekształceniu w spółkę jawną w trybie art. 26 par. 4 k.s.h. nieruchomość ta stała się własnością Spółki Jawnej. Następnie uchwałą wspólników z 17 czerwca 2004 r. zawartą w formie aktu notarialnego nr Rep. spółka ta została przekształcona w Sp. z o.o. Celem ustalenia czy od sprzedaży tej nieruchomości należy naliczyć i odprowadzić podatek VAT odniesiono się do trzech lubelskich urzędów skarbowych. W wyniku złożonych oświadczeń ustalono, iż w Pierwszym Urzędzie Skarbowym figuruje jedynie SC - brak informacji w zakresie VAT, Drugi Urząd Skarbowy także nie odnalazł informacji w zakresie VAT-u od tej nieruchomości. Z kolei Trzeci Urząd Skarbowy złożył oświadczenie w którym podał, iż z informacji uzyskanych z dokumentów (deklaracji podatkowych) składanych przez Spółkę wynika, że nie dokonywała odliczenia dotyczącego zakupów środków trwałych. System informatyczny (czynności majątkowe) nie odnotował faktu dokonania zakupu nieruchomości. Urząd oświadczył także, iż powyższe może wskazywać na fakt dokonania przedmiotowej transakcji w okresie poprzedzającym wprowadzenie systemu czynności majątkowe. Urząd wskazał także, iż przeprowadzono kontrole podatkową za 2003 r. w zakresie podatku VAT, lecz nie odniósł się w żaden sposób do kwestii opodatkowania tej transakcji.

Odnosząc się do drugiej nieruchomości objętej księgą wieczystą nr KW..... Wnioskodawca wskazał, iż jak wynika z treści księgi wieczystej oraz aktu notarialnego wspólnicy spółki jawnej w akcie notarialnym z dnia 29 grudnia 2003 r. oświadczyli, iż na prawie wspólności ustawowej na podstawie umowy sprzedaży zawartej z osobami fizycznymi z dnia 5 kwietnia 2001 r. są właścicielami nieruchomości i stanowi ona przedmiot ich majątku dorobkowego. Dnia 12 grudnia 2003 r. jako wspólnicy Sp. Jawnej podjęli uchwałę, w której zobowiązali się do wniesienia aportu rzeczowego w postaci nieruchomości, a wartość tej działki określili na kwotę 769.500 zł. Następnie uchwałą wspólników z dnia 17 czerwca 2004 r. spółka jawna została przekształcona w spółkę z o.o.

Według oświadczenia Urzędu Gminy dla działki nr 191/2 nie ma możliwości wydania informacji o przeznaczeniu terenu z powodu braku planu zagospodarowania przestrzennego na tym obszarze od 1 stycznia 2003 r. Według obowiązującego od 21 czerwca 2010 r. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, działka nr 191/2 znajduje się w części w obszarze przeznaczonym pod zabudowę (obszar o głębokości ok. 20 metrów od strony południowej), a pozostała część to tereny rolne bez prawa zabudowy. W rejestrach jakimi dysponuje urząd nie odnaleziono adnotacji o wydanych decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla ww. działek.

W piśmie z dnia 14 października 2011 r. (data wpływu 20 października 2011 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z doktryną za podatników VAT czynnych uznaje się tych podatników podatku VAT, do których nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe z tytułu tego podatku (którzy przekroczą limit, zrezygnują ze zwolnienia lub wykonają czynność, która zmusza do rejestracji dla celów podatku VAT) oraz nie wykonują wyłącznie sprzedaży zwolnionej przedmiotowo z opodatkowania VAT, zaś podatnikami VAT zwolnionymi podmiotowo są podatnicy, do których ma zastosowanie zwolnienie podmiotowe związane z limitem wysokości osiąganej przez nich sprzedaży. Jak z tego wynika tylko podatnicy VAT czynni są zobowiązani do zarejestrowania się w urzędzie skarbowym. Spółka dłużna została zapytana czy jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Zgodnie ze złożonym oświadczeniem firma dłużna oświadczyła, iż jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego na podstawie art. 97 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) potwierdził zarejestrowanie z dniem 14 grudnia 2004 r. podatnika o nazwie "M....." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jako podatnika VAT-UE. Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, stwierdzić należy, iż Sp. z o.o. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż w sytuacji, gdyby ww. firma dłużna posiadała status podatnika zwolnionego to nawet uzyskanie z właściwego urzędu skarbowego na mocy art. 96 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług zaświadczenia nie gwarantuje, iż w przypadku egzekucyjnej sprzedaży tej nieruchomości co jest okresem długotrwałym, a zaświadczenie urzędu skarbowego opatrzone jest konkretną datą, podatnik taki pozostaje w rejestrze nadal jako podatnik VAT czynny.

Nadto Wnioskodawca doprecyzował, że do przekształcenia Spółki jawnej w Sp. z o.o. doszło w oparciu o art. 551-574 kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z przyjętą doktryną i judykaturą przekształcenie spółki w inną spółkę prowadzi jedynie do zmiany jej formy ustrojowej przy jednoczesnym zachowaniu bytu prawnego. Nie zmienia się zatem przedmiot działalności, sposób jej prowadzenia i wspólnicy. Przekształcenie bowiem nie prowadzi do rozwiązania i likwidacji dotychczasowej spółki oraz do utworzenia nowej spółki. Zgodnie z zasadą kontynuacji, w myśl art. 553 § 1 w zw. z art. 571 kodeksu spółek handlowych majątek spółki przekształcanej staje się z dniem przekształcenia z mocy prawa majątkiem spółki przekształconej. Skoro zaś należy on do tego samego podmiotu, to nie może być jednocześnie wkładem do spółki przekształconej, w tym także aportem. W związku z tym przy przekształceniu spółki jawnej w spółkę kapitałową nie mają zastosowania ani przepisy o objęciu udziałów ani o wniesieniu przez wspólników wkładów, w tym również aportów (tak jak ma to miejsce przy utworzeniu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością). Wspólnicy wyraźnie wskazali, że wysokość kapitału zakładowego pokrywa się z wartością majątku spółki jawnej wycenionego zgodnie z art. 572 k.s.h. przez biegłego rewidenta (przy uwzględnieniu części wartości zaliczonej na kapitał zapasowy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy egzekucyjna sprzedaż ww. nieruchomości będzie podlegała podatkowi VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy egzekucyjnej sprzedaży obu tych nieruchomości nie powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT, a tym samym komornik sądowy wystawiając fakturę VAT w stawce podatku VAT wykaże sprzedaż zwolnioną od tego podatku na mocy artykułu 43 ust. 1 pkt 10a) podpunkt a).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłata dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 powoływanej ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Z odpłatną dostawą, w ujęciu art. 7 ust. 1 podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, mamy do czynienia jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) są rzeczy ruchome, budynki i budowle lub ich części, oraz grunty, czyli towary w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy w sytuacji gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami przez spółkę jak właściciel.

Biorąc pod uwagę cytowane powyżej przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku, w ocenie Wnioskodawcy, uznać należy, że czynność wniesienia wkładu do spółki z o.o. w postaci nieruchomości prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel, a zatem stanowić będzie odpłatą dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu. Zgodnie z par. 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) - obecnie uznany za uchylony - zwalnia się od podatku wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego. W myśl art. 1 par. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) spółką handlową jest sp. z o.o.

Zdaniem Zainteresowanego, uwzględniając treść przytoczonych wyżej przepisów wniesienie aportu do spółki w postaci ww. działek korzystało ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie obecnie uznanego za uchylony par. 8 ust. 1 pkt 6 powoływanego wyżej rozporządzenia. Dostawa bowiem nieruchomości gruntowych była wkładem niepieniężnych (aportem), a nabywcą działek był podmiot zdefiniowany przepisami k.s.h. jako spółka z o.o. Z tych to powodów wnoszący aport uzyskał prawo do zastosowania przedmiotowego zwolnienia. Z uwagi na powyższe w omawianej sytuacji należy zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535), ponieważ w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.) - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Jak stanowi art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Jak wynika zatem z przytoczonego przepisu komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od towarów i usług od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji. Charakter płatnika komornik sądowy będzie posiadał zarówno gdy przedmiotem ww. egzekucji będą rzeczy ruchome jak i nieruchomości. Przytoczony przepis wskazuje na fakt, iż komornicy sądowi są płatnikami podatku VAT od dostawy dokonanej w trybie egzekucji, w sytuacji gdy wykonywane są czynności egzekucyjne. Za czynności te, uważa się każde formalne, oparte na przepisach procesowych działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 do art. 18 ustawy, wskazać należy, iż w przypadku gdy właściciel nieruchomości jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Egzekucja z nieruchomości, zgodnie z art. 921 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), należy do komornika sądowego, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Z treści wniosku wynika, że Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko spółce prawa handlowego, w którym jednym ze sposobów egzekucji jest postępowanie egzekucyjne nieruchomości gruntowej będącej przedmiotem prawa własności dłużnika - działka nr 191/2. Dla nieruchomości tej Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą za numerem KW.....

Wnioskodawca wskazał, iż jak wynika z treści księgi wieczystej oraz aktu notarialnego wspólnicy spółki jawnej w akcie notarialnym z dnia 29 grudnia 2003 r. oświadczyli, iż na prawie wspólności ustawowej na podstawie umowy sprzedaży zawartej z osobami fizycznymi z dnia 5 kwietnia 2001 r. są właścicielami nieruchomości i stanowi ona przedmiot ich majątku dorobkowego. Dnia 12 grudnia 2003 r. jako wspólnicy Sp. Jawnej podjęli uchwałę, w której zobowiązali się do wniesienia aportu rzeczowego w postaci nieruchomości, a wartość tej działki określili na kwotę 769.500 zł. Następnie uchwałą wspólników z dnia 17 czerwca 2004 r. spółka jawna została przekształcona w spółkę z o.o.

Według oświadczenia Urzędu Gminy dla działki nr 191/2 nie ma możliwości wydania informacji o przeznaczeniu terenu z powodu braku planu zagospodarowania przestrzennego na tym obszarze od 1 stycznia 2003 r. Według obowiązującego od 21 czerwca 2010 r. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, działka nr 191/2 znajduje się w części w obszarze przeznaczonym pod zabudowę (obszar o głębokości ok. 20 metrów od strony południowej), a pozostała część to tereny rolne bez prawa zabudowy. W rejestrach jakimi dysponuje urząd nie odnaleziono adnotacji o wydanych decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla ww. działek.

Ponadto Wnioskodawca doprecyzował, iż Sp. z o.o. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do przekształcenia Spółki jawnej w Sp. z o.o. doszło w oparciu o art. 551-574 kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z przyjętą doktryną i judykaturą przekształcenie spółki w inną spółkę prowadzi jedynie do zmiany jej formy ustrojowej przy jednoczesnym zachowaniu bytu prawnego. Nie zmienia się zatem przedmiot działalności, sposób jej prowadzenia i wspólnicy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczeniu usług zostały określone, między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Wyżej wymieniony art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy przewiduje zwolnienie od podatku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z przytoczonego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że kluczowym elementem pozwalającym stwierdzić, czy dostawa nieruchomości niezabudowanych może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT jest określenie przeznaczenia gruntu. Powołany przepis wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Jednakże na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 tej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Na mocy art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

Z powyższych przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Biorąc pod uwagę powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działka Nr 191/2 w części stanowi obszar przeznaczony pod zabudowę, a pozostała część to tereny rolne bez prawa do zabudowy, to sprzedaż działki w części przeznaczonej pod zabudowę nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, tym samym będzie podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej, od dnia 1 stycznia 2011 r. w wysokości 23%. Natomiast dostawa pozostałej części działki korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestię dotyczącą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowej, natomiast w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości budynkowej wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.